مقدمه
در بحث تیونینگ این بار به سراغ نسخه ای جالب از یک پراید رفته ایم که توسط عملیات جراحی به قدرتی حدود 220 اسب بخار دست یافته است. دست یابی به این اعداد و ارقام به کمک استفاده از پیشرانه سری SR20 نیسان ممکن شده است. کمپانی نیسان سری پیشرانه های SR20 را در سال 1989 تولید کرد. روند روبه رشد این پیشرانه ها و راندمان مناسبان باعث شد نیسان تا سال 2002 از آنها بهره ببرد. این سری از پیشرانه‌ها با دو نوع توربوشارژر ساخت گرت با کدهای T28 و T25 تغذیه می شوند. پیشرانه ای که در دل این پراید فیروزه ای رنگ جاخوش کرده، قبل از تغییرات به وسیله توربوشارژری با کد T25 تغذیه می شد اما به منظور افزایش راندمان موتور در اولین گام توربوشارژر استاندارد موتور با نمونه قوی تر همین سری از پیشرانه ها با کد T28 جایگزین شده است.
شرح عملیات
در حالت عادی و استفاده شهری، فشار بوست توربو بر روی عدد 9psi تنظیم شده است به این دلیل که در شهر نیاز به بوست های بالا نیست و با همین میزان بوست میتوان خیلی از خودرو هایی که در سطح شهر تردد میکنند را پشت سر گذاشت.
به دلیل راندمان و کیفیت خوب قطعات داخلی موتور هیچ یک از این قطعات تغییری نکرده اند. نسبت تراکم استاندارد پیشرانه زمانی که هنوز توربوشارژر وارد مدار نشده است عدد 9:1 را نشان می دهد. پیستون ها برعکس خودرو هایی که به شکل اتمسفریک تیونینگ شده اند، تاجی گود دارند.
با توجه به آنچه که در بالا ذکر شد، در پیشرانه های مجهز به توربوشارژر نمی‌توان نسبت تراکم موتور را آنقدرها افزایش داد مگر با استفاده از قطعات خاص و گران بهایی که در خودروهای شهری کمتر مورد استفاده قرار می گیرند. توربوشارژری که پیشرانه مورد نظر ما را تغذیه می کند، به علت بزرگتر شدن و محدودیت های فضای محفظه موتور، کمی جایش تغییر کرده است. به همین دلیل تیونر مجبور شده مانیفولد مخصوص توربو را با استفاده از استیل کاملا صیقلی به طور اختصاصی طراحی کرده و بسازد. برای نصب این پیشرانه درون محفظه موتور پراید کار تنها به تغییر جای توربوشارژر، مانیفولد و هدرز ختم نمی شود بلکه برای جایگیری و نصب آن از دسته موتور های دست ساز استفاده شده است.
اینترکولر دست سازش که سایز بزرگی هم دارد در پایین سپر این خودرو کاملا به چشم می آید، واقعاً با سلیقه و با دقت ساخته شده است. به این ترتیب هوای ورودی به موتور به اندازه کافی خنک می شود. بمنظور تخلیه فشار اضافی توربو در زمان گرفتن گلاچ و یا ترمزکردن، از سوپاپ Blow off ساخت greddy استفاده شده است.
اگر درب محفظه موتور را بالا بزنید، اولین چیزی که مشاهده می کنید نوشته Towin cam 16valve است. این نوشته به معنی 16 سوپاپ بودن این موتور چهارسیلندر است که دو میل سوپاپ در سرسیلندر دارد. هدرز نیز با استفاده از استیل کاملا صاف و صیقلی با قطر 2 اینچ ساخته شده اند و در انتها نیز به منبع اگزوز ساخت REMUS می رسند. همینطور یک ایرباکس دست ساز نیز که به فیلتر های ساخت K&N مجهز است بر روی موتور نصب شده است. بمنظور افزایش فشار سوخت ارسالی به ریل سوخت، از یک پمپ برقی سوخت ساخت بوش با قدرت 6 بار استفاده شده است اما سوزن انژکتورها نیز به علت کیفیت خوب تغییری نکرده اند. برای داشتن جرقه ای قوی تر از وایرهای 9 میلی متری ساخت اسپلیت فایر استفاده شده است و همچنین وظیفه به آتش کشیدن 2 هزار سی سی سوخت و هوا را شمع های برند DENZO به عهده دارند. در مورد فلایویل نیز یک نکته جالبی وجود دارد و آن این است که از فلایویل استاندارد خود پراید استفاده شده که از نظر وزنی کمی تغییر کرده است!
ECU مورد استفاده ساخت شرکت Haltech است که قابلیت های ویژه ای دارد. یکی از قابلیت های این ECU از قبل تنظیم بودن آن است. این قابلیت به تیونر اجازه می دهد با تغییر در جداول ECU و البته قطعات مورد استفاده، بتواند به گشتاور و اسب بخار بیشتری نیز دست پیدا کند. همچنین یکی دیگر از قابلیت های آن استفاده و نصب لانچ کنترل است. در سمت چپ فرمان این خودرو یک دکمه مشکی رنگ وجود دارد که می تواند در مسابقاتی مثل درگ مورد استفاده قرار بگیرد. با فشردن این دکمه دور موتور در 4 هزارو 700 دور باقی می ماند تا در لحظه استارت گشتاور و اسب بخار مورد نیاز برای دست یافتن به بهترین شتاب در دسترس باشد.
البته در واقع در حالت عادی توربوشارژر از دور موتور 3 هزار دور بر دقیقه به ماکزیمم دور می رسد و تزریق هوا با فشار 9 psi را آغاز می کند. این پیشرانه می تواند تا 7 هزار و پانصد دور دوران کند و کات آف استاندارد موتور نیز در همین دور قرار دارد. ولی به دلیل جلوگیری از افزایش استهلاک موتور کات آف به دور 6 هزارو 200 دور کاهش پیدا کرده است.
انتقال قدرت
در قسمت انتقال قدرت این خودرو از دیسک کلاچ خود پراید و صفحه ی تغییر یافته از انواع افتر مارکت که بر روی آن صفحه کلاچ گرافیتی نصب شده استفاده شده است. استفاده از صفحه گرافیتی بی دلیل نیست زیرا صفحه کلاچ های استاندارد توانایی مقاومت در برابر گشتاور بالا را ندارند. چون اصطکاک صفحات کلاچ معمولی آنقدرها بالا نیست در لحظه تماس با دیسک نمی توانند بلافاصله درگیر شوند به همین دلیل در نقطه تماس دما بالا رفته و موجب تخریب زود هنگام لنت کلاچ می شود. اما لنتهای گرافیتی ضمن قابلیت تحمل حرارت بالا از اصطکاک بسیار بالاتری نسبت به لنت های استاندارد برخوردارند به همین دلیل در خودروهای که با هدف شرکت در مسابقات ست آپ می شوند از همین جنس لنت کلاچ استفاده می شود.
گیربکس استفاده شده در پشت پیشرانه نیسان نیز همان گیربکس استاندارد پراید است که اتفاقا ضرایب گیربکس پراید نیز با موتور همخوانی مناسبی دارد.
کابین
داخل کابین، این پراید تیونینگ شده با استفاده از رول کیجی مستحکم تقویت شده و رول ها در اوج ظرافت درون اتاق نصب شده اند. همچنین دو صندلی اسپرت ساخت OMP با کمربندهای 4 نقطه اتصال وظیفه دارند سرنشینان را در خود حفظ کنند. فرمان خودرو بسیار کوچک است و از بین ساخته های کمپانیSportline انتخاب شده است. دکمه استارت و اتصال برق ساخت AUTOPAX و یک نمایشگر بوست در حال تزریق توربو شارژر از دیگر تغییراتی هستند که در کنسول میانی کاملا به چشم می آید. در قسمت عقب کابین هیچ صندلی ای وجود ندارد چون کل مجموعه کابین عقب و صندق بار به نصب یک سیستم صوتی بسیار پیشرفته و قدرتمند اختصاص یافته است که اتاق جمع و جور پراید را بدل به سالن اپرا کرده است.
تست شتاب
سوار بر خودرو میشویم تا ببینیم این پراید 220 اسبی دور میگیرد. با کوچکترین فشاری به پدال گاز رینگهای ایتالیاییOZ لاستیک های شهری را به تن آسفالت می مالند. دنده یک و دو گیربکس به دلیل گشتاور بالای موتور و البته استفاده از لاستیک های معمولی، بیشتر صرف هرزگردی می شوند تا حرکت کردن. البته در صورت استفاده از لاستیک های سمی اسلیک و درست شیفت کردن دنده ها می توان در شتاب از حالت سکون جنسیس را هم مغلوب کرد(!)، وقتی هرزگردی تمام میشود این پراید با وجود وزن کمش شروع به شتاب گیری و بالا آمدن کیلومتر می‌کند و به شکل ناباورانه ایی به شتاب گیری خود ادامه می دهد و میتوان آن را یکی از تند و تیز ترین های دنیای تیونینگ حسابش کرد. در پایان ضمن تشکر از مالک خودرو آقای مصطفی رضوانی از گروه A&B Tuning نیز سپاسگذاریم.
