تویوتا آریون گرند 2013 – بررسی دست دوم های قابل اعتماد

عکاس: احمد رکابی

مقدمه

پیشرفت سال به سال تکنولوژی از یک طرف و هزینه های سرسام آور نگهداری از طرف دیگر باعث شده اند که هر روز از تعداد طرفداران اتومبیل های دست دوم کاسته شود، حتی با وجود گرانی شدید خودرو باز هم بسیاری حاضرند یک محصول از هر نظر ضعیف تر صفر کیلومتر بخرند اما به سراغ اتومبیل کارکرده نروند، چرا که کافی است گیرباکس یا موتور نیاز به یک تعمیر اساسی پیدا کند و آن وقت میلیون ها تومان پول از جیب شما خداحافظی خواهد کرد! اما در این میان گزینه هایی هم وجود دارند که اگر با کمی دقت و حوصله نمونه سالمی از آنها بیابید از نظر قابل اعتماد بودن چیزی از خودرو صفر کیلومتر کم نخواهند داشت و تازه این انتخاب باعث میشود ضمن فرار از افت قیمت اولیه، اتومبیلی برتر از بودجه تان بدست آورید. یکی از این گزینه های مناسب، تویوتا آریون (شاید هم بتوان گفت اکثر محصولات تویوتا) است. بخصوص که دیگر صفر کیلومتر آن در بازار یافت نمیشود و طرفدارانش مجبورند به دنبال نمونه های سالم دست دوم باشند. البته چند وقت پیش خودروبانک نسل قبلی آریون را مورد بررسی قرار داد که اگر آنرا مطالعه نکرده اید میتوانید از اینجا با خصوصیاتش آشنا شوید. اما امروز به سراغ آریون گرند 2013 آمده ایم تا ببینیم پشت این چهره ساده و متین چیزی فراتر از کیفیت و ماندگاری معروف تویوتا هم وجود دارد یا فقط باید به همین موارد دل خوش کنیم؟

طراحی بدنه

خیلی بعید است که یک جوان یا یک خانم با دیدنش به وجد بیاید و عاشق طراحی آن شود! انگار این ماشین برای مردان میانسال ساخته شده. در نمای جلو قبل از هر چیز چراغ های متوازی الاضلاع و جلو پنجره ذوزنقه ای شکل بزرگش جلب توجه میکنند که این موارد در تلفیق با یک سپر بلند و کاپوت برجسته چهره ای جدی و متشخص به اتومبیل بخشیده اند. در قسمت کناری نیز مثل جلو، زیبایی در سادگی خلاصه شده و نکته ی خاصی دیده نمیشود اما در بخش عقبی گویا طراح ابتدا بین حالت پر جذبه یک سدان تنومند و طراحی اسپرت و جوانپسندانه کمی سردرگم شده ولی در نهایت ترجیح داده این قسمت هم مثل سایر اجزاء بدنه سنگین و شیک باشد؛ با این وجود همچنان کمی هم حال و هوای اسپرت در این بخش باقی مانده است. به طور کلی در طراحی این اتومبیل با مقداری کمبود ظرافت مواجه هستیم ولی باید گفت که هر چند برعکس محصولات هیوندای در آریون از خطوط مواج و حجم های اغراق آمیز خبری نیست اما اندام چهارشانه و کت و شلوار اتو کشیده اش به خوبی توانسته حس ابهت و استحکام را به بیننده القا نماید.

البته مدل SE آریون متناسب با سلیقه جواننترها یا حداقل میانسالانی که هنوز دلشان جوان است آراسته شده. مثلا فلاپ های اسپرت در پایین سپر ها قرار گرفته (که البته در عقب بیشتر شبیه به کار دست فایبرکارهای معمولی به نظر میرسد تا یک فرایند فابریک کارخانه ای!)، یا جلو پنجره آن کمی متفاوت و مشکی رنگ است و به روی بدنه اش هم از زه و دستگیره های کرومی خبری نیست. همه این ها در کنار ظاهر متفاوت رینگ ها این نکته را بازگو میکنند که SE با سلیقه جوانان هماهنگی بیشتری دارد. هرچند شخصاً با وجود اینکه هنوز خیلی پیر نشده ام طراحی مدل گرند را ترجیح میدهم چرا که به نظر میرسد آریون برای متین بودن و با وقار بودن ساخته شده و مدل SE بیش از این که شور و حال جوانی داشته باشد شبیه به مرد میانسالی شده که با پوشیدن تیشرت رنگی و شلوار جین سعی دارد خودش را کم سن و سال نشان بدهد! و طبیعتاً خیلی هم موفق نخواهد شد! اما در هر صورت انتخاب بین این دو به تفاوت سلایق بر میگردد و نمیتوان یکی را قطعاً برتر از دیگری دانست.

طراحی داخلی

در داخل کابین هم سادگی حرف اول را میزند. البته شاید طرفدارانش بگویند که خطوط طراحی داخلی آریون حالت کلاسیک و لوکس دارد اما واقعیت این است که فضای کابین بی روح تر از این حرف هاست. حتی وقتی دستی به روی داشبورد و رو دری ها میکشیم هم قطعات چندان نرم و یا با کیفیت ظاهری بالا که در شان یک اتومبیل نسبتاً گران قیمت آن هم از یک برند معتبر باشد به نظر نمیرسند. اما این یک روی سکه بود. بیایید از زاویه دیگری به قضیه نگاه کنیم. آریون برای این ساخته نشده که چشم نواز باشد، این اتومبیل مردانه تر از این حرف هاست. هر چند داشبورد زیادی ساده است اما ارگونومی در آن به بهترین شکل رعایت شده؛ حتی در سرعت های بالا هم میشود با خونسردی روی صندلی های راحتش لم داد و با آرامش از کلید های بزرگ و زمخت روی فرمان استفاده کرد. هر قطعه در جایی قرار گرفته که با کمترین دقت و زحمت در اختیار شما قرار گیرد. فضای سر و پا نیز برای تمامی سرنشینان کاملاً مناسب است. از همه مهمتر اینکه داشبورد و تو دری ها بعد از سه سال و حدود 75 هزار کیلومتر تفاوت چندانی با لحظه تولد اتومبیل نداشته و حتی در بدترین دست اندازها سکوت مطلق را به شما هدیه میدهند. در واقع آرامشی ستودنی در داخل آریون حکمفرماست که حتی مخالفانش را هم به خود علاقه مند خواهد ساخت. ضمن اینکه میدانیم تمامی این موارد یعنی سکوت کابین، کیفیت چرم صندلی ها و سلامت قطعات و ادوات تا سال های سال به همین شکل باقی میماند و اصلاً بخاطر همین چیزهاست که مردم پای این برند پول میدهند. هر چند همچنان دلمان میخواست زیبایی بیشتری با این کیفیت وماندگاری تلفیق میشد که خوب متاسفانه در آریون این اتفاق نیفتاده است.

راستی تا یادمان نرفته داخل کابین مدل SE هم تفاوت های اندکی با مدل گرند دارد و همانند بدنه در داخل نیز سلیقه ی جوانان با مواردی نظیر پدل شیفتر پشت فرمان و تعویض قطعات کروم کاری شده با طرح فیبر کربن مد نظر قرار گرفته شده است.

پیشرانه و سیستم انتقال قدرت

هر چقدر هم که موتورهای توربو با حجم پایین و قدرت بالا گرد و خاک به پا کرده باشند باز هم خیلی ها معتقدند یک پیشرانه پرحجم تنفس طبیعی که بدون فشار و با هرگونه بنزین و نگهداری وطنی(!) قدرت مناسبی در اختیارمان میگذارد چیز دیگری است. بخصوص در شرایط کشور ما که احتمال استفاده از بنزین بی کیفیت یا روغن تقلبی خیلی دور از ذهن نمیباشد و همه میدانیم که این گونه موتورها کمتر از انواع پرخوران به غذایی که جلوشان میگذاریم نق میزنند! زیر کاپوت آریون هم یک انجین 6 سیلندر خورجینی تنفس طبیعی 24 سوپاپ مجهز به سیستم Dual VVTi با حجم 3456 سی سی قرار گرفته که با تولید 268 اسب بخار قدرت در دور 6200 و 336 نیوتن متر گشتاور در دور 4700 حرف های زیادی برای گفتن دارد. این همه اسب و گشتاور توسط یک گیرباکس 6 سرعته اتوماتیک به چرخ های جلویی منتقل میشوند و نتیجه اش شتاب صفر تا صد 7.4 ثانیه (برخی منابع 7.2) و حداکثر سرعت 229 کیلومتر بر ساعت شده که این اعداد برای اتومبیلی 1530 کیلوگرمی و استفاده خانوادگی فراتر از حد انتظار است.

امکانات رفاهی و ایمنی

اگر فول آپشن بودن اتومبیل برای شما اولویت اول به حساب می آید از همینجا دور بزنید و برگردید چون در آریون از سقف پانوراما و تهویه صندلی و حتی آیینه های تاشو برقی و خیلی آپشن های دیگر خبری نیست. البته نه اینکه خودرو هیچ امکانات رفاهی یا امنیتی نداشته باشد. نه! گزینه های زیادی مثل ورود و استارت بدون کلید، تهویه مطبوع اتوماتیک دوگانه (قابلیت تنظیم مجزا برای سرنشین کناری) و دریچه جداگانه برای سرنشینان عقبی، چراغ های جلو زنون با قابلیت تطبیق پذیری (AFLS) بهمراه چراغشور (البته فقط در مدل گرند چراغ های جلویی از این امکانات جانبی بهره میبرند)، سنسور نور یا همان چراغ های اتوماتیک، تنظیم برقی صندلی راننده (درمدل های فول تنظیم صندلی شاگرد هم برقی است و برای راننده حافظه صندلی هم وجود دارد)، صندلی تاشو عقب، سانروف، کروز کنترل، آیینه های جانبی برقی و داخلی الکتروکرومیک، روکش چرمی صندلی ها، دوربین دنده عقب، کامپیوتر سفری، پرده عقب برقی، مانیتور لمسی، ترمز های مجهز به سیستم های کمکی Brake Assist ، ABS ، EBD و سیستم کنترل پایداری VSC ، کیسه هوا برای راننده، سرنشین کناری بعلاوه جانبی و پرده ای و رینگ های 17 اینچی و... روی این سدان قدرتمند نصب شده اند که اگر روی آپشن حساس نباشید کافی به نظر میرسد اما وقتی داخل اتومبیل کره ای دوستتان که با قیمت مشابه شما خریداری شده بنشینید ممکن است تصور کنید اتومبیلتان قدیمی شده و به دروغ آن را به جای مدل 2013 به شما انداخته اند! اما خیلی هم ناراحت نشوید چون اگر به سایر توانایی های آریون واقف باشید میفهمید که پولتان را هدر نداده اید و درعوض کمبود امکانات در این خودرو روی موارد دیگری هزینه شده است. راستی آریون با دریافت 5 ستاره از موسسه ANCAP از نظر امنیت هم کاملاً قابل اعتماد نشان میدهد.

تجربه رانندگی

وقت آن رسیده که پشت فرمان این ژاپنی درشت هیکل بنشینیم و ببینیم در عمل چکاره است. داشبورد ساده اش در عین حال که کمی قدیمی به نظر میرسد حس خوشایندی نیز دارد، چرا که بدلیل همین سادگی بلافاصله بعد از نشستن پشت فرمان با اتومبیل اخت میشوید، دید به طرفین هم عالیست و با وجود ابعاد بزرگ (طول 4835، عرض 1825 و ارتفاع 1470 میلیمتر) حس تسلط کافی به محیط پیرامونی وجود دارد. البته با تمامی این ها رانندگی شهری بدون کمک سنسورهای پارک و دوربین دنده عقب برای این سایز بدنه چندان راحت نیست که خوشبختانه تویوتا علیرغم خساستی که در تجهیز محصولش به خرج داده این آپشن های کاربردی را در اختیامان قرار داده است. پس از فشردن دکمه استارت و آزاد کردن ترمز پارک پایی، دنده را در حالت D قرارداده و به آرامی شروع به حرکت مینماییم. در همان اوایل کار فرمان روان، سواری راحت و گیرباکسی که در نهایت نرمی دنده ها را برای پیشرانه سرو میکنند توجهمان را جلب نمود. سیستم تعلیق مک فرسون آریون هم تا حدود زیادی ناهمواری های خیابان را در خودش میبلعد. البته ضربات ناشی از دست انداز های تند و تیز اندکی به سرنشینان منتقل میشوند و حتی خود مالک هم از نرمی تویوتای قبلی خود که یک کمری گرند مدل 2006 بوده، تا حدودی رضایت بیشتری داشت اما در مجموع کیفیت سواری آریون به اندازه ای خوب هست که روی صندلی های راحت و فضای جادارش از سواری لذت ببرید و به این زودی ها احساس خستگی به شما دست ندهد. موتور هم در دور های پایین کاملا ساکت است و با افزایش دور، واکنش کم لرزش و خوش صدائی از خود بروز میدهد. سعی میکنیم کمی بیشتر اسب های زیر کاپوت را به تکاپو بی اندازیم، شاید به قیافه اش نخورد و مثلا وقتی پشت فرمان تویوتا GT86 یا آلفا جولیتا خود نشسته باشید و ببینید یک آریون پشت سرتان چراغ میدهد با خودتان بگویید این پدر بزرگ دیگر چه میخواهد؟ ولی اگر از هیولایی که زیر کاپوت خفته با خبر باشید میدانید که این اسب پیر، صد جوان را حریف است و کافیست کمی افسارش را شل کنید تا قبض های جریمه به استقبالش بیایند! در واقع فرقی نمیکند روی سرعت 40 باشید یا 140 ، هر زمان پایتان را روی پدال گاز فشار دهید آریون به جلو و شما به عقب پرتاب خواهید شد. در زمان تست هم برای رسیدن به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت از حالت سکون به حدود 7.7 ثانیه زمان احتیاج داشتیم. این یعنی فقط 0.5 ثانیه تفاوت با عدد اعلامی کارخانه که با توجه به بنزین معمولی و ارتفاع تهران کاملاً رضایت بخش است و نشان میدهد که آریون حساسیت کمی به شرایط مختلف محیطی از خود نشان میدهد. البته با همه این صحبت ها فکر نکنید که این اتومبیل در سرعت و شتاب بین اتومبیل های هم رده و هم قیمتش بی رقیب است. کره ای هایی مثل کیا کادنزا و یا هیوندای جنسیس هم میتوانند با عملکردی مشابه (حالا چند دهم ثانیه بالا و پایین) سر به سر میهمان ژاپنی ما بگذارند، اما آریون به این راحتی ها تسلیم نمیشود و با واکنش های مناسب گیرباکس هوشمند و هندلینگی قابل قبول کار را برای رقبا دشوار خواهد ساخت. فرمانش هم به موقع زیر دست راننده سفت میشود تا عملکرد دقیق تر و امن تری داشته باشد. البته در مورد تعادل نباید توقع یک اتومبیل اسپرت را از این ارتفاع و تعلیق نرم و ابعاد خانوادگی داشته باشیم اما نسبت به تمامی این موارد عملکردش مناسب است و حتی اگر اشتباهی هم مرتکب شوید سیستم کنترل پایداری به یاریتان خواهد شتافت. حالا که صحبت کنترل پایداری شد بد نیست اشاره کنیم که خاموش کردن این سیستم در آریون (و برخی دیگر از محصولات تویوتا) با یک عملیات عجیب و غریب صورت میپذیرد. برای این کار باید چند مرحله با ترمز پارک و ترمز اصلی بازی نمایید که در انتهای مقاله روش آن را بشکل خلاصه توضیح خواهیم داد. انگار تویوتا میخواسته با این کار به راننده گوشزد کند که فقط در شرایطی که مجبور شدی کنترل پایداری را خاموش کن! در مورد عملکرد ترمز ها نیز هرچند آریون ما را نا امید نکرد اما به نظر میرسد با توجه به توانایی های حرکتی فوق العاده اش، وجود ترمزهای قویتر میتوانست احساس امنیت بیشتری به راننده القا کند.

در یک جمع بندی کلی میتوان گفت که این اتومبیل با این کابین راحت و صندوق عقب بسیار بزرگ و مشخصات فنی مناسب به قولی خوراک سفر و جاده است اما در شهر دو مشکل وجود دارد. اولی ابعاد بزرگ و دومی مصرف سوخت نسبتاً بالا. در کلان شهر پر ترافیکی مثل تهران، آریون اشتهای زیادی از خود نشان میدهد و به زحمت میتوانید آن را راضی کنید که کمتر از 13.3 لیتر در صد کیلومتر از باک 70 لیتری اش نوش جان کند! البته در سیکل ترکیبی این عدد به حدود 9.3 لیتر خواهد رسید. هرچند این مصرف برای این قدرت و وزن خیلی هم بد نیست و مثلا مشابه ماکسیمای ضعیف تر و سبک تر میباشد، اما با توجه به تفاوت سال تولید و تکنولوژی بالاتر توقعان اندکی بیشتر بود. بهرحال اگر شرایط استفاده از تمامی قدرت آریون را ندارید شاید تویوتا کمری 2.5 لیتری با اشتراکات فراوانی که با آریون دارد آن هم با قیمت ارزانتر و مصرف سوخت کمتر، بیشتر مناسب حال شما باشد. در مورد هزینه های نگهداری هم باید بگوییم که قطعات تویوتا آریون اصلاً ارزان نیستند اما بدلیل طول عمر بالا و خرابی های اندک، هزینه ی وحشتناکی به مالک تحمیل نخواهد شد.

سخن آخر

شاید با خودتان بگویید یک اتومبیل کره ای زیباتر و پر آپشن تر میخرم، حالا اگر کیفیتش اندکی هم پایین تر بود ارزشش را دارد، حتی طرفداران تویوتا هم ممکن است خرید یک کمری هیبریدی کم مصرف و صفر کیلومتر (البته مدل 2015) را به داشتن این اتومبیل دست دوم ترجیح بدهند؛ اما اگر حدود صد و هفتاد، هشتاد میلیون تومان را برای خرید خودرو در نظر گرفته اید و میخواهید ضمن راحتی و امنیت از قدرت بسیار خوب و لذت رانندگی در سفرها بهره مند شوید پیشنهاد میکنم قبل از تصمیم گیری نهایی، یک دور هم با تویوتا آریون بزنید، احتمال اینکه نظرتان از گزینه های بالا برگردد خیلی دور از ذهن نخواهد بود. البته به شرطی که از ابتدا با چهره ساده و کمبود امکانات این اتومبیل مشکل زیادی نداشته باشید.

قرار شد در پایان روش خاموش کردن سیستم کنترل پایداری آریون را هم توضیح بدهیم ، برای این کار لازم است به روش زیر عمل شود:

1- ترمز پارک آزاد باشد 2- اتومبیل را استارت میزنیم 3- حالا ترمز پارک مجددا درگیر شود 4- دو بار ترمز میگیریم 5- ترمز پارک باز هم آزاد شود 6- ترمز را گرفته و نگه میداریم، همزمان دو بار ترمز پارک را درگیر و آزاد مینماییم 7- ترمز را رها میکنیم 8- ترمز پارک درگیر شود 9- در نهایت دو بار ترمز گیری. حالا میتوانید پشت آمپر ببینید که کنترل پایداری خاموش شده است.

در نهایت جا دارد از مالك خودرو که اتومبیل خود را جهت بررسی در اختیار گروه خودروبانک قرار دادند تشکر و قدردانی نمائیم.