مقدمه
نام میتسوبیشی مگنا احتمالاً برای شما نیز ناآشنا است. مگنا نام سدان متوسطی است که میتسوبیشی استرالیا بین سال‌های 1985 تا 2005 تولید می‌کرد و رقیبی برای خودروهایی چون مزدا 6، تویوتا کمری و سوبارو لیبرتی بود. نسل اول میتسوبیشی مگنا بین سال‌های 1985 تا 1991 به تولید رسید و از موتور 2.6 لیتری 4 سیلندر استفاده می‌کرد.
دومین نسل از این خودرو بین سال‌های 1991 تا 1996 وارد بازار شد و میتسوبیشی در کنار موتور قبلی یک موتور V6 سه لیتری را نیز روی این مدل نصب می‌کرد. سومین نسل که خودروی مورد بررسی ما نیز از این مدل است، از سال 1996 تا 2005 روی خط تولید قرار داشت. اگر سومین نسل میتسوبیشی مگنا را در اینترنت جستجو کنید متوجه خواهید شد این خودرو با ظاهر متفاوتی با خودرویی که در عکس‌ها می‌بینید دارد، دلیل این امر فیس‌لیفت‌های زیاد و نسخه‌های متعددی است که میتسوبیشی از سومین نسل مگنا تولید کرد.
مدل مورد آزمایش تیپ KL این خودرو است که در سال 2003 در خط تولید میتسوبیشی در کشور استرالیا به تولید رسید. این مدل از مگنا با پیشرانه 3.5 لیتری V6 بنزینی و پیشرانه‌های گازسوز LPG تولید می‌شد. هر دو مدل بنزینی و گازسوز میتسوبیشی مگنا از موتور 3.5 لیتری شش سیلندر با کد 6G74 استفاده می‌کنند. این موتور از بلوک چدنی، میل سوپاپ تکی در سرسیلندر (DOHC)، چهار سوپاپ در هر سیلندر و ضریب تراکم 9 به 1 برخوردار است. نسخه‌‌ای از مگنا با سیستم چهار چرخ محرک نیز تولید شد که سیستم چهارچرخ آن QuadTec AWD نام دارد.
میتسوبیشی مگنا نسل KL درهفت تیپ با نام‌های ES، AWD، LS، VR، VR AWD، VR-X و VR-X AWD به تولید رسید و یک نسخه تولید محدود با نام سولارا نیز برای مدت محدودی عرضه شد. میتسوبیشی مگنا با گیربکس‌های 5 دنده دستی و 4 و 5 دنده اتوماتیک به تولید شده است.
طراحی
از هر سو که به میتسوبیشی مگنا نگاه کنید، آن را مانند خودروهای دهه نودی خواهید یافت و در کل می‌توان آن را هم تراز محصولاتی چون نیسان ماکسیما و تویوتا کمری گرند خواهید یافت. اگرچه هیچ بخشی از این خودرو با محصولات مدرن امروزی همخوانی ندارد، ولی ایراد بزرگی هم نمی‌توان به طراحی آن وارد کرد. نمای جلویی بیشتر یادآور لنسرهای قدیمی است و البته جلوپنجره دو تکه‌‌ای دارد که نشان میتسوبیشی در وسط آن قرار گرفته و کمی به جذابیت قسمت جلو اضافه کرده است. البته هر چقدر جلوپنجره خوب باشد، سپر بسیار ساده این خودرو که حتی چراغ مه‌شکن هم ندارد، نمای جلو را ساده کرده و نمی‌گذارد فکر کنید با یک خودروی اسپرت طرف هستید. قسمت جانبی نیز کاملاً کشیده و ساده است و البته از نظر بصری طول خودرو را بیش از آنچه هست نشان می‌دهد و نباید نقش زاویه ستون C و نحوه تلاقی آن با صندوق عقب را در القای این حس انکار کرد.
در مگنا حتی از رینگ اسپرت نیز خبری نیست و قالپاق‌هایی هم شکل خودروهای دهه 90 روی این خودرو نصب شده‌اند. سادگی در نمای عقب نیز وجود دارد و و تنها با خطوط شکسته و سطحی صاف مواجه هستیم که آرم میتسوبیشی و دو چراغ کوچک عقب را درون خود جای داده است. سپر عقب نیز همانطورکه می‌بینید به ساده‌ترین شکل ممکن طراحی شده است. البته دوست دارم در قسمت کامنت‌ها بگویید که نمای عقب مگنا را بیشتر می پسندید یا تویوتا کمری گرند را!؟
کابین
کابین جادار و صندلی‌های راحت از مشخصات سدان‌های دهه نودی هستند ولی لزوماً صندلی‌های این خودروها حمایت کافی را از بدن در پیچ‌ها ندارند و میتسوبیشی مگنا نیز از این قاعده مستثنی نیست. طراحی کابین خیلی ساده بوده ولی می‌توان آن را در رده بهتری نسبت به تویوتا کمری گرند قرار داد. برخلاف ماکسیما و کمری گرند که در کابین آن‌ها از طرح چوب استفاده شده، استفاده از طرح نقره‌ای در میتسوبیشی مگنا به شما یادآوری می‌کند که این خودروی مقداری چاشنی اسپرت هم دارد. وجود یک نمایشگر در کنسول مرکزی نیز از سادگی کابین کاسته است. فرمان چهارشاخه نیز گرچه طرحی قدیمی دارد و هیچ کلیدی روی آن دیده نمی‌شود، اما خوش دست بوده و ضخامت خوبی دارد به خصوص که روکش چرمی با کیفیت را نیز باید از دیگر نقاط قوت فرمان دانست. پشت آمپرها پاشنه آشیل هر خودرویی شرقی هستند که در دهه 90 طراحی شده باشد و در نشان‌دهنده‌های میتسوبیشی مگنا نیز چیزی بیش از چند عدد و عقربه در یک زمینه سیاه رنگ وجود ندارد.
از امکانات این خودرو باید به ایربگ راننده، سیستم صوتی شش بلندگو، قفل مرکزی، ستون فرمان قابل تنظیم، ایموبلایزر، کامپیوتر سفری، روکش چرمی فرمان و صندلی‌ها، زیر دستی عقب، آینه‌های برقی، شیشه‌های برق، ترمزهای ABS ، کمربندهای ایمنی پیش کشنده در جلو، تهویه دستی و دوربین دید عقب اشاره کرد. گیربکس این خودرو فاقد حالت تیپ ترونیک است ولی در سال‌های بعدی میتسوبیشی این قابلیت را به میتسوبیشی مگنا اضافه کرد. ترمز دستی نیز پایی نبوده و مانند خودروهای معمولی اهرم آن در کنسول مرکزی تعبیه شده است. در مدل چهار چرخ محرک میتسوبیشی مگنا سیستم کنترل کشش نیز به صورت استاندارد وجود داشت.
ابعاد و اندازه و سیستم تعلیق
میتسوبیشی مگنا 4860 میلیمتر طول، 1785 میلیمتر عرض، 1435 میلیمتر ارتفاع و 2722 میلیمتر فاصله محوری دارد. پس می‌توان نتیجه گرفت که چند سانتی از نیسان ماکسیما کوچک‌تر است. سیستم تعلیق این مدل در جلو از نوع مک‌فرسون با بازوهای A شکل و میل موجگیر است. در عقب نیز سیستم تعلیق مولتی‌لینک با میل موجگیر بالایی استفاده شده پس باید از این نظر میتسوبیشی مگنا را در مقامی بهتر از رقبای هموطن خود قرار داد که از تعلیق یک تکه در عقب استفاده می‌کنند.
پیشرانه
موتور شش سیلندر V شکل میتسوبیشی مگنا با حجم 3.5 لیتری می‌تواند 207 اسب بخار قدرت در 5250 دور بر دقیقه و 319 نیوتن‌متر گشتاور در 4 هزار دور بر دقیقه تولید کند. این موتور در پاجروهای 3.5 لیتری نیز استفاده شده که البته برخی پاجروها به نسخه DOHC این موتور مجهز هستند. موتورهای سری G6 دارای قابلیت اطمینان خوبی هستند و هزینه نگهداری آن‌ها نیز پایین است. خانواده این موتورها شامل موتورهای 2.5 تا 3.5 لیتری هستند و در نسخه‌های متعدد SOHC، DOHC و توربوشارژر دار تولید شدند. قوی‌ترین نسخه این موتور در سال 2002 در میتسوبیشی مگنا رالی‌آرت استفاده شد و می‌تواند 241 اسب بخار قدرت تولید کند. لازم به یادآوری است که 319 نیوتن‌متر برای یک خودروی امروزی شهری عدد بسیار بالایی است، چه رسد به خودرویی که در دهه 90 میلادی تولید شده باشد و لذا قلب این خودرو، قدرت بسیار خوبی برای استفاده شهری دارد.
ترمزها
سیستم ترمز استاندارد مگنا از دیسک‌های خنک شونده 276 میلیمتری در جلو و 258 میلیمتری ساده در عقب استفاده می‌کند. کالیپرهای جلو و عقب این خودرو همگی از نوع تک پیستونه هستند.
رانندگی
پشت فرمان میتسوبیشی مگنا قرار گرفته و موتور را استارت می‌زنیم. موتور 3.5 لیتری مگنا در حالت درجا کارکردن لرزش بیشتری در مقایسه با موتورهای V6 تویوتا دارد اما در عوض قدرت و گشتاور بیشتری را هم ارایه می‌کند. گشتاور خوب موتور در کنار وزن کمتر از 1.5 تن که با معیارهای امروزی وزن زیادی نیست، باعث می‌شود تا در رانندگی عادی مصرف سوختی در حدود 9 الی 10 لیتر در هر 100 کیلومتر را تجربه کنید که عدد بدی برای یک خودروی قدیمی نیست. صدای موتور میتسوبیشی مگنا نیز از دیگر جذابیت‌های رانندگی با این خودرو است، به خصوص که این روزها بازار پر شده از خودروهای 4 سیلندری که فاقد جذابیت هستند!
دستیابی به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت در زمانی در حدود 9 ثانیه انجام می‌شود و اگر میتسوبیشی مگنا به گیربکس دستی مجهز بود، می‌شد انتظار زمانی در حدود 7 تا 8 ثانیه را هم داشت. سواری مگنا در جاده به نرمی دیگر رقبایش نیست اما نمی‌توان گفت سواری آزاردهنده‌ای دارد و همچنان خودرویی راحت است. در ازای مقداری خشکی سواری، در عوض مگنا چسبندگی بسیار خوبی دارد.
گیربکس 4 دنده خودکار این خودرو که با نام INVECS II شناخته می‌شود، از دیگر نقاط قوت این خودرو است. این گیربکس می‌تواند خود را به خوبی با رفتار رانندگی شما تطبیق دهد و یک سر و گردن بالاتر از دیگر گیربکس‌های 4 دنده ی بازار است. تعویض دنده‌ها نیز در عین نرمی از سرعت خوبی برخوردار هستند. البته در اتوبان‌ها جای خالی دنده 5 را احساس خواهید کرد و این مشکل در مدل‌های 5 سرعته حل شده است.
نتیجه گیری
نقاط قوت میتسوبیشی مگنا قدرت موتور خوب، کیفیت ساخت خوب، مصرف سوخت مناسب و دوام خوب این خودرو هستند. نقاط ضعف آن را نیز باید نبود فرمان تلسکوپی، کم بودن تعداد دنده‌ها، کمیاب بودن خودرو در بازار کشور و عدم تولید آن در بازار جهانی، سواری کمی خشک و محدود بودن تنظیمات صندلی‌ها عنوان کرد. در خصوص قیمت میتسوبیشی مگنا چیزی نپرسید که احتمالاً همین یک نمونه در ایران با پلاک ملی موجود است، ولی اگر نمونه‌ای سالم را پیدا کنید و علاقه‌ای به خودروهای چینی بی‌نام و نشان نداشته باشد، و بازار فروش دست دوم نیز برایتان اهمیت نداشته باشد، می‌توانید به میتسوبیشی مگنا به عنوان یک خودروی شهری پرقدرت و البته متفاوت فکر کنید.
