ملاقات با نسل هفتم تویوتا کمری

نوشته و عکس: حسین ریاحی

تویوتا کمری از سال 1997 تا 2015 پرفروش ترین خودروی آمریکا بوده و نزدیک به هفت میلیون دستگاه از آن تاکنون به فروش رفته است. این خودرو هرچند در کشورمان خودروی خوشنام و قابل اعتمادی بوده اما در سال های اخیر نسبت به رقبای کره ای خود کمتر طرفدار دارد که دلیل این امر یکی به قیمت گذاری نامناسب آن و دیگری عرضه آن با کمترین امکانات رفاهی موجود است در حالی که رقبای کره ای با لیست پر باری از امکانات عرضه می شوند.

فرصتی دست داد تا یک دستگاه کمری نسل هفتم که با کد اتاق VX50 شناخته می شود را از نزدیک مورد بررسی قرار دهیم تا ببینیم کمری چه چیزی در پس ظاهر ساده ی خود دارد که همواره جایگاه بالایی در لیست پرفروش ترین خودروهای جهان در دهه های اخیر قرار داشته است.

طراحی

در طراحی خارجی کمری دارای طراحی محافظه کارانه ای است که وجه ی سادگی در طرح آن کاملا مشهود است. مخصوصا اگر آن را در کنار رقبایش قرار دهید کاملا متوجه این قضیه خواهید شد. طراحی کلی خودرو بر استفاده از خطوط تیز استوار است چراغ های جلو طرحی تیز و ساده دارند و در مدل هایی که فول نیستند حتی از لامپ های روشنایی در روز هم خبری نیست. جلو پنجره ی ساده ی کمری دارای ورودی لانه زنبوری است و نشان تویوتا در مرکز آن جای گرفته. البته در مدل هایی که جلوپنجره ی کرومی دارند کمی از سادگی نمای جلو کاسته شده. این سادگی طراحی در سپر نیز خود را نشان داده و پروژکتور های گرد کمری در قابی مشکی رنگ قرار داده شده اند و فاقد هرگونه هیجان و یا نکته ی خاصی هستند.

از نمای جانبی کمری بنظر نگارنده زیباست و این حس را القاء می کند که طراحان طراحی خودرو را از جلو آغاز کرده و سپس به سمت عقب رفته اند و در آنجا طرح را به اتمام رسانده اند. این سبک طراحی بر خلاف طرح نسل قبل است که از طرحی قرینه برای جلو و عقب استفاده می کرد و برایم بیشتر سبک طراحی تویوتا کمری گرند را تداعی می کند که آن هم ماشین فوق العاده ای بود. ستون C هم دارای طرحی بسیار هماهنگ با دیگر نقاط است و با زاویه ی مناسبی به صندوق بار پیوسته است. در نمای جانبی با استفاده از نوار کرومی دور شیشه ها و زه روی در ها سعی شده تا کمی از سادگی کاسته شود. طراحی کلی نمای جانبی کمری گوه ای شکل بوده و طراحان توانسته اند به ضریب ایروداینامیکی 0.27 دست پیدا کنند که عدد نسبتا خوبی برای این کلاس است.

رینگ های کمری مورد آزمایش نیز 16 اینچی با عرض لاستیک 215 میلیمتر بود که هرچند به نظر من طرحی زیبا و هماهنگ با خودرو دارند اما شاید به مذاق جوانان و خصوصا کسانی که کمری را با سوناتا و اپتیما مقایسه می کنند خوش نیاید. نمای عقب کمری از دید نگارنده بهترین قسمت طراحی این خودرو است، مخصوصا اینکه این نما را قبل از آنکه از نزدیک ببینیم در تویوتا کمری نسخه ی ناسکار دیده بودیم. چراغ های کمری توسط قطعه ی کرومی ضخیمی به یکدیگر وصل شده اند و یک بالچه ی کوچک نیز روی صندوق عقب تعبیه شده. وجود دو خروجی اگزوز نیز از دیگر نقاط مثبت نمای عقب کمری است. در قسمت عقب نکته ی منفی را باید دیده شدن متعلقات زیر خودرو دانست که بهتر بود با قرار دادن یک زیر سپر و دیفیوزر از دیده شدن آنها جلوگیری می شد.

درهای کمری را باز کرده و وارد فضای داخلی آن می شویم. کیفیت ساخت بالا را از همان ابتدا و با بستن درها می توانید احساس کنید. در های کمری سبک و بیصدا هستند. فضای داخلی نیز از هر لحاظ جادار است و پنج سرنشین به راحتی در آن جای میگیرند. در داخل کابین طراحی طوری است که بنظر بیشتر خریداران با رنج سنی بالا را هدف گرفته تا جوانان. طرح داشبورد و فرمان نسبت به رقبای کره ای بسیار ساده تر است و این سادگی در نشانگر ها بیشترین نمود را دارد. نشانگر های کمری کاملا ساده بوده. از نیم دایره ای بزرگ برای سرعت سنج در مرکز و رو قسمت نیز در چپ و راست آن برای دور شمار و نشانگر سوخت و دور موتور تشکیل شده است. یک صفحه ی LCD سیاه و سفید کوچک هم در پایین سرعت سنج وجود دارد. تنها قسمت متفاوت در این بخش رنگ آبی عقربه است که با دیگر خودرو ها فرق دارد. اما در خصوص متریال داخلی تویوتا بسیار هوشمندانه عمل کرده چرا که کمری از لحاظ کیفی بسیار بهتر از کره ای هاست. جنس روی داشبورد بسیار مرغوب است و طرحی دوخت روی آنها ظاهر آنها را مجلل تر هم کرده است. قسمت هایی از داشبورد، در ها، کنسول وسط و سر دنده طرح چوب دارند که کیفیت ظاهری این طرح هم بالاست و جذابیت بیشتری به کابین خودرو داده است. استفاده از دو رنگ مشکی و طوسی هم در کابین سبب شده تا کابین خودرو جادار تر از آنچه هست دیده شود. جنس صندلی ها پارچه ی مخملی اعلاء است که یادآور نیسان ماکسیما بود. در رودری ها نیز از همین پارچه استفاده شده است. این روز ها صندلی های چرمی طرفداران زیادی دارند اما فکر میکنم بزرگترین ایراد آنها سرد شدن زیاد در زمستان و گرم شدن زیاد در تابستان است که به این ترتیب سازنده باید این ایرادات را با قرار دادن گرم کن و سرد کن صندلی برطرف کند؛ اما صندلی های پارچه ای این مشکلات را ندارند. در بحث امکانات کمری تقریبا کمترین امکانات این کلاس را ارایه می دهد اما همچنان با لیست مناسبی روبرو هستید. امکانات رفاهی کمری مورد آزمایش بشرح زیر است: فرمان چرمی با کلید های کنترل سیستم صوتی، صندلی راننده برقی، سیستم تهویه اتوماتیک با قابلیت تنظیم دوگانه دما برای سرنشینان جلو و دریچه برای عقب، مانیتور و نویگیشن، سنسور پارک جلو وعقب، کروز کنترل، سیستم ورود و استارت بدون کلید، شیشه های برقی، پرده ی عقب برقی، آینه های برقی با چراغ راهنما، سانروف برقی. در بحث ایمنی نیز سیستم های زیر تضمین کننده ی امنیت سرنشینان خواهند بود: سیستم ضد قفل ترمز، سیستم توزیع الکترونیکی نیروی ترمز، سیستم افزایش دهنده ی قدرت ترمز، سیستم کنترل پایداری و شش عدد ایربگ.

قوای حرکتی و جعبه دنده

به باور نگارنده برتری تویوتا کمری به رقبایش نه امکانات و طراحی آن بلکه آنچه که زیر کاپوت دارد است.

کمری های عرضه شده در ایران از موتور چهارسیلندر خطی با حجم 2.5 لیتر استفاده می کند. این موتور 2AR-FE نام دارد و 181 اسب بخار قدرت و 235 نیوتون گشتاور تولید می کند. این موتور آلومینیومی 135 کیلویی دارای ضریب تراکم 10.4 به یک است که پیشنهاد می شود از بنزین سوپر در آن استفاده کنید. بلوک موتور دارای طراحی Open Deck است یعنی مجرا های آب بزرگی در اطراف سیلندر ها تعبیه شده تا عمل خنک کاری به بهترین نحو انجام شود. میل لنگ آلیاژی بزرگ کمری هم نسبت به محور قطری پیستون ها دارای 10 درجه اختلاف است که این عدم هم راستایی سبب کاهش ضربات و فشار ها به دیواره ی سیلندر و شاتون ها شده است. میل لنگ کمری دارای 8 عدد لنگ است و دو عدد شفت بالانسر هم به آن متصل است تا لرزش ها و ارتعاشات موتور به حداقل برسد. در اقدامی هوشمندانه بالانسر شفت های کمری توسط چرخ دنده های پلیمری مستقیما به میل لنگ وصل شده اند که این امر سبب کاهش صدای تولیدی توسط آنها شده است. شیار رینگ پیستون بالایی تویوتا کمری آنادایز شده است. فرآیند آنادایزینگ فرآیندی است که طی آن یک لایه ی نازک اکسیدی روی آلیاژ شکل می گیرد که باعث افزایش توان و مقاومت در برابر خوردگی می شود. رینگ پیستون پایینی نیز با مواد ضد اصطکاک روکش شده است. این ها اقداماتی است که قبلا در موتور شش سیلندر کمری گرند دیده بودیم، پس میتوان انتظار داشت که موتور مدل جدید نیز به همان بادوامی مدل های قدیمی است.

موتور کمری 16 سوپاپ است و برای تایمینگ سوپاپ ها از زنجیر تایم با روغن کاری مستقل استفاده شده که عمری بالای یکصد هزار کیلومتر دارد. تویوتا کمری روی هر دو میل سوپاپ هوا و اگزوز از سیستم زمانبندی متغیر هوشمند که اختصارا (VVT-i) نامیده می شود استفاده می کند. این سیستم ضمن تاثیر مثبت بر مصرف سوخت خودرو عملکرد پیشرانه را در دور های بالا بهبود می بخشد. در مبحث روغن کاری نیز یکی از مشخصه های موتوراسپرت در موتور کمری به چشم میخورد، کمری مجهز به نازل پاشش روغن به زیر پیستون ها است که سبب خنک کاری بهتر پیستون ها می شود. از دیگر تکنولوژی هایی که در موتور تویوتا کمری موجود است سیستم طول متغییر مانیفولد یا ACIS است. این سیستم در دور های بالا مسیر هوا را کوتاه می کند و باعث بهبود منحنی گشتاور می شود. در حقیقت مانیفولد هوای کمری دارای دو مسیر هواست که بسته به دور موتور مسیر کوتاه یا بلند توسط ECU انتخاب می شوند. در مجرای هوای موتور کمری سیستم TCS (با ترکشن کنترل اشتباه نشود) وجود دارد که در لحظات اولیه ی استارت که موتور هنوز سرد است با تنظیم سرعت هوای ورودی سبب ایجاد توربولانس در سیلندر شده و همچنین با ایجاد احتراق فقیر دمای کاتالیزور را فورا افزایش داده و به حد مطلوب می رساند. این تغییرات در توربولانس هوای ورودی به موتور سبب اتمیزه شدن بهتر سوخت و جلوگیری از تشکیل جرم روی دیواره ی سیلندر می شود. سیستم جرقه زنی نیز از نوع DIS-4 است که مانند بسیاری از خودرو های ژاپنی مجهز به شمع های سوزنی ایریدومی است. در مورد شمع های ایریدومی به همین نکته بسنده می کنم که ایریدیوم مقاوم ترین فلز شناخته شده در مقابل فرسایش است. گیربکس تویوتا کمری هم ساخت خود کمپانی و از سری گیربکس های U است. این گیربکس شش سرعته اتوماتیک و مجهز به گرمکن روغن گیربکس است.

آزمایش رانندگی

پیشرانه ی تویوتا کمری را با فشردن دکمه ی استارت روشن می کنم. موتور بسیار بیصدا و بدون لرزش است و در هنگام کارکرد درجا شاید متوجه روشن بودن ماشین نشوید. با قرار دادن دنده در وضعیت درایو حرکت را آغاز می کنم. گیربکس دنده ها را به نرمی تعویض میکند و یک چراغ سبز رنگ ECO در پشت آمپر روشن است که حاکی از حالت رانندگی اکونومی است. سیستم تعلیق کمری در جلو و عقب از نوع مک فرسون است و عملکرد آن در دست انداز ها بسیار نرم بوده و کمترین لرزش و تکان را به اتاق منتقل می کند. صندلی های راحت و نرم کمری نیز کمک شایانی در آسایش هر چه بیشتر سرنشینان می کنند. مانیتور قرار گرفته در کنسول وسط هم اطلاعات جالبی از مصرف لحظه ای و میانگین مصرف سوخت در اختیار قرار می دهد و یکی از قسمت های جالب آن ارائه ی نمودار مصرف سوخت در روز های مختلف و همچنین نمودار مصرف در پانزده دقیقه ی گذشته است. در تغییر خطوط هر چند عملکرد خودرو مطلوب و قابل اطمینان است اما باید در نظر داشته باشید که با یک سدان 4.8 متری محرک جلو طرفید که از فنربندی نرمی هم استفاده می کند. اگر هندلینگ خودرو را بیش از اندازه به چالش بکشید در رفتن قسمت عقب اجتناب ناپذیر خواهد بود خصوصا که در نمونه ی مورد آزمایش ما اثری از سیستم کنترل پایداری نبود.

با تخته کردن پدال گاز کمری عکس العمل مناسبی از خود نشان می دهد؛ عملکرد گیربکس و سرعت عمل آن در معکوس کشیدن هم خوب و فراتر از انتظار بود. در این بین ورود صدای زیاد موتور به کابین در دور های بالا یکی از نکات منفی کمری است هر چند به هیچ عنوان آزار دهنده نیست و موتور صدای جذابی برای این کلاس دارد. سیستم ترمز هم عملکرد خوبی دارد و حتی در سرعت های بالا هم می توانید روی آن حساب باز کنید. توقف می کنیم تا شتاب صفر تا صد را هم اندازه بگیریم، گیربکس کمری دارای حالت اسپرت نیز هست، برای قرار دادن گیربکس در حالت اسپرت کافیست دسته دنده را به سمت راننده کشیده تا در وضعیت S قرار گیرد؛ در این حالت میتوانید از تعویض دستی هم استفاده کنید. پس از تنظیم GPS شتاب گیری را آغاز می کنم در حالت اسپرت با وجود چهار سرنشین به عدد دقیقا 10 ثانیه میرسیم که با توجه به شرایط آزمایش، کارکرد شصت هزار کیلومتری خودرو، وضعیت سوخت و ارتفاع از سطح دریای بالا عدد بسیار خوبی بود. قاعدتا اگر شتاب گیری را با یک سرنشین انجام میدادیم بعید نبود که به همان شتاب اعلامی سازنده برسیم.

البته با توجه به هوای بسیار سرد محل آزمایش ترجیح دادیم تا از خودرو پیاده نشویم بنابراین به همین عدد بسنده کردیم. در مجموع کمری را خودرویی ارزیابی کردم که در خط مستقیم عملکردی بسیار خوب و در پیچ ها عملکردی معمولی دارد. در این خودرو بخش نسبتا زیادی از هندلینگ فدای راحتی سرنشینان شده است که در این مورد کمری بسیار هم موفق بوده. با توجه به این که معمولا افراد جوان کمتر به سمت کمری می روند و خریداران آن را اکثرا افراد میانسال و کسانی که کمتر به دنبال هیجان هستند تشکیل می دهند باید گفت که کمری در پوشش دادن نیاز های خریداران کاملا موفق عمل کرده است.

نتیجه گیری

پاشنه ی آشیل کمری همانا کمبود امکانات رفاهی در برابر رقبایش است؛ مورد دیگر هم طراحی آن است که شاید مورد پسند خیلی ها قرار نگیرد. از طرفی کیفیت ساخت بالا و دوام کمری در کنار برند معتبر تویوتا از مزایای این خودرو در برابر دیگر خودرو های این کلاس است و کمری نه تنها قابل اطمینان ترین و کم هزینه ترین خودروی این کلاس بلکه یکی از قابل اطمینان ترین خودروهای تولید انبوه است. هر چند همانطور که در ابتدای مقاله اشاره کردم از نظر نگارنده اصلی ترین برگ برنده های کمری نه در ظاهر آن بلکه در زیر کاپوت نهفته است. بنابراین اگر کم دردسر بودن خودرو، متریال و کیفیت ساخت و برند معتبر آن برای شما اهمیت دارد کمری انتخاب مناسبی در این کلاس خواهد بود. سخن آخر اینکه باید بگویم کمری همچنان کمری است، همان خودروی قابل اطمینانی که در دهه های گذشته بوده امروز نیز با همان مشخصه ها به میدان آمده؛ برخلاف بسیاری از خودروهای اینروز ها که درگیر مد و زرق و برق ظاهری هستند اما کمری همان مشخصه ها و همان شخصیت و جان سختی فوق العاده ی نسل های قبلی را اینبار در کالبدی جدید به میدان آورده است. در پایان از مالک خودرو آقای علیرضا دلجویی و آقای افشین نیکوبخت بابت هماهنگی وتدارک تست درایو تشکر میکنیم.