در دوران نه چندان طولانی اجرای واقعی برجام، معدود خودروسازان غیر چینی فرصتی برای عرض اندام در بازار داخلی کشور پیدا کردند و از این میان نیز شاید تنها ساخته های پژو سیتروئن و هیوندای بودند که به عنوان خودروهای مونتاژی به فروش رسیدند. حالا شرایط به شکلی تغییر کرده است که عملاً همین چند خودرو نیز از مدار تولید خارج شده اند و آنچه برای ما باقی مانده، تعداد معدودی است که در فرصتی چند ماه مونتاژ و عرضه شده اند. جالب تر آنکه با صرف نظر از خودروهای هیوندای می توان گفت که در واقع شاهد یک پلت فرم واحد و مشترک بین پژو 2008 و سیتروئن C3 هستیم که با پیشرانه ای واحد برای بازار ایران برگزیده شده بود و از همین رو شاید مطالعه این مقاله برای افرادی که علاقه مند به یافتن تفاوت های این دو خویشاوند باشند، جالب به نظر برسد.
نمای ظاهری
خوشبختانه تفاوت در سبک طراحی این دو خودرو آنقدر پر رنگ هست که بتوان از همین ابتدای کار نتیجه را به سلیقه شما واگذار کرد اما باید گفت که طراحی سیتروئن C3 عملاً کاربردی تر انجام شده است و مصداق بارز این مسئله هم استفاده از لاستیک حباب دار ضربه گیر در بخش جانبی خودرو است تا تصادف های کوچک درون شهری، خدشه ای به بدنه وارد نکند. بنابراین شاید بتوان گفت که سیتروئن C3 می تواند مطابق سلیقه افراد خاص پسند باشد و از آنجا که تمام نمونه های مونتاژی در ایران نیز سفید با سقف های قرمز هستند، باید مسئله تنوع رنگ را نیز فراموش کنید و چشم بسته از اینکه یک خودرو خاص و کم تیراژ را انتخاب کرده اید، لذت ببرید.
در مقابل پژو 2008 طراحی مدرنی دارد و اخیراً یک به روز رسانی نسبتاً قابل توجه را پشت سر گذاشته است. از نظر سایر المان ها نیز این خودرو از یک الگوی مد روز پیروی می کند و به عقیده بسیاری از افراد زیبا و البته معصوم به نظر می رسد. با این وجود 2008 خوشبختانه در رنگ بندی های متنوعی عرضه شده است و تا حدی می توان به احترام به سلیقه فردی مشتریان دلخوش بود.
تفاوت مهم دیگر میان این دو خودرو به این مسئله باز می گردد که سیتروئن C3 اساساً به عنوان یک هاچ بک کراس به بازار معرفی شده است و این در حالیست که پژو 2008 در واقع یک کراس اوور کامپکت است. بنابراین پژو 2008 اندکی مرتفع تر و بلند قامت تر از سیتروئن C3 به چشم می آید و بهتر می تواند سلیقه افراد خواهان یک کراس اوور را پوشش دهد، در مقابل سیتروئن C3 یک هاچ بک جذاب است که برخلاف هاچ بک های داغ و اسپرت ارتفاع کمی از سطح زمین ندارد، البته این ویژگی از دید ظاهری چندان جذاب نیست اما در عمل با توجه به وضعیت خیابان های ما قطعاً کار ساز خواهد بود.
نمای داخلی و امکانات رفاهی
پژو چند سالی است که از طراحی کابین براساس الگویی موسوم به i- cockpit در محصولات خود استفاده می کند و سخت معتقد است که این روش طراحی با الگوی های ارگونومی مطابقت بیشتری دارد، اما فارغ از صحت و سقم این ادعا باید اذعان کرد که کابین خودروهایی با این سبک طراحی چندان چشم نواز از آب در نمی آید و راستش را بخواهید توقع داشتیم که با توجه به خاص بودن طراحی بدنه سیتروئن، درون c3 با چنین سبکی مواجه شویم اما دست بر قضا مسئله برعکس است و کابین سیتروئن بسیار ساده و سنتی شکل گرفته و حتی از برخی جهات نیز بیش از حد با فقدان ویژگی های مدرن مواجه است.
برای مثال دستگیره های داخلی در ها جای خود را که معمولاً پلاستیکی و بخشی از پوشش داخلی درها (تو دری) هستند، برای سیتروئن از نوارهای پارچه ای شکل گرفته اند و یا اینکه صندلی ها فاقد روکش چرمی بوده و به صورت پارچه ای تحویل خریداران می شوند. نبود سانروف و استارت دکمه ای نیز باعث می شود که هر دو خودرو از حیث امکانات رفاهی مُد روز، فقیر قلمداد شده و عرصه را به راحتی به رقبای آسیایی خود واگذار کنند.
از حیث فضای داخلی هر دو خودرو نسبتاً کوچک قلمداد می شوند و برای خانواده های سه یا چهار نفره (ترجیحاً نشستن دو فرد خردسال بر روی صندلی های عقب) فضای کافی را ارائه می دهند، البته از این حیث باید تاکید کرد که فضای سر در کابین پژو 2008 بیشتر است و کابین این خودرو نیز در نگاه اول لوکس تر و مدرن تر از آنچه واقعا هست جلوه می کند، اما سیتروئن سبکی ساده، کاربردی و تا حدی مطابق بر الگوهای کلاسیک را در دستور کار خود قرار داده که بازهم می تواند برای افراد خاص پسند جذاب باشد.
مشخصات فنی
همانطور که پیشتر گفته شد هر دو خودرو بر روی پلت فرم یکسانی موسوم به PSA PF1 شکل گرفته اند و ساختاری دیفرانسیل جلو و نسبتاً قدیمی را ارائه می دهند، به شکلی که پیشینه تولید اولین سری خودروها بر روی این پلت فرم به حدود 20 سال قبل (1998) باز می گردد و مدل های اقتصادی متعددی نظیر سری پژو 208، پژو 301 و حتی پژو 206 نیز بر روی همین پلت فرم ساخته می شوند.
با این وجود باید گفت که از حیث مشخصات ایمنی، هر دو خودرو موفق به کسب 5 ستاره اروپایی شده اند و مشکلی از این حیث وجود ندارد، همچنین برای بازار ایران، قدرتمندترین پیشرانه قابل انتخاب برای پژو 2008 برگزیده شده است و در خصوص سیتروئن C3 نیز حتی فراتر از محدوده انتخاب در سایر کشورها، شاهد استفاده از موتور 1.6 لیتری با قدرت 165 اسب بخار و گشتاور 243 نیوتن متر هستیم که نیروی خود را طریق گیربکس شش سرعته اتوماتیک تحویل چرخ های جلو می دهد. همچنین لازم به تاکید است که برخلاف انتظار اولیه اثری از سامانه دو دیفرانسیل یا حتی سیستم کمکی الکترونیکی (GRIP CONTROL) در پژو 2008 های موجود در بازار ایران وجود ندارد و از این رو می توان گفت که هر دو خودرو تک دیفرانسیل هستند و از نظر زیر بندی (مشخصات سیستم تعلیق و ترمز) نیز با یکدگیر شباهت کامل دارند.
از این رو برای چرخ های جلو از سیستم مک فرسون و برای محور عقب از فنربندی نیمه مستقل بهره می گیرد که البته با ایده آل های سال 2019 فاصله دارد اما پایداری قابل قبولی را برای هر دو خودرو تضمین می نماید. شتاب صفر تا صد 8.2 ثانیه برای پژو 2008 و حدود 8 ثانیه برای سیتروئن C3 در منابع مختلف اعلام شده اند که البته با توجه به خاص بودن استفاده از این مدل پیشرانه نمی توان ارزیابی دقیق تری را در نشریات بین المللی مشاهده کرد. همچنین با توجه به ارتفاع کمتر سیتروئن C3 به نظر می رسد که مصرف سوخت این خودرو اندکی از برادر ناتنی خود کمتر باشد و در محدوده 6.5 لیتر در یکصد کیلومتر ارزیابی شود. هرچند در دنیای واقعی لمس کردن عدد های در محدوده 8 لیتر به هیچ عنوان دور از ذهن نیست.
تجربه رانندگی و شرایط بازار
شاید در مقیاس جهانی قدرت 165 اسب بخاری پیشرانه رقمی بسیار معمولی تلقی شود اما در بازار بحران زده ایران، در اختیار داشتن چنین رقمی از یک پیشرانه توربو مدرن می تواند تا حد زیادی جذاب باشد. از این رو می توان گفت که شتاب صفر تا صد هر دو خودرو فراتر از نیاز یک خانواده معمولی است و به راحتی نیاز های شهری و مسافرتی را پاسخ می دهد. همچنین گیربکس علیرغم ذات نسبتاً قدیمی مکانیزم شش سرعته (در مقایسه با گیربکس های مدرن و هفت و هشت سرعته)، عملکردی مناسب را نشان می دهد و نمی توان ایراد پر رنگی را به آن وارد دانست، هرچند تعویض دنده های سریعتر می تواند به جذابیت های رانندگی بیافزاید و در زمان رانندگی اسپرت، ممکن است کمی از مکث اندک گیربکس آزرده خاطر شوید.
از حیث هندلینگ و پایداری باید قبول کرد که تناسب چندانی بین مشخصات شاسی و توان پیشرانه وجود ندارد، چرا که فنربندی پژو 2008 اندکی نرم تنظیم شده است و به سبب ارتفاع بیشتر، کمی دچار حرکت گهواره ای می شود. البته به یمن وجود ESP جای نگرانی نیست اما به هر حال در این زمینه، برنده میدان سیتروئن C3 است که بازهم در مقایسه با یک هاچ بک داغ و اسپرت، هندلینگ معرکه ای را ارائه نمی دهد. در مورد واکنش های دریافتی از فرمان نیز مشکل مشابهی وجود دارد و احساس گنگ فرمان در هر دو خودرو باعث از دست رفتن لذت رانندگی می شود اما اگر به چنین نکاتی اهمیت نمی دهید باید گفت که هر دو خودرو از میانگین مورد انتظار فراتر هستند و با اختلاف نسبت به رقبای چینی و کره ای ظاهر می شوند.
اما در نهایت به مبحث تلخ قیمت و شرایط بازار می رسیم. در این بخش برنده مطلق کسی نیست جز پژو 2008 که توسط ایران خودرو به عنوان خودرویی یکصد میلیونی فروخته شد اما این روزها بیش از 350 میلیون تومان معامله می شود. سیتروئن سی 3 نیز قرار بود با قیمتی کمتر از 130 میلیون تومان تحویل 2000 خریدار خود شود اما در نهایت خودرویی 180 میلیونی از آب در آمد و حالا در حدود بالای 300 میلیون تومان آگهی می شود اما در نهایت به لطف رنگ بندی متنوع، ارتفاع بیشتر و تولید پر تیراژ تر، به نظر می رسد که خرید و فروش پژو 2008 ساده تر از سیتروئن سی 3 در بازار باشد. هرچند هر دو خودرو با نگرانی هایی در مورد تامین قطعات یدکی در بلند مدت مواجه اند، اما بازهم این احتمال وجود دارد که به دلیل تولید کمتر سیتروئن سی 3، این مشکل در خصوص محصول سایپا سیتروئن، پر رنگ تر از بچه شیر بی یال و کوپال پژو و ایکاپ باشد.
در انتها جا دارد از آقای آرین مالک سیتروئن C3 و آقای سهیل مالک پژو 2008 جهت همکاری در تهیه این تست از خودروبانک کمال تشکر را داشته باشیم.
