تست و بررسی پژو 407 ، تراژدی خودرویی که می‌توانست یک برنده باشد

مقدمه

مثال‌های زیادی از عرضه ناموفق ماشین‌های مختلف در کشورمان وجود دارد. محصولاتی مثل چری ویانا، هافی لوبو، سیناد و ... که حتی در بازار محدود و غیررقابتی ما هم نتوانسته‌اند حضور موفقی را تجربه کنند و خیلی زود از خاطره‌ها محو گشتند. خوب شاید بگویید اکثر این ماشین‌ها حقشان همین بوده که من هم با شما موافقم! اما در این میان، اسامی جذابی هم دیده می‌شوند که پتانسیل بالایی برای درخشش در بازار داشتند اما در کمال تعجب و به دلیل عدم مدیریت صحیح با شکست مواجه گشتند. ماشین‌های خوشنامی مثل سوزوکی کیزاشی، سیتروئن C5، هوندا سیویک و ... مثال‌هایی از این دست هستند که هر کدام بنا به دلایلی به این سرنوشت تلخ دچار شدند. پژو 407 هم یکی از همین ناکامان است. خودرویی با طراحی قابل قبول، سواری مناسب و امکانات عالی (نسبت به زمان عرضه)، که برای موفقیت فقط به یک قیمت‌گذاری مناسب نیاز داشت اما کارشناسان ایران خودرو بدون در نظر گرفتن سلیقه بازار و میزان محبوبیت برندهای مختلف نزد ایرانیان و رقبای حاضر، این گربه تازه وارد را به جان ماشین‌های بزرگ‌تر، قوی‌تر و محبوب‌تری مثل هیوندای سوناتا انداختند و نتیجه‌اش همان شد که مشاهده کردید!

امروز به سراغ یکی از بازماندگان این گربه‌سان مغرور آمده‌ایم تا ببینیم آیا شکست این مدل در کشور فقط به علت قیمت‌گذاری نامناسب و بدنامی برند پژو در کشور "بدلیل تولید امثال RD" بوده! یا اینکه این باخت، دلایلی عمیق‌تر از این صحبت‌ها داشته است. پس لطفاً در ادامه با خودروبانک همراه باشید.

طراحی بدنه

پژو 407 در زمان خودش طرح زیبا و خاصی داشت و با چراغ‌های کشیده جلو و حذف جلو پنجره، ظاهر بسیار مدرن‌تری نسبت به 406 های قبلی (که شبیه به پژو پارس خودمان بودند) پیدا کرده بود.

لوگو درشت پژو، ورودی هوای بزرگ سپر، فرم برجسته کاپوت و حتی محل قرارگیری آینه‌های جانبی، چهره اسپرت و جوان پسندانه‌ای به این ماشین بخشیده‌اند و همزمان ابعاد بزرگ و ابهت نسبی اتومبیل، خبر از کاربردهای خانوادگی‌اش می‌دهند. ضمناً خطوط کلی بدنه از اصالت خانوادگی پژو پیروی کرده و حتی در برخی زوایا می‌توان شباهت‌هایی میان فرم اتاق 407 با محصول کوچکی مثل 206 پیدا کرد.

در قسمت انتهایی هم سعی شده با چراغ‌هایی عبوس، سپری اسپرت و فرم بالچه‌ای بالای صندوق، احساسی مشابه روبرو شدن با یک ماشین کوپه اسپرت به بیننده دست بدهد. هرچند می‌توان گفت که طراحی این قسمت تا حدودی با دماغه ماشین ناهماهنگ از آب درآمده است. نکته دیگر اینکه در نیم رخ اتومبیل، کشیدگی زیاد از حد سپر جلو مقداری عجیب به نظر می‌رسد که البته این مورد مقدرای سلیقه‌ای است.

در یک جمع‌بندی کلی می‌توان گفت که 407 در زمان خودش طراحی منحصر به فرد و مناسبی داشته و حتی هنوز هم بعد از گذشت این همه سال زیبا و متفاوت به نظر می‌رسد. اما در هر صورت نباید فراموش کنیم که در دوران عرضه 407، ماشین‌های خوش تیپی مثل هیوندای سوناتا یا نیسان ماکسیما در بازار داخلی حضور داشتند که کار را برای میهمان فرانسوی مان سخت کرده بودند.

طراحی داخلی

با ورود به داخل کابین با فضایی راحت و صمیمی مواجه می‌شویم که هر چند برای سال 2019 از مد افتاده به نظر می‌رسد اما با در نظر گرفتن سن و سال خودرو، به راحتی نمره قبولی را دریافت خواهد کرد. البته در این بین ممکن است سادگی غربیلک فرمان و دریچه‌های تهویه مقدرای توی ذوقتان بزند و پژو را به کم کاری در برخی قسمت‌ها متهم کنید، یا بگویید که کابین ماشین در فضایی مابین حالت اسپرت و کلاسیک سردرگم شده است. اما در مجموع نشستن داخل پژو 407 حس خوبی دارد و کیفیت قابل قبول متریال استفاده شده در کنار ارگونومی مطلوب صندلی‌ها و آپشن‌های مناسب، فضای داخلی را تا حدودی لوکس نشان داده‌اند. روی صندلی‌های عقبی هم اوضاع مناسب است. البته با توجه به طول بدنه و فاصله نسبتاً زیاد میان محورها، توقع جای پای بیشتری داشتیم اما همین حالا هم می‌توان برای استفاده‌های خانوادگی روی پژو 407 حساب باز کرد. بخصوص که حجم مناسب صندوق عقب، کار را برای مسافرت ساده کرده است.

نکته مثبت دیگر در این قسمت به طراحی هوشمندانه لولاهای درب صندوق باز می‌گردد که به هیچ عنوان فضایی از محفظه داخلی صندوق را اشغال نمی‌کنند و در نتیجه هنگام بستن صندوق با مشکل برخورد لولای درب با وسایل مواجه نمی‌شویم.

آپشن‌های رفاهی و ایمنی

شاید برای این روزها که رادارهای مختلف و سیستم اتوپارک و صندوق عقب هوشمند و ... نقل محافل آپشن دوستان شده، لیست کردن امکانات پژو 407 لذت چندانی نداشته باشد. اما جالب است بدانید که این محصول پژو در زمان خودش یکی از فول‌ترین گزینه‌های موجود در بازار داخلی به حساب می‌آمد و با داشتن گزینه‌های جذابی مثل چراغ‌های اتوماتیک، برف پاک کن هوشمند، آینه وسط الکتروکرومیک، آینه‌های جانبی تاشو برقی، سنسورهای پارک جلو و عقب، کروز کنترل، تهویه مطبوع اتوماتیک دوکاناله بهمراه دریچه جداگانه برای صندلی عقب و ... رفاه حال راننده و سرنشینان را تضمین می‌نمود.

در بخش ایمنی هم تجهیزاتی مانند ترمزهای مجهز به ABS و EBD ، سیستم ترمز کمکی EBA ، سامانه کنترل کشش و پایداری هوشمند، 6 عدد کیسه هوا و ... دیده می‌شوند که حتی در قیاس با برخی تولیدات روز ما "مثل سراتو سایپا که فاقد ESP است!" مناسب به نظر می‌رسند. ضمناً این ماشین موفق شده در سال 2004، هر 5 ستاره موسسه Euro-NCAP را بدست آورد. ستاره‌هایی که شاید نسبت به استانداردهای سخت‌گیرانه امروزی اعتبار کمتری داشته باشند اما با این حال خبر از امنیت مناسب پژو 407 می‌دهند. برای درک بهتر مطلب بد نیست اشاره کنیم که در سال 2006، نسل قدیمی هیوندای سوناتا فقط 4 ستاره از همین موسسه دریافت کرده بود.

پیشرانه و سیستم انتقال قدرت

احتمالاً یکی از نقطه ضعف‌های اصلی پژو 407 را باید در زیر کاپوتش جستجو کرد. جایی که یک پیشرانه دو لیتری تنفس طبیعی با 143 اسب بخار قدرت و 200 نیوتن‌متر گشتاور جا خوش کرده و در مقابل بسیاری از رقبای قیمتی، حرف چندانی برای گفتن ندارد. البته با نگاهی به اعداد شتاب صفر تا 100 کیلومتر رسمی مدل دنده‌ای و اتوماتیک که به ترتیب اعداد 9.1 و 10.5 ثانیه را نشان می‌دهند در میابیم که راندمان کلی ماشین آنقدرها هم بد نیست و پژو توانسته علیرغم وزن نه چندان سبک و با تکیه به گشتاور مناسب، به شتاب قابل قبولی دست پیدا کند.

اما نکته اینجاست که در بازار آن دوران بسیاری از رقبای قیمتی 407 با موتورهای حجیم‌تر به بازار عرضه می‌شدند و در نتیجه جای خالی مدل 6 سیلندر 407 بسیار محسوس بود.

ضمناً قدرت‌نمایی‌های نصفه و نیمه پژو 407 دو لیتری هم بیشتر مربوط به نمونه دنده‌ای می‌شود و در مدل اتوماتیک بدلیل 4 سرعته بودن گیربکس و فاصله نسبتاً زیاد ضرائب از یکدیگر، شتاب و کشش در سطح کاملاً متوسطی قرار دارد.

پس در یک جمع‌بندی کلی می‌توان گفت که پیشرانه و توانایی‌های حرکتی 407 نسبت به حجم موتور و کاربردهای یک خودرو خانوادگی کافی است، اما پاسخگوی نیاز عاشقان شتاب و سرعت نخواهد بود.

تجربه رانندگی

بالاخره با استارت انجین آماده تست عملی می‌شویم. پشت فرمان دید کلی پنجره‌ها از نظر روئیت سایر ماشین‌ها و عابرین پیاده (نقاط کور) مناسب است اما بدلیل کشیدگی و فرم آیرودینامیک دماغه، تخمین حدودی ابعاد جلویی ماشین کار دشواری است و برای پارک دقیق باید دست به دامان سنسور پارک جلو شویم. تازه جدای از این‌ها، فاصله زیاد دماغه با محل قرارگیری چرخ‌های جلو و ارتفاع نسبتاً کم ماشین باعث شده که در هنگام پارک یا عبور از رمپ‌های شیب‌دار قسمت زیرین سپر گاه با جدول یا زمین برخورد کند.

فرمان پژو 407 به کمک سیستم کمکی الکتریکی به نرمی زیر دست می‌چرخد و از نظر دقت و کنترل نیز حس خوبی به راننده می‌دهد. سیستم تعلیق هم به راحتی از پس جذب ضربات بر آمده و تکان‌های معمول کابین اصلاً خشک و آزاردهنده نیستند. جدای از این‌ها سیستم تعلیق مناسب پژو 407 در کنار کیفیت سواری مطلوب، هندلینگ قابل قبولی را هم برای ماشین به ارمغان آورده و این قضیه در کنار سیستم‌های کنترل پایداری هوشمند، کنترل ماشین را ساده نموده است. فقط حیف که با فشردن پدال گاز آن قدرتی که انتظار داریم احساس نمی‌شود وگرنه می‌توانستیم از یک رانندگی هیجانی و در عین حال راحت لذت ببریم.

در واقع نمونه 4 سیلندر 407 که در بازار ما عرضه شده بیشتر به درد استفاده‌های معمول و خانوادگی می‌خورد و برای لذت بردن از توانایی‌های حرکتی می‌بایست به سراغ رقبای این ماشین بروید. بخصوص که نمونه مورد تست از نوع اتوماتیک است و نسبت به مدل دنده‌ای از شتاب ضعیف‌تری برخوردار می‌باشد. پس اگر به دنبال یک سواری اسپرت و هیجان‌انگیز هستید گزینه‌های قوی‌تری هم در این رده قیمتی وجود دارند که می‌توانند لذت بالاتری برایتان به ارمغان آورند. اما همین پژو 407 دو لیتری هم برای رانندگی عادی و سبقت‌های معمول در جاده‌ها شما را با هیچ مشکلی مواجه نخواهد کرد. در خصوص گیربکس هم تنها مشکل در تعداد کم دنده‌ها خلاصه می‌شود و بخصوص در سربالایی‌ها، کمبود حداقل یک دنده مابین گزینه‌های موجود را احساس خواهید کرد.

اما در خصوص ترمزها باید گفت که شرایط مناسب است و در طول مدت تست نقطه ضعف خاصی در این بخش مشاهده نشد. ضمناً عایق‌بندی مناسب کابین هم از دیگر نکات مثبت پژو 407 است و حداقل در سرعت‌های عادی صدای آزاردهنده‌ای به کابین نفوذ نمی‌کند.

سخن پایانی

پژو 407 از آن دسته خودروهای بدشانسی است که می‌توانست در بازار ما موفق ظاهر شود. در واقع اگر برند پژو بدلیل مونتاژ مدل‌های قدیمی ایرانیزه شده در کشورمان بدنام نشده بود، و ایران خودرو هم آن را با قیمت مناسب‌تری عرضه می‌کرد، اوضاع قطعاً شکل متفاوتی به خود می‌گرفت. جدای از این‌ها، واردات مدل 6 سیلندر هم می‌توانست کارگشا باشد. اما به هر حال این محصول بنا به همین دلایل، نتوانست با رقبای هم دوره‌اش سرشاخ شود و بجای قرار گرفتن روی خط تولید ایران خودرو، خیلی زود از چرخه رقابت خارج شد. اما اکنون تعداد کمی 407 در کشورمان حضور دارند که هر چند بدلیل اشتراکات فنی با سایر محصولات PSA بدون قطعه نمانده‌اند و به قولی چرخشان می‌چرخد، اما با مشکل کمبود برخی از قطعات (بخصوص تزئینی و بدنه) و تعمیرکاران ماهر روبرو هستند و همین قضیه بازار دست دوم این ماشین را به حاکت کما فرو برده است.

پس در یک جمع‌بندی کلی باید گفت پژو 407 هم به اندازه کافی زیبا است، هم آپشن‌های خوبی دارد و هم از نظر ایمنی، کیفیت سواری و هندلینگ می‌تواند گزینه مناسبی باشد. شتابش هم هرچند از بسیاری از رقبای هم دوره‌اش، ضعیف‌تر است اما به راحتی نیازهای معمول را پاسخ خواهد داد. پس اگر قدرت موتور از اولویت‌های اصلی شما محسوب نمی‌شود و نگران نقد شدن سریع پول خود نیستید و از همه این‌ها مهم‌تر حوصله گشتن دنبال برخی قطعات کمیاب و تعمیر کار ماهر را دارید، پژو 407 در رده قیمتی فعلی می‌تواند گزینه جذابی برایتان باشد. در غیر این صورت بهتر است که به سراغ گزینه‌های قوی‌تر و رندتر بازار بروید و این ماشین را به علاقه مندان خودش واگذار کنید.