تجربه رانندگی با نسل دوم میتسوبیشی پاجرو؛ لذت بیراهه نوردی با پیرمرد ژاپنی

میتسوبیشی پاجرو را می‌توان به جرات یکی از قدیمی‌ترین شاسی‌بلندهای موجود در بازار دانست که با قدمتی بیش از سه دهه، توانسته سهم عمده‌ای از بازار خودروهای دو دیفرانسیل را به خود اختصاص دهد. این محصول در ایران نیز طرفداران زیادی داشته و همچنان به عنوان یکی از گزینه‌های ارزشمند در بازار خودروهای کارکرده شناخته می‌شود. این در حالی است که عرضه آن به کشور در سال‌های گذشته متوقف شده و شاهد ورود نسخه‌های جدید آن به بازار داخلی نبوده‌ایم.

با این وجود باید گفت که همچنان نمونه‌های کارکرده و قدیمی این محصول از اهمیت بالایی در میان علاقه‌مندان به خودروهای دو دیفرانسیل برخوردار بوده و تقاضا برای خرید آن در بازار مشاهده می‌شود. شاید بتوان اصلی‌ترین دلیل این موضوع را در کیفیت بالا و دوام مثال‌زدنی پاجرو یافت. چرا که نمونه‌های موجود در کشور به همان سال‌های ابتدای عرضه جهانی آن نیز باز می‌گرددد. از طرفی استفاده از این محصول در ارگان‌های دولتی نظیر سازمان محیط زیست و اداره بهداری سبب شد تا مردم هرچه بیشتر با انواع مدل‌های پاجرو در ایران آشنا شوند.

در این مقاله قصد داریم سراغ یک نمونه از نسل دوم پاجرو برویم و به بررسی آن بپردازیم.

تاریخچه

شرکت خودروسازی میتسوبیشی اوایل دهه 80 میلادی برای رقابت با سایر خودروسازان ژاپنی، اقدام به معرفی محصولی جدید کرد. بر این اساس می‌توان گفت که نخستین نسل از پاجرو در سال 1982 به صورت رسمی وارد بازار این کشور شد و چندی بعد به سایر بازارها راه پیدا کرد. نسل اول پاجرو در ایران نیز وجود دارد که عمدتا در اختیار ارگان‌ها و نهادهای دولتی هستند. از این‌‌رو نسل اول پاجرو در ایران با نام پاجرو بهداری شناخته می‌شود.

نسل دوم آن نیز از سال‌های1991 تا 1999 تولید و عرضه شد که اتفاقا این نسل در ایران به دلیل تولید و مونتاژ توسط گروه بهمن تا سال 1386 بسیار مورد استقبال قرار گرفت. جالب است بدانید که در بازار ایران این نسل از پاجرو با نام پاجرو بهمنی نیز شناخته می‌شود. پس از آن نسل‌های سوم و چهارم نیز به صورت وارداتی به بازار کشور راه پیدا کردند اما به دلیل عدم تداوم این رویه، متاسفانه پاجرو از چرخه رقابت با همتایان خود خارج شد و نتوانست همچنان در جدول خودروهای وارداتی پرفروش ایفای نقش کند. با این حال پاجرو از یاد مصرف‌کنندگان ایرانی نرفت و همچنان به عنوان یکی از گزینه‌های کارکرده با ارزش در بازار شناخته می‌شود.

ظاهر کلاسیک و جذاب

یکی از ویژگی‌های بارز در طراحی ظاهری میتسوبیشی پاجرو، حفظ اصالتی است که به وضوح می‌توان در تمامی نسل‌ها شاهدش بود. به گونه‌ای که در قسمت جلوی تمامی نسل‌ها چراغ‌ها دارای قوس کمی در طرفین هستند و جلوپنجره‌ای به نسبت بزرگ در میان آن‌ها جاگرفته است. نسل دوم پاجرو را می‌توان به عنوان انقلابی در طراحی برشمرد، چرا که نسبت به نسل اول تغییرات زیادی به خود دید و با ظاهری به مراتب مدرن‌تر پا به بازارهای جهانی گذاشت. از دیگر ویژگی‌های ظاهری نسل دوم پاجرو می‌توان به بدنه دورنگ اشاره کرد که چهره‌ای متمایز به آن بخشیده بود.

پلنل‌های پلاستیکی اضافه شده به قسمت زیرین درها و دور گلگیرها ظاهری عضلانی‌تر را برای این شاسی‌بلند ژاپنی فراهم کرده است. گفتنی است عرض کمتر پاجرو نسبت به سایر شاسی‌بلندهای عهمرده یکی از مزایای این خودرو است که چاللاکی در مانورهای ناگهانی و همچنین افزایش توانایی در مسیرهای صعب‌العبور ار به همراه داشته است. البته به کارگیری از المان‌های افقی و کشیده در قسمت جلو به خصوص جلوپنجره خطی، سبب شده تا عرض خودرو بیش از آن چیزی که هست در ذهن مخاطب تداعی شود. سپرهای کوتاه در جلو و عقب موجب شده زاویه ورود و خروج بهتری برای آن ایجاد شود که این موضوع هنگام حرکت در مسیرهای خراج از جاده‌ای می‌تواند نقش موثری در بهبود عملکرد آن داشته باشد.

در نمای جانبی پنجره‌های بزرگ کناری بیش از هر چیز دیگری توجه را به خود جلب می‌کنند. خاطر نشان می‌شود که این سبک از طراحی در تمامی نسل‌های پاجرو دیده می‌شود و به نوعی امضای طراحی آن به شمار می‌رود. همچنین تجهیزات و ادوات کرومی از جمله قاب آینه‌ها و دستگیره درها از مواردی است که سعی شده لوکس بودن پاجرو را به رخ بیننده بکشد. هرچند که در حال حاضر نسل‌های قدیمی‌تر این محصول نشانی از لوکس بودن را ندارند. اما در آن زمان استفاده از این تجهیزات بسیار مورد توجه قرار گرفته و از ویژگی‌های بارز آن شناخته می‌شود.

در نمای عقب نیز می‌توان به خوبی طراحی مکعبی و چهارگوش پاجرو را مشاهده کرد. استفاده از چراغ‌های مستطیلی با چیدمان عمودی در طرفین بدنه از مواردی است که در آن دوران بسیار مورد توجه طراحان قرار گرفته بود. به همین منظور این طرح با استقبال خریداران نیز همراه شد و سبب شد خریداران از پاجرو به عنوان خودرویی مدرن و زیبا یاد کنند.

کاور زاپاس نصب شده روی در صندوق پاجرو نوشته لاتین PAJERO را روی خود دارد، به خوبی از دور این خودرو را از سایر خودروهای متمایز می‌کند. شایان ذکر است پانل پلاستیکی نقره‌ای رنگ که تمامی قسمت‌های خودرو را پوشانده است، در نمای عقب نیز در قسمت زیرین در صندوق نمایان شده است.

کابینی جذاب با رنگ‌بندی خاص

یکی از ویژگی‌های بارز در نسل دوم میتسوبیشی پاجرو، طراحی داخلی فضای کابین است. زیرا نوع طراحی داشبورد، صندلی‌ها و تودوزی این خودرو به گونه‌ای بود که بسیاری از علاقه‌مندان، سعی بر این داشتند تا در دیگر خودروها نیز از المان‌های موجود در پاجرو استفاده کنند. به‌عنوان مثال صندلی‌های به‌کار رفته در این خودرو به گونه‌ای است که تا الان نیز شناخته شده است و بسیاری از آفرودرها در خودروها دیگر نیز پاترول، پاژن و ... از صندلی‌های طرح پاجرویی استفاده می‌کنند. زیرا این صندلی‌ها ضربات ناشی از ناهمواری مسیر را به خوبی جذب می‌کنند و راحتی بیشتری را هنگام آفرود به ارمغان می‌آورند.

یکی از نکات جذاب داخل کابین این خودرو، رنگ‌بندی آن است. به‌طوری که داشبورد و پانل روی درها با رنگ آبی تیره به نمایش درآمده‌اند. همچنین استفاده از ادوات و تریم چوبی در قسمت‌هایی از داشبورد و کنسول میانی سبب شده تا فضای نسبتا لوکسی داخل کابین ایجاد شود.

گفتنی است خودروی موردنظر دستخوش برخی تغییرات از جمله تغییر تودوزی شده است. به همین خاطر تضاد رنگی ایجاد شده میان تودوزی و روکس صندلی‌ها و داشبورد باعث می‌شود فضایی اسپرت و زیبا پیش‌رو داشته باشیم. یکی دیگر از قسمت‌هایی که داخل کابین توجه را به خود جلب می‌کند، سه نشانگر شیب‌سنج و ارتفاع سنج نصب شده در قسمت فوقانی داشبورد است که به خوبی ذات آفرودی پاجرو را به نمایش درآورده است.

پاجرو خودرویی است که به لجاظ امکانات رفاهی نیز از وضعیت مناسبی برخوردار است. به‌عنوان مثال می‌توان به مواردی از قبیل شیشه بالابرهای برقی، تنظیم برقی آینه‌های جانبی، تنظیم ارتفاع چراغ‌های جلو، سیستم تهویه مطبوع دستی به همراه کولر، اور درایو، دنده اتوماتیک، سیستم انتقال قدرت دو دیفرانسیل و قفل دیفرانسیل اشاره کرد.

شایان ذکر است که نمونه‌های فول آپشن این خودرو علاوه‌بر امکانات یاد شده، دارای سانروف شکاری و ترمزهای ABS هستند.

مشخصات فنی

نسل دوم میتسوبیشی پاجرو در چندین نسخه متنوع به بازارهای جهانی عرضه شده است که با دسته‌بندی بدنه 3 و 5 در راهی بازار شده‌اند. این در حالی است که علاوه‌بر موتورهای دیزلی، موتورهای بنزینی 4 و 6 سیلندر روی آن‌ها نصب شده‌اند.

شایان ذکر است که گروه بهمن طی سال‌های یاد شده تنها اقدام به تولید نمونه 5 در با موتور 6 سیلندر 3.5 لیتری 24 سوپاپ کرده است. این موتور در واقع با دو توان خروجی راهی بازار شده است که نمونه‌های مونتاژ شده در ایران دارای توان خروجی 205 اسب‌بخار و 313 نیوتون متر گشتاور است.

این در حالی است که نمونه‌های وارداتی این خودرو نیز عمدتا دارای پیشرانه 3 لیتری با کد 72G6 هستند. این پیشرانه نیمه انژکتوری قادر است ۱۷۷ اسب‌بخار قدرت تولید کند. شایان ذکر است در این مدل هر چهار چرخ مجهز به سیستم ترمز دیسکی هستند و از سیستم تزریق سوخت الکترونیکی بهره می‌برد.

در این خودرو انتقال نیروی تولید شده توسط موتور به وسیله جعبه‌دنده 4 سرعته اتوماتیک مجهز به سیستم over drive صورت می‌گیرد. همچنین نمونه‌های مجهز به جعبه‌دنده 5 سرعته دستی نیز به بازار عرضه شده‌اند که خودروی موردنظر در این مقاله دارای جعبه‌دنده 4 سرعته اتوماتیک است.

تجربه رانندگی

نشستن پشت فرمان شاسی‌بلندی محبوب که در دهه 90 میلادی سهم عمده‌ای از بازار را به خود اختصاص داده بود، از جذابیت بالایی برخوردار است. حال تصور کنید که این خودرو از نمونه‌های 3 در مجهز به پیشرانه 6 سیلندر 3.5 لیتری و جعبه‌دنده 4 سرعته اتوماتیک باشد. در واقع جعبه‌دنده اتوماتیک این خودرو یکی از مزایای مهمی است که باید به آن اشاره داشت. زیرا اکثر نمونه‌های موجود در کشور دارای جعبه‌دنده دستی هستند.

با روشن کردن پیشرانه صدای گوشنوازی از درون محفظه موتور به گوش می‌رسد که نوید سواری و تجربه رانندگی لذتبخشی را می‌دهد. با قرار دادن اهرم دنده در وضعیت D شروع به حرکت می‌کنیم، شتاب اولیه این خودرو به دلیل ابعاد کوچک بدنه و پیشرانه قدرتمند، بسیار قابل توجه است. از طرف دیگر هماهنگی ابل توجه جعبه‌دنده و موتور از دیگر مزایایی است که می‌توان به آن اشاره داشت.

گفتنی است جعبه‌دنده به‌کار رفته در این خودرو بسیار دقیق عمل کرده و به فرامین راننده در کمترین زمان ممکن پاسخ می‌دهد. از سوی دیگر جعبه‌دنده موردنظر از استهلاک بسیار کمی برخوردار بوده که همین موضوع سبب می‌شود هزینه نگهداری آن به مراتب کاهش یابد. از ویژگی‌های این خودرو می‌توان به قفل دیفرانسیل اشاره کرد. همچنین سیستم 4WD در این خودرو دارای چهار حالت 2H و H4 و HLC4 و LLC4 است.

پاجرو به دلیل نوع فنربندی و سیستم تعلیقی که دارد، در خیابان سواری نسبتا خشکی دارد که البته به غیر از این هم از آن انتظار نمی‌رود. چرا که شاسی نردبانی به‌کار رفته در این خودرو سواری به مراتب مناسب‌تری در مسیرهای خارج از جاده‌ای برای این شاسی‌بلند فراهم می‌کند.

به همین منظور خودروی موردنظر را به یکی از مناطق شمالی شهر تهران آورده‌ایم تا ببینیم این آفرودر ژاپنی دهه نودی پس از گذشت سال‌ها چه حرفی برای گفتن دارد.

پاجرو در حالت استاندارد دارای سپرهای کوتاهی است که زاویه ورود و خروج مناسبی را برای آن فراهم ساخته است، اما مالک خودروی موردنظر به این موضوع بسنده نکرده و برای بالا بردن راندمان و همچنین ایجاد ظاهری جذاب‌تر، اقدام به نصب سپرهای فلزی آفرودی کرده که به بهبود زوایای ورود و خروج نیز کمک شایانی کرده است. از سوی دیگر عرض نسبتا کم این خودرو قدرت مانور در مسیرهای صعب‌العبور را افزایش داده است.

یکی دیگر از مواردی که باعث می‌شود پاجرو در مسیرهای آفرودی سربلند باشد، ویل‌بیس یا همان فاصله بین دو محور است که باعث می‌شود با کمترین مشکل از ناهمواری‌ها عبور کند.

کلید اور درایو نصب شده روی اهرم دنده و دنده کمکی که قابلیت انتقال نیرو به هر چهار چرخ را به صورت سبک و سنگین مهیا می‌کند، سبب می‌شود پاجرو برای عبور از مسیرهای ناهموار و صعب‌العبور با کمترین مشکل مواجه شود.

سیستم تعلیق این خودرو از نوع دبل ویشبون و فنرهای توشن است که باعث می‌شود انعطاف کافی برای هر یک از محورها ایجاد شود. به عبارت دیگر چرخ‌های این خودرو به اندازه کافی کش آمده و سطح تماس خود را با زمین حفظ می‌کنند.

نتیجه‌گیری

در این روزهایی که به تعداد علاقه‌مندان به رشته آفرود روز به روز افزوده می‌شود، با توجه به افزایش قیمت‌ها و مشکلات موجود در تامین قطعات یدکی مورد نیاز خودروهای دو دیفرایسیل آفرودی، تنوع در گزینه‌های موجود در بازار کاسته شده است. به همین خاطر بسیاری از علاقه‌مندان روی به خرید خودروهای مدل پایین نظیر میتسوبیشی پاجرو دهه نودی، پاژن و نیسان پاترول آورده‌اند که با توجه به موارد ذکر شده، خرید پاجرو را می‌توان منطقی‌ترین انتخاب برشمرد. البته باید این نکته را مدنظر داشت که پیدا کردن نمونه‌های سالم و کم کارکرد این خودرو کمی دشوار بوده و مستلزم صرف وقت و هزینه بیشتری است.

اما با این حال می‌توان گفت که میتسوبیشی پاجرو خودرویی است که به دلیل استهلاک کم و عمر مفید بالا، می‌تواند پس از صرف هزینه‌های تعمیر و نوسازی اولیه، سال‌های سال به عنوان خودرویی مطمئن برای سفرهای خارج از جاده‌ای ایفای نقش کند. اما شاید با دانستن قیمت حدودی این خودرو کمی نظرتان عوض شود، چرا که در حال حاضر برای خرید یک دستگاه میتسوبیشی پاجرو دهه نودی سالم باید هزینه‌ای حدود 400 میلیون تومان را صرف کرد. این در حالی است که اگر بخواهید با هزینه‌ای کمتر وارد رشته مهیج آفرود شوید، می‌توانید از سایر گزینه‌های موجود در بازار بهره‌مند شوید که در این صورت دیگر خبری از استهلاک کم و قدرت بالا نیست.

در انتها از آقای سید علی موسوی مالک محترم خودروی میتسوبیشی پاجرو مدل 1993 جهت همکاری و در اختیار قرار دادن خودرو به منظور تهیه گزارش کمال تشکر و قدردانی را داریم.