شاید زمانی که برادران خیامی قرارداد تولید پیکان با تالبوت ورشکسته را می بستند هرگز تصور نمی کردند روزی برسد که این
خودرو تبدیل به بخشی از فرهنگ این سرزمین تبدیل بشود. می توان مونتاژ پیکان در ایران را شروع درخشان صنعت اتومبیل سازی دانست. در آن روزگار برخلاف حال حاضر که هر محصولی بدون هیچ گونه خلاقیتی در کشور مونتاژ می شود و تولید کننده یا به عبارت بهتر وارد کننده به فکر منافع شخصی می باشد، کارخانه ایران ناسیونال (ایران خودرو) تا قبل از انقلاب پیکان را در چند تیپ مختلف با تزئینات و موتورهای گوناگون عرضه می کرد. تیپ های پیکان عبارت بودند از، کار، دولوکس، جوانان، اتوماتیک، استیشن، وانت. موتور پیکان های کار 1600 سی سی بودند که به موتور تخت معروف هستند فاقد زه بدنه میباشند سپر این مدل گلدانی ندارند و در مدل های قبل از انقلاب داشبورد تخت با روکش چرمی که به داشبورد وانتی معروف می باشند مورد استفاده بود در بعد از انقلاب داشبوردهای پیکان های کار با مدل دولوکسی جایگزین شد و به صورت دوقلو در آمد ولیکن صفحه کیلومتر آن به جای سرعت 200 از صفحه 160 تایی استفاده شد و با اندک تغییرات جزئی دیگر اسم آن از کار به کارلوکس تغییر پیدا کرد . پیکان دولوکس به شک یکی از زیباترین مدل های تولیدی پیکان قبل از فیس لیفت و تبدیل به چراغ بنزی می باشد. در تیپ دولوکس قبلا از سال 50 داشبور چوبی با ظاهری شبیه جگوار و دیگر محصولات انگلیسی دهه 60 میلادی به همراه سپرهای مثلثی شکل با گلدانی و پلیت کوچک چسبیده به سینی عقب به کار میرفت از سال 50 به بعد داشبور دوقلو با صفحه کیلومتر 200 تایی جایگزین شد. ولیکن سپر شمشیری تا سال 53 با پلیت تخت بر روی پیکان نصب میشد و در برخی مدل های 54 نیز به کار رفته است. در نمایشگاه خودرو امسال کلوب پیکان به مناسبت 50 سالگی تولید پیکان در ایران با انواع و اقسام مدل ها حضور پیدا کرده بودند جوانان با موتور هولبای، پیکان مدل 1346 با چراغ گرد و کاپوت فاقد ضربدری در داخل، انواع مدل های پیکان کار، کارلوکس، دولوکس و.... در این میان یک پیکان 55 نخودی مدل 55 که به صورت اصولی و فابریکی به قول پیکان بازها پیرمردی جمع شده بود نظر ما را به خودش جلب کرد.
پیکان
یکی از نکات جالب توجه در ایران ناسیونال در دهه 50 رنگ به کار رفته در پیکان های دولوکس می باشد که همان رنگ بر روی خودروهای بنز 230 با اتاق w123 قابل مشاهده می باشد. مانند رنگ نخودی، کرم، سبز حنایی در سال 55 که بر روی پیکان های آن مدل دیده می شود و اخرایی و سبز سدری که در پیکان های 56 و 57 و بنزهای آن مدل دیده می شود. پیکان فوق الذکر در زمان تولید با پلاک های تهران ل- م -ه به فروش می رسیده است. موتور آن 1725 سی سی معروف به موتور کج در عامیانه می باشد.
پیکان
بر روی پلاک سینی آن سال تولید 2535 حک شده است. زیرا در آن سال ها مبنای سال ها از هجری به شاهنشاهی تغییر کرده بودند.
پیکان
ها ایرانی 165*13با نوار دورسفید بودند که بسیار نایاب هستند و از نمونه های کومهو با نوار پهن یا هانکوک با نوار باریک که 185*13 هستند استفاده نشد بود و چهره فابریکی خودرو با قالپاق های خورشیدی حفظ شده بود مانند روز اول کارخانه.
دورتا دور خودرو زه استیل کشیده شده بود که بر زیبایی خودرو می افزود. تودوزی پیکان ها در آن سال ها قابلیت سفارشی کردن با امکان رنگ بندی متنوع داشتند. که خودروی مذکور از تودوزی صندلی هفت و هشتی با روکش مشکی بهره مند بود. بالای رودری چوب فابریک به کار رفته بود. و کنسول وسط هم دارای رویه چوبی بود.
پیکان
در بازسازی پیکان فوق به ریزترین جزئیات هم توجه شده بود و حتی آینه از برند وینگارد بود. ار تفاع
ماشین دستکاری نشده بود ظاهری پرصلابت و مردانه داشت. برای چراغ های خطر پیکان در ابتدا از برند لوکاس استفاده می کردند ولی از سال 54 به بعد با برند وِگا جایگزین شد که این مورد نیز در خودروی مذکور حفظ شده بود.
پیکان
در آخر قفل درب صندوق عقب بود که دوحالته بود و مثل روز اول. خیلی ها معتقدند که پیکان در این مملکت تولید بسیاری داشته و ارزش کلکسیونی ندارد ولی با توجه به سیل بی رویه تبدیل خودروهای کلاسیک در دهه 80 و بازیافت آنها و همچنین استفاده از این خودرو بعنوان وسیله معیشتی نمونه ای که اسکلت، شاسی و اتاق سالمی داشته باشد واقعا سخت است و تعداد بسیار کمی پیکان در هر مدل و در هر تیپ به صورت سالم باقیمانده است. در روزهای آتی راجع به دیگر مدل های پیکان و انواع خودروهای کلاسیک حاضر در نمایشگاه به تفضیل به بررسی خواهیم پرداخت.
