بررسی رنو ساندرو اتوماتیک
اگر به دنبال طراحی اغواگرایانه و آپشنهای پرشمار هستید باید در همین ابتدای کار دور رنو ساندرو را خط بکشید چراکه این محصول اقتصادی در چنین پارامترهایی حرفی برای گفتن نخواهد داشت؛ ساندرو حتی از نظر توانایی‌های حرکتی و ایمنی هم یک ماشین معمولی به حساب می‌آید و با شتاب رسمی 11.5 ثانیه (دنده‌ای 10.5) و داشتن 3 ستاره ایمنی اروپایی متوسط ظاهر میشود. با این حال فرزند بی‌ادعای رنو ویژگی‌هایی دارد که آن را به خودرویی پرفروش در ایران و سایر کشورهای جهان بدل نموده است. مهمترین مورد کیفیت ساخت بالا و استهلاک پایین خودرو است که به هزینه نگهداری معقول اتومبیل انجامیده. همین جان‌سخت بودن باعث شده که ساندرو نسبت به رقبای چینی خود افت قیمت کمتری در نمونه‌های دست دوم تجربه کند و راحتتر از آنها به پول نقد نزدیک شود. همچنین فضای جادار کابین (به نسبت یک خودرو هاچ‌بک)، ساندرو را به خودرویی کارآمد حتی برای استفاده‌های خانوادگی تبدیل نموده، بخصوص که تعلیق نسبتاً نرم و راحتش برای رانندگی روزمره مناسب به نظر میرسد. البته در میان تمامی این خوبی‌ها همچنان مشکلاتی نظیر: خشکی پلاستیک‌های داخل کابین، هندلینگ متوسط و نبود سیستم ESP، کاسه‌ای بودن ترمزهای عقب، فرمان نسبتاً سفت، تعداد کم دنده‌ها در مدل اتوماتیک، ارگونومی نه چندان مطلوب صندلی عقب در کنار مواردی که در ابتدای متن بدان‌ها اشاره کردیم (یعنی سادگی طراحی و کمبود آپشن) ممکن است شما را مقداری ناامید کنند. در واقع باید قبل از انتخاب ساندرو، هدف خود از خرید اتومبیل را به درستی بدانید تا بعد از دیدن کمبودهای این محصول مایوس نشوید. در یک جمع‌بندی خلاصه رنو ساندرو برای استفاده‌های طولانی آن هم با کمترین نیاز به مراقبت ساخته شده و همه جوره همراه مطمئنی نشان میدهد، اما جاذبه فانتزی یا خصلت لوکس خاصی ندارد که شما را سرگرم کند.
داخل رنو ساندرو اتوماتیک
طراحی ظاهری ساندرو علیرغم تمامی سادگی‌هایش، حداقل در قیاس با تندر 90 پیشرفت مناسبی را تجربه کرده و حس بهتری به بیننده منتقل می‌کند، اما در داخل کابین شاهد همان سبک زمخت و نازیبا هستیم که برای خودرویی در این رده قیمتی اصلاً جالب به نظر نمی‌رسد. البته نکات مثبتی نظیر فضای نسبتاً جادار داخلی "که به لطف فاصله محوری قابل قبول و ارتفاع زیاد سقف و حالت جعبه‌ای اتاق بدست آمده" در کنار ارگونومی مطلوب اکثر ادوات و دید به اطراف کافی، کمک کرده‌اند تا سواری با ساندرو آسان و تاحدودی لذت بخش باشد اما مشکلاتی مثل: ارگونومی نامناسب صندلی عقب که حالتی نیمکت‌مانند دارد در تلفیق با زشتی و زمختی ادواتی نظیر دسته دنده و دریچه‌های تهویه آزاردنده می‌باشند.
داخل رنو ساندرودر واقع داخل رنو ساندرو به هیچ عنوان حسی مشابه قرار گرفتن داخل یک خودرو نیم میلیاردی به شما دست نخواهد داد و از نظر بصری شرایط مشابه ماشینهای ارزان‌تر بازار است. با این وجود کابین رنو از نظر دوام و ماندگاری امتحانش را پس داده و پس از استفاده طولانی مدت همچنان کیفیت اولیه خود را تا حد زیادی نگاه خواهد داشت.
طراحی رنو ساندرو اتوماتیک
برای ساخت یک خودرو اقتصادی، زیبایی اولویت چندانی ندارد چراکه هرگونه زرق و برق اضافه به افزایش هزینه تولید و در برخی موارد افزایش هزینه نگهداری منتهی خواهد شد؛ مثلاً لاستیک‌های فاق‌کوتاه روی رینگ‌های بزرگ، جدا از هزینه اولیه بیشتر، زودتر از انواع فاق‌بلند در اثر ضربات وارده دچار خرابی میشوند. بنابراین از دید طراحان خودروهای اقتصادی نظیر ساندرو، همین که ظاهر اتومبیل چشم را آزار ندهد کافی است و مابقی بودجه باید روی نکات فنی و دوام هزینه شود؛ نتیجه اینکه از هر زاویه به نماینده داچیا می‌نگریم، چیزی جز سادگی و محافظه‌کاری نمیبینیم.
رنو ساندرو اینجا هیچ گونه قطعه پیچیده یا حجم‌دهی فانتزی وجود ندارد که شما را به وجد آورد یا توجهات را به خود جلب نماید. تازه اگر بخواهیم ساندرو را با رقبای چینی هم‌قیمت نظیر ام وی ام X22 یا چری آریزو 5 مقایسه کنیم، اوضاع بدترهم میشود و ضعف‌های طراحی نماینده درویش مسلک رنو، بیش از پیش به چشممان خواهند آمد.
مشخصات رنو ساندرو اتوماتیک
زیر کاپوت رنو ساندرو با همان پیشرانه K4M تندر روبرو میشویم که شاید از نظر اعداد و ارقام حرف خاصی در برابر رقبای توربو خود نداشته باشد اما نکته مثبت اینجاست که این پیشرانه برای سالهای طولانی در بازارمان حضور داشته و در شرایط خاص آب و هوایی و بنزین وطنی، مقاومت و بازدهی خوبی از خود نشان داده است. ضمناً این موتور 4 سیلندر 1.6 لیتری 16 سوپاپ تنفس طبیعی، قادر است در بهترین حالت 105 اسب بخار قدرت و 140 نیوتن‌متر گشتاور تولید نماید که برای وزن نه چندان سنگین ساندرو کافی به نظر میرسد. شتاب نمونه 5 سرعته منوال بنا به دلایلی از قبیل: وجود یک دنده بیشتر و در نتیجه فاصله میان ضرائب کوتاه‌تر، همچنین پرت انژی کمتر و وزن اندکی سبک‌تر مقداری بهتر یعنی حدود 10.5 ثانیه (برای صفر تا صد کیلومتر در شرایط استاندارد) اعلام شده اما در عوض نسخه 4 سرعته اتومات علیرغم 1 ثانیه شتاب اولیه کندتر قادر است رفاه بیشتری در مسیرهای پرترافیک شهری به شما هدیه نماید.
موتور رنو ساندرو البته در سربالایی‌های شدید، 4 سرعته بودن گیربکس اتوماتیک ساندرو مقداری دردسرساز است و برای جلوگیری از افت شتاب مجبوریم دور موتور را مقداری بالاتر از حد متعارف نگاه داریم؛ نکته ای که در نهایت به سر و صدای بیشتر موتور و مصرف سوخت بالاتر منتهی خواهد شد، اما خبر خوب این است که جعبه‌دنده اتومات ساندرو علیرغم ساختار نزدیک با پژو 206 تیپ 6، هماهنگی بهتری با موتور بدست آورده و تعویض‌های به نسبت نرم‌تری دارد.
در خصوص مدل‌های دنده‌ای (منوال) ساندرو نیز باید گفت که پارس‌خودرو در ابتدا از جعبه‌دنده JH3 برای نسخه ساده ساندرو استفاده میکرد که در قیاس با مدل استپ‌وی، از مشکلاتی نظیر سفتی کلاچ و روغن ریزی از ناحیه پلوس‌ها رنج می‌برد، اما از اواسط سال 1396 جعبه‌دنده JHQ با ساختار اصلاح شده و کلاچ هیدرولیکی (مشابه استپ‌وی) روی ساندرو ساده نصب و ایرادات مذکور برطرف گردید.
از دیگر نکات فنی ساندرو میتوان به کاسه‌ای بودن ترمزهای عقبی اشاره نمود. موردی که در قیاس با رقبای مجهز به ترمزهای 4 چرخ دیسکی یک نقطه ضعف محسوب میشود اما اگر خیلی اهل رانندگی اسپرت نباشید، مشکلی از این بابت احساس نخواهید کرد. همچنین ساندرو بواسطه بهره‌مندی از سیستم تعلیق مک‌فرسون جلو و پیچشی با مقطع H شکل عقب، سواری نرم و تقریباً راحتی دارد اما نمیتوان از این سیستم ساده و ابتدایی توقع فرمان‌پذیری ایده‌آلی داشت، بخصوص که بدلیل نبود سیستم ESP امنیت خودرو در پیچ‌های تند (بویژه برای مسیرهای لغزنده) کاهش یافته است.
امکانات و تجهیزات رنو ساندرو اتوماتیک
یکی از بزرگترین نقطه ضعف‌های ساندرو در این قسمت به چشم می‌آید، یعنی جایی که نماینده رنو با ارائه حداقل‌ها حرف خاصی در برابر رقبای چینی (و حتی وطنی) هم‌قیمت نخواهد داشت. امکانات محصول پارس‌خودرو به موارد پیش پا افتاده نظیر: ایربگ راننده و سرنشینان کناری، ترمزهای مجهز به ABS و EBD، شیشه‌ها و آینه‌های برقی، تهویه دستی و مواردی از این دست محدود میشود و حتی آپشنهای سفارشی مثل: کروز کنترل (برای نسخه اتومات)، دوربین دنده عقب، روکش‌های چرم و.. که در برابر پرداخت وجه اضافه روی مدل‌های جدیدتر ماشین نصب شده‌اند هم نمیتواند شرایط کلی را سطح رقبای این رده برساند.
البته ساندرو علیرغم تمامی کمبودهایش موفق شده 3 ستاره ایمنی از 5 ستاره موسسه معتبر Euro-NCAP را بدست آورد که هرچند این امتیاز بر مبنای استاندارهای سال 2009 میلادی کسب شده اما همچنان باعث امیدواری است.
رقبای رنو ساندرو اتوماتیک در بازار
این رده قیمتی جولانگاه انواع و اقسام خودروهای چینی است که تقریباً همه آنها از نظر جذابیت‌های ظاهر و کابین و همچنین امکانات جانبی با اختلاف معناداری بالاتر از نماینده اقتصادی رنو قرار می‌گیرند. محصولاتی نظیر: برلیانس H320، ام وی ام 315 پلاس، ام وی ام X22، جک S3 و حتی نسخه‌های سدان مثل بسترن B30 و چری آریزو 5 از جمله این رقبا هستند که شکست آنها کار بسیار دشواری خواهد بود. اما رنو ساندرو با تنها کارت برنده خود که همان کیفیت فنی و دوام بالای قطعات است به مصاف رقبای شرقی رفته و تاکنون موفق شده در برابر آنها مقاومت نماید و حتی در بسیاری مواقع برنده باشد. البته ساندرو جدا از بحث جان‌سخت بودن از نظر بازار دست دوم، وفور قطعات یدکی فنی (بدلیل اشتراک با تندر 90) و همچنین کیفیت سواری نیز شرایط قابل قبولی دارد، اما در هر صورت سبک زندگی تجمل‌گرای امروزی کار فرزند داچیا را هر روز سخت‌تر از دیروز خواهد کرد. البته در این بین نسخه هاچ‌بک‌کراس یا همان استپ‌وی رنو ساندرو هم برای آنهایی که به ویژگی‌های ظاهری اهمیت بیشتری میدهند ساخته شده اما متاسفانه آن مدل بدلیل اختلاف قیمت معنادار با نمونه ساده (آن هم با خصوصیات فنی مشابه)، از ارزش خرید پایین‌تری برخوردار میباشد.
