تویوتا راو4 یا رنو کولیوس – ژاپنی کهنه کار در مقابل دورگه تازه وارد

مقدمه

در این بررسی قصد داریم دو تا از شاسی بلندهای محبوب این روزهای بازار کشور را به جان هم بیاندازیم تا مشخص شود که از میان تویوتا راو4 و رنو کولیوس کدامیک انتخاب بهتری هستند. البته وقتی صحبت از شاسی بلندها به میان آید همه از برندهای ژاپنی و امریکایی یاد میکنند چراکه به غیر از چند استثناء (مثل رنجروور) همواره برترین های این سگمنت به این دو کشور تعلق داشته اند. پس شاید با خودتان بگویید که از همین الان بازی یک هیچ به سود راو4 آغاز شده زیرا سابقه تویوتا در ساخت اتومبیل های اینچنینی با رنو حتی قابل مقایسه هم نیست. اما زود قضاوت نکنید. خودروساز فرانسوی هم قبلاً توانایی هایش را به ما اثبات کرده و نشان داده که قادر است از ماشین فرمول 1 تا کامیون را تولید نماید. تازه جدای از اینها رنو اکنون میتواند روی تجارب شریک تجاری اش، نیسان که خود ید طولایی در ساخت خودروهای آفرودی دارد هم حساب باز کند. حال بماند که میهمانان امروزمان کراس اوور هستند و اصلاً قرار نیست در سطح یک شاسی بلند واقعی رفتار تخصصی خارج جاده ای از خود نشان بدهند. پس اجازه بدهید بدون پیش داوری از روی سابقه اتومبیل ها، بررسی را آغاز نمائیم.

طراحی ظاهری

ابتدا به سراغ اتومبیل فرانسوی برویم. شاید بتوان دلیل اصلی شکست مدل قبلی کولیوس را در ظاهر معمولی و نه چندان جذابش جستجو کرد؛ اما خوشبختانه در نسل جدید، اثری از آن قیافه کسالت آور دیده نمیشود و زبان جدید طراحی رنو، این نسل از کولیوس را کاملاً دگرگون ساخته. از روبرو که همان دماغه عبوس تلیسمان، این بار در ابعادی بزرگ تر پیش چشممان قرار میگیرد. دی لایت هایی که به زیر چراغها کشیده شده اند نیز همانند پف زیر چشمانی عصبانی، نگاه اتومبیل را نافذتر از قبل کرده اند و این قضیه در کنار کاپوت برجسته و سپری اسپرت توانسته خشونت و جدیت اتومبیل را به نقطه اوج برساند. جدای از اینها خطوط مستحکم جانبی و جزئیاتی مثل نوار کرومی روی گلگیرها که چراغ جلو را به هواکش تزئینی روی درب متصل نموده، تلفیقی از قدرت، زیبایی و تجملات را به تصویر کشیده اند. و در انتها نیز از اِلمان های اسپرت در کنار فاکتورهای قدرت و جسارت استفاده شده که حاصلش زیبا و در عین حال هماهنگ با سایر قسمت ها از آب درآمده است.

نگاهی هم به محصول ژاپنی مان بی اندازیم. بر خلاف کولیوس تغییرات راو4 نسبت به مدل پیشین فقط به یک فیس لیفت محدود میشود اما همین تغییر چهره، تویوتا را یک پله زیباتر و مدرن تر از قبل کرده. استفاده از خطوط تند و تیز و ترکیب آنها با جاذبه های اسپرتی باعث شده که نسل جدید راو4، جسور و چالاک و در عین حال قوی و جان سخت به نظر برسد که این صفات ظاهری برای یک کراس اوور شهری نکات مثبتی به حساب می آیند. بیشترین تغییرات در قسمت دماغه صورت پذیرفته که حالتی تهاجمی دارد و با گذر از این قسمت رفته رفته به قیافه قدرتی نسل قبلی نزدیک میشویم. خط شانه کناری هم که در امتداد اتومبیل حجیم تر میشود، توانسته تا حدودی سادگی قسمت جانبی را کاهش دهد و کمی به حالت عضلانی اتومبیل بی افزاید. در انتها گرافیک جدید و زیبای چراغ ها نظر ما را به خود جلب کرد اما باید بگوییم که تغییرات اندک این قسمت (نسبت به دماغه)، تا حدودی به هارمونی کلی اتومبیل لطمه وارد کرده است.

در یک جمع بندی کلی اگر به تزئینات و کروم کاری های کولیوس انگ سوسول بازی نزنید و یا به سراگزوزها و هواکش های تقلبی اش گیر ندهید، میتوانیم طراحی این محصول را جذاب تر از نماینده تویوتا اعلام کنیم. اما باز هم افرادی که زیبایی توام با سادگی را می پسندند، احتمالاً با قیافه راو4 ارتباط بهتری برقرار خواهند کرد.

طراحی داخلی

هر دو اتومبیل کابین های موقر و با کیفیتی دارند که البته با توجه به رده قیمتی همین انتظار را هم داشتیم. اما در مورد طراحی تفاوت زیادی میانشان وجود دارد.

باز هم از رنو شروع میکنیم. در اینجا هم مثل قسمت بیرونی با تم طراحی نوین این خودروساز مواجه هستیم، با این تفاوت که کابین کولیوس اندکی زمخت تر و مردانه تر از تلیسمان و مگان شده. کیفیت مواد بکار رفته هم قابل قبول است و حس خوبی به سرنشینان میدهد. دیزان داخلی، ساده و زیباست و در عین حال که به کمک تبلت بزرگ میانی و پشت آمپر دیجیتالی، کاملاً مدرن به نظر میرسد بدلیل خطوط صاف و برامدگی کنسول، حس استحکام مناسبی که در شان یک اتومبیل شاسی بلند است، به بیننده القا می نماید.

ضمناً دقت و ظرافتی که در طراحی جزئیات مثل دسته دنده و دریچه ها و.. بکار رفته کمک نموده که فضای داخلی نسبتاً لوکس هم دیده شود.

اما با گشودن درب راو4 با محیطی خشن و آفرودی مواجه میشویم که در مقابل کولیوس اندکی قدیمی و معمولی به نظر میرسد؛ بخصوص طراحی کنسول میانی و دریچه های هوا که ما را به یاد اتومبیل های ارزانتر چند نسل قبل انداخت. اما با این وجود، چند نکته مثبت ما را به تویوتا امیدوار نگاه میدارد. مثلاً کیفیت بالای مونتاژ و رنگ بندی مناسب کابین، سادگی طراحی را کمی پوشش داده و چرم خوش دوختی که بر روی داشبورد کار شده به نوعی حال و هوای کلاسیک را برای بیننده تداعی میکند. ضمن اینکه به نظر میرسد بخشی از زیبایی محیط داخلی تویوتا، فدای بحث ارگونومی شده که اتفاقاً نکته مهمی به حساب می آید. در واقع ادوات زمخت راو4، راحت تر و سریع تر از کلیدهای ظریف و تنظیمات لمسی کولیوس در اختیارتان قرار میگیرند که این نکته در هنگام حرکت، ایمنی و راحتی بیشتری به شما هدیه خواهد داد. اما باز هم توقعمان از اتومبیلی در این رده، بیش از این حرف ها بود.

در باره فضای داخلی هم باید بگوئیم که با توجه به ابعاد بزرگتر و فاصله محورهای بیشتر کولیوس محیط دلبازتری در اختیار سرنشینان بخصوص ردیف عقب رنو قرار میگیرد اما درون راو4 هم به هیچ عنوان با مشکل کمبود فضا روبرو نیستیم. و در مورد محفظه بار، این قضیه برعکس میشود و تویوتا شرایط بهتری از رقیبش ارائه می دهد.

امکانات رفاهی

مجهز ترین راو4 های وارد شده به کشور لیست نسبتاً مناسبی از امکانات رفاهی و ایمنی از قبیل سیستم های ترمز و پایداری شامل ABS, EBD, BAS, VSC, TRC، کنترل سرعت در سرپائینی DAC، کنترل سرعت در سربالایی HAC، ایربگ های جلو/جانبی/پرده ای، امکان انتخاب حالت های رانندگی Eco/Sport/Normal ، آینه های تمام برقی جانبی و آینه الکتروکرومیک داخلی، کیلس و استارتر دکمه ای، تهویه مطبوع اتوماتیک دوگانه، بلوتوث، تنظیم برقی صندلی راننده، سنسورهای پارک بهمراه دوربین دنده عقب، درب صندوق برقی هوشمند و چندین مورد دیگر را در خود جای داده اند که در نگاه اول کافی به نظر می رسد. اما وقتی نگاهی به برچسب قیمتی راو4 و شرایط رقبایش بی اندازیم توقعمان افزایش می یابد. مثلاً همین محصول جدید رنو علیرغم قیمت پایین تر آپشن های بیشتری مثل سقف پانوراما، سیستم اتوپارک، ترمز دستی برقی، اتوهلد و.. را در اختیارمان قرار داده که جای خالیشان در تویوتا احساس می شود. از امکانات دیگر کولیوس هم میشود به سیستم ناوبری رنو بنام R-LINK، سیستم هشدار نقطه کور، صندلی های برقی جلو مجهز به گرمکن و تهویه دو حالته، سیستم صوتی حرفه ای BOSE، تهویه اتوماتیک دوگانه بهمراه دریچه مجزا برای سرنشینان عقب، بلوتوث، سنسور نور و باران، نمایشگر باد تایرها، صندوق برقی هوشمند، حالت رانندگی اکونومیک، سنسورهای پارک بهمراه دوربین دنده عقب، 6 کیسه هوا و انواع سیستم های ترمز و پایداری از قبیل ABS, EBA, ESP, HSA و سیستم کمکی حرکت در سربالایی ها و.. اشاره نمود.

پس تا اینجای کار اوضاع چندان به نفع تویوتا پیش نرفته و تازه وارد فرانسوی حسابی سامورایی کهنه کار ما را غافلگیر کرده است. اما هنوز بررسی به پایان نرسیده و ممکن است در ادامه ورق به سود راو4 بازگردد. پس همچنان با خودروبانک همراه باشید.

ایمنی

در بحث ایمنی هر دو اتومبیل وضعیت خوبی دارند و موفق به دریافت 5 ستاره کامل موسسه Euro NCAP شده اند که در تصویر زیر میتوانید خلاصه امتیازاتشان را مشاهده بنمائید:

پیشرانه و سیستم انتقال قدرت

از نظر من یک اتومبیل هر چقدر هم که زیبا و پر اپشن باشد، بدون توانایی حرکتی مناسب، گزینه دلچسبی نخواهد بود. البته قرار نیست همه شتاب و سرعت بوگاتی شیرون را داشته باشند! اما قدرتی متناسب با کلاس بدنه و سطح قیمتی واقعاً مهم است. مثلاً اگر اتومبیل کوپه شما از یک سدان هم قیمت ببازد و یا شاسی بلند گران قیمتتان در یک تپه نوردی عادی کم بیاورد، نمیتوانید با استفاده از گرمکن صندلی ها، قضیه را از یاد ببرید ولی برعکس این قضیه امکان پذیر می باشد!

اما در مورد میهمانان امروزمان خبرهای خوشی داریم چرا که هر دو به نسبت سطح توقع ما و شرایط بازار (عدم حضور موتورهای 6 سیلندر)، قدرت کافی را در اختیارمان قرار دادند.

زیر کاپوت تویوتا یک موتور 4 سیلندر 2.5 لیتری تنفس طبیعی قرار گرفته که قادر است 178 اسب بخار قدرت را در دور 6000 و 233 نیوتن متر گشتاور را در دور 4100 آزاد نماید. پیشرانه رنو (یا بهتر است بگوئیم نیسان) هم از نظر حجم و تعداد سیلندر مشابه راو4 می باشد و با 171 اسب قدرت در دور 6000 و 226 نیوتن متر گشتاور در دور 4400 عملکرد نزدیکی با محصول تویوتا از خود نشان میدهد. ضمناً موتور راو4 به یک گیربکس 6 سرعته اتوماتیک کوپل شده و کولیوس از جعبه دنده CVT با قابلیت تعویض دستی 7 سرعته بهره برده. حاصل تمامی اینها شتاب صفر تا صد 9.3 ثانیه و حداکثر سرعت 200 کیلومتر بر ساعت برای تویوتا بوده که به ترتیب 0.5 ثانیه و یک کیلومتر بر ساعت بهتر از کولیوس است. البته به نظر میرسد که مقصر اصلی این شتاب ضعیف تر رنو، شروع کند گیربکس CVT اش باشد اما در عوض، بهینه بودن همین جعبه دنده باعث شده که کولیوس در هر 100 کیلومتر در شرایط ترکیبی 8.3 لیتر بنزین نوش جان کند که 0.8 لیتر کمتر از محصول تویوتا در شرایط مشابه است.

تجربه رانندگی

خوب بالاخره وقت آن رسیده که موتورها را روشن کنیم و ببینیم در پس ظاهر این محصولات، چه سورپرایزهایی برایمان تدارک دیده شده.

ابتدا به سراغ تویوتا برویم. پشت فرمان راو4 حس تسلط خوبی به انسان دست میدهد که ناشی از دید مناسب به نسبت ابعاد بدنه و ارگونومی عالی کابین می باشد. با شروع حرکت هم رفتار منطقی گیربکس 6 سرعته و واکنش های قابل قبول پدال گاز به اعتماد به نفسمان می افزاید. در هنگام بازی با فرمان نیز اوضاع بر وفق مراد پیش میرود و اگر از یک شاسی بلند، توقعی در حد کلاس بدنه اش داشته باشید میتوانید از پایداری راو4 لذت برده و حتی گاهی دست به شیطنت هم بزنید که البته این مورد آخری به هیچ عنوان در جاده و خیابان توصیه نمیشود. و در مورد کیفیت سواری باید بگوئیم که با توجه به هندلینگ خوب و سگمنت این محصول، میزان راحتی، قابل قبول ارزیابی شد اما احتمال دارد که سرنشینان بخصوص در ردیف عقب از تکان های هر از گاه راو4 شکایت کنند.

خوب سری هم به کولیوس بزنیم. پشت فرمان این یکی هم دید به اطراف کافی به نظر میرسد و مشکل چندانی با ابعاد درشت اتومبیل نخواهیم داشت. با اینکه دل خوشی از گیربکس های CVT ندارم باید اعتراف کنم که این نوع جعبه دنده در نسل های جدید پیشرفت مناسبی داشته و ضمن اینکه به بهبود مصرف سوخت شما کمک میکند در شتابگیری هم خیلی روی اعصاب راه نمیرود. مثلاً همین مدل تکامل یافته که روی کولیوس نصب شده (با نام X-TRONIC) با اینکه همچنان از تاخیر در شروع حرکت رنج میبرد اما به نسبت مدل های قدیمی بهتر شده است. تازه با امکان تعویض دنده به صورت دستی میتوانیم هیجان استفاده از یک گیربکس معمولی را نیز شبیه سازی کنیم. البته باز هم از نظر لذت رانندگی و شتاب، عملکرد راو4 بهتر بود، اما نکته مثبت این است که کولیوس با فاصله نزدیکی خودش را در تعقیب رقیب ژاپنی نگاه میدارد و به اصطلاح به این راحتی ها کم نمی آورد! تازه محصول رنو در عین حال که از نظر پایداری رفتار مناسبی از خود نشان داد، سواری نرم تر و راحت تری از راو4 به ما ارزانی داشت که تاثیرش در استفاده خانوادگی و مسافرت ها بیشتر نمایان خواهد شد. ترمزهای هر دو اتومبیل نیز مستحکم و قابل اعتماد هستند اما قدرت افسار کولیوس اندکی بهتر به نظر میرسد.

خوب کمی هم در مورد توانایی های خارج جاده ای صحبت کنیم. با اینکه از کراس اوورها انتظار زیادی نمیرود اما هر دو اتومبیل امروز ما با قابلیت هایی مثل ارتفاع مناسب، سیستم دو دیفرانسیل هوشمند و آپشن هایی از قبیل سیستم کمکی حرکت در شیب و دف لاک، میتوانند شما را در آفرود های سبک همراهی نمایند. البته با توجه به فاصله بین محورهای کمتر در راو4 و فرم زاویه دار سپر جلوئی، شرایط فیزیکی محصول تویوتا برای مسیرهای خارج جاده ای بهتر است و در عمل هم رفتار چالاک تری از خود نشان میدهد. اما حتماً میدانید که کولیوس یک برادر ناتنی (یا به زبان خودرویی پلتفرم مشترک) بنام ایکس تریل دارد؛ پس ژن جان سخت نیسان، در کالبد این جوان فرانسوی هم رخنه کرده در نتیجه کولیوس نیز عملکرد قابل قبولی در خارج از جاده از خود نشان میدهد و از بسیاری رقبا بهتر ظاهر میشود.

نتیجه گیری

تویوتا راو4، هم از نظر لذت رانندگی روی جاده و هم توانایی های حرکتی در خارج از جاده اندکی برتر از رنو ظاهر میشود. ضمن اینکه محصولات تویوتا معمولاً به دوام بالا شهرت دارند و به همین دلیل در گذر زمان با افت قیمت کمتری مواجه میشوند. پس اگر بدنبال یک اتومبیل با کیفیت با قابلیت های رانندگی مناسب هستید، که در هنگام فروش هم با کمترین افت قیمت تبدیل به پول نقد شود، میتوانید تویوتا را انتخاب کنید.

اما در یک نگاه واقع بینانه باید گفت که کولیوس خودرویی نیست که به این راحتی ها میدان را برای راو4 خالی کند و چرا که این محصول رنو با سواری بسیار نرم، ظاهری جدیدتر و البته نسبتاً زیباتر و تجهیزات بیشتر و قیمتی مناسب تر دارد. شاید تنها موردی که خریداران را به سمت راو4 سوق میدهد قضیه اعتبار برند و سابقه درخشان این خودروساز در بحث استهلاک و ماندگاری است و صد البته افت قیمت کمتر در بازار دست دوم است که رنو برای بدست آوردن همچین جایگاهی در میان مشتریان (حداقل در کشور ما) به مقداری زمان نیاز خواهد داشت. با این تفاسیر، انتخاب بین این دو خودرو کار را بسیار دشوار می کند و اگر قصد خرید دارید و بین این دو گزینه مردد هستید، فاکتورهایی مانند میزان سال استفاده از خودرو، میزان اهمیت وجود هر آپشن و یا میزان اهمیت برند برای شما، برنده این رقابت را در انتخاب نهایی مشخص کند.

در پایان توجه شما را به جدول مشخصات فنی راو4 و کولیوس جلب می نمائیم: