ماشین تویوتا لندکروز GXR

بدون شک ماشین لندکروز را می‌توان یکی از افتخارات خودروساز ژاپنی دانست که بیش از 70 سال است روی خط تولید تویوتا قرار دارد. تویوتا لندکروزر سری 200 در سال 2007 به عنوان جایگزین سری J100 معرفی شد. این خودرو علاوه‌بر ژاپن، در کشور چین نیز به تولید می‌رسید و نسخه مجهزتر آن نیز تحت قالب لکسوس LX به بازار عرضه شد.

نمای عقب تویوتا لندکروز GXR

در سال 2012 و در میانه نسل ماشین تویوتا لندکروز، شرکت سازنده تصمیم گرفت تا فیس‌لیفت این خودرو را روانه بازار کند. نسخه‌های فیس لیفت این خودرو موسوم به تویوتا GXR در فاصله سال‌های 2012 الی 2014 وارد بازار ایران شد که اکثر آنها به پیشرانه 6 سیلندر چهار لیتری مجهز بودند. تویوتا لندکروزر سری 200 در سال 2015 نیز فیس لیفت دیگری را تجربه کرد که به دلیل ممنوعیت واردات، این خودرو به دست مصرف کنندگان نرسید.

اگر از طراحی‌های مینیمالیستی و ساده امروزی خسته شده‌اید، لازم است تا یک تویوتا لندکروزر GXR بخرید. داخل ماشین لندکروز GXR با شلوغی منحصر به فرد خود، شما را به یک یا دو دهه پیش می‌برد. به جرأت می‌توان گفت که طراحی کابین تویوتا لندکروز 6 سیلندر حس و حال خودروهای آمریکایی را در شما زنده می‌کند، چرا که صندلی‌های جلو آن با یک کنسول بزرگ از یک‌دیگر جدا شده‌اند.

نمای داخل لندکروز GXR

کابین تویوتا لندکروزر 6 سیلندر از تریم مشکی - کرم بهره می‌برد و برای جداسازی قسمت‌های مختلف کابین آن از طرح‌های دکوراتیو چوبی استفاده شده است. قطعات میانی کابین از جمله سیستم صوتی و سیستم تهویه نیز طرح مشکی و نقره‌ای دارند. داخل کابین لندکروز GXR سرشار از کلیدهای کنترلی مختلف است و مجموعه نشانگرهای آن نیز ترکیبی از عقربه‌های آنالوگ و یک صفحه دیجیتال کوچک هستند. فاصله بین دو محور تویوتا لندکروزر 6 سیلندر به 2850 میلی‌متر می‌رسد و از این رو فضای کافی برای هر پنج سرنشین در این خودرو به چشم می‌خورد.

طراحی تویوتا لندکروزر GXR شاید در نگاه اول در برابر زبان طراحی مدرن خودروهای امروزی کمی کلاسیک و سنتی به نظر برسد، اما درست در همین نقطه است که اصالت و شکوه آن جلوه می‌کند. در دنیایی که اغلب خودروها با چراغ‌های باریک و کشیده و طراحی‌های یکسان و تکراری، روح خود را از دست داده‌اند، لندکروز همچنان با استحکام، اقتدار و کاریزمای بی‌نظیرش ایستاده است؛ گویی تندیسی از قدرت و اعتماد به نفس در جاده‌هاست. فرم بدنه جعبه‌ای شکل، جلوپنجره برآمده با چراغ‌های بزرگ و لاستیک‌های قطور، مشخصه بارز یک خودرو آفرودی هستند که تمامی آنها را در تویوتا لندکروز می‌توان مشاهده کرد. به طور کلی می‌توان گفت که طراحی تویوتا لندکروز GXR ساده و کاربردی است. چراغ‌های مه شکن این خودرو در قاب محافظی درون سپرها قرار گرفته‌اند تا از ضربات در امان باشند. فاصله چراغ‌ها با سطح زمین نیز بسیار زیاد است و اندازه بزرگ لامپ‌ها، محدوده دید قابل قبولی را برای راننده فراهم می‌کند.

نمای جانبی تویوتا لندکروز GXR

همانطور که اشاره شد، تویوتا لندکروز GXR حاصل فیس لیفت اول این خودرو است که در سال 2011 صورت گرفت. از جمله تغییرات این مدل در مقایسه با نسخه‌های قبل از فیس‌لیفت می‌توان به چراغ‌های LED، جلوپنجره مشکی رنگ، سپرهای جدید و مه شکن‌های دایره‌ای جلو اشاره کرد. متأسفانه بسیاری از نسخه‌های تویوتا لندکروز 6 سیلندر طی انجام فیس‌لیفت‌های غیراصولی در مراکز غیرتخصصی در طول سالیان اخیر، چهره اصلی خود را از دست داده‌اند.

بسیاری تویوتا لندکروزر سری 200 را با موتور هشت سیلندر می‌شناسند؛ اما اکثر نسخه‌های موجود از این خودرو در ایران به پیشرانه‌های 6 سیلندر مجهز هستند. حجم موتور لندکروز v6 تنفس طبیعی به 3956 سی‌سی می‌رسد. همچنین حداکثر قدرت تولیدی موتور تویوتا لندکروز GXR در محدوده 271 اسب بخار و 385 نیوتن متر گشتاور است. گیربکس پنج سرعته اتوماتیک نیز وظیفه ارسال قدرت به چهار چرخ را برعهده دارد.

تویوتا لندکروز GXR

سیستم انتقال قدرت تویوتا لندکروزر GXR به صورت دو دیفرانسیل یا 4WD است و قفل الکترونیکی و محدود کننده لغزش نیز روی آن نصب شده‌اند. وزن لندکروز 2.5 تنی امکان شتاب‌گیری سریع را از این خودرو سلب می‌کند؛ با این حال رقم 11 ثانیه به عنوان شتاب رسمی تویوتا لندکروزر 6 سیلندر ثبت شده است. بزرگ‌ترین معضل این خودرو برای مصرف‌کنندگان ایرانی، مصرف سوخت لندکروز v6 است که در حالت ترکیبی معادل 13.4 لیتر می‌سوزاند؛ اما در رانندگی شهری تا 20 لیتر هم می‌رسد!

ابعاد تویوتا لندکروز GXR برای علاقمندان به این ماشین، در جدول زیر قابل مشاهده است:

تویوتا لندکروز GXR خودرویی توانا برای آفرود است اما در زمینه امکانات رفاهی متوسط ظاهر می‌شود. این کار هوشمندانه، بخشی از استراتژی بازاریابی تویوتا است؛ چرا که مشتریان علاقمند به آپشن بیشتر می‌توانند لکسوس LX را به جای تویوتا لندکروزر بخرند و آپشن‌های بیشتری دریافت کنند. از جمله امکانات تویوتا لندکروز 6 سیلندر می‌توان به مواردی همچون کروز کنترل، وینچ جلو و عقب، سنسور پارک جلو و عقب، دی‌لایت، چراغ شور، سیستم صوتی به همراه 6 عدد بلندگو و نمایشگر هشت اینچی، مانیتور سقفی، دوربین عقب، دوربین 360 درجه، 6 عدد کیسه هوا (شامل کیسه هوای جلو، جانبی جلو و پرده‌ای)، سیستم استارت و ورود بدون کلید، صندلی‌های تاشو دو تکه، خروجی برقی، سانروف، آینه‌های جانبی تاشو برقی به همراه گرمکن و روکش چرمی صندلی‌ها اشاره کرد.

رقیب مستقیم تویوتا لندکروز در بازار جهانی، همواره نیسان پاترول بوده است. با این حال در بازار ایران به نسل‌های جدید نیسان پاترول دسترسی چندانی وجود ندارد و از همین رو باید لقب رقیب اصلی تویوتا لندکروز GXR را باید به لکسوس LX570 اعطا کرد که نسخه مجهزتر لندکروزر است. دو رقیب دیگر این خودرو در بازار ایران نیز پورشه کاین و بی ام و X6 هستند. تمامی خودروهایی که به عنوان رقیب تویوتا لندکروزر GXR شناخته می‌شوند، در بازه زمانی مشابهی وارد بازار ایران شده‌اند و اکنون سال‌خورده محسوب می‌شوند. در بین این خودروها شهرت تویوتا لندکروزر GXR و دوام فنی آن در کنار سادگی آپشن‌ها، سبب شده است تا این خودرو، محبوب بالایی میان خریداران داشته باشد. همچنین اگرچه خودورهای چینی امروزی به هیچ عنوان از لحاظ فنی، دوام و اصالت، یارای رقابت با شاسی‌بلند خوش‌نامی همچون تویوتا لندکروز نیست، اما محدودیت‌های موجود در بازار ایران و رشد سرسام‌آور قیمت خودروهای لوکس وارداتی، خرید نمونه‌های صفر کیلومتر شاسی‌بلندهای روز جهانی را به امری غیرممکن تبدیل کرده است. در چنین شرایطی می‌توان به فکر خرید خودروهای فول‌آپشن چینی همچون اکستریم VX نیز افتاد که از لحاظ آپشن و امکانات رفاهی، چیزی از خودروهای روز جهان، کم ندارد.

برخی از رقبای ماشین لندکروز در جدول زیر آورده شده‌اند و می‌توانید مشخصات این خودروها را با یک‌دیگر مقایسه کنید:

تویوتا لندکروز و پرادو، دو شاسی‌بلند محبوب خودروساز ژاپنی است که پرادو، تا حدودی نسخه جمع‌وجورتر و شهری لندکروز محسوب می‌شود. تویوتا لندکروز خودرویی بزرگ با جلوپنجره حجیم و چراغ‌های نسبتاً عریض است که نمایی مقتدر به خودرو می‌بخشد. طراحی عقب آن بسته به مدل، شامل درهای دو‌تکه‌ای یا بازشونده به طرفین است. در مقابل تویوتا پرادو طراحی مدرن‌تر و اسپرت‌تری دارد و با چراغ‌های خمیده جلو، هویتی مستقل از لندکروزر پیدا کرده است. برخی مدل‌های آن لاستیک زاپاس را روی درب صندوق دارند که برای آفرود مناسب‌تر است. کابین لندکروزر ساده و کاربردی طراحی شده، اما استفاده زیاد از پلاستیک سخت، با قیمت بالای آن همخوانی ندارد. از طرف دیگر پرادو طراحی داخلی مدرن‌تری دارد و کنسول میانی و فرمان آن متفاوت است. هر دو خودرو فضای سرنشینان خوبی دارند، اما چینش صندلی‌های ردیف سوم بخشی از فضای صندوق را اشغال می‌کند. هر دو مدل از پیشرانه چهار لیتری 6 سیلندر تنفس طبیعی بهره می‌برند که قدرت بالا و دوام زیادی دارد. قدرت این موتور از طریق گیربکس پنج سرعته اتوماتیک و سیستم انتقال قدرت دو دیفرانسیل به هر چهار چرخ منتقل می‌شود. قفل دیفرانسیل مرکزی و عقب در هر دو خودرو موجود است، اگرچه برخی نسخه‌های پرادو، قفل دیفرانسیل عقب ندارند. لندکروزر گزینه‌ای مقاوم و قدرتمند برای مسیرهای سخت است، درحالی‌که پرادو با طراحی مدرن‌تر و قیمت پایین‌تر، برای استفاده شهری و توانایی‌های نیمه‌آفرودی، انتخاب بهتری محسوب می‌شود.