سال هاست که موضوع حمایت از کالای تولید داخل در رسانه ها مطرح می شود و به تازگی نیز در پی نامگذاری سال 97 با موضوع حمایت از تولیدات ملی، بار دیگر تمرکز بر روی این مسئله افزایش یافته است و حتی معاون اول ریاست جمهوری، دستوری را به تمام نهاد ها صادر کرده اند تا خرید کالای خارجی در صورت وجود مشابه داخلی آن ممنوع اعلام شود.
در این حین اما تحویل سری تازه تویوتاهای لندکروزر به نیروی پلیس راه خبرساز شده است و حضور این خودروها در تعطیلات نوروزی سبب شده تا بار دیگر موضوع کارایی تولیدات داخل برای استفاده های خاص به موضوع داغ رسانه ها مبدل شود.
این موارد درحالی مطرح شده است که پلیس راهنمایی رانندگی طی سال های اخیر به غیر از پراید، سایر خودروهای تولید داخل را در ناوگان خود مورد استفاده قرار داده است که از جمله آن ها می توان به 206 های مخصوص گشت زنی شهری و سمند اشاره کرد، اما این واقعیت نیز بارها از سوی پلیس مطرح شده است که خودروهای داخلی به سبب کیفیت نامناسب و مشخصات فنی نسبتا ضعیف، مناسب فشار کاربری پلیس نیستند و از همین رو نیروی انتظامی کشورمان معمولا از خودروهای مونتاژی تولید داخل نظیر ماکسیما، مگان یا سراتو برای جایگزین کردن بنزهای پر استهلاک قدیمی خود در مسیرهای برون شهری استفاده می کند، در عین حال خودروهایی نظیر سوزوکی گرند ویتارا یا رونیز نیز برای استفاده در جاده های کوهستانی در ناوگان پلیس راهور دیده می شوند.
اما حالا چه شده است که پلیس راهور به سراغ مشهور ترین SUV بازار خاورمیانه رفته است؟ پاسخ به شکل رسمی مشخص نیست اما ظاهرا در پی بحران برف زمستان گذشته، نیاز به خودرویی با توانایی بالا در یدک کشیدن سایر وسایل مانده در برف توسط پلیس احساس شده است و حالا نیز حدود 60 دستگاه از این خودروها (2 دستگاه به ازای هر استان) در اختیار پلس قرار گرفته اند که البته همگی به صورت شش سیلندر، کم آپشن و مجهز به گیربکس دستی هستند.
فارغ از این موضوع اما باید اشاره کرد که با توجه به سابقه 20 سال اخیر، از زمان حضور تویوتاهای کریسیدا در ناوگان خودروهای پلیس، هیچ گاه خودروسازان کشورمان نتوانسته اند تا یک محصول تولید داخل توانمند را برای استفاده گسترده ارگانی عرضه کنند و در بهترین حالت بازهم قرعه به نام خودروهای مونتاژی با درصد داخلی سازی اندک افتاده است که طبیعتا ارزبری بالایی به همراه دارند.
این موضوع البته محدود به نیروی پلیس نمی شود، بلکه در زمینه ساخت آمبولانس،
خودرو آتش نشانی، خودروهای نظامی و حتی مینی بوس و اتوبوس های درون شهری ...نیز دست خودروسازان داخلی بسیار بسته بوده است و این شرکت های شبه دولتی حتی نتوانسته اند تا نیاز های حداقلی سایر ارگان های دولتی را تامین نمایند.
بنابراین با چنین شرایطی می توان گفت که پروژه استفاده از خودروهای داخلی حداقل توسط ارگان ها با شکست نسبی مواجه شده و اصرار بیشتر مسئولان در این رابطه نیز احتمالا به نفع خودروسازان چینی تمام خواهد شد، جایی که ممکن است پلیس ناچار شود به جای لندکروزر از تولیداتی نظیر وانت ریچ
ایران خودرو استفاده نماید و یا آمبولانس های مرسدس بنز با کپی های چینی تویوتا هایس که این روزها توسط
پارس خودرو و ایران خودرو دیزل مونتاژ می شوند، جایگزین شوند.
از این رو به نظر می رسد که در تحقق شعار سال جاری در زمینه خودروسازی ابهاماتی وجود داشته باشد، چرا که مردم به عنوان مشتریان اصلی خودروهای داخلی، سال هاست که با توجه به شرایط اقتصادی و سد بلند تعرفه خودروهای وارداتی، از سر ناچاری این محصولات را خریداری می کنند و طبیعتا نمی توانند نقش بیشتری در تحقق یا عدم تحقق حمایت از خودروسازان ایرانی ایفا کنند، ارگان ها نیز با توجه به مسائلی نظیر هزینه های نگهداری، استهلاک و دوام معمولا به انتخاب کالای برتر تمایل نشان می دهند و پس از چند سال استفاده خودروهای مستعمل خود را به مردم می فروشند، اما در صورت اجبار به خرید خودروهای تولید داخل و چینی، ممکن است این چرخه عملا ناقص شود و بعد از پایان مدت خدمت، خودروهای مذکور آنچنان مستهلک شوند که سر از مراکز اسقاط و اوراق در بیاورند. بدین ترتیب هزینه های جاری ارگان های کشور بیش از پیش افزایش یابد.
