نگاهی به مشخصات و قابلیت های تویوتا هایلوکس 2016

هایلوکس، نامی است از سال 1968 به لیست محصولات تویوتا اضافه شد. وانتی که هر نسل آن مصداق بارز کیفیت و اطمینان است. این وانت در تمام حیات خود به جز در آمریکای شمالی با نام هایلوکس شناخته می شده. هایلوکس در فروش آنقدر موفق عمل کرد که در سال 1984 تویوتا یک اس یو وی بر اساس هایلوکس را با نام Trekkerعرضه کرد و امروزه تبدیل به نام 4Runner شده است. بعد ها در سال 1995 تویوتا مدل تاکوما را جایگزین هایلوکس در بازار آمریکای شمالی کرد. هایلوکس آنقدر خودروی قابل اطمینان و کاآمدی است که تقریبا در هر میدان جنگی در جهان حضور دارد، محبوبیت گسترده ی هایلوکس چه در بین ارتش ها و چه در بین گروه های شورشی و تروریست سبب شده تا برخی تحلیلگران هایلوکس را معادل خودرویی AK-47 کلاشنیکف بدانند.

هم اکنون و در سال 2015 تویوتا هایلوکس در تمام بازار های جهانی به جز ژاپن؛ هند، آمریکای شمالی و کره قابل خریداری است. در این مطلب قصد داریم تا به جزئیات فنی نسل هشتم هایلوکس که به تازگی در ایران هم عرضه می شود ببردازیم.

طراحی

تقریبا تمامی نسل های هایلوکس معمولا دارای طرح های محافظه کارانه بودند اما در نسل هشتم تویوتا سنت شکنی کرده و هایلوکس را با زبان طراحی Sharp که در کرولای جدید هم به کار رفته عرضه کرد. در زمینه‌ی ابعاد، نسل هشتم دارای پهنای بیشتر ولی ارتفاع کمتری نسبت به نسل هفتم است. بزرگترین تغییر را باید در نمای جلو دانست، جایی که چراغ های اخموی و بزرگ کاملا جلب توجه می کنند. در نمونه های اروپایی چراغ های روشنایی در روز هم از نوع LED وجود دارد که نمای جلوی هایلوکس را زیباتر هم می کنند اما متاسفانه در مدل های عرضه شده در بازار ایران موجود نیستند. استفاده از قطعات کرومی به خصوص در جلوپنجره باعث شده تا هایلوکس کمی بالاتر از کلاس خود نشان دهد. نوار های کرومی جلوپنجره هم سه عدد نوار ضخیم هستند وطرح آنها با سایر مدل های روز تویوتا همخوانی دارد.

در نمای جانبی اصلی ترین تغییر افزایش برآمدگی گلگیر ها است که در مدل قبلی تنها از فلاپ های کوچکی معروف به بچه گلگیر استفاده شده بود ولی در مدل جدید گلگیر کاملا پف کرده و ابعاد بزرگتری یافته است. این طراحی نسبت به قبل بسیار زیبا تر و جذابتر به نظر میرسد. تغییر دیگر در نمای جانبی که چندان محسوس نیست در شیشه ی در های عقب است که در نسل قبل بصورت یک تکه بود اما در نسل جدید دو تکه است.

در قسمت عقب هم با توجه به این که با یک وانت طرفیم نباید انتظار طرح خیلی خاصی راداشت و تغییرات جزئی در چراغ ها مشاهده می شود. هر چند طرح سپر عقب کاملا جدید است.

در داخل کابین هایلوکس نه تنها شاهد تغییر بزرگی هستیم بلکه این طرح بسیار زیبا و خوب هم از آب درآمده است. در داشبورد از دو رنگ قرمز و مشکی استفاده شده است و این تضاد رنگ ها ظاهر اسپرت و جذابی به آن بخشیده است. طراحی کلی داشبورد از طرح های روز تویوتا پیروی می کند و چیزی که در داشبورد هایلوکس بسیار جلب توجه می کند مانیتور آن است، این مانیتور به دوربین دید عقب متصل بوده و طراحی آن نیز بیشتر شبیه یک تبلت است. سیستم تهویه ی هایلوکس در پایین این مانیتور قرار دارد و از نوع اتوماتیک بوده که در سمت چپ آن هم سلکتور ترنسفر کیس به چشم می خورد. فرمان جدید هم با به صورت سه شاخه بوده و هم دارای طراحی زیبایی است و هم ضخامت خوبی دارد.روی فرمان کلید هایی برای کنترل سیستم صوتی و تلفن همراه وجود دارد. تنها نکته ی منفی عدم استفاده از چرم در فرمان است و شاید بهتر بود با این قیمت بالا از فرمان پلاستیکی استفاده نمی شد.

نشان دهنده ها هم از آن حالت ساده ی قبلی خارج شده و طراحی آنها بروز شده است. یک نمایشگر TFT رنگی هم در بین نشاندهنده ها وجود دارد که اطلاعاتی را به راننده نشان می دهد.

مورد دیگر در داخل کابین روکش قرمز رنگ پارچه ای صندلی ها است که در کنار ظاهر زیبا کیفیت بسیار بسیار خوبی دارد. فضای کابین نیز مناسب بوده و برای رفاه سرنشینان عقب یک زیر دستی با دو جالیوانی تعبیه شده است.

مشخصات فنی

هایلوکس هم مانند هر تویوتای دیگری در بخش فنی چیزی کم نگذاشته، انواع موتور های دیزلی و بنزینی برای هایلوکس قابل سفارش است که البته در ایران تنها یکی از آنها عرضه شده است، این موتور 2.7 لیتری چهار سیلندر خطی بوده و با کد 2TR-FE شناخته می شود. این همان موتوری است که در تویوتا پرادوی چهار سیلندر هم استفاده شده است. این موتور 160 اسب بخار قدرت و 245 نیوتون متر گشتاور دارد. بلوک این موتور از جنس چدن بوده و سیلندر های آن دارای کورس و قطر 95 میلی متر هستند. هایلوکس تنها خودروی تویوتا نیست که موتور آن از کورس و قطر یکسان برخوردار است تویوتا GT86 نیز دارای سیلندر هایی با قطر و کورس یکسان است.

موتور 2TR-FE دارای دو عدد بالانسر شفت در داخل محفظه ی میل لنگ است تا اینرسی ثانویه ای را که در موتور های چهار سیلندر خطی وجود دارد را خنثی کنند. در موتور های چهار سیلندر خطی هنگامی که پیستون ها به حداکثر سرعت خود می رسند، درست در نقطه ی بالاتر از مرکز کورس، دو پیستونی که در حال بالارفتن هستند اینرسی بیشتری از دو سیلندری که در حال پایین آمدن هستند دارند که این امر سبب لرزش موتور می شود. برای خنثی سازی این وضعیت، تویوتا از دو عدد شفت بالانسر استفاده کرده است که بر خلاف جهت یکدیگر و با سرعت دو برابر سرعت میل لنگ چرخش می کنند.

موتور 2TR-FE پیستون های آلومینیومی دارد که توسط نازل های پاشش روغنی که در زیر آنها تعبیه شده است خنک می شوند. برای کاهش اصطکاک و سایش، پیستون ها با رزین روکش شده اند؛ همچنین شیار رینگ پیستون بالایی با آلومیت روکش شده تا مقاومت آن افزایش یابد( همان فرآیند آنادایزینگ). رینگ کمپرس شماره ی 1 با مواد PVD روکش شده و رینگ کمپرس شماره ی 2 هم دارای روکش کرومی است.

این را هم باید اشاره کنم که معمولا پیستون ها سه عدد رینگ(می تواند بیشتر هم باشد) برای آب بندی دارند که دو عدد از آنها برای آب بندی تراکم موتور(رینگ کمپرس) و یکی هم برای آب بندی روغن است(رینگ روغن) ، رینگ ها در طی عمر کاری خود همواره در معرض سایش، اصطکاک وفشار زیادی قرار دارند به همین دلیل این اقداماتی که در موتور هایلوکس برای کاهش این مسایل صورت گرفته در افزایش عمر موتور تاثیر به سزایی دارند.

موتور 2TR-FE دارای چهار سوپاپ در هر سیلندر است که بصورت هیدرولیکی خودکار تنظیم می شوند، یعنی این موتور تایپیت اتوماتیک بوده و نیازی به سرویس تنظیم سوپاپ ها ندارد. 2TR-FE همچنین به سیستم زمانبندی متغیر سوپاپ ها یا اختصارا VVT-i مجهز شده است. این سامانه میل سوپاپ هوا را بسته به دور موتور، موقعیت دریچه ی گاز، زاویه ی میل سوپاپ، دمای موتور و حجم هوای ورودی تا میزان 45 درجه می تواند بچرخاند. یعنی زمان باز و بسته شدن سوپاپ را جابجا کند. عملکرد این سیستم نه تنها به کاهش مصرف سوخت بلکه با بهبود منحنی گشتاور در دور های بالا و میانی هم کمک می کند. در دور های بالا زمان طی شدن یک کورس از سیلندر به دلیل سرعت بالای پیستون بشدت کاهش میابد این کاهش زمان سبب می شود ضمن اینکه دود فرصت کافی برای خروج از سیلندر پیدا نمیکند، هوای ورودی نیز فرصت کافی برای ورود به سیلندر پیدا نمی کند، این یکی از عواملی است که سبب افت گشتاور و قدرت موتور در دور های بالا می شود. سیستم VVT-i با اعمال تغییر در زمانبندی میل سوپاپ، سوپاپ هوا را زود تر باز کرده و سوپاپ دود را هم دیرتر می بندد، این کار باعث بهبود زیادی در عملکرد موتور می شود.

در این موتور سیستمی با عنوان تزریق هوا یا Air Injection System هم وجود دارد که به قضیه ی آلایندگی مربوط است. این سیستم از یک پمپ هوا تشکیل شده که هوا را به مانیفولد اگزوز و قبل از کاتالیزور پمپ می کند. گاز هایی که از سوپاپ اگزوز خارج می شوند دمای بسیار بالایی دارند ولی چون بعد از فرآیند احتراق اکسیژنی در خروجی باقی نمی ماند برای سوزاندن برخی از این گاز ها به تزریق دوباره ی اکسیژن نیاز است ، از بین این گاز ها گاز CO و HC در این دمای بالا با اکسیژن پمپ شده توسط Air Injection System واکنش نشان داده و اکسید می شوند. اکسید شدن این گاز ها باعث تبدیل شدن آنها به گاز های CO2 و کربن دی اکسید می شود. این فرآیند اکسید شدن خود حرارت تولید می کند و باعث می شود که دمای کاتالیزور اگزوز سریعتر بالا برود. وقتی که سنسور اکسیژن تشخیص دهد کاتالیزور به دمای مناسب خود رسیده است این سیستم به فرمان واحد کنترل موتور از مدار خارج می شود.

هایلوکس با دو نوع گیربکس عرضه می شود که یکی پنج سرعته ی دستی و دیگری شش سرعته ی خودکار است. ضرایب دنده ی گیربکس نیز بسیار مناسب با کاربری خودرو است و ضعفی از این نظر وجود ندارد. البته برای کاربری آفرود نمونه های دنده اتوماتیک گزینه ی بهتری هستند. البته در بازار های خارجی یک گیربکس بسیار جالب پنج سرعته ی دستی برای هایلوکس قابل سفارش است که از نوع هوشمند بوده و در هنگام تعویض دنده ها دور موتور را بطور اتوماتیک با دنده هماهنگ می کند. تویوتا هایلوکس یک خودروی 4*4 نیمه وقت یا Part time 4WD است؛ یعنی بر اساس نیاز می توانید خودرو را به حالت چهار چرخ محرک در بیاورید و در حالت عادی نیروی موتور تنها به محور عقب منتقل می شود. گشتاور خروجی از گیربکس هایلوکس وارد یک ترنسفرکیس می شود. این ترنسفر کیس دو خروجی دارد که یکی به میل گاردان جلو و دیگری به میل گاردان عقب متصل است. سیستم چهار چرخ محرک هایلوکس که در نسل قبلی بصورت مکانیکی و دستی بود در نسل هشتم به صورت برقی و از طریق یک سلکتور فعال می شود. حالت نخست این کلید 2H است که در این حالت نیرو با ضریب 1 به 1 تنها به محور عقب انتقال میابد؛ حالت بعدی 4H است، در این حالت ضریب انتقال نیرو تغییری نمیابد اما نیرو به هر دو محور انتقال خواهد یافت. حالت آخر نیز 4L است که نیرو را با ضریب سنگین تر به هر چهار چرخ انتقال می دهد. این حالت را باید در هنگام عبور از شیب های شدید و یا با بار زیاد انتخاب کرد، سرعت خودرو نیز در این حالت به شدت محدود خواهد شد. باید توجه داشت که هایلوکس همانند لندکروزر یا پرادو دارای دیفرانسیل مرکزی نیست و چهار چرخ کردن خودرو روی جاده می تواند سبب بروز مشکل در کنترل خودرو شود. میدانیم که در هنگام گردش در یک پیچ، هر چرخ خودرو شعاع گردش متفاوتی دارد، یعنی نیاز است که سرعت گردش چرخ ها هم متفاوت باشد، منتهی در خودروهای چهار چرخی که دیفرانسیل مرکزی ندارند به دلیل یکسان بودن سرعت گردش گاردان ها دو عدد از چرخ ها سرعت یکسان خواهند داشت و این سبب ایجاد مقاومت شده و ضمن سایش لاستیک کنترل خودرو را با مشکل مواجه می کند. پس حتما هنگام حرکت در سطح جاده وضعیت ترنسفر کیس را در حالت 2H قرار دهید.

رانندگی

در هنگام رانندگی با هایلوکس جدید اولین چیزی که جلب توجه می کند نرم تر شدن سواری آن نسبت به نسل قبلی است. همچنین عایق بندی کابین با کیفیت بسیار خوبی انجام شده است و صداهای ناشی از حرکت در جاده و باد، نسبت به نسل قبلی کمتر در داخل کابین شنیده می شوند. راحتی صندلی ها هم نکته ی دیگری است که قطعا در هایلوکس متوجه آن خواهید شد. بخصوص اینکه هایلوکس به عنوان یک وانت دوکابین دارای فضای داخلی کاملا عالی و کاربردی است و سرنشینان بزرگسال هم در ردیف عقب احساس ناراحتی نخواهند کرد. صندلی های ردیف عقب در ارتفاعی کمی بالاتر از صندلی های جلو نصب شده اند که این طراحی هم به سرنشینان عقب دید بهتری را به ارمغان آورده است. هندلینگ خودرو خیلی با قبل فرقی ندارد اما کمی بهتر شده است. در نمونه ی مورد آزمایش ما که مجهز به گیربکس اتوماتیک شش سرعته بود دو عدد کلید نی زدر کنار دسته دنده به چشم می خورد، یکی از آنها کلید PWR یا قدرت است که با فعال کردن آن زمان تعویض دنده کمی به تعویق می افتند و دنده ها دیرتر سبک می شوند. این کلید در شرایطی که خودرو در حال یدک کشی و یا حمل بارهای سنگین وزن است بسیار کارآمد است. کلید دیگر هم ECO نام دارد. بر اساس اطلاعاتی که در وبسایت راهنمای مشتریان تویوتا وجود دارد با فعال سازی این کلید نحوه ی پاسخگویی و واکنش دریچه ی گاز نسبت به فرامین راننده تغییر کرده و خودرو شتابگیری آرام تر و کم تنش تری را خواهد داشت که این مهم به کاهش مصرف سوخت کمک شایانی می کند. همچنین در وضعیت اکو عملکرد سیستم ارکاندیشن هم تغییر کرده و بار کمتری را به موتور وارد می کند.

هایلوکس در زمینه ی رانندگی خارج از جاده هم خودرویی کاملا توانا است، هرچند نمونه های عرضه شده در کشورمان فاقد سامانه هایی چون سیستم کمکی فرود از تپه و یا قفل دیفرانسیل هستند، اما هنوز هم می توانید با هایلوکس با اطمینان تمام به دل طبیعت زده و از قابلیت های آن لذت ببرید. توانایی های آفرود هایلوکس را تقریبا می توان با تویوتای پرادو هم سطح دانست. هایلوکس توانایی عبور از آبی به عمق 70 ساتی متر را نیز دارد که عدد بسیار خوبی به حساب می آید. نگرانی از لحاظ ایمنی هم در هایلوکس وجود ندارد چراکه هایلوکس با دریافت 5 ستاره ی ایمنی از موسسه ی ANCAP و کسب 34.55 امتیاز از 37 امتیاز خودروی بسیار ایمنی بشمار می رود. وجود ایربگ های راننده، سرنشین، جانبی و ایربگ زانو برای راننده بصورت استاندارد، اتاق هایلوکس را به مکانی امن تبدیل کرده است. همچنین سیستم های EBD، EBA و ABS نیز در تمامی مدلهای هایلوکس بصورت استاندارد عرضه می شوند.

نتیجه گیری

با خرید هایلوکس شما یکی از بهترین خودروهای این کلاس(اغراق نیست اگر بگوییم بهترین) را دریافت خواهید کرد. با قیمت پایه ای زیر سی هزار دلار هایلوکس کاملا با دست پر به میدان رقابت آمده است و کیفیت و توانایی های آن فراتر از انتظار است اما در بازار کشورمان با دارا بودن برچسب قیمتی 150 تا 180 میلیون تومانی خودروی بسیار گرانقیمتی است و باید قبول کرد که این قیمت گذاری، هایلوکس را نه تنها از کاربری خود بلکه از بازار خود نیز جدا کرده و به سطحی دیگر از بازار فرستاده است. هایلوکس در بازار کشورمان رقیب قدری هم ندارد و شاید بتوان تنها رقیب آن را ایسوزو D-MAX به حساب آورد که با توجه به سابقه ی درخشان برند تویوتا در کشورمان به نظر نمیرسد تهدیدی جدی برای هایلوکس طلقی شود. اگر هایلوکس قیمت خود را به ایسوزو نزدیک تر کند تا می تواند سهم بیشتری از بازار را از آن خود کند.