کونتاش یکی از آخرین مدل‌های لامبورگینی بود که با نظارت فروچو لامبورگینی مؤسس این شرکت ساخته شد. کار ساخت این مدل در سال ۱۹۷۰ با عنوان پروژه LP112 آغاز شد تا جایگزین میورا شود. این مدل جدید از موتور میورا استفاده می‌کرد که به صورت طولی در یک شاسی جدید طراحی شده توسط پائولو استانزانی قرار می‌گرفت و حجم آن از ۴ به ۵ لیتر افزایش یافته بود. مارچلو گاندینی طراح میورا، اولین نمونه اولیه کونتاش به نام LP500 را با بدنه مثلثی و درهای قیچی‌مانند طراحی کرد و در طراحی آن از کانسپت‌های آلفا رومئو کارابو و لانچیا استریتوس زیرو الهام گرفته بود.
وقتی که لامبورگینی کانسپت LP500 را در نمایشگاه خودرو ژنو سال ۱۹۷۱ به نمایش گذاشت، نام آن به کونتاش تغییر یافته بود - به لطف دستیار طراحی گاندینی که برای ابراز شگفتی خودش از این خودرو مدام از کلمه «کونتاک» در زبان مادری‌اش استفاده کرده بود. کونتاش که عرض، ارتفاع و طول کمتری از میورا داشت، حاصل پیاده‌سازی ایده‌های طراحی مختلف طی چندین سال بود.
اما در سال بعد اقتصاد جهانی دچار مشکل شد، بنابراین فروچو مجبور شد کسب‌وکار تولید تراکتورش که امپراطوری خودش را بر پایه آن بنا کرده بود را بفروشد. کسب‌وکار خودرویی او که هنوز ۱۰ ساله نشده بود هم وضعیت خوبی نداشت.
کونتاشوقتی که عرضه نسخه تولیدی کونتاش مدام به تعویق افتاد، فروچو سهام کنترلی خود در شرکت را به دوستش جرج هنری روزتی یک تاجر سوئیسی فروخت. فروچو همچنان در شرکت باقی ماند تا این خودرو را تولید کند و در سال ۱۹۷۴ سرانجام کونتاش LP400 با شاسی لوله‌ای پیشرفته استانزانی اما با موتور ۴ لیتری میورا وارد بازار شد. فروچو که شور و اشتیاقش را از دست داده بود، در نهایت سهام باقیمانده خود در لامبورگینی را فروخت و تا پایان عمرش در ۷۶ سالگی در یک روستای ایتالیایی زندگی کرد.
مشکلات لامبورگینی حتی پس از آغاز فروش کونتاش در بازار اروپا ادامه پیدا کرد و در سال ۱۹۸۰ این شرکت در حال اعلام ورشکستگی بود. در همان سال، پاتریک و ژان کلاد میمران کارآفرینان فرانسوی، به طور امانی کنترل لامبورگینی را در اختیار گرفتند و در سال ۸۲ آن را به طور کامل خریداری کردند. در زمان مدیریت پاتریک، این شرکت شروع به فروش کونتاش ۸ ساله در آمریکا کرد. لامبورگینی خیلی زود به موفقیت رسید و تا سال ۱۹۸۶، پاتریک میمران سومین خودروی شرکتی کونتاش خودش را سفارش داد.
حتی پس از اینکه میمران لامبورگینی را به کرایسلر فروخت، این کونتاش تا مدتی در اختیار او باقی ماند. سپس یک شخص سوئیسی تا سال ۲۰۱۵ آن را در اختیار داشت، تا اینکه جو سکی یک سرمایه‌گذار بریتانیایی آن را از یک مشتری خریداری کرد.
کونتاش رانندگی با خودرویی که سال‌ها آن را تحسین کرده‌اید خیلی جالب است. گاهی اوقات آن‌ها اصلاً به آن خوبی که فکر می‌کردید نیستند، اما در برخی موارد مثل این کونتاش، آن‌ها از چیزی که انتظار داشتید هم بهتر هستند.
