مقایسه بلند مدت رنو کولیوس و تویوتا راو 4

بازار شاسی بلندها آنچنان داغ شده که اگر قصد خرید خودرویی داشته باشید، فاکتور "شاسی بلند" بودن خود به عنوان یکی از مهم ترین عوامل می تواند تعیین کننده باشد و کار تا آنجایی پیش رفته که حتی چینی های زیادی پا به این رقابت گذاشته و هر روز خبر ورود یک قد بلند دیگر به بازار از گوشه و کنار شنیده می شود.

در این بین هستند شرکت های معتبری که از دیرباز در این سگمنت حضور داشته و برای خود اسم و رسمی دارند و در بازارهای جهانی نیز معروف و شناخته شده اند اما در بازار داخل داستان دیگری در جریان است. کره ای ها آنچنان تاخت و تاز می کنند که فرصتی برای نفس کشیدن دیگر رقیبان باقی نمانده و شاید تنها تویوتا توانسته به جنگ این دو برود و با فروشی خوب و چهره ای مناسب پرچم ژاپنی ها را بالا نگه دارد. البته این روند عجیب و سلیقه متفاوت ایرانی چیزی از لیاقت های دیگر رقیبان کم نمی کند و مطمئناً خودرو دوستان ارزش و تفاوت خودروهایی مانند میتسوبیشی ASX و یا سوبارو فارستر را به خوبی می دانند که مطمئناً شرکت های عرضه کننده این برندها از مقصران اصلی این داستان و پنهان ماندن این برندها هستند.

یکی از خودروهایی که متاسفانه با تمام شایستگی ها به دلیل عرضه بسیار نامناسب و قیمت گذاری های اشتباه باعث تباه شدنش شد، رنو کولیوس است. خودروی اروپایی با کیفیتی که با همکاری نیسان ساخته شده و شاید از نظر فنی و ریزه کاری های طراحی چیزی از خودروهای 200 میلیونی کم نداشته باشد.

خوشبختانه در چند ماه گذشته این امکان برای من وجود داشت تا در مدت زمانی نسبتاً طولانی دو خودروی رنو کولیوس و تویوتا راو 4 را در اختیار داشته باشم و به صورت ریزبینانه و بلندمدت توانستم این دو را تست و مقایسه کنم. در این زمان و در خیلی از مواقع تفاوت هایی نمایان شد که بسیار جالب بود و به نظر رسید مقایسه و بیان تفاوت های این دو می تواند شنیدنی و جالب باشد.

مطمئناً در این تست موارد کلی بیان شده و معرفی کاملی از این دو خواهم داشت اما در راستای تجربه ای که داشتم قصد دارم موارد ریز و درشتی را در طی استفاده از این دو بیان کنم که شاید برای کسانی که قصد دارند یکی از آنها را برای استفاده شخصی و روزمره انتخاب کنند جالب و مهم است.

صد البته تفاوت قیمت این دو (در مدل فول) در بازار آزاد نزدیک 50 میلیون تومان است و شاید بودجه در نظر گرفته شده اصلاً این دو را در کنار هم قرار ندهد ولی اگر کره ای های خوش فروش را کنار بگذاریم، این دو می توانند نمایانگر جنگ و رقابت شرق و غرب در سگمنت شاسی بلندهای متوسط شهری باشند. از یک طرف راو 4 با پشتوانه قدرتمند تویوتا و کیفیت ناب ژاپنی و از طرفی دیگر رنو کولیوس ناکام با هزار ناگفته پنهان و قلب تپنده نیسان.

معرفی اجمالی دو طرف

از یک طرف راو 4 قرار دارد. خودرویی که در یک فیلم به صورت کاملی به آن پرداخته ایم و اگر تا به حال آن را مشاهده نکرده اید، فیلم تست و بررسی تویوتا راو 4 را از دست ندهید. البته در آن تست به صورت مختصری به قضیه آفرود پرداخته شد که ناشی از شرایط محدود برای این تست بود وگرنه تیم های قدرتمندی در زمینه آفرود در اختیار داشتیم که می شد تست های سنگین آفرودی از آن گرفت. بگذریم! راو 4 نسل گذشته آنچنان نتوانست خود را نشان دهد اما حال با ورود نسل جدید راو 4 به بازار چنان فروش خوبی داشته که می توان آن را به عنوان یکی از موفق ترین محصولات تویوتا در ایران نامید. چهره خشن و جدی در جلو، موتور 2.5 لیتری قدرتمند، کیفیت بسیار بالا تویوتا و خدمات پس از فروش و عرضه بسیار مناسب عواملی بودند که توانست راو 4 را به این موفقیت برساند.

البته مواردی نیز در این خودرو آنچنان عامه پسند نیستند. ابتدا چهره عقب راو 4 که از همان ابتدا بسیاری آن را زشت نامیدند ولی باید قبول کرد که رفته رفته چشم ها به آن عادت کرد و طراحی متفاوت آن به دل خیلی ها نشست. دوم طراحی بسیار ساده داشبورد بود که بسیاری از افراد مخصوصاً کسانی که خودروهای کره ای را در نظر داشتند از آن ایراد گرفتند. به وضوح طراحی داشبورد تویوتا راو 4 بیشتر با هدف ارگونومی بودن و بهترین و بهینه ترین حالت برای استفاده طراحی شده و بعد به دنبال قرتی(!) بازی هایی رفته که بعضی(!) خودروهای بازار به زور آن ها فروش می کنند.

لازم به ذکر است که در تصاویر زیر خودروی راو 4 دارای گارد جلو و رکاب های کناری است و این موارد توسط صاحب خودرو روی آن نصب شده و به صورت استاندارد چنین امکاناتی ندارد.

به تازگی فیس لیفت راو 4 نیز به بازار آمده و قیمت آن نیز به بیش از 230 میلیون تومان رسیده است. قیمتی که فراتر از سانتافه خوش فروش است ولی به نظر می رسد با توجه به چهره جدیدتر و استقبال بازار از برند تویوتا کماکان کششی برای فروش با این برچسب قیمتی نیز وجود داشته باشد.

به سراغ نماینده غربی می رویم. شاید زیاد احتیاج به صحبت در مورد راو 4 نباشد و اکثراً آن را به خوبی می شناسند ولی در مورد رنو کولیوس بیشتر جای صحبت است. خودرویی که با ناکامی به حیات خود ادامه می دهد و تا به حال چند باری بین نگین خودرو و پارس خودرو دست به دست شده است. رنو کولیوس اولین تجربه رنو در این سگمنت است و ساخت آن به عهده نیسان بوده است.

قطعاً خودرو دوستان و اهل مطالعه می دانند که رنو برخلاف صحبت هایی که بین مردم رواج دارد، شرکتی معتبر است و قطعاً خودروسازی که بتواند در مسابقات فرمول 1 شرکت کند از سطح بالایی از تکنولوژی برخوردار است و جالب است بدانید که این شرکت تا به حال توانسته بیشترین جوایز خودروی سال اروپا را از آن خود کند. حال اینکه این برند در ایران با نام تندر شناخته می شود و تنها از رنو همین داچیای مکعبی را می شناسیم داستانی طولانی دارد.

کولیوس از نظر چهره و بیشتر در نمای جلو اوضاع خوبی ندارد. مخصوصاً در بازاری که سر را به هر طرف بچرخانی یک اسپورتیج خوش استیل سبز شده است. نمای عقب آن محافظه کارانه و خوب طراحی شده و در نمای کنار بسیار ساده ولی رینگ های 18 اینچی کرومی بسیار زیبایی دارد. اما طراحی داخلی رنو بسیار زیبا تر از خارج آن است. همه چیز سر جایش قرار گرفته و داشبورد میانی ساده و شکیل طراحی شده و شاید در آن احساس می کنید که در فضایی بسیار دل باز و جادار قرار دارید. جالب است بدانید که کولیوس روی همان پلتفرم نیسان قشقایی پیاده شده و موتور آن نیز توسط نیسان ساخته شده و اگر قاب روی موتور را بردارید نام نیسان را خواهید دید.

از ابتدای ورود کولیوس، واردات این خودرو توسط نگین خودرو انجام شد که در آن زمان چهره آن این چنین نبود. بعد برای مدتی بیش از یک سال واردات آن به صورت 800 دستگاه محدود در سال به پارس خودرو داده شد و زمزمه هایی برای ورود آن به خط تولید به گوش می رسید اما هیچ وقت این اتفاق نیفتاد و قیمت آن که در ابتدا حدود 168 میلیون تومان بود به 178 میلیون تومان رسید و خود پارس خودرو نیز علاقه زیادی به تبلیغ این خودرو برای فروش از خود نشان نداد. اما در تابستان سال گذشته بود که دوباره واردات آن به نگین خودرو بازگردانده شد و در اقدامی عجیب قیمت آن به 159 میلیون تومان کاهش یافت آن هم در 1 هفته! اتفاقی که برای چند محصول دیگر سایپا نیز در همان زمان افتاد و سوالی را در اذهان عمومی ایجاد کرد که چطور می شود یک خودرو در دو شرکت با این اختلاف قیمت آن هم در چند روز به فروش برسند؟ پس یا پارس خودرو گران می فروخته یا نگین خودرو آتش به مالش زده است! تا کار به جاهای باریک نکشیده از این موضوع نیز می گذریم!

در تمام طول مدت عرضه کولیوس، این خودرو نتوانست آنطورکه شایسته است به فروش خوبی دست پیدا کند و با آنکه رفته رفته این فرانسوی شناخته تر شده و بر تعداد آن در خیابان ها افزایش می یابد اما هنوز به عنوان یک شاسی بلند اروپایی 150 میلیونی جایگاه خود را بدست نیاورده است.

مقایسه مشخصات فنی

از نظر فنی و پیشرانه نصب شده این دو شاسی بلند بسیار شبیه به یکدیگر هستند. هر دو موتور 4 سیلندر 2.5 لیتری روی آنها نصب شده که در کولیوس دقیقاً 2488 سی سی و در راو 4 دقیقاً 2494 سی سی حجم دارد. توان تولیدی هر دو خودرو نیز بسیار شبیه به یکدیگر هستند و کولیوس می تواند حداکثر 226 نیوتن متر و 170 اسب بخار را تولید کند و راو 4 می تواند حداکثر 233 نیوتن متر و 176 اسب بخار را تولید کند. البته از نظر کیفیتی باید گفت که هر دو موتور حرف های زیادی برای گفتن دارند. از یک طرف بر روی کولیوس پیشرانه ساخته شده توسط نیسان نصب شده و در طرف دیگر موتورهای با کیفیت تویوتا قرار گرفته. البته جدا از بحث کیفیت و ماندگاری بالای تویوتا باید اذعان کنیم که نیسان از نظر تولید موتور بسیار قدرتمند است و این موضوع را می توان از محصول نیسان Skyline به راحتی متوجه شد.

با تمام این شباهت ها اگر سوار دو خودرو شوید و شروع به رانندگی کنید با دو خودروی کاملاً مختلف با روحیاتی متفاوت روبرو خواهید شد و این موضوع بیشتر به گیربکس آنها بر می گردد. رنو کولیوس دارای گیربکس CVT است، گیربکسی که در حقیقت دنده ای در آن وجود ندارد و وضعیت شتاب گیری و حرکتی آن زمین تا آسمان با گیربکس 6 سرعته تویوتا متفاوت است.

در گیربکس های CVT درست است که با نگه داشتن گشتاور شما در بهینه ترین حالت از خودروی خود خروجی می گیرید و از نظر مصرف سوخت نیز بهینه تر از مدل های دیگر است اما موضوعی که در این گیربکس فراموش شده لذت رانندگی است. شاید اگر همین معکوس دادن ها و تعویض دنده ها را از شما بگیرند، تازه متوجه می شوید که چه نعمتی را از دست داده اید!

البته این نظر شخصی است و باید گفت که اگر اهل رانندگی های پر شتاب و سبقت گرفتن نیستید و در مقابل به دنبال بهینه مصرف شدن سوخت داخل باک خودرویتان هستید، گیربکس CVT بسیار گزینه مناسبی است. اما به شخصه ترجیح می دهم که خودرویم گیربکس 6 سرعته داشته باشد تا CVT، هر چقدر هم بهینه باشد!

موضوع دیگر قابل اشاره این است که اگر در همین گیربکس CVT حالت تعویض دنده ها را به صورت دستی بگذارید، خودرو از این رو به آن رو می شود و اگر چه دنده ها به صورت فرض شده برای راننده تعیین شده و در حقیقت دنده ای در گیربکس وجود ندارد، اما باز هم لذت در اختیار داشتن تمامی نیروی تولید شده زیر دستان راننده لذتی جداگانه دارد و راضی کننده خواهد بود.

مقایسه سطح تجهیزات

از نظر سطح تجهیزات باید گفت که هر کدام دارای امکانات مشابه و یا مختصی هستند ولی اینجا قصد نداریم به لیست کردن تجهیزات قابل نصب بپردازیم و تنها به آنهایی اشاره می کنیم که دارای وجه تمایز هستند و یا فقدان آن تعجب آور بوده است.

در کل باید گفت که رنو کولیوس از نظر سطح امکانات خودرویی کامل تر نسبت به تویوتا راو 4 است اگرچه قیمت آن ارزان تر است. به طور مثال سقف کولیوس پانوراما است و این آپشن در هیچ یک از تیپ های راو 4 قابل نصب هم نمی باشد. یا ساب ووفر کولیوس به صورت هنرمندانه ای در صندوق عقب و بر روی زاپاس طراحی شده و باعث شده هم از سیستم صوتی Bose لذت ببرید و هم برخلاف خودروهایی مانند میتسوبیشی ASX یا کیا اسپورتیج ساب ووفر باعث نشود فضای بار شما کمتر شود.

اگرچه این سیستم Bose بسیار قدرتمند است اما هیچ صفحه نمایشی روی آن نصب نشده است و به جای کلید های کنترلی وسط کنسول این صفحه نمایش یک جای خالی تعبیه شده است البته مدل های قدیمی وارد شده توسط نگین خودرو این آپشن را داشت ولی فعلاً خبری از آن نیست و نصب آن حدود 1 میلیون تومان برای شما آب می خورد.

همچنین ترمز پارک کولیوس برقی و خودکار است و چراغ های جلوی آن به صورت گردشی است (البته مکانیزم کار کردن آن کمی متفاوت است) و آینه های جانبی به صورت برقی بسته می شوند. و یا در کولیوس سیستم Blind Spot وجود دارد و چراغی نارنجی رنگ در داخل خودرو وجود خودرویی در ناحیه دید کور راننده را گوشزد می کند، سیستمی که در تویوتا دیده نمی شود.

در مقابل درب صندوق عقب تویوتا راو 4 برقی است و روی آن صفحه نمایش لمسی نصب می شود (نمونه مورد آزمایش ما با نمونه های فابریک شرکت متفاوت است) اما نه تنها ترمز پارک آن برقی نیست بلکه آینه های جانبی به صورت دستی جمع می شوند (در مدل 2016 فیس لیفت این آپشن اضافه شده است و به صورت برقی جمع می شوند).

یک موضوع را باید اذعان کرد که اگرچه تویوتا راو 4 از نظر سطح تجهیزات در رده پایین ترین از رقیب خود آن هم با 50 میلیون اختلاف قیمت است اما هیچ گاه و در هیچ رده ای تویوتا به دنبال پر کردن لیست آپشن های خود نبوده و همواره از این جهت از رقبای کره ای و بعضاً هم وطنی خود پایین تر است اما در عوض تمرکز خود را روی کیفیت و ماندگاری خودروهای تولیدی گذاشته که در این امر موفق هم بوده و شاید اگر به دنبال آپشن های رنگارنگ و دکمه های برقی مختلف هستید، هیچ گاه نباید سراغ یک تویوتا بروید.

تفاوت هایی در استفاده بلند مدت

همانطورکه گفته شد این امکان وجود داشت که هر دو خودرو را در مدت زمان نسبتاً طولانی به عنوان استفاده روزمره تست کردم و در هر خودرو نقاط قوت و ضعف زیادی بکار رفته است که می تواند برای راننده و استفاده خانوادگی مفید و یا روی اعصاب(!) باشد. ممکن است گفتن هر نکته حتی ریزبینانه برای عموم کسل کننده باشد اما برای کسانی که قصد دارند حتی یکی از این دو را برای استفاده شخصی و خانوادگی خریداری کنند مفید خواهد بود.

در این قسمت در چند شماره تفاوت هایی را اشاره خواهم کرد که در یکی وجود داشت و کاربردی بود ولی در دیگر با عملکردی متفاوت و یا حتی فقدان آن صاحب خودرو را از استفاده چنین امکاناتی محروم کرده بود.

1.پارکینگ منزل ما همانند بسیاری از پارکینگ آپارتمان های قد کشیده شهر تهران، تنگ و باریک است و مجبورم خودرو را از عقب کامل به دیوار بچسبانم تا دیگر همسایه ها نیز بتوانند از پارکینگ استفاده کنند و سقف نیز کوتاه است. با این شرایط حتی وقتی رنو کولیوس را کاملاً به دیوار می چسباندم به دلیل اینکه درب صندوق همانند تویوتا لندکروز از وسط باز می شود باز هم می شد از این قسمت استفاده کرد. اینکه صندوق عقب به صورت دو تکه از وسط باز می شود بسیار کاربردی است و در بسیاری از مواقع که قصد دارید کیسه های خرید خود را در صندوق بگذارید تنها با باز کردن شیشه بالایی این کار امکان پذیر است. لازم به ذکر است که قسمت پایینی این درب تحمل وزنی تا 200 کیلوگرم را دارد و این وزن اجازه می دهد تا بتوانید به همراه دوستتان بدون نگرانی روی آن بایستید (البته اگر دوست شما جزو سنگین وزن ها نباشد!).

اما در تویوتا راو 4 درب صندوق عقب یک تکه و از بالا باز می شود. این عملکرد باعث شده بود تا وقتی در پارکینگ پارک می کردم تقریباً باید دسترسی به صندوق عقب را فراموش می کردم و قبل از پارک باید وسایل را از صندوق خارج می کردم و سپس پارک می کردم که کمی روی اعصاب بود! البته این درب به صورت خودکار باز و بسته می شود که کمی اوضاع را بهتر می کند و در واقع بسیار هم راحت است اما به شخصه ترجیح می دهم درب صندوق از وسط باز شود و کاربردی تر باشد تا برقی!

2.دو سیستم در رنو کولیوس عملکردی بسیار دقیق تر و بهتر داشت. یکی کروز کنترل که چندین بار در اتوبان تهران قم آن را تست کردم. با فعال شدن کروز کنترل رنو کولیوس عدد دقیق سرعت نشان داده می شود و با کم و یا زیاد کردن آن ها به کمک دکمه های روی فرمان (متاسفانه یکی از مجله ها عملکرد دکمه های R و O را تنظیم عملکرد فرمان گفته بود و اشاره کرده بود که این دو دکمه را پارس خودرو غیر فعال کرده ولی این دو دکمه برای استفاده کروز کنترل گذاشته شده است و ربطی به عملکرد فرمان ندارند) به صورت دقیقی سرعت کم و یا زیاد می شد. اما در راو 4 نه تنها عدد دقیق ذخیره شده برای کروز کنترل را نشان نمی دهد بلکه با کم و زیاد کردن سرعت با استفاده از اهرم همانند رنو کولیوس سرعت کم و زیاد نمی شود و تنها سرعت به صورت نسبی تغییر می کند.

3.دومین سیستمی که در کولیوس عملکرد بهتری داشت تعویض دنده ها به صورت دستی بود. درست است که گیربکس رنو کولیوس CVT است و عملکرد آن مثل موتورسیکلت براوو است(!) و واقعاً کسل کننده می باشد و کمی خروجی پیشرانه را از نظر لذت رانندگی تباه می کند ولی وقتی دنده را در حالت دستی می گذاریم اوضاع کاملاً متفاوت می شود و گویا سوار خودروی متفاوتی شده اید. تعویض دنده کاملاً گوش به فرمان است و موتور و گیربکس دقیقاً همان کاری را می کنند که شما فرمان می دهید و لذت داشتن موتور 2.5 لیتری را می چشید. ولی عملکرد حالت دستی تویوتا راو 4 اصلاً به این دقت نیست حتی بعضی وقت ها که به آن دنده می دهید اصلاً گوش نمی کند و خودسرانه کار خود را انجام می دهد. همچنین عملکرد گیربکس راو 4 در حالت دستی کمی متفاوت است و به طور مثال اگر روی دنده 4 باشید به این معنا است که گیربکس اجازه تعویض دنده ها تا 4 را دارد و ممکن است در شرایطی به دنده های سنگین تر هم برود ولی در کولیوس وقتی روی دنده 4 هستید گیربکس حتی الامکان دنده را روی 4 نگه میدارد مگر اینکه قصد داشته باشید به مرز قرمز رنگ رفت و فشار زیادی را به پیشرانه وارد کنید. اما در مورد راو 4 اگر راستش را بخواهید در حالت خودکار تعویض دنده ها بسیار خوب و هیجان انگیز است و شاید با این عملکرد اصلاً به فکر تعویض دنده به صورت دستی هم نیافتید. پس بهتر است به صورت خودکار اجازه تعویض دنده ها را به تویوتا بسپارید!

4.اگر تا به حال پشت رنو مگان نشسته باشید در کنار تمام ایراداتی که از کم بودن آپشن های آن خواهید گرفت یقیناً دو مورد را اذعان خواهید کرد. یکی فرمان بسیار خوش دست و نرم و دیگر ترمزهای قدرتمند. این دو اصل را رنو در تمامی خودروهای خود پیاده می کند. در مورد رنو کولیوس هم به همین منوال است و فرمان کولیوس برقی و بسیار نرم است و مهم تر از آن ترمزهای بسیار قدرتمندی است که در کمتر خودرویی این عملکرد را خواهید دید و باعث می شود به راننده حس اطمینان می دهد. نه اینکه فرمان راو 4 سفت و ترمزهای آن ضعیف است بلکه فرمان آن نیز بسیار خوش دست و تحت فرمان است ولی ترمزهای خوب و کافی است ولی قطعاً به اندازه کولیوس خوب نیست.

تا اینجای کار موارد مثبت کولیوس را بیان کردیم که راو 4 از آن بی بهره بود و از نظر کاربردی برتری کولیوس را نشان می داد. حال قصد داریم مواردی را بیان کنیم که در راو 4 وجود دارد ولی کولیوس از آن بی بهره است.

1.وقتی بعد از مدتی سواری با رنو کولیوس پشت تویوتا راو 4 بشینید اولین چیزی که خود را نشان می دهد موتور سر حال و عملکرد بسیار خوب گیربکس است و تازه لذت رانندگی با یک موتور 170 اسبی را می چشید. این موضوع در کولیوس به خاطر گیربکس CVT وجود ندارد و در راو 4 با گیربکس 6 سرعته هیجانی بسیار بیشتر وجود دارد و حقیقتاً هندلینگ بسیار خوبی نیز دارد بطوریکه هر از چند گاهی دوست خواهید داشت کمی شیطنت کنید و یک لایی هم بکشید (البته این کار در خیابان اصلاً توصیه نمی شود). این سر حالی راو 4 و دنده عوض کردن های پی در پی چیزی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت و شاید اگر کمی جوان هستید و اهل سبقت و سرعت، کولیوس جان شما را در زمانی کوتاه به لب خواهد آورد!

همین جذابیت باعث می شود تا خیلی زود با یک تویوتا راو 4 ارتباط برقرار کنید و به قول معروف به خودروی خود علاقه مند شده و آن را دوست داشته باشید. در مقایسه ای بین هندلینگ راو 4 با کولیوس باید گفت که راو 4 سبک تر و چابک تر است و در مقابل کولیوس در حین حرکت با صلابت بیشتر و آرامش بیشتری حرکت می کند اما کنترل راننده بر روی جاده در کولیوس بیشتر است.

2.یکی از موارد کولیوس که واقعاً روی اعصاب است فضای پای بسیار کم در صندلی های عقب است. مگر می شود یک خودروی شاسی بلند 150 میلیونی بخرید و عقب آن اینقدر کم جای پا داشته باشد؟ اما در راو 4 کاملاً اوضاع برعکس است و فضای صندلی های عقب آن چنان جادار است که متعجب می شوید و برای استفاده خانواده هایی که افراد بزرگ در ردیف عقب می نشینند بسیار راحت و جادار است. البته این یکی از آن مواردی است که تویوتا در تمامی خودروهای خود رعایت می کند و اصل های اولیه را در تولید یک خودرو فدای ظاهر و یا آپشن های مختلف نمی کند.

3.شاید مهم ترین فاکتوری که بتوان به راحتی خود را به خرید راو 4 قانع کرد شرایط در بازار دست دوم باشد. معمولاً در ایران با توجه به افت ناچیز خودرو در نمونه دست دوم (در مقایسه با بازارهای جهانی) این موضوع باعث شده تا بسیاری از خریداران به سمت خودرویی بروند که افت کمتری در هنگام فروش داشته باشد و به سرعت بتوان آن را فروخت و به قول معروف پول نقد باشد. بگذارید این مورد را برای خودروهای مورد آزمایش بیان کنم. اگر رنو کولیوس خریده باشید و خودروی شما بسیار تمیز و بدون خط و خش باشد باید برای فروش با افت بسیار زیاد (نمونه 2014 با کارکرد 17 هزار کیلومتر حدود 125 میلیون خرید و فروش می شود) مدت زیادی را صبر کنید و با مشتریانی که گهگاه قصد دارند قیمت خودروی شما را بپرسند سر و کله بزنید که این خودرو ارزش خریدن دارد (که صد البته دارد!). اما در مورد تویوتا راو 4 شرایط کاملاً متفاوت است و با توجه به تعداد بسیار زیاد این خودرو در بازار و مقبولیت این برند بین مردم، همانند یک کره ای خوش فروش می توانید با افت بسیار کم (نمونه 2015 با کارکرد 15 هزار کیلومتر حدود 190 میلیون خرید و فروش می شود) در مدت زمان کوتاهی خودروی خود را بفروشید و این موضوعی است که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت و شاید فاکتوری تعیین کننده برای خرید نهایی باشد.

البته به غیر از موارد ذکر شده تفاوت های کوچک دیگری هم هستند که شاید در قالب یک پاراگراف ارزش اشاره کردن نداشته باشند ولی قابل اشاره هستند. مثلاً راو 4 کنترل بیشتری روی چراغ ها و صفحه پشت آمپر دارد و به طور مثال در مواقعی که داخل کابین تاریک است تنها چراغ های پشت آمپر روشن می شود تا راننده بهتر بتواند عددها را ببیند ولی در حدی نیست که چراغ های جلو روشن شود اما در کولیوس چنین تفکیکی وجود ندارد و یا چراغ های پشت آمپر با چراغ های جلو روشن می شود یا همگی خاموش هستند. همچنین تعلیق راو 4 نسبت به کولیوس کمی نرم تر است اما نه آنطورکه بخواهیم کولیوس را سرزنش کنیم.

از نظر مصرف سوخت یک طرز تفکر کاملاً متفاوتی بین دو خودرو در جریان است. باید بگوییم که مصرف هر دو تقریباً شبیه به یکدیگر هستند ولی موضوع جالب بین این دو خودرو زمانی است که چراغ بنزین روشن می شود. در حقیقت حجم باک دو خودرو نیز بسیار شبیه به هم هستند و از نظر مصرف سوخت نیز مشابه اند ولی وقتی در تویوتا چراغ بنزین روشن می شود و به پمپ بنزین مراجعه می کنید متوجه می شوید که حدود 15 لیتر هنوز در باک قرار دارد و شاید روشن شدن چراغ بنزین در زمانی بوده که آنچنان قضیه حاد و اضطراری نیست و صرفاً برای یادآوری به راننده است که اگر حوصله داشت در روزهای آتی به پمپ بنزین مراجعه کند. ولی وقتی چراغ بنزین کولیوس روشن می شود و به پمپ بنزین مراجعه می کنید متوجه خالی بودن جدی باک می شوید و متوجه خواهید شد که روشن شدن این چراغ کاملاً جدی است و بهتر است هر چه سریع تر به پمپ بنزین مراجعه کنید.

به عنوان آخرین تفاوت بین این دو خودرو، باید به چهره آنها اشاره کنم. قطعاً چهره هر خودرو امری بسیار سلیقه ای است و نمی توان به طور قطعی حکمی بر آن صادر کرد ولی به صورت کلی تویوتا راو 4 چهره ای بسیار خشن تر و جدی تر و البته پسرانه تر دارد و عموماً مردها بیشتر با چنین چهره ای ارتباط می گیرند اما در مقابل و طی چند سوال میدانی متوجه شدم که خانم ها بیشتر علاقه دارند خودرویی با چهره کولیوس سوار شوند تا راو 4 (!) و شاید اگر مزدوج هستید و همانند بسیاری از منازل، امور مملکتی خانه دست بانو است، در نهایت کولیوس را انتخاب کنید، یا بهتر بگویم مجبور باشید کولیوس را انتخاب کنید! البته صرفاً مزاح کردم و لطفاً خانم ها در زیر صفحه به من ناسزا نگویند.

کدام یک بهتر است؟

ببینید مقایسه این دو خودرو از نظر قیمتی کاملاً اشتباه است و قطعاً بودجه کسانی که قصد خرید رنو کولیوس را دارند بسیار متفاوت است با کسانی که قصد راو 4 ژاپنی را دارند. اما هدف ما تست و بررسی ریزبینانه هر کدام از این دو بود و اینکه در عمل و استفاده شخصی چه مواردی ممکن است شما را به چالش بکشد و دردسرساز و یا مفید واقع شوند.

هر دو خودرو از نظر کیفیتی بسیار خوب هستند و در طولانی مدت نیز می توانید روی آنها حساب کنید. پیشرانه ها مشابه ولی با عملکردی متفاوت روی هر کدام نصب شده و سطح تجهیزات نیز در هر کدام دارای تفاوت هایی است که در بالا اشاره کردیم.

بگذارید چند مورد را خیلی راحت و بدون پرده به شما بگویم. تست و آزمایش های نسل جدید 2016 کولیوس در حال انجام است و به احتمال زیاد در سال جاری این خودرو به بازار ایران نیز عرضه می شود. حال همین الان بازار دست دوم کولیوس خیلی تعریفی ندارد چه رسد به وقتی که نسل بعدی آن نیز به بازار آمده باشد. اما اگر قصد خرید خودرویی برای استفاده چندین ساله و با امنیت بالا برای خانواده را دارید قطعاً همین نسل کنونی هم می تواند گزینه خوبی برای شما باشد. البته این موردی است که در مورد راو 4 هم صادق است و مطمئناً این خودرو همانند دیگر محصولات تویوتا می تواند بدون هیچ گلایه ای چندین سال برای شما کار کند بدون اینکه حتی یک صدای نامتعارف از کابین آن بشنوید.

در مقابل اگر قصد دارید خودروی خود را هر 2 سال (یا کمتر) تغییر دهید لطفاً کمی سر کیسه را شل تر کرده و مدل استانداردی از راو 4 را تهیه کنید که در هنگام فروش به مشکل و افت قیمت بالا بر نخورید. همچنین اگر بعضی اوقات قصد دارید با خودروی خود که حتی شاسی بلند است شتاب گیری های آنی داشته باشید و با یک معکوس و چسباندن سرنشینان به صندلی تمامی قدرت موتور 2.5 لیتری خود را به رخ بکشید قطعاً راو 4 می تواند راضی کننده باشد.

در کل باید گفت هر دو خودرو گزینه هایی مناسب برای افراد جامعه هدفشان هستند. رنو کولیوس خودرویی با صلابت و آرام و امن برای استفاده کاربردی و بلند مدت خانوادگی است و در مقابل راو 4 خودروی سرحال و با کیفیت مثال زدنی تویوتا است که قیمتی بالاتر و بازار دست دوم بهتری دارد و برای جوانان از نظر چهره و عملکرد گیربکس دوست داشتنی تر نیز می باشد. لذا شاید به نظر برسد این توصیه آنچنان دور از منطق نباشد که بگوییم حتی اگر بودجه اختصاص یافته برای خرید خودرو به نمونه استاندارد و کم آپشن تویوتا راو 4 می رسد شاید خرید این خودرو در شرایط بازار ما و تفاوت هایی که بین این دو وجود دارد، عاقلانه تر است و شاید با ورود نسل جدید رنو کولیوس بتوان امید بیشتری به بر هم خوردن این نتیجه داشت.

در زیر می توانید مقایسه اجمالی بین مشخصات دو خودرو داشته باشید ولی به صورت دقیق تر می توانید لیست تجهیزات و مشخصات فنی هر کدام را در صفحه تویوتا راو 4 یا رنو کولیوس مطالعه کنید.