بررسی شاهین سایپا
سایپا شاهین خودرو خوش قیافه‌ای است، فضای نسبتاً جاداری در داخل کابین دارد و با آپشنهای رفاهی کافی و استحکام بدنه خود میتواند در قیاس با محصولات قدیمی سایپا گزینه مطمئن‌تری به حساب آید. جدا از تمامی اینها به لطف نصب توربوشارژر روی پیشرانه قدیمی M15، اکنون گشتاور مناسبی از دورهای پایین موتور در اختیارمان قرار میدهد تا با کشش بهتر بخصوص در سربالایی‌های جاده‌ای مواجه باشیم. البته در این بین مشکلاتی مثل دردسرهای همیشگی نگهداری از پیشرانه‌های توربو، ساختار قدیمی 8 سوپاپه موتور (که تنفس در دورهای بالاتر را دشوار میسازد)، فضای کمتر صندوق عقب (در قیاس با رقبایی نظیر دنا و تارا)، کیفیت پایین متریال کابین و نبود سیستم کنترل پایداری الکترونیکی از جمله نکات منفی شاهین هستند. در خصوص کیفیت سواری و راحتی کابین هم باید گفت که شاهین با توجه به فرمان برقی نرم، دید به اطراف کافی، صندلی‌های نسبتاً راحت و رفتار قابل قبول تعلیق خود میتواند در رده قیمتی خودش رضایت مشتریان را به دنبال داشته باشد، هرچند در هنگام رانندگی سریع و دورهای بالای موتور باید صدای زیاد پیشرانه و هندلینگ نه چندان عالی ماشین را تحمل کنیم. البته شاهین حرکات الاکلنگی چندان زیادی ندارد و در مسیرهای عادی فرمان‌پذیری قابل قبولی از خود نشان میدهد اما بدلیل سادگی سیستم تعلیق یکپارچه عقب و نبود کنترل پایداری هوشمند، در پیچ‌های تند ایده‌آل ظاهر نمی‌شود. در خصوص ترمزها اما شرایط مناسب است و میتوانید تا حدود زیادی روی شاهین حساب باز کنید. به طور کلی فرزند جدید سایپا علیرغم تمامی حواشی بوجود آمده خودرو نسبتاً خوبی از کار درآمده یا بهتر است بگوئیم پتانسیل تبدیل شدن به یک خودرو کاملاً خوب را دارد؛ به شرط آنکه مقداری روی کیفیت فنی و متریال مورد استفاده آن کار شود و عیب‌های نسخه‌های اولیه برطرف گردند. همچنین استفاده از یک موتور جدیدتر با پرفورمنس بالاتر هم میتواند وجهه و شخصیت نماینده سایپا را بالاتر ببرد.
داخل شاهین سایپا
برخلاف قسمت بیرونی در داخل کابین با فضایی ساده و بی‌روح طرف هستیم که حس چندان خوشایندی به سرنشینان منتقل نمیکند. بخصوص که کیفیت پایین پلاسیتک‌های بکار رفته روی داشبورد و تودری‌ها در کنار مونتاژ نه چندان عالی قطعات این حس منفی را تشدید نموده است. البته خیلی هم ناامید نشوید چراکه داخل اتاق شاهین نکات مثبت بسیاری یافت میشوند. مثلاً از نظر ارگونومی شرایط مناسب به نظر میرسد و مشکلی از بابت دسترسی به ادوات احساس نمی‌شود. همچنین با توجه به فاصله میان محورهای جلو و عقب مناسب، شرایط سرنشینان از نظر جای پا و سر هم کافی است و حتی روی صندلی عقبی هم اوضاع رو به راه به نظر میرسد.
شاهین سایپاضمن اینکه باید در نظر داشت سایر خودروهای این رده قیمتی هم از نظر کیفیت شرایط ایده‌آلی ندارند و حداقل اینجا وجود آپشن‌هایی نظیر نمایشگر مرکزی و سانروف اندکی از حس اقتصادی بودن کابین را کاهش داده است. در خصوص صندوق عقب هم با یک محفظه 420 لیتری مواجه هستیم که هرچند به سدان‌های رقیب نظیر دنا و تارا نمیرسد اما به راحتی کارتان را راه خواهد انداخت. فقط حیف که این صندلی‌ها قابلیت تاشوندگی ندارند که برای خودرویی در این سطح مقداری عجیب است.
طراحی شاهین سایپا
در سالهای اخیر شاهد عرضه انواع و اقسام خودروهای وطنی و فیس‌لیفت‌های مختلف روی محصولات قدیمی در کشورمان بوده‌ایم اما هیچ‌کدامشان حس روبرو شدن با یک خودرو روز را در ذهن بیننده تداعی نمی‌کردند؛ حتی خودروهای خوش‌قیافه‌ای نظیر دنا هم از اِلمان‌های قدیمی استفاده نموده و به سبک خودروهای دهه نود و یا 2000 میلادی زیبایی را تعریف می‌کند. اما شاهین از این حیث با تمامی خودروهای که در داخل کشور طراحی شدند متفاوت است. خطوط کلی و قطعات بکار رفته در بدنه این محصول از متدهای طراحی روز پیروی نموده و ظاهری شیک، مدرن و چشم‌نواز را پدید آورده که به زحمت میتوان از آن ایرادی گرفت. البته ابعاد رینگ‌ها میتوانست مقداری بزرگ‌تر باشد و بهتر بود که خطوط سیال دماغه در بخش انتهایی به یکباره با خطوط خشک و تند و تیز جایگزین نشوند، اما حتی این موارد جزئی هم در برابر نقاط قوت طراحی، چندان به چشم نمی‌آیند. ضمناً نباید فراموش کنیم که اینجا با یک خودرو اقتصادی طرف هستیم و باید با رقبای هم قیمت نظیر تندر 90 و دنا مقایسه را انجام دهیم.
سایپا شاهین به طور کلی میتوان از ظاهر شاهین به عنوان یکی از برگ‌های برنده اصلی نماینده سایپا یاد نمود چراکه همین مزیت بزرگ توانسته روی بسیاری از نقطه ضعف‌های خودرو سرپوش بگذارد و نظر مشتریان را به سمت این محصول جلب نماید.
مشخصات شاهین سایپا
همانطور که میدانید در ابتدا قرار بود سایپا محصول جدیدش را با پیشرانه 1.65 لیتری برلیانس روی خط تولید ببرد اما بدلیل آغاز تحریم‌ها نقشه عوض شد و پلن B یعنی استفاده از همان موتور قدیمی مگاموتور روی میز مهندسان وطنی قرار گرفت. اما از آنجایی که پیشرانه 8 سوپاپ قدیمی و کم‌حجم M15 (همان موتور تیبا و ساینا) قادر نبود نیازهای یک خودرو گرانتر و سنگین‌تر را برطرف سازد، تصمیم برآن شد که پیشرانه قدیمی دست‌خوش یک سری اصلاحات و تغییرات اساسی "که مهمترین آن اضافه شدن توربو بود" قرار گیرد. نتیجه این کار از دو جهت قابل بررسی است؛ از دیدگاه مثبت میتوان گفت که موتور جدید M15TC جدا از دست‌یابی به استاندارد آلایندگی یورو 5، توانسته 23 اسب بخار قدرت و 50 نیوتن‌متر گشتاور بیشتر از مدل تنفس طبیعی تولید نماید که اختلاف محسوسی به حساب می‌آید. اما در روی دیگر سکه برای مشتریان توجیه اقتصادی چندانی ندارد که برای فقط 13 نیوتن‌متر گشتاور بیشتر از یک خودرو تنفس طبیعی معمولی (در سطح EF7)، دردسرهای یک پیشرانه توربو را به جان بخرند؛
موتور شاهین سایپا تازه بماند که قدرت شاهین 5 اسب بخار کمتر از پیشرانه EF7 است. البته قبول دارم که حداکثر گشتاور پیشرانه‌های توربو در دورهای بسیار پایینتر در دسترس قرار دارد و از این رو کشش و مصرف سوخت این محصول میتواند بهتر از خودروهای اتمسفریک باشد اما با این حال و در قیاس با تولیدات روز جهان (حتی همین چینی‌های 1.5 لیتری توربو) متوجه میشویم که راندمان کلی پیشرانه شاهین، به نسبت انتظاری که از یک انجین توربو میرود، پایین است. هرچند سایپا مدعی شده جهت کاهش استهلاک و افزایش دوام موتور عمداً میزان بوست و قدرت خروجی موتور را پایین نگاه داشته اما حتی همین هم بهانه خوبی به حساب نمی‌آید چراکه این نکته نشان از ظرفیت تحمل پایین موتور (به لحاظ آلیاژ مورد استفاده و قطعات) دارد. البته بد نیست اشاره کنیم که پیشرانه شاهین جدا از نصب توربو در سایر قسمت‌ها نیز مورد بازنگری و اصلاحات قرار گرفته اما در هر صورت نتیجه نهایی خیلی معمولی از کار درآمده است.وظیفه انتقال قدرت هم بر عهده یک جعبهدنده 5 سرعته دستی است که ضرائب قابل قبولی دارد، ضمن اینکه قرار شده در آینده نسخه اتوماتیک شاهین با تجهیزات بیشتر به بازار عرضه شود.
امکانات و تجهیزات شاهین سایپا
خودروسازان داخلی در سالهای اخیر نگاه ویژه‌ای به آپشنهای جانبی محصولاتشان داشته‌اند که حاصل این تفکر به محصولات کامل‌تری نظیر دنا پلاس و کوئیک پلاس و.. انجامیده است. شاهین هم از نظر سطح آپشنهای رفاهی شرایط قابل قبولی دارد و با ارائه گزینه‌هایی نظیر: کیلس و استارتر دکمه‌ای، نمایشگر 7 اینچی مرکزی مجهز به رهیاب ماهواره‌ای و دوربین پارک، سنسورهای دنده عقب، سانروف برقی، تهویه مطبوع اتوماتیک (تک کاناله)، فرمان برقی مجهز به کلیدهای كنترل سیستم صوتی، دیلایت و اتولایت، چراغ مشایعت، شیشه بالابرها و آینه‌های جانبی برقی مجهز به سیستم تاشوبرقی، نشانگر وضعیت دنده‌ها، سيستم ضد سرقت (immobilizer) و كامپيوتر سفری میتواند شما را راضی نگاه دارد. اما در خصوص آپشنهای امنیتی همچان جای خالی گزینه‌هایی نظیر: ایربگ‌های جانبی و کنترل پایداری الکترونیکی احساس میشود؛ هرچند ترمزهای 4 چرخ دیسکی مجهز به ABS و EBD شاهین عملکرد قابل قبولی دارند و گزینه‌های تکمیلی مثل: حسگر فشار باد تایرها TPMS، هشداردهنده صوتی و تصویری بستن كمربند ايمنی و صندلی عقب مجهز Iso Fix نیز در این محصول به چشم میخورند.ضمناً بد نیست اشاره کنیم که پلتفرم SP100 ساپیا پتانسیل مناسبی برای کسب امتیازات ایمنی بالاتر را دارد؛ در واقع این پلتفرم، صرف نظر از دریافت استاندارهای ECE اروپا نشان داده که به نسبت محصولات قبلی این خودروساز وطنی، ساختار مدرن‌تر و محکم‌تری دارد. اگر نگاهی به ویدیوهای تست تصادف منتشر شده از جانب سایپا بیندازید کاملاً مشخص است که مهندسی شاسی و جنس ورق‌های بکار رفته در شاهین باعث شده قدرت مقاومت مناسبی "حتی در ضربات جانبی" بوجود آید. پس حال که زیرساخت لازم مهیاست، جا دارد که نسخه‌های جدید شاهین با آپشنهای امنیتی کاملتر وارد بازار شوند تا ایمنی پرچمدار سایپا به اوج خود برسد.
رقبای شاهین سایپا در بازار
از رقبای اصلی شاهین میتوان به دنا پلاس دنده‌ای، تارا و پژو 207i اشاره نمود. دنا از نظر طراحی حالتی قدیمی و تکراری دارد و از نظر گشتاور موتور نیز، ضعیفتر از شاهین ظاهر میشود. همچنین با توجه به حذف برخی گزینه‌ها از روی دنا دنده‌ای، فرزند ایرانخودرو دیگر در بحث آپشن هم قادر به شکست نماینده تازه نفس سایپا نخواهد بود. جدا از تمامی اینها شاهین بدلیل بهره‌مندی از پلتفرم جدیدتر، در بحث ایمنی گزینه به‌روزتری محسوب میشود. اما از طرف دیگر دنا به لطف پیشرانه تنفس طبیعی خود، ضمن ارائه شتاب و سرعت کافی، در بحث استهلاک و هزینه‌های نگهداری بر شاهین برتری دارد، بخصوص که بدلیل حضور طولانی در بازار از نظر فراوانی قطعات یدکی (بخصوص بدنه) نیز از شرایط بهتری برخوردار است. جدا از این مورد میتوان کیفیت کابین دنا را هم اندکی بهتر دانست، ضمن اینکه از نظر فضای صندوق نیز برتری با نماینده ایرانخودرو است.اما تارا هم میتواند به عنوان دیگر رقیب شاهین مطرح باشد. چراکه هر دو خودرو از پلتفرم‌های جدید برخوردارند و طبق ادعای کمپانی‌های وطنی از نظر ایمنی پیشرفت محسوسی نسبت به اسلاف خود داشته‌اند. خودرو شاهین از طراحی ظاهری هماهنگ‌تری بهره می‌برد، به لطف پرخوران توربو گشتاور بالاتری دارد و از برخی آپشنهای اضافه نظیر سانروف (در قیاس با تارا دنده‌ای) برخوردار میباشد. اما در طرف مقابل تارا با پیشرانه 16 سوپاپ تنفس طبیعی خود در قیاس با موتور 8 سوپاپ توربوشارژر شاهین استهلاک و دردسرهای نگهداری کمتری خواهد داشت، کابین شکیل‌تری در اختیارتان قرار میدهد و با ارائه سیستم کنترل پایداری الکترونیکی و کروزکنترل میتواند رفاه و اسایش بیشتری به دنبال داشته باشد. در خصوص 207i صندوقدار هم میتوان گفت که شرایط نماینده پژو از نظر استهلاک و فرمان‌پذیری اندکی بهتر است اما در عوض شاهین با پلتفرم جدیدتر و ایمن‌تر، آپشنهای بیشتر و از همه مهمتر فضای بسیار بهتر برای سرنشینان عقب میتواند گزینه کامل‌تری به حساب آید.
