عکس: بامداد صفائیان
نوشته: سجاد حیدری
مقدمه
در صنعت خودروسازی به هیچ وجه نمی‌توان منکر هیجان و جذابیت سگمنت خودروهای اسپرت شد و هیچ کس را هم نمی‌توان پیدا کرد که سگمنت اسپرت‌ها را به سگمنت سدان یا هاچ بک‌ها ترجیح دهد و همه بلا استثناء علاقه‌ای به داشتن خودرویی از این کلاس دارند. البته یک پله بالاتر از خودروهای اسپرت، کلاس سوپر اسپرت‌ها قرار دارد که در این کلاس خودروهایی نظیر کونیخ زگ و بوگاتی ویرون و هنسی ونوم و از این دست خودروها قرار دارند، ولی چه فایده وقتی نتوان به دلیل ترس و یا قوانین منع کننده راهنمایی و رانندگی از تمامی قدرت‌های این دسته از خودروها استفاده کرد، ولی دسته اسپرت‌ها معقول‌تر بوده و از دید ما هم طبیعتاً عمومیت و محبوبیت بیشتری دارند. در این کلاس همچون سایر کلاس‌های مطرح در صنعت خودروسازی، شرکت‌های تولید کننده خودرو همیشه سعی بر ارائه بهترین‌های خود در این کلاس دارند و داشته‌اند که از جمله این شرکت‌ها می‌توان به یک شرکت باسابقه و نام آشنای آلمانی یعنی آئودی اشاره کرد که تمام هنر و توانایی‌های خود را در پرچمدار خود یعنی آئودی R8 بکار گرفته است و حقیقتاً هم سنگ تمام گذاشته که خوشبختانه چندی پیش موفق به تست میدانی مدل 2008 این پرچمدار آلمانی توسط کارشناسان خودروبانک شدیم.
تا یادمان نرفته این را هم بگوییم که در بازار رقابت، سه خودروی پورشه 911 کاررا، مازراتی گرن توریسمو و استون مارتین ونتیج V8 نیز حضور دارند که به عنوان رقیبان اصلی این خودروی مورد بررسی ما به شمار می‌رود که در بخش‌های مختلف شاید به مقایسه آن‌ها با آئودی R8 پرداختیم. البته گفتنی است که R8 مدل 2008 را با مدل‌های 2008 سه خودروی نام برده مازراتی و پورشه و استون مارتین مقایسه خواهیم کرد تا عدالت در میان آن‌ها برقرار باشد.
R8 از کجا آمد؟
نام R8 در ابتدا در سال 1999-2000 میلادی بر روی یک خودروی سوپر اسپرت مسابقه‌ای که برای شرکت در مسابقات 24 ساعته لمانز در دو مدل R8R بالا باز و R8C بالا بسته و به همراه پیشرانه‌ای هشت سیلندر V شکل توربو با حداکثر قدرتی 550 اسب بخاری (410 کیلووات) طراحی و تولید شده بود، زنده شد که در همان ابتدای کار خود توانست در سال‌های 2000، 2001، 2002، 2004 و 2005 عنواین نخست مسابقات لمانز را بدست آورد، تا اینکه در سال 2006 میلادی با چراغ سبز آئودی، مدل R8 از درون پیست بیرون آمد و تبدیل به خودرویی اسپرت دو نفره موتورمیانی مناسب خیابان‌های شهری و به همراه سیستم انتقال قدرتی چهار چرخ محرک شد که طراحی و توسعه و ساخت این محصول را به طور انحصاری خود شرکت آئودی بر عهده گرفته بود. در سال 2006 میلادی آئودی R8 که بر روی پلتفرم لامبورگینی گالاردو توسعه پیدا کرده بود، با بدنه‌ای کاملاً آلومینیمی در تاریخ 30 سپتامبر به طور رسمی در نمایشگاه بین المللی پاریس معرفی شد و اولین خودرویی بود که تا آن زمان در سیستم روشنایی خود از تکنولوژی نوین لامپ‌های LED بهره می‌برد. آئودی R8 در ابتدا با یک موتور 4.2 لیتری V8 مجهز شده به 32 سوپاپ آلیاژی آلومینیمی که در هر سیلندر از پیشرانه آن چهار سوپاپ وظیفه راه دادن به خروج گاز و ورود هوا را می‌دادند، تولید و عرضه شد که با بهره‌گیری آن از انژکتورهای پاشش مستقیم و حجم بالای 4163 سی‌سی سیلندرها و همچنین سیستم زمانبندی متغییر سوپاپ‌ها، حداکثر 420 اسب‌بخار قدرت و 430 نیوتنمتر گشتاور را تولید می‌کرد که 30 درصد از قدرت کلی آن به چرخ‌های جلو و 70 درصد از آن هم به چرخ‌های عقب فرستاده می‌شد.
دو سال پس از آن یعنی در سال 2010 میلادی، طرح 10 سیلندر آئودی R8 مطرح شد و مورد توجه سازندگان R8 قرار گرفته و موتوری 10 سیلندر V شکل برگرفته از لامبورگینی گالاردو بر روی خودرو سوار شد که با حجم 5.2 لیتری خود، حداکثر 532 اسب‌بخار قدرت و 718 نیوتنمتر گشتاور را تولید می‌کرد که قادر به رساندن شتاب آئودی R8 در 3.9 ثانیه از صفر به صد کیلومتر بر ساعت و از 0 تا 200 کیلومتر در 8.1 ثانیه و همچنین حداکثر سرعت خودرو به 316 کیلومتر بر ساعت بود.
همزمان با معرفی R8 V10، در سال 2010 میلادی، آئودی نسخه‌‌ای اسپرت‌تر از قبل را با نام R8 GT معرفی کرد که تنها به تعداد محدود 333 دستگاهی و به همراه وزنی 1525 کیلوگرمی و با قطعاتی جدید آیرودینامیکی در نقاط مختلف بدنه‌اش تولید و عرضه کرد که از پیشرانه‌ای 5.2 لیتری FSI کواترو با حداکثر قدرتی 552 اسب بخاری در محدوده قدرتی خود سود می‌برد که شتاب صفر تا صد 3.6 ثانیه‌ای و حداکثر سرعت 320 کیلومتر بر ساعتی را برای آئودی R8 GT به همراه داشت.
با ورود به سال 2013 میلادی، آئودی R8 در دو مدل V8 و V10 با چراغ‌هایی جدید در جلو و عقب در صنحه رقابت حاضر شد که یک پیشرانه هشت سیلندر 4.2 لیتری 430 اسب‌بخاری با گشتاور 430 نیوتن‌متری در محدوده قدرتی آن وظیفه تولید قوای محرکه R8 را بر عهده گرفته بود که می‌توانست خودرو را در عرض 4.3 ثانیه از حالت سکون به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت و حداکثر سرعت آن را هم به 300 کیلومتر بر ساعت برساند. بر روی مدل V10 نیز همانطور که از نامش پیداست، یک موتور 525 اسب‌بخاری 5.2 لیتری ده سیلندر با حداکثر گشتاور 530 نیوتن‌متری قرار می‌‌گرفت که شتاب صفر تا صد 3.6 ثانیه‌ای و حداکثر سرعت 314 کیلومتر بر ساعتی، حاصل ارسال نیروی تولیدی پیشرانه به هر چهارچرخ خودرو بود.
در سال 2014 و برای سال 2015 سه مدل ویژه از R8 با نام‌های R8 LMX و R8 LMS و R8 Competition معرفی شد و در نهایت امسال یعنی سال 2015 میلادی هم نسل جدید R8 با ظاهری کاملاً تغییر یافته و به همراه پیشرانه‌ای 610 اسب‌بخاری معرفی شد.
طراحی داخلی و خارجی
راستش را بخواهید، چندین سال پیش که برای اولین بار به آئودی R8 برخوردیم، تنها به خاطر طراحی این خودروی اسپرت آلمانی و بخصوص نمای جلویی آن بود که شیفته آن شدیم و حتی با معرفی نسل جدید R8 در نمایشگاه‌های خودرویی امسال نیز، هنوز هم طراحی اولین مدل را بیشتر از آخرین نسل از آئودی R8 می‌پسندیم، چون واقعاً هنرمندانه و به جا طراحی شده و از هرگونه افراطی‌گری و طراحی‌های خشن و بیهوده در چهره آرایی آن پرهیز شده بود. خب برویم به سراغ اصل مطلب، پیش از بررسی دقیق این بخش لازم می‌دانیم بگوییم که آئودی برای آغاز پروژه R8، ابعادی را برای محدوده شاسی و بدنه آن در نظر گرفته که شامل طول کلی 4432 میلی‌متری، عرض 1905 میلی‌متری و ارتفاع 1252 میلی‌متری با فاصله بین دو محور 2649 میلی‌متری می‌شود. با توجه به تصاویری که در اختیار شما خوانندگان عزیز خودروبانک قرار گرفته است، در جلو اتومبیل مثل هر خودرویی دیگر قطعات و قسمت‌هایی همچون چراغ‌های اصلی پیشانی، جلوپنجره، ورودی‌های هوای دو طرف سپر و بدنه خودرو قرار گرفته که چهره اصلی R8 را تشکیل داده‌اند.
چراغ‌های کشیده‌ای که در آن‌ها دو مردمک بزرگ که از لامپ‌های اصلی روشنایی بوده و یک نوار موجی شکل کرومی در قسمت پایینی مجموعه که چراغ‌های مخصوص روز را تشکیل داده‌اند و در دو گوشه داخلی قاب هم چراغ‌های نارنجی رنگ راهنما بکار گرفته شده‌اند که به تنهایی دین بزرگی را در حق زیبایی چهره کلی ادا کرده‌اند. در قسمت میانی شاسی جلوپنجره‌ای ذوزنقه‌ای شکل راس رو به پایین با حاشیه کاملاً کرومی طراحی شده که با گستره‌ای که دارد، هوای کافی و حتی بیشتر از حد نیاز را برای خنک کاری موتور به رادیاتورها می‌رساند.
در دو طرف سپر و در زیر چراغ اصلی نیز دو ورودی هوای خیلی بزرگ که هم برای خنک کاری رادیاتورها و هم برای خنک کاری دیسک‌های ترمزهای جلو مفید واقع شده است، قالب‌گیری شده که در میان آن‌ها تیغه‌هایی کرومی رنگ به صورت افقی نصب شده است که به همراه نور پس زمینه قرمز رنگی که مالک خودرو به صورت خودجوش در ورودی‌های دو طرف جاسازی کرده است، زیبایی انکار ناپذیری را از آئودی R8 به نمایش گذاشته است.
در نمای جانبی R8 یا همان نیم رخ خودمان رینگ‌های 19 اینچی آلومینیمی نقره‌ای رنگ با لاستیک‌های 35/235 در جلو و 30/295 در عقب قرار گرفته که از پشت پره‌های آن می‌توان کالیبراسیون دیسک و پیستون ترمزها را مشاهده کرد و همچنین قطعه معروف با رنگ بندی متفاوت با بدنه نیز در این قسمت دید می‌شود، البته در این نما نمی‌توان از فرم شاسی خودرو چشم پوشی کرد، چون با قوس ملایمی که از سقف تا قسمت انتهایی خودرو ایجاد شده، علاوه بر زیبایی خودرو، تاثیر مثبتی هم در ضریب آیرودینامیکی و هدایت موثر جریان هوا گذاشته است.
با رفتن به عقب خودرو نیز دوباره به یک قسمت هیجان انگیز از طراحی خودرو می‌رسیم که به لطف چراغ‌های عقب کشیده نشسته بر روی ورودی یا به طور صحیح‌تر هواکش‌های رادیاتورهای عقب با تیغه‌هایی افقی کرومی در میان آن‌ها همانند تیغه‌های نصب شده در میان ورودی‌های هوای رادیاتورهای جلو، چهار خروجی دوبل در دو طرف بدنه به صورت جفتی و دیفیوزری بزرگ بدون تیغه اضافه، محقق شده است که باز هم استفاده از پس زمینه قرمز رنگ توسط مالک خودرو در هواکش‌های عقبی و قسمت میانی دیفیوزر، به زیبایی بیش از پیش چهره اصلی کمک کرده است. البته نباید در این بخش نقش پیشرانه قابل مشاهده خودرو در زیر به اصطلاح کاپوتی شیشه‌‌ای را نادیده گرفت و ساده از کنار آن رد شد. ناگفته نماند که در این قسمت یک اسپویلر کوچک متحرک هم قرار گرفته که در سرعت‌های بالا عمل کرده و باز می‌شود و به چسبندگی بیشتر خودرو در سرعت‌های بالا کمک می‌کند.
با ورود به داخل کابین نیز خواهیم دید که در مقابل راننده یک فرمان ارگونومیک اسپورت با روکش چرمی و صفحه کیلومتری نسبتاً شلوغ که اطلاعات دقیقی از وضعیت خودرو را حتی در میزان قدرت و جریان خروجی باتری‌ها در اختیار راننده قرار می‌دهد، قرار گرفته است. کنسول مرکزی خودرو هم تا حد امکان ساده ولی کاربردی طراحی شده که کار با آن را راحت‌تر کرده است، به این ترتیب که در بالاترین نقطه این مجموعه دو خروجی مرسوم هوای سیستم تهویه مطبوع به شکلی منحنی قرار گرفته و در زیر آن‌ها هم صفحه نمایشگری 6.5 اینچی به خدمت گرفته شده که به طور استاندارد در آن رادیو ماهواره‌ای Sirius و سیستم موقعیت یاب ماهواره‌ای یا GPS گنجانده شده و به دوربینی دید عقب و سیستم صوتی قابل سفارش 465 کیلوواتی با 12 بلندگو هم مجهز شده است.
پایین‌تر از صفحه نمایشگر کنسول نیز کلید‌هایی مربوط به همین صفحه نمایشگر نصب شده و در پایین‌ترین نقطه کنسول مرکزی نیز کلیدهای چرخشی ولوم مانند سیستم تهویه مطبوع و کلیدهای جانبی در زیر آن تعبیه شده‌اند. برای راحتی سرنشینان خودرو همانطورکه انتظار می‌رفت، آئودی از صندلی‌های اسپرت برقی و کاملاً ارگونومیک که به طور کامل با چرم‌های با کیفیت "ناپا" روکش شده‌اند، استفاده کرده که در هنگام نشستن بر روی آن‌ها، اطراف ران پاها، پهلوها، شانه و گردن و همچنین سر را تحت پوشش خود قرار می‌دهد و سرنشین همچون قطعه‌ای درون قالبش قرار می‌گیرد که در هنگام چرخش‌های ناگهانی خودرو، سرنشینان را سر جای خود نگه می‌دارد.
از چرم استفاده شده برای روکش کردن صندلی‌ها، بر روی دستگیره‌های دو درب اصلی، ترمز دستی و تکیه گاه آرنج، قاب بالایی صفحه کیلومتر و ستون کنار کنسول مرکزی هم استفاده شده که هم تنوعی در رنگ بندی داخلی کابین ایجاد کرده و به قولی هم به لوکساریتی شدن اتومبیل کمک کرده است، ولی در مدل‌های پس از این نسخه، به جای روکش کردن این قطعات توسط چرم، از قطعات فیبرکربنی بدون روکش برای اسپرت‌تر جلوه دادن خودرو استفاه شده است.
مشخصات فنی و پیشرانه
یادتان است اول کار گفتیم که در سگمنت آئودی R8، خودروهایی نظیر استون مارتین ونتیج V8، مازراتی گرن توریسمو و پورشه 911 کاررا که سال معرفی همگی آن‌ها مختص 2008 میلادی است، هم وجود دارند که رقیبانی اصلی آئودی در بازار به شمار می‌روند؟ حالا می‌خواهیم به روشی دیگر این قسمت را مورد بررسی قرار دهیم و آئودی R8 را توسط این سه خودروی اسپرت و پرطرفدار بازار به چالش بکشیم. ابتدا با مشخصات فنی این چهار محصول شروع می‌کنیم، آئودی R8 که پیش از این اشاره‌ای به آن داشتیم، از یک پیشرانه 4.2 لیتری هشت سیلندر V شکل مجهز شده به انژکتورهای پاشش مستقیم سوخت که در نیم تنه عقبی شاسی و در جلوی محور عقب که به اصطلاح به آن موتور میانی می‌گویند، سود می‌برد که در دور موتور 7800 دور بر دقیقه حداکثر 420 اسب‌بخار قدرت و در دور موتور 4500 دور بر دقیقه نیز نهایتاً 430 نیوتنمتر گشتاور را تولید می‌کند.
استون مارتین ونتیج V8 نیز همانطور که از نامش پیداست، از یک موتور هشت سیلندر V شکل با حجم 4.3 لیتری در زیر کاپوت خود استفاده می‌کند که با وجود 0.1 لیتر حجم بیشتر سیلندر آن نسبت به آئودی R8، در دور موتور 7000 دور بر دقیقه تنها 380 اسب‌بخار قدرت و در دور موتور 5000 دور بر دقیقه و حداکثر 417 نیوتنمتر گشتاور را تولید می‌کند و این یعنی با 0.1 حجم بیشتر سیلندرها حدود 40 اسب بخار قدرت و 13 نیوتن متر گشتاور کمتر از R8 تولید می کند!
مازراتی گرن توریسمو نیز همانند R8، از یک پیشرانه هم حجم 4.2لیتری V8 استفاده می‌کند که در دور موتور 7100 دور بر دقیقه حدود 15 اسب بخار قدرت کمتر از R8 یعنی 405 اسب بخار قدرت و حدود 30 نیوتن متر گشتاور بیشتر نسبت R8 یعنی 460 نیوتن متر در دور موتور 4750 دور بر دقیقه تولید می‌کند. تا اینجا استون مارتین در رده آخر جدول قرار دارد و مازراتی گشتاوری بیشتر از آئودی و آئودی هم قدرتی بیشتر از مازراتی تولید می‌کند، ولی با ورود پورشه 911 کاررا به لیست، تمامی معادلات به هم می‌خورد، چون پورشه 911 تنها با استفاده از یک موتور شش سیلندر H شکل خوابیده 3.6 لیتری، در دور موتور 7600 دور بر دقیقه حداکثر 415 اسب بخار قدرت و در دور موتور 5500 هم حداکثر 406 نیوتن متر گشتاور را تولید می‌کند و این در حالی است که با دو سیلندر کمتر، حدود 35 اسب بخار قدرت بیشتر از استون مارتین و 10 اسب بخار بیشتر از مازراتی قدرت تولید می‌کند، ولی همچنان 5 اسب بخار کمتر از R8 تولید می‌کند. البته در این زور آزمایی اسپرت‌ها وزن کلی این چهار خودرو هم بسیار مهم است که آئودی R8 حداکثر وزنی 1635 کیلوگرمی، استون مارتین ونتیج نیز حداکثر وزنی 1630 کیلوگرمی، مازراتی گرن توریسمو حدود 1880 کیلوگرم و پورشه 911 هم حدود 1394 کیلوگرم وزن دارد که در این بین پورشه کمترین وزن و مازراتی بیشترین وزن را در این تورنومنت به خود اختصاص داده‌اند، ولی جالب اینجاست که استون مارتین ونتیج با وزنی حتی کمتر از R8 و حجم سیلندری بیشتر از سایر خودروها، کمترین قدرت ممکن را تولید می‌کند!
مصرف سوخت این چهار اتومبیل اسپرت چقدر است؟ در این خصوص هم آئودی R8 مصرف سوخت شهری 21.7 لیتری و بزرگراه 14.1 لیتری را در شرایط ایده‌آل به خود اختصاص داده است و این در حالی است که رقیبانش همچون استون مارتین مصرف سوخت شهری 23.5 لیتری و اتوبان 14.8 لیتری را دارد و با این حال باز هم کمتر از R8 قدرت و گشتاور تولید می‌کند، واقعاً ما هم در فلسفه تولید پیشرانه استون مارتین مانده‌ایم! به هر حال، مازراتی هم مصرف سوخت شهری 21.7 لیتری و خارج از شهری 14.8 لیتری دارد و در نهایت پورشه 911 هم مصرف سوخت شهری 18.8 لیتری و خارج از شهری 12.8 لیتری را دارد که در این میان باز هم پورشه 911 کمترین مصرف سوخت را به علت حجم و سیلندرهای کمتر و استون مارتین هم پر مصرف‌ترین خودروی این لیست به حساب میآید.
دیگر آزمونی که ما بر روی کاغذ برای این چهار خودرو ترتیب داده‌ایم، تست معروف صفر تا صد شتاب و حداکثر سرعت خودروست که نتایج جالبی از این تورنومنت بدست آمده است. بگذارید اول کمی هیجانش را زیاد کنیم(!)، اولین خودروی تست شتاب و سرعت، آئودی R8 آلمانی با حداکثر قدرت 420 اسب‌بخاری است که در کنار آن سه خودروی پورشه 911 کاررا با قدرت 415 اسب بخاری، مازراتی گرن توریسمو 405 اسب بخاری و استون مارتین 380 اسب بخاری به خط شده‌اند که هر چهار خودروی اسپرت این لیست برای تبدیل دور موتور خود از جعبه دنده‌های شش سرعته دستی و اتوماتیک با قابلیت تعویض دنده دستی استفاده می‌کنند که در دو مدل مازراتی و استون مارتین توسط پدال‌های تعبیه شده در پشت فرمان عمل تعویض دنده صورت می‌پذیرد. خب، به سراغ تستمان برویم، آئودی R8 در این تورنومنت با بهره‌گیری از سیستم چهار چرخ محرک معروف کواترو، از حالت سکون حدود 4.5 ثانیه طول می‌کشد تا به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت برسد و در ادامه هم می‌تواند با حداکثر سرعتی 300 کیلومتر بر ساعتی به راه خود ادامه دهد. پس از R8 هم استون مارتین با ارسال نیروی تولیدی پیشرانه خود تنها به چرخ‌های عقب توانست در عرض 4.9 ثانیه صفر تا صد را پر کند و به حداکثر سرعت 280 کیلومتر بر ساعتی برسد و پس از آن هم مازراتی به لطف ارسال نیرو به چرخ‌های عقب، در عرض 4.9 ثانیه به سرعت صد کیلومتر بر ساعت رسید و پورشه 911 کاررا نیز با ارسال حداکثر قدرت تولیدی پیشرانه شش سیلندر خود به چرخ‌های عقب، می‌تواند شتاب حداقلی 4.9 ثانیه‌ای و حداکثر سرعت 285 کیلومتر بر ساعتی را به ثبت برساند و در این تورنومنت میبینید که آئودی R8 بهترین زمان و بیشترین سرعت را به ثبت رسانیده است.
به طور کلی از تمام گفته‌هایمان به صورت چکیده می‌توانیم بگوییم که اگر از خودروی زیبا و لوکس با امکانات زیاد خوشتان میآید و مصرف بالای سوخت و شتاب سریع برایتان چندان اهمیت ندارد، مازراتی و استون مارتین بهترین گزینه‌های پیش رو هستند، البته نه اینکه فکر کنید شتاب پایینی دارند، بلکه در این تست کند‌ترین خودروها شناخته شدند که مصرف سوخت بالایی نسبت به آئودی و پورشه داشته‌اند. اگر هم ظاهر برایتان مهم نیست (که البته ظاهر یک خودرو کاملاً یک موضوع سلیقه‌ای است) و به دنبال چابکی و اقتصادی بودن آن هستید، پورشه 911 کاررا گزینه مورد نظر ما خواهد بود و اگر هم خودرویی می‌خواهید که با قیمتی کمتر از آن‌ها و امکاناتی کمتر از آن‌ها، ولی قدرت و سرعتی بیشتر در کنار چهره‌ای زیبا داشته باشد، آئودی R8 مناسب ترین گزینه این لیست است. همه این‌ها را گفتیم تا آخر به این برسیم که آئودی R8 واقعاً با مهندسی عالی و حساب شده تولید شده است، هرچند از جهاتی پورشه بهتر عمل کرد، ولی طراحی تکراری پورشه کجا و R8 کجا؟
اگر به صورت اختصاصی به مشخصات فنی آئودی R8 بپردازیم، گفتنی است که آئودی برای حفاظت از سرنشین کناری و راننده یک کیسه هوای ایمنی را برای هرکدام از سرنشینان در نظر گرفته است و برای ثبات بیشتر اتومبیل هم در چهار طرف خودرو از سیستم تعلیق مستقل دوجناغه یا طبق دوبل استفاده شده است.
تجربه رانندگی
بالاخره فرصت آن پیش آمد که چرخی با این خودروی اسپرت درخیابان بزنیم، پیش از استارت زدن خودرو و حرکت دادن آن، صندلی‌های خودرو و فرمان اسپرت خودرو بود که همین ابتدای کار حس خیلی خوبی را به ما منتقل کرد، صندلی‌های نرم و راحت که راننده را به طور کامل پوشش می‌داد و در هشت جهت مختلف قابل تنظیم بود و توانست موقعیت دلخواه را برای ما فراهم کند. فرمان خودرو نیز به طور کامل در گوی دست می‌نشست و قسمت پایینی صاف آن هم با وجود سقف کوتاه ماشین‌های اسپرت، فضای کافی را برای مانور بیشتر پاها فراهم می‌کرد. با روشن کردن خودرو هم چند ثانیه‌ای مبهوت صدای دلنشین پیشرانه هشت سیلندر R8 شدیم و حقیقتاً دلمان نمی‌آمد از این حس خارج شویم، به هر حال راضی به حرکت دادن این پرچمدار آئودی در خیابان شدیم. راستش را بخواهید قبل از حرکت دادن این خودرو دلهره به سراغمان آمد، چون پیش از این تعریفات زیادی از قدرت و سرعت این اتومبیل شنیده بودیم، پس اول کارمان را با فشار آرام پدال گاز شروع کردیم و همه چیز خیلی عادی و باب میلمان پیش می‌رفت، ولی پس از چند دقیقه رانندگی با این خودرو و آشنایی با چند و چون آن، پاهایمان بر روی پدال گاز سنگینی کرده و دلگرم به اذیت کردن پیشرانه هشت سیلندر خودرو شدیم، برای سنجش شتاب خودرو، سرعت را ابتدا کم کردیم و به یکباره پدال گاز را فشار دادیم و نتیجه آن هم بلند شدن صدای موتور و چسبیدنمان به صندلی خودرو بود، شتاب هیجان انگیز و بسیار بالایی که پیش از این نمونه آن را در هنگام مسافرت با هواپیما تجربه کرده بودیم و انصافاً شتاب بالا و لذت بخشی را داشت که ما را مجبور کرد تا برای چندین و چندبار این کار را انجام دهیم و هربار هم برای دفعه بعدی دلگرم می‌شدیم.
در هنگام پیچیدن، خودرو خیلی خوب و کامل به پیچ‌های مختلف در سرعت‌های مختلف پاسخ می‌داد و هربار به ما ثابت می‌کرد که سیستم چهار چرخ محرک کواترو بی‌دلیل در این خودرو مورد استفاده قرار نگرفته است و ترمزهای قدرتمند آن هم حاشیه امنی را برای تست‌های مختلف ما فراهم می‌کرد. طی چندین دقیقه رانندگی با R8 سواری نسبتاً خشک خودروهای اسپرت را به وضوح احساس کردیم، ولی به لطف سیستم‌های تعلیق مستقل طبق دوبل که بر روی هر چهار چرخ این خودرو مورد استفاده قرار گرفته‌اند، آنچنان خشک و زننده نبود. به هر حال رانندگی با R8 تبدیل به یکی از بهترین تجربیات چند ساله‌مان شد که همیشه و همه جا در دسترس نخواهد بود.
در انتها از مالک این خودروی زیبا تشکر می‌کنیم که برای تهیه این گزارش با گروه خودروبانک همکاری کردند.
