برلیانس H330، سردرگم میان آلمان، ژاپن و کره

حکایت این روزهای خودرویی کشور، ماجرای غریبی است که در تاریخ ثبت خواهد شد و به گوش آیندگان خواهد رسید و شاید آن ها بتوانند نتیجه گیری عاقلانه تری درباره واردات و تولیدات خودرویی کشور بگیرند، در حالی که طی سالیان گذشته وارد کنندگان در حال واردات و مونتاژ خودروهای کره ای ارزان قیمت همانند هیوندای ورنا و آوانته بودند و نیز شرکت تاپ خودرو در کلاسی بالاتر مرسدس بنز E کلاس را مونتاژ می کرد، متاسفانه در عرض چند سال با افول چند طبقه ای این رویکرد به سوی خودروهای چینی گروید.

چشم بادامی هایی که در سال های ابتدایی واردات محصولاتشان به کشور در هیچ زمینه ای حرفی برای گفتن نداشتند و بازار کشور را به مثابه ی موش آزمایشگاهی تلقی می کردند، امروز در مقابل صنعت مسن خودروسازی کشور قد علم می کنند و اظهار وجودی تام و تمام دارند. با این حال اگر این روزها نگاهی به محصولات چینی موجود در بازار بیاندازید متوجه پیشرفت چشمگیر آن ها خواهید شد، در حالی که خودروسازان وطنی در حال درجا زدن و بعضاً عقب گرد هستند. اما سوالی که این روزها ذهن هموطنانمان را مشغول کرده این است که چگونه صنعت خودروسازی نوپای چین در طول حداکثر یک دهه می تواند به این میزان رشد و پیشرفت برسد؟

با این مقدمه نظر دوستان را به تست و بررسی یکی از خودروهای چینی که به صورت CKD (قطعات منفصله) از ابتدای سال 94 داخل کشور مونتاژ می شود جلب می کنیم: در یک صبح زیبای پاییزی و از معدود روزهای پاک پایتخت که هر لحظه امکان بارش باران می رفت به ملاقات برلیانس اچ 330 رفتیم.

طراحی

پس از خوش و بش و گفتگویی مختصر با مالک خودرو سوییچ را تحویل گرفتم، اولین نکته ای که نظرم را جلب کرد شباهت فراوان سوییچ آن با سوییچ های مرسوم استفاده شده در مدل های بی ام و بود که البته دور از ذهن هم نیست چرا که کمپانی برلیانس در چین برای تولید محصولات بی ام و با این شرکت همکاری دارد.

از نمای جلو که شروع به بررسی می کنیم جلو پنجره ی کلیوی یادآور مدل های مختلف بی ام و بوده که از این خودروساز به عاریت گرفته شده است،همچنین هرکدام از این کلیه ها با 7 خط عمودی پوشانده شده اند که در میانه ی آن آرم برلیانس جا خوش کرده است.

سپرها پف کرده بوده و در کناره های قسمت ورودی هوا چراغ های هالوژن با طراحی گرد در حالی که نواری پلاستیکی با رنگی متفاوت از بدنه،آن ها را فرا گرفته اند و تناسبی نسبی با چراغ های اصلی دارند قرار دارند.

خطوط استفاده شده روی کاپوت که تاثیر مثبتی روی نمای جلوی خودرو دارد از ستون A آغاز و به صورت مورب تا جلو پنجره امتداد یافته و در آن جا محو می شود.

در نمای جانبی خط شانه برجسته از میانه ی گلگیر جلو آغاز و پس از عبور از بالای دستگیره درب و درب باک در چراغ عقب ادغام می شود، رینگ های آلومینیومی 6.5 اینچی که حول آن را تایرهای 195 احاطه کرده اند بسیار کسل کننده و فاقد جذابیت است که جدا شدن درپوش محور رینگ با وجود کم کار بودن خودرو تاثیری دوچندان روی این موضوع دارد.

آینه های جانبی با چراغ های راهنما تزئین شده و دستگیره های در از جنس پلاستیک با رنگ نقره ای تلاش می کنند جذابیتی هرچند اندک به نمای بی جان جانبی بدهد.

نمای عقب با الگوبرداری از نیسان تیانا (تینایی که تیانا شد) ظاهر چندان به روزی ندارد، خط افقی پلاستیکی که در میانه آن آرم پارس خودرو قرار دارد چراغ ها را در دو طرف به هم متصل می کند، در قسمت انتهایی سپر قسمتی پلاستیکی قرار دارد که چراغ ترمز سوم با مقداری افزایش سایز نسبت به نیسان تیانا در میانه آن جا داده شده است، چراغ های دنده عقب نیز خارج از این قسمت با ظرحی ماه شکل درون سپر جای گرفته است.

نکته جالب درباره نمای عقب تفاوت نشان خودرو با نمای جلو می باشد که در نمای جلو از برند برلیانس استفاده شده و در نمای عقب آرم وارد کننده یعنی پارس خودرو به چشم می آید که با پرسش از مالک متوجه شدیم در اثر تصادفی که داشته سپر جلو و جلوپنجره شکسته و پس از یک هفته مراجعه به نمایندگی و پیگیری های متعدد سپر و جلو پنجره تعویض و نشان پارس خودرو با برلیانس تعویض شده است که البته فاصله چند میلی متری کاپوت با جلو پنجره و گلگیرها نشان می دهد برای رفع آن باید مجددا به نمایندگی مراجعه شود.

اگر بخواهیم جمع بندی کلی از نمای ظاهری داشته باشیم باید گفت نمی توان برلیانس اچ 330 را خودرویی جذاب و زیبا و به روز دانست، عدم استفاده از چراغ های روشنایی در روز و چراغ های LED در خودرویی که در سال 2015 تولید و عرضه می شود چندان منطقی نیست.

نما و فضای داخلی

با بازکردن درب خودرو با فضایی دوست داشتنی و دلنشین روبرو شدیم، ادوات کابین با اینکه از کیفیت چندان خوبی برخوردار نیستند اما ارگونومی بالایی دارند به این صورت که امکان دسترسی به ادوات و دکمه ها برای راننده به راحتی میسر است و موجب زحمت و دردسر او نمی شود.

عموم قطعات استفاده شده در کابین از پلاستیک خشک می باشد. روی درب سمت راننده کلیدهای قفل مرکزی و شیشه بالابرها به چشم می خورد که برای رفاه حال راننده فقط پایین آورنده ی اتوماتیک برای او در نظر گرفته شده است که پس از گرفتن دکمه ی مربوط به مدت 2 ثانیه فعال شده و مابقی شیشه به صورت اتومات پایین می آیند!

در سمت چپ فرمان دکمه های تنظیمات آینه و ارتفاع تابش نور چراغ ها که در 3 حالت قابل تنظیم است قابل دسترسی است، غربیلک فرمان با قابلیت تنظیم صدا با نشان برلیانس در میانه آن به خوبی در دستان راننده قرار می گیرد، صفحه کیلومتر شمار و دور موتور در پشت فرمان با طرحی اسپرت و جذاب قرار دارد.

جلو داشبورد مرکزی شامل دریچه های تهویه مطبوع، تنظیمات آن و سسیستم صوتی می باشد، صندلی راننده دارای تنظیمات در 8 جهت بوده که به صورت مکانیکی، با چرخنده هایی که روی صندلی تعبیه شده اند با سختی و ممارست قابل تنظیم است.

سیستم صوتی با پشتیبانی از USB، کابل AUX و سی دی MP3 با 6 بلندگو (که 2 تا از آن ها را پیدا نکردیم) به این صورت که خروجی AUX و USB درون کنسول وسط قرار دارد کیفیت چندان مطلوبی را ارئه نمی دهند.

زمانی که تنظیمات برای راننده با قد 178 سانتی متر تنظیم شد سرنشین عقب (قد بلند) با فضایی تنگ دست و پنجه نرم می کرد، این کمبود فضا بیشتر برای قسمت پا احساس می شد و خبری از مماس شدن سر با سقف در قسمت عقب نبود اما به طور کلی فضای داخلی برلیانس برای اکثر افراد جادار و مناسب است علاوه بر اینکه فضای صندوق بار نیز بسیار جادار و مناسب سفر در نظر گرفته شده است.

سانروف برقی از نکات مثبت و عدم داشتن دریچه های تهویه مطبوع برای سرنشینان عقب که در فصول گرم و سرد سرنشینان را با مشکل مواجه می کند را می توان از نکات منفی قلمداد کرد.

سبک و سیاق نمای داخلی و جلو داشبورد کپی برداری ناقصی از محصولات هیوندا و کیا با کیفیتی نازل تر می باشد. در حالی که سوییچ داخل خودرو قرار داشت با کلیدی در کنار فرمان به صورت فیزیکی اقدام به روشن کردن ماشین کردیم. موتور 1498 سی سی 4 سیلندر 16 سوپاپ در حالی که صدایی اندک به داخل کابین نفوذ پیدا می کرد شروع به کار کرد، گیربکس را از حالت خلاص به حالت درایو قرار دادیم و شروع به حرکت کردیم شتاب گیری با توجه به موتور 1498 سی سی 103 اسب بخاری و گشتاور 138 نیوتن متر در 3800 دور بر دقیقه چندان مناسب نیست و تنبل احساس می شود، سیستم تعلیق که در جلو از نوع مک فرسون و در عقب سیستم نیمه مستقل میل پیچشی است ضربات را به خوبی جذب کرده و از عهده ی دست اندازهای بی شمار پایتخت بر می آید.

اقدام به گرفتن صفر تا صد در حالت اتومات کردیم که عدد 17.5 ثانیه را نشان می داد، از آن جایی که گیربکس به صورت تیپ ترونیک است برای کسب شتاب اولیه بهتر در حالت دستی اینکار را تکرار کردیم که پس از چندین بار آزمایش به عددی بهتر از 16.5 ثانیه توفیق نیافتیم که عددی ناامید کننده است هر چند شتاب ثانویه بهتر از شتاب اولیه بود، مصرف سوخت نیز به گفته مالک عددی کمتر از 10 لیتر در 100 کیلومتر می باشد که با توجه به اعداد کاتالوگ تفاوت زیادی دارد.

برای کاهش مصرف سوخت در حالت اتوماتیک، دنده ها به نرمی و سرعت تعویض می شوند و به همین علت خبری از نفوذ صدا به داخل کابین نیست اما در حالت تعویض دستی صدای بیشتری داخل کابین شنیده می شد که بازهم آزار دهنده احساس نمی شد.

فرمان پذیری در عبور از پیچ ها کاملا مطمئن و پایدار و همچنین دید اطراف به لطف شیشه های بزرگ نیز عالی است. پس از این موارد نوبت به تست و عملکرد ترمز رسید که این سیستم با دارا بودن ABS و EBD با وجودی که زمین خیس بود بسیار مناسب عمل کرد.

با تمام این تفاسیر برلیانس اچ 330 با الگوبرداری از خودروسازان بزرگ دنیا بازهم نتوانسته به طراحی زیبا و به روزی دست پیدا کند اما در مقابل وجه پرداختی 55 میلیون تومان در نمونه اتوماتیک و 48 میلیون گیربکس دستی امکانات نسبتا مناسبی را ارائه می دهد.

پاشنه آشیل اکثر خودروهای چینی خدمات پس از فروش ضعیف، افت قیمت زیاد در نمونه دست دوم، افت کیفیت پس از مدت اندکی مصرف می باشد. از رقبای برلیانس می توان به جک J5 اتوماتیک، ام وی ام 550 و یا حتی دنا آخرین محصول تولیدی ایران خودرو اشاره کرد که با قیمت 45 میلیون تومانی در بازار یافت می شود که امیدواریم به زودی در محکمه ای جداگانه این دو محصول یکی از وطن و دیگری از چین را به چالش بکشیم.

در پایان ضمن تشکر از مالک خودرو آقای سعید بذری توجه شما را به مشخصات برلیانس اچ 330 جلب می کنیم: