مقدمه
امروز به سراغ خودروهایی آمده‌ایم که روی کاغذ شباهت زیادی بهم دارند. هر دو در سگمنت کراس‌اوورهای کوچک شهری دسته‌بندی شده‌اند، قیمت‌هایشان بهم نزدیک است و از نظر تعداد اسب‌های زیر کاپوت و تعداد دنده‌های گیربکس و بسیاری موارد دیگر نیز به یکدیگر شبیه هستند. اما جالب است بدانید که علیرغم این شباهت‌ها، در دنیای واقعی این دو ماشین هیچ ارتباطی بهم ندارند و دو سلیقه کاملاً متفاوت و حتی متضاد را هدف قرار داده‌اند. لطفاً امروز هم با خودروبانک همراه باشید تا در کنار شما مقایسه‌ای کوتاه میان رنو ساندرو استپ وی و ام وی ام X22 داشته باشیم تا ببینیم کدام ماشین برای کدام سبک زندگی مناسب‌تر است.
طراحی ظاهری
فکر نمی‌کنم در این قسمت حرف خاصی برای گفتن وجود داشته باشد چون حتی برترین وکیل مدافعان جهان هم نمی‌توانند از طراحی ساده، بی‌روح و کاملاً محافظه‌کارانه ساندرو در برابر خطوط اغواگرایانه و زرق و برق‌های ام وی ام X22 دفاع کنند. پس شاید بهتر باشد که در همین ابتدای کار پرونده قسمت طراحی را به سود نماینده ام وی ام ببندیم! البته رنو ساندرو هم در مجموع طراحی هماهنگ و قابل قبولی در رده خودروهای اقتصادی دارد و هیچ‌گونه زشتی و بد قوارگی در ظاهرش دیده نمی‌شود. اما با این حال لباس‌های شیک و امروزی ام وی ام X22 قابل مقایسه با خرقه فرزند درویش مسلک رنو نمی‌باشند. از طراحی چراغ‌های جلو گرفته تا جلوپنجره و خطوط بدنه X22، همگی با اختلاف معنا داری مدرن‌تر و خلاقانه‌تر از ساندرو طراحی شده‌اند و حس روبرو شدن با یک اتومبیل گران‌قیمت را به بیننده القاء می‌کنند.
البته در قسمت انتهایی میزان اختلاف میان دو خودرو مقداری کم می‌شود اما در سایر زوایا فاصله بسیار زیاد است. نکته مهم دیگر اینکه ام وی ام X22 علیرغم استفاده از پلتفرم مشترک با 315، شباهت ظاهری به برادر هاچ‌بکش ندارد و با تغییرات اساسی توانسته خودش را مشابه یک کراس‌اوور کوچک و تا حدی خشن نشان بدهد. حال آنکه ساندرو استپ وی در دیدگاه اکثریت، همان ساندرو معمولی هاچبک است که فقط اندکی قد کشیده و با چند قطعه اضافه تزئین شده است.
طراحی داخلی
در داخل کابین برتری‌های ام وی ام حتی با شدت بیشتر ادامه یافته و قطعات مدرن و خطوط چشم نواز X22 با رنگ بندی جذابشان، در برابر ادوات زمخت ساندرو خود نمایی می‌کنند. البته اگر کیفیت متریال استفاده شده را در نظر بگیریم وضعیت هر دو خودرو نزدیک بهم می‌شود و حتی با توجه به ماندگاری بالاتر قطعات ساندرو شاید بتوان محصول رنو را در این زمینه برتر دانست. اما در خصوص زیبایی و القاء حس هیجان، همه چیز به سود نماینده ام وی ام پیش رفته و طراحی خلاقانه‌تر X22 در اکثر قسمت‌های کابین مشهود است.
در بحث ارگونومی هم باید گفت که هر دو خودرو وضعیت متوسطی دارند. به عنوان مثال عقربه‌های پشت آمپر ساندرو خواناتر از نشانگرهای ام وی ام X22 هستند اما در عوض محل قرارگیری کلیدهای شیشه برقی در استپ وی اصلاً جالب نیست. در خصوص جادار بودن هم باید گفت که استپ وی در قسمت عقب از فضای پا و سر بهتری برخوردار است. هر چند که این اختلاف چندان هم شدید نیست و X22 در بخش صندوق این قضیه را تا حدودی جبران می‌نماید.
امکانات رفاهی
در این قسمت هم کفه ترازو به سمت نماینده چینی سنگینی می‌کند و X22 با داشتن گزینه‌هایی مثل سانروف برقی، چراغ‌های روشنایی در روز، سنسورهای پارک، دوربین دنده عقب، امکان انتخاب حالت‌های رانندگی ECO و Sport، تهویه الکتریکی، نمایشگر چند منظوره 8 اینچی لمسی، رهیاب ماهواره‌ای، بلوتوث، نمایش فشار باد تایرها، روکش چرمی صندلی‌ها، کروز کنترل، کیسه هوا برای سرنشینان جلو، ترمزهای چهار چرخ دیسکی مجهز به ABS و EBD ، سیستم کنترل پایداری ESP ، کنترل کشش TCS ، سیستم کمکی حرکت در سربالایی HAC ، ترمز کمکی EBA و ... در برابر ساندرویی که حتی از ساده‌ترین امکانات هم بهره‌ای نبرده حسابی فخرفروشی می‌کند. البته نمونه‌های قدیمی‌تر X22 فاقد برخی امکانات مثل سیستم‌های کنترل پایداری و TPMS و ... هستند اما حتی آن‌ها نیز از نظر تجهیزات نسبت به فرزند رنو برتری دارند.
طرفداران ساندرو معتقدند رنو پول این جور آپشن‌ها را بر روی قسمت‌های فنی و کیفیت قطعات هزینه کرده و گزارش‌های خرابی کمتر این محصول ادعای این افراد را به نوعی تایید می‌کند. اما با تمامی این صحبت‌ها باز هم نمی‌توان روی کمبود امکانات ساندرو سرپوش گذاشت چرا که نبود گزینه‌هایی مثل سنسورهای پارک، سانروف، ترمزهای عقب دیسکی و کروز کنترل برای یک خودرو امروزی آن هم در این سطح قیمتی، واقعاً آزار دهنده است.
به طور خلاصه آپشنهای ساندرو به گزینه‌های ساده‌ای مثل دو عدد ایربگ برای سرنشینان جلو، ترمزهای جلو دیسکی و عقب کاسه‌ای مجهز به ABS و EBD، شیشه‌ها و آینه‌های برقی، تهویه دستی و مواردی از این دست محدود می‌شوند که این لیست، حتی در قیاس با آپشنهای یک پژو 206 تیپ 5 مدل 1382 هم ضعیف به نظر می‌رسد.
پیشرانه و توانایی‌های حرکتی
خوب تا اینجا که بازی به سود نماینده کشور چین پیش رفته و طرفداران ساندرو با استرس زیاد منتظرند تا ببینند آیا خودرو محبوبشان می‌تواند در اندک زمان باقیمانده به مسابقه باز گردد یا خیر. اینجا یک خبر خوب برای طرفداران استپ وی داریم و آن اینکه ساندرو در این بخش یکی از گل‌های خورده را جبران می‌کند. البته روی کاغذ هر دو ماشین از موتورهای 4 سیلندر 16 سوپاپ 105 اسب بخاری، و گیربگس‌های 4 سرعته اتوماتیک بهره برده‌اند که شرایط را مشابه هم نشان می‌دهد.
اما واقعیت این است که موتور 1.6 لیتری ساندرو که حدود 100 سی‌سی بزرگ‌تر از انجین X22 است، 5 نیوتن متر گشتاور بیشتر تولید می‌کند. ضمناً هماهنگی بهتر پیشرانه و گیربکس ماشین در کنار وزن اندکی سبک‌تر، باعث شده که نماینده رنو مقداری چالاک‌تر باشد و هم در شتاب اولیه و هم حداکثر سرعت از حریف پیشی بگیرد. البته در خصوص مصرف سوخت برتری با نماینده ام وی ام است اما باز هم می‌بایست نمره بالاتر بخش پیشرانه و توانایی‌های حرکتی را به استپ وی بدهیم.
| مدل | رنو ساندرو استپ وی | ام وی ام X22 |
| پیشرانه | 4 سیلندر 16 سوپاپ | 4 سیلندر 16 سوپاپ |
| حجم موتور | 1598 سی سی | 1497 سی سی |
| حداکثر قدرت | 105 اسب بخار در دور 5750 | 105 اسب بخار در دور 6000 |
| حداکثر گشتاور | 140 نیوتن متر در دور 3750 | 135 نیوتن متر در دور 2750 |
| گیربکس | 4سرعته خودکار | 4سرعته خودکار |
| حداکثر سرعت | 170 کیلومتر بر ساعت | 160 کیلومتر بر ساعت |
| مصرف سوخت (ترکیبی) | 8.3 لیتر | 6.1 لیتر |
راستی این نکته هم از قلم نیفتد که هر دو خودرو بدلیل گیربکس‌های قدیمی و کشش نه چندان عالی مجبورند در سربالایی‌ها با دور موتور بالاتر از حد معمول حرکت کنند و در نتیجه در یک شهر کوهپایه‌ای همچون تهران مصرف سوختشان با عدد اعلامی رسمی، فاصله زیادی می‌گیرد.
استهلاک و کیفیت فنی
قطعات هیچ کدام از میهمانان امروزمان ارزان نیست و در صورت خرابی و یا تصادفات احتمالی با مخارجی فراتر از آنچه که از یک خودرو اقتصادی انتظار می‌رود روبرو می‌شویم. اما در این بین رنو ساندرو مقداری جان سخت‌تر است و بدلیل کیفیت بالاتر قطعات فنی و استفاده از آپشنهای ساده‌تر، دیرتر از رقیب چینی دچار خرابی می‌شود. همین مورد باعث شده که نمونه‌های دست دوم استپ وی هم طرفداران بیشتری داشته باشند و در نتیجه افت قیمت محصول رنو از نماینده ام وی ام کمتر خواهد بود.
ایمنی
در این بخش هم استپ وی دست بالا را دارد چراکه این نسل از ساندرو (البته تحت برند داچیا) توسط موسسه Euro-NCAP مورد آزمایش قرار گرفته و موفق شده 3 ستاره از 5 ستاره ایمنی این موسسه سخت‌گیر را بدست آورد و این در شرایطی است که در مورد X22 تست تصادف معتبری صورت نگرفته است.
تجربه رانندگی
پشت فرمان استپ وی تفاوت چندانی با یک هاچبک معمولی احساس نمی‌شود اما ارتفاع و محل قرارگیری سرنشینان داخل X22 به گونه‌ای است حس و حال نشستن داخل یک کراس‌اوور کوچک واقعی را به انسان منتقل می‌کند. ضمناً فرمان محصول چینی مقداری نرمتر است و روان‌تر از رقیب زیر دست می‌چرخد. اما با فشردن پدال گاز اوضاع تغییر می‌کند و واکنش‌های بهتر ساندرو باعث می‌شود که از رانندگی با نماینده رنو، لذت بیشتری ببریم. البته هیچ کدام از میهمانان امروز ما ماشین‌های چابک و چالاکی نیستند ولی ساندرو در حد و اندازه خودش شتاب قابل قبولی دارد و چه در هنگام رانندگی عادی و چه عبور از سربالایی‌ها و سبقت‌گیری‌ها مشکلی برای راننده ایجاد نمی‌کند. اما محصول ام وی ام از نظر توانایی‌های حرکتی یک خودرو کاملاً شهری محسوب می‌شود و برای سبقت‌گیری‌های جاده‌ای بهتر است که بیش از توانایی‌های حرکتی، روی ابهت ظاهری‌اش حساب باز کنید!
ضمناً بد نیست اشاره کنیم که سیستم تعلیق X22 در قیاس با برادرش 315 مقداری خشک‌تر شده و هر از گاه کوبش‌هایی را به کابین منتقل می‌کند. حال آنکه استپ وی از نظر کیفیت سواری رفتاری مشابه با ساندرو دارد و در مجموع از X22 نرمتر است.
در مورد فرمان‌پذیری هم باید گفت که هر دو خودرو بدلیل ساختار ساده سیستم تعلیق و مرکز ثقل نسبتاً بالایی که دارند از شرایط ایده‌آل فاصله گرفته‌اند و در نتیجه هنگام عبور از پیچ‌های تند با حرکات گهواره‌ای و کم‌فرمانی مواجه هستند. در این خصوص اگر قرار بود ساندرو را با مدل‌های قدیمی‌تر ام وی ام X22 مقایسه کنیم می‌توانستیم نمره برتر بخش فرمان‌پذیری را به محصول رنو بدهیم اما با توجه به اینکه ام وی ام نسخه‌های جدیدتر X22 را به سیستم کنترل پایداری الکترونیکی تجهیز کرده اوضاع کامل متفاوت شده و حالا نماینده کشور چین می‌تواند برای رانندگی ایمن در پیچ‌ها (بخصوص در مسیرهای لغزنده) گزینه مطمئن‌تری باشد. بخصوص که ساندرو در نمونه استپ وی نسبت به مدل‌های عادی از هندلینگ ضعیف‌تری برخوردار است و بدون بهره‌مندی از سامانه کنترل پایداری این نقطه ضعف پر رنگ‌تر از قبل احساس می‌شود. اما در خصوص ترمزها شرایط هر دو ماشین قابل قبول ارزیابی شد و ساندرو هم علیرغم کاسه‌ای بودن ترمزهای عقب نقطه ضعف مشهودی از خود نشان نداد.
فکر میکنم تنها چیزی که باقی مانده بحث عایق‌بندی است. موردی که هیچ کدام از خودروهایی مورد تست در آن شرایط ایده‌آلی ندارند و با بالا رفتن دور موتور، سمفونی نه چندان گوش نواز پیشرانه خود را به سرنشینان تحمیل می‌کنند.
نتیجه گیری
انتخاب میان این دو ماشین کار بسیار ساده‌ای است. فقط کافیست دیدگاه و سلیقه خودتان را بشناسید و بر همین اساس تصمیم‌گیری کنید. اگر ظاهر زیباتر و امکانات رفاهی، اولویت اصلی شما در هنگام خرید است بدون شک حتی نیم‌نگاهی هم به ساندرو نخواهید داشت و از همان ابتدا شیفته طراحی مدرن و آپشنهای قابل قبول ام وی ام X22 می‌شوید. ضمناً شما با این انتخاب و به لطف وجود ESP از پایداری نسبتاً بهتری هم برخوردار خواهید شد.
اما اگر مواردی مثل طول عمر، دوام قطعات و توانایی‌های حرکتی برای شما از اهمیت بالاتری برخوردارند، رنو ساندرو به عنوان یکی از کم‌دردسرترین گزینه‌های این رده می‌تواند انتخاب شایسته‌تری برایتان باشد. تازه استپ وی در بازار دست‌دوم‌ها نیز با افت قیمت کمتری روبرو است و به قول معروف راحت‌تر به پول نقد تبدیل می‌شود.
به زبان ساده‌تر ساندرو خودرو اقتصادی‌تر و کم‌دردسرتری است اما در عوض ام وی ام X22 با قیمتی تقریباً مشابه توانسته در ظاهر و امکانات از جایگاه یک خودرو ساده و ارزان قیمت فاصله بگیرد و خودش را لوکس‌تر از آنچه که هست نشان بدهد. در نهایت این شما هستید که بسته به سبک زندگی خود، میان میهمانان امروزمان یکی را انتخاب خواهید کرد.
در انتها جا دارد از آقایان کیوان فضلی صاحب رنو ساندرو و حمیدرضا صاحب ام وی ام X22 جهت همکاری برای تهیه این مقاله خودروبانک تشکر کنیم.
