کلوب فولکس واگن با انواع مدل های نایاب خود در نمایشگاه امسال حضور داشت از
پاسات و فولکس با کد411 گرفته تا فولکس اس پی 2، گلف و انواع مدل های فولکس های قورباغه ای. لازم به ذکر این نکته است که خیلی از مردم در دهه اخیر فولکس قورباغه ای را بیتل که به معنی سوسک در آلمانی می‌یاشد نام گذاری کرده اند. ولی اینجا ایران است و ما بیش از نیم قرن فولکس قورباغه ای دیده ایم و فولکس قورباغه ای سوار شده ایم پس فولکس قورباغه ای با فرهنگ ما عجین تر شده است و به این نام می خوانیمش و به بررسی یکی از مدل های این
خودرو می پردازیم.
فولکس قورباغه ای خودرویی با موتور عقب با سیستم هوا خنک است، زاپاس خودرو در جلوترین نقطه خودرو به صورت عمودی قرار داد. در مدل های قبل از سال 1968 برای دسترسی به باک بنزین باید کاپوت خودرو بالا داده می شد و سوخت گیری انجام می شد ولی از سال 1968 به دسترسی به باک از بین گلگیر جلو و درب سمت شاگرد میسر شد. می توانیم طراحی فولکس واگن های موجود در ایران را تا سال 1975 به سه نسل کلی تقسیم کنیم. نسل اول با چراغ های جلوی بزرگ و خوابیده و موتور 1200 سی سی و برق 6 ولت. نسل دوم از سال 68 با فرم چراغ های جلوی کوچک تر و برق 12 ولت که با موتورهای 1300عرضه شدند ونسل سوم موتور 1600 با شیشه منحنی که به سوپر بیتل معروف هستند. البته در طی سالیان مختلف صاحبان خودرو تغییرات زیادی بر قسمت های فنی و ظاهری اعمال کردند که عمده ترین تغییر که کم هزینه ترین آنها نیز بود تغییر چراغ های کوچک عقب خودرو های نسل اول با چراغ های سایز متوسط معروف به شصت هشتی. در هرسال خود کمپانی تغییرات جزئی بر روی هر مدل اعمال کرده است که از جذابیت های فولکس می باشد. بعنوان مثال تا سال 1965 رینگ هایی که در زیر
ماشین قرار می گرفت 5 پره بود ولی از سال 1966 رینگ ها 4 پر شدند. و پیچ از درون کاسه چرخ بیرون آمده بود ولی درسال های قبل تر به جای مهره با پیچ
لاستیک به کاسه چرخ وصل میشد. و یا در مدل های 5 پره قالپاق گود بود و بیرون آمده ولی در مدل های 4 پره قالپاق تخت.
و یا بین مدل 66 و 67 تنها وجه تمایز بر روی دستگیره وقفل درب از داخل خودرو می باشد که در مدل 67 قفل درب از داخل به کنار شیشه آمده ولی در مدل. 66 مانند تمامی مدل های قبلی فولکس قورباغه ای قفل بر روی دستگیره هست که با حرکت به سمت پایین قفل می شود که اهرم خیلی شبیه به دستگیره شیشه بالابر می باشد. ولی در مدل 67 مکانیزم اهرم باز شونده به سمت بیرون و شاسی قفل جداگانه است.
در مدل های اولیه دهه 60 آمپر بنزین وجود نداشت و مانند سیستم موتورسیکلت های هندا 125 که در صورت اتمام بنزین. باید مخزن را بر روی زاپاس قرار داد. چنین تکنولوژی استفاده میشد. به مرور آمپر بنزین اضافه شد. لچکی های ماشین کوچک تر شدند. رویه پلاستیکی بر روی داشبورد آمد. شیشه جلو انحنا گرفت و در دهه 70 و مجهز به جلو داشبوردی مدرن گشت.
در نمایشگاه امسال انواع مدل های فولکس قورباغه ای حضور داشتند. ولی نظر ما به پیرترین فولکس موجود معطوف شد. یک دستگاه فولکس قورباغه ای 1958 کروک که همچون نگینی در میان صندوقچه جواهرات می درخشید. از نمای پشت چراغهای مدل 1958 و 59 تفاوتی با هم ندارند و تنها تفاوت میان این 2 مدل خطوط روی درب موتور است که در مدل های سقف دار 1958 هم این خطوط وجود ندارد و فقط بر روی مدل های کروک شیار بر روی درب موتور می باشد. دستگیره درب موتور تا سال 64 باریک می ماند و از سال 1957 شیشه پشت خودرو بزرگ می شود. دو عدد چراغ خطر هلا ریز بر روی گلگیرها خودنمایی می کنند.
از نمای کنار زهوار کرومی بر روی خودرو کشیده شده است. و گلگیرهای جلو به راهنماهای باریک مزین شده اند. در نمای جلو سپرهای کرومی و چراغ های بزرگ خوابیده خودرو نظر هر بازدید کننده ای را جلب می کند. کیلومتر شمار مدل 58 حداکثر سرعتی که نشان می دهد 80 کیلومتر در ساعت می باشد. در مدل 59 این عدد به 100 می رسد. در میانه دهه 60 عدد 120 در سال 68 عدد 140 را نشان می دهد و در سال 1975 با داشبورد پلاستیکی عدد 160 را نشان می دهد.
در نمای جلویی چراغ ها بزرگ هستند که با نسل اول فولکس استیشن یا همان ترانسپورتر یکی می باشد. سقف پارچه ای. خودروی مذکور چشم هر بیننده ای را مجذوب خود می کرد و ای کاش که سیستم برق خودرو به همان صورت 6 ولت باقی میماند. کلوب فولکس واگن یکی از فعال ترین کلوب های خودرویی حاضر در کشور می باشد که می توان گفت یکی از ناجیان انواع خودروهای کلاسیک در کشور شد. در آینده به طور کلی تر راجع به انواع مدل های فولکس قورباغه ای و تفاوت های ظاهری و ساختاری آنها صحبت خواهیم کرد.
