رنو تالیسمان - جادوی فرانسوی، طلسم شرقی ها را خواهد شکست؟

مقدمه

اگر نگاهی کوتاه و گذرا به صنعت خودروسازی فرانسه داشته باشیم خواهیم دید که تاریخ این کشور پر است از هاچ بک های فوق العاده ای که از کوچه های شهر گرفته تا مسابقات رالی، عملکرد موفق و پرافتخاری از خود بجای گذاشته اند. حتی در رده سدان های ارزان قیمت نیز فرانسوی ها توانسته اند هر از گاه خودی نشان داده و برخی بازارهای اروپایی را به تسخیر درآورند. اما جای تعجب است که چطور این کشور با این همه سابقه درخشان و قدمت در صنعت اتومبیل، هنوز نتوانسته در کلاس خودروهای لوکس، یا حداقل نیمه لوکس به موفقیت چشمگیری دست پیدا کند و جالب تر اینکه حتی کمپانی های کره ای ها که سن نوه ی فرانسوی ها را دارند در این امر موفق تر ظاهر شده اند. ولی چند سالی است که خودروسازان این کشور عزم خود را جزم کرده اند تا اوضاع را تغییر دهند. بعد از خلق برند DS توسط PSA حالا نوبت به رنو رسیده که برای رقبا شاخ و شانه بکشد. البته رنو قبلاً هم با ارائه اتومبیل های بزرگ ، قوی و پر آپشن (از قبیل لتیتیود) شانسش را امتحان کرده بود اما بنا به دلایلی از جمله ظاهر نامناسب و بازدهی متوسط هرگز نتوانست عرض اندام در خور و شایسته ای داشته باشد. حالا امروز با سربازی جدید از این کمپانی بنام تالیسمان رو برو هستیم که آمده تا انتقام شکست های قبلی را بگیرد. البته این محصول هم یک لاکچری تمام عیار به حساب نمی آید و قرار است با سدان های میان رده ای مثل کمری، اپتیما و سوناتا به رقابت بپردازد، اما در هر صورت تالیسمان میتواند یک شروع امیدوارکننده برای رسیدن به اهداف رنو باشد و در صورت موفقیت راه را برای آینده هموار نماید. ما هم در اولین فرصت به سراغش آمدیم تا ببینیم آیا این جنگجوی فرانسوی میتواند به حکمرانی کره ای ها و ژاپنی ها در کشورمان پایان دهد یا خیر.

طراحی ظاهری

خوب باید اعتراف کنیم که رنو اولین قدم را درست و محکم برداشته و امروز با یک اتومبیل زیبا وجذاب روبرو هستیم. البته شاید بگوئید تالیسمان با این ظاهر بزک شده تا حدودی از سادگی و اصالت اروپایی اش فاصله گرفته و کمی به زیبا رویان شرقی شباهت پیدا کرده است؛ اما اگر نگاهی به محصولات نسل قبلی این خودروساز بیاندازید بلافاصه متوجه جهش عظیم رو به جلو در زبان طراحی این کمپانی خواهید شد. در واقع تغییرات اساسی صورت گرفته در تیم طراحی رنو کاملاً جواب داده و حالا "آرسن ونگر" معمولی تبدیل به آقای خاص شده است! در نمای جلو چراغ هایی عصبانی و دی لایت هایی که با طرحی خلاقانه تا زیر چراغ ها امتداد یافته اند قبل از هر چیز جلب نظر میکنند. جلو پنجره بزرگ تالیسمان نیز در تلفیق با حالت اسپرت سپر و خطوط روی کاپوت چهره ای خشن و گیرا به اتومبیل بخشیده است. در نمای جانبی هم با فرمی ساده و شیک روبرو هستیم که به کمک رینگ های 18 اینچی اسپرت و فرو رفتگی پائین درب ها از سادگی زیاد از حد فاصله گرفته و با توجه به حالت کمی برآمده گلگیرها تا حدودی پر جذبه مینماید. و در انتها چراغهایی دم دار که گویا قرار بوده مثل گرنجور بهم پیوسته شوند اما در میانه راه پشیمان شده اند، ظاهر اتومبیل را خاص و هماهنگ با دماغه نموده اند و فرم مناسب سپر و خروجی های دوگانه اگزوز (گرچه واقعی نیستند و فقط جنبه نمایشی دارند) به زیبایی این قسمت یاری رسانده اند. ضمناً میتوان گفت که طراحی یکدست و خوش ترکیب تالیسمان با اکثر سلیقه ها و رده های سنی جور در می آید.

طراحی داخلی و آپشن ها

حالا که خیالمان از ظاهر اتومبیل راحت شد سری هم به داخل بزنیم. با ورود به کابین با فضایی ساده تر از بیرون روبرو میشویم که ممکن است خیلی به مزاج جوانان یا دوست داران داشبورد های هیجان انگیز خوش نیاید. در واقع رنو برای طراحی داخلی تالیسمان ترجیح داده از خطوط صاف و اتو کشیده استفاده نماید که حاصل کار هم شیک و سنگین از آب درآمده. ضمناً وجود پشت آمپر دیجیتالی و ال سی دی بزرگ مرکزی که به نوعی از طرح های داخلی ولوو تبعیت میکنند محیط داخلی را مدرن نشان داده است. کیفیت ادوات و متریال نیز رضایت بخش میباشد و با اینکه در برخی قسمت ها شاهد استفاده از پلاستیک خشک هستیم اما بسیاری از قطعات با پوشش چرم و کیفیت قابل قبول، حس خوبی به سرنشینان القا مینمایند. فرمان خوش دست تالیسمان که به کلید های کنترلی مجهز شده در تلفیق با پشت آمپر دیجیتالی که بسته به انتخاب وضعیت رانندگی تغییر حالت میدهد در مجموع ترکیب جذابی را پیش روی راننده قرار داده اند. فقط با توجه به اینکه این اتومبیل نیم نگاهی هم به نسل جوان داشته، جای خالی پدال های تعویض دنده در پشت فرمان کاملاً محسوس است.

نشیمنگاه نفرات جلوئی ضمن طراحی راحت و ارگونومیک به تنظیمات برقی، گرمکن و تهویه نیز تجهیز شده اند که همین موارد برای جلب رضایت ما کافی بود، اما رنو پا را فراتر گذاشته و با اضافه کردن آپشن ماساژور آسایش کامل در سفرها را برای دو نفر جلوئی تضمین نموده. اما بر روی صندلی عقبی اوضاع کمی متفاوت است. در واقع با اینکه در این قسمت امکاناتی مثل دریچه تهویه مطبوع (البته کاملاً ساده)، زیر آرنجی و دو عدد گرمکن قرار گرفته اما از نظر فضا سازی و راحتی انتظارمان از یک سدان در این کلاس کمی بیشتر بود؛ چرا که جای نفر سوم بر روی صندلی عقب چندان مناسب نیست و برای افراد قد بلند نیز کوتاهی انتهای سقف تا حدودی آزار دهنده خواهد بود.

به قسمت جلو کابین بازگردیم؛ ال سی دی لمسی 8.7 اینچی که بر روی کنسول مرکزی قرار دارد بسیاری از دکمه های عملیاتی را در خود خلاصه نموده و با این کار شلوغ کاری های داشبورد به حداقل رسیده است. این سامانه در مجموع تنظیمات بسیار متنوعی از حالات محتلف اتومبیل را برایتان فراهم مینماید که هم سرگرم کننده هستند و هم کاربردی. اما با اینکه کیفیت تاچ و وضوح تصویر این نمایشگر عالی است و جهت سهولت انجام کار، بسیار ساده و کارامد نیز برنامه ریزی شده، ولی همچنان دسترسی به گزینه های مورد نظر به راحتی دکمه های معمولی نخواهد بود. در حقیقت پشت فرمان و زمانی که چشمانتان را به جاده دوخته اید فشردن کلید های زمخت، از کار با یک صفحه لمسی چند منظوره به دقت کمتری نیاز دارد. البته به غیر از این مسئله و در هنگام توقف، کار با این تبلت زیبا و مدرن بسیار لذت بخش است و وقتی از قسمت های مختلفش سر در بیاورید شما را به خودش علاقه مند خواهد ساخت. ضمناً انجام تنظیمات توسط موس کنار دست راننده نیز امکان پذیر میباشد که یادآور اتومبیل های آلمانی است.

در مورد سایر آپشن ها باید بگوئیم که با توجه به اینکه مدل وارداتی به کشور توسط شریک کره ای رنو یعنی سامسونگ ( با نام SM6 ) تولید شده و به نوعی نسخه آسیایی تالیسمان محسوب میگردد از برخی از آپشن ها مثل کروز کنترل تطبیقی، هشدار حرکت بین خطوط و خواندن تابلوها و چند مورد دیگر بهره ای نبرده، اما با این وجود همچنان لیست مناسبی از امکانات رفاهی و امنیتی پیش رویمان قرار دارند که از آن جمله میتوانیم به مواردی نظیر: ترمزهای ABS بهمراه ترمز کمکی و سیستم کنترل پایداری ESP ، سامانه ضد لغزش، ترمز دستی الکترونیکی، امکان انتخاب حالت های مختلف رانندگی، کیسه هوای کامل (جلو، جانبی، پرده ای)، سنسور نور و باران، نشانگر باد تایرها، کارت هندزفری، هدآپ دیسپلی HUD ، سیستم صوتی قدرتمند Bose با 13 بلندگو بهراه سیستم مالتی مدیا R-link2 با نمایشگر 8.7 اینچی ، کول باکس، چراغ های ال ای دی جلو، دوربین دنده عقب، سقف پانوراما، هشدار نقطه کور (رادار جانبی) ، سیستم کمکی پارک و... اشاره کنیم. ضمناً رنو مثل همیشه به امنیت اهمیت داده و با دریافت 5 ستاره ایمنی از موسسه Euro NCAP و عملکردی تقریباً مشابه رقبا، نمره قابل قبولی را بدست آورده است. (در تصویر زیر میتوانید عملکرد ایمنی این اتومبیل را در مقایسه با کیا اپتیما مشاهده نمائید)

پیشرانه و توانایی های حرکتی

زیر کاپوت تالیسمان مثل بسیاری از خودروهای تازه وارد بازار، یک موتور کوچک پر بازده قرار گرفته که با قدرت زیاد و مصرف کم رقبای تنفس طبیعی را به چالشی سخت میکشاند. این پیشرانه چهار سیلندر که فقط 1618 سی سی حجم دارد قادر است 190 اسب بخار قدرت را در دور 5750 تولید نموده و در دور2500 نیز 260 نیوتن متر گشتاور را با سخاوتمندی تمام در اختیارتان قرار دهد. خوب همانطور که میبینید این اعداد جدای از اینکه برای یک پیشرانه ی 1.6 لیتری عالی هستند، برای بدنه 1444 کیلوگرمی تالیسمان نیز کافی خواهند بود چرا که رقبای بازار علیرغم وزن کمی سنگین تر گشتاور کمتری ارائه میدهند. با نگاهی به شتاب رسمی اعلامی 7.7 ثانیه برای رسیدن به عدد 100 نیز متوجه میشویم که تالیسمان یکی از خودروهای پر شتاب در بین اتومبیل های این رده قیمتی است و میتواند با تویوتا کمری هیبریدی (با شتاب صفر تا صد حدود 7.6 ثانیه) به رقابت نزدیکی پرداخته و از خجالت رقبای تنفس طبیعی خود در بازار برآید.

البته باز هم مثل همیشه بحث تکراری بنزین ایرانی و دردسرهای کلی نگهداری اتومبیل های توربو مطرح میگردد! بخصوص که خودروهای فرانسوی در پیچیدگی و هزینه ی تعمیرات سابقه چندان درخشانی نداشته اند. در حقیقت ممکن است مجموع این عوامل باعث شوند مشتری یک نمونه ی کند تر، اما کم دردسرتر را به این اتومبیل سریع و چالاک ترجیح دهد. اما قبل از پیش داوری باید بگوئیم که رنو ادعا کرده با یک سری تغییرات، تالیسمان را با بنزین ایرانی هماهنگ نموده و دیگر جای نگرانی از این بابت وجود نخواهد داشت. اما با این وجود همچنان یک شبهه برای مشتریان باقی مانده است و آن اینکه چطور میشود بدون کاهش پرفورمنس، حساسیت به بنزین را کاهش داد؟ گویا منظور رنو از تغییرات صرفاً استفاده از فیلتر بنزین قویتر میباشد که هرچند کار مثبت و مفیدی است اما کافی به نظر نمیرسد. شاید هم بخشی از قضیه مربوط به تفاوت نسخه ی آسیایی تالیسمان نسبت به پیشرانه های 200 اسبی اروپایی اش است که با کاهش قدرت حساسیت کمتری به کیفیت بنزین از خود نشان میدهد. البته برای فهمیدن دوام این موتور باید به رنو زمان بدهیم اما خودروبانک سعی دارد در آینده ی نزدیک با انجام یک درگ در شرایط برابر با یک رقیب هم سطح مشخص کند که بنزین های وطنی کارایی این پیشرانه را تحت تاثیر محسوسی قرار داده اند یا خیر. ولی گذشته از تمامی این ها، با توجه به روند رو به رشد واردات اتومبیل های توربو وقت آن رسیده که فکری به حال روغن های تقلبی و بنزین بی کیفیت در کشور بکنیم و روش های نگهداری صحیح از این انجین ها را نیز آموخته و رعایت نمائیم چرا که با وضع موجود حتی آلمانی های توربو هم در کشور ما بعضاً به خرابی های زودهنگام دچار شده اند. راستی این را هم از قلم نیندازیم که تالیسمان قادر است حداکثر تا 225 کیلومتر بر ساعت به افزایش سرعت خود ادامه دهد که عدد مناسبی است و با توجه به موتور کم حجمش در سیکل ترکیبی به ازای هر 100 کیلومتر فقط به 6.2 لیتر سوخت نیاز خواهد داشت.

تجربه رانندگی

پشت فرمان تالیسمان با توجه به فرمان خوش دست و دید نسبتاً مناسب، تسلط کافی بر قرار است و میتوان به راحتی در شهر از پس هدایت اتومبیل بر آمد. صندلی راننده نیز ارگونومی خوبی دارد و به نظر نمیرسد در سفرهای طولانی بدن را خسته نماید. باتوجه به موتور کوچکی که برای قدرنمایی به شدت به پرخوران خود وابسته است لگ اولیه تا حدودی محسوس میباشد اما بعد از مکث کوتاهی اتومبیل با قدرت مناسب به جلو میتازد. گیربکس 7 سرعته دوکلاچه EDC نیز به نرمی دنده ها را تعویض مینماید و در هنگام شتابگیری نیز شما را اصلاً معطل نخواهد کرد. در واقع درست برعکس برخی محصولات قدیمی تر رنو مثل سفران و لتیتیود که نسبت به حجم موتور شتاب نا امید کننده ای داشتند این یکی میتواند با همین قلب کوچکش لبخند رضایت را بر لبانتان جاری سازد. ضمناً بسته به شرایط مختلف میتوانید از روی نمایشگر مرکزی حالت های مختلف رانندگی مثل Sport , Comfort , Eco , Neutral و همینطور گزینه Perso را انتخاب نمائید تا اتومبیل در بهینه ترین حالت مورد نظرتان به خدمت گذاری مشغول گردد. عایق کاری کابین مناسب و موتور نیز کم صدا است و در نتیجه به غیر از شرایط تخت گاز صدای خاصی به گوش سرنشینان نخواهد رسید. کیفیت کلی سواری هم به لطف صندلی های خوب و همین سکوت کابین نسبتاً خوب میباشد. دلیل اینکه از واژه نسبتاً استفاده کردیم این است که تالیسمان در پستی و بلندی های معمول عملکرد رضایت بخشی داشت اما در جذب ضربات ناشی از دست انداز های تیز چندان عالی ظاهر نشد و ضربات را به کابین منتقل مینمود. شاید هم توقع ما از یک محصول نه چندان گران قیمت اروپایی زیادی بالاست اما به هر حال رنو نتوانسته خشکی لاستیک های فاق کوتاه این اتومبیل را به طور کامل برطرف نماید و تالیسمان از نظر نرمی در جایی بین اپتیما و کمری (تقریباً مشابه با سوناتا) قرار می گیرد. اما ترمزها قابل اعتمادند و با استحکام مناسبی از پس جمع و جور کردن اتومبیل بر می آیند و سیستم کنترل پایداری هم دقت مناسبی از خود نشان میدهد.

راستی یکی جالب ترین و پیشرفته ترین سیستم های بکار رفته در رنو تالیسمان سامانه فرمان دهی به چرخ های عقب یا همان 4Control میباشد. این سیستم در سرعت پایین چرخ های عقب را کمی در جهت عکس چرخ های جلو فرمان میدهد تا قدرت مانور و شعاع گردش در فضاهای تنگ بهبود یابد و در سرعت های بالاتر نیز این کار همسو با چرخ های جلو صورت میپذیرد تا پایداری و تعادل به شرایط ایده آل نزدیک شود. اما خبر بد این است که تالیسمان های وارد شده به کشور حتی در نمونه فول آپشن فاقد این تکنولوژی جذاب است؛ خبر بدتر اینکه تعلیق عقب حتی از نوع مستقل هم نیست و رنو برای این نسخه از سیستم نیمه مستقل استفاده نموده. در واقع نقطه قوتی که قرار بود مشت محکمی بر دهان هم رده های تالیسمان در کشور بزند اکنون به نقطه ضعفش تبدیل شده چرا که سیستم تعلیق نیمه صلب عقب، در این رده قیمتی یکی از ساده ترین ها میباشد. البته خیلی هم نگران نباشید چرا که شاسی و سایر قسمت ها به خوبی مهندسی شده و تا حدودی این نقطه ضعف را پوشانده اند و حداقل در رانندگی نرمال مشکل خاصی از بابت هندلینگ نخواهید داشت.

در انتها نگاهی هم به صندوق عقب انداختیم که با مشاهده یک محفظه بزرگ و کارآمد خیالمان از بابت قابلیت حمل بار تالیسمان راحت گردد.

نتیجه گیری

همانطور که دیدیم تالیسمان اتومبیلی زیبا با یک موتور سر حال و قدرتمند و کیفیتی قابل قبول است که از نظر اپشن هم میتواند نظر علاقه مندان را به خود جلب نماید. پس تا اینجای کار خیلی چیزها با قبل فرق کرده و شرایط برای موفقیت رنو مهیا است. اما رقبا هم بیکار ننشسته اند. هنوز هم کره ای های موجود در بازار، علیرغم موتورهای ضعیف ترشان به لطف حضور طولانی در کشور از گستردگی خدمات پس از فروش و بازار دست دوم بهتری برخوردارند و از مزیت هایی مثل دردسر کمتر پیشرانه های تنفس طبیعی و هزینه های نگهداری پائین تر بهره میبرند. تویوتا کمری را هم فراموش نکنید که هر چند از نظر آپشن و زیبایی در رتبه ی پایین تری از این محصول فرانسه و کره ای ها قرار میگیرد اما همچنان یکی از قابل اطمینان ترین و کم استهلاک ترین اتومبیل های دنیا به شمار میرود، ضمن اینکه از نظر کیفیت سواری و راحتی هم گزینه ی بسیار مناسبی است. نمونه هیبریدی همین کمری و به زودی سوناتا نیز برای رقابت آماده اند تا در کلاس سدان های میان رده بازار رقابت داغ و داغ تر شود.

در پایان ضمن تشکر از جناب آقای "وحید کرباسی" که در یک روز بسیار سرد پاییزی وقت و اتومبیل خود را در اختیار گروه خودروبانک قرار دادند توجه شما را به جدول خلاصه مشخصلات این اتومبیل جلب مینمائیم.