ناشناخته‌ای از سرزمین ناپلئون، بررسی رنو لاگونا کوپه

مقدمه

لاگونا نامیست که برای بیش از دو دهه به خانواده ای از محصولات رنو اطلاق می شد. اولین نسل لاگونا در سال 1993 به بازار معرفی شد و در دو نسخه ی سدان و استیشن واگن تونست نظر مثبت خریداران را جلب کند. لاگونا نسل اول با موتورهای مختلفی عرضه می شد که از موتور 1.6 لیتری ضعیف K4M (مشابه با تندر خودمان) تا موتور 6 سیلندر 263 اسب بخاری را شامل می شدند. بین سال های 2001 تا 2007 نیز نسل دوم لاگونا موفقیت های قبل را ادامه داد و سرانجام در سال 2007 رنو لاگونا نسل سوم با نام لاگونا III به بازار معرفی شد. لاگونا نسل سوم از هر جهتی نسبت به نسل های قبلی بهتر بود ضمن اینکه شاهد بهبود ایمنی و ورود موتورهای قدرتمند نیسان به خط تولید رنو نیز بودیم. با این وجود امروز نمی توان نام لاگونا را در میان محصولات رنو دید و این خودرو در ابتدا با مدل لتیتود و سپس با تالیسمان جایگزین شد.

آخرین مدل لاگونا تا سال 2015 روی خط تولید قرار داشت. رنو لاگونا هیچگاه به صورت عمده به بازار کشورمان راه پیدا نکرد و البته با وجود مزایایی که داشت به نظر می رسد در صورت عرضه نیز نمی توانست با رقبای شرقی خود رقابت کند. مدل های استیشن واگن و سدان این خودرو در ایران عرضه نشدند اما تعداد محدودی مدل کوپه که اتفاقا به موتور قدرتمند 3.5 لیتری هم مجهزند به بازار ایران راه یافتند و امروزه جزو خودروهای خاص خیابان محسوب می شوند.

طراحی ظاهری، ساده ولی خاص

رنو لاگونا کوپه در نمای جلو شباهت زیادی با مدل های سدان و استیشن خود دارد. چراغ های جلو زاویه ای تیز دارند و ورودی هوای بزرگی هم در سپر وجود دارد که نقش جلوپنجره را بازی می کند. در کل با وجود سادگی و کمی قدیمی بودن اما به نظر می رسد طرح چندان بی تناسبی نیست ولی طوری هم نیست که همانند سراتو کوپه افراد زیادی را جذب خود کند. از بغل هم سقف هلالی که با قوسی زیبا و ملایم به صندوق عقب می رسد. طراحی عقب اما خاص ترین بخش لاگوناست و جالب است برخی معتقدند مرسدس اس کلاس کوپه شباهت زیادی با لاگونا دارد. چون پیش از آنکه این چراغ های کشیده و نازک را در مرسدس بنز ببینیم آنها را در لاگونا دیده بودیم.

قسمت میانی صندوق بار با شیب جالبی بالاتر آمده و خط ادامه یافته از ستون ها نیز به همین بخش منتهی می شوند. سایر بخش ها ساده است و در پایین سپر هم دو عدد خروجی اگزوز در دو سمت نصب شده اند. در کل لاگونا طرحی خاص و البته کمی قدیمی شده دارد که قابل قیاس با طرح های امروزی رنو نیست اما برخی همین خاص بودن را می پسندند.

کابین و امکانات

برعکس بدنه‌ی خاص لاگونا، با باز کردن درها با فضایی کاملا معمولی که اصلا با ظاهر اسپرت خودرو همخوانی ندارد مواجه خواهید شد. داشبورد لاکونا که به مدل های اسکالا و فلوئنس شباهت دارد کاملا رنگ و بوی قدیمی به خود گرفته و حتی یک مانیتور رنگی هم ندارد. پشت آمپرها و غربیلک فرمان هم شبیه رنو سفران هستند و اصلا حس رانندگی با یک خودروی قوی ۶ سیلندر را منتقل نمی کنند.

پشت فرمان کلید اینترفیس سیستم صوتی نصب شده که این هم بسیار شبیه به اینترفیس رنو ساندروست و حداقل کاش در این خودروی گران قیمت این کلیدها به روی فرمان منتقل می شدند. کنسول مرکزی هم برعکس خطوط تیز بدنه، خطوط نرمی دارد و در انتها به داشبورد رسیده و در زیر آن مخفی می شود. نمونه مورد بررسی ما به جوی استیک هم مجهز نبود و به جای جوی استیک که دقیقا پشت اهرم دنده است یه حفره برای قرار دادن وسایل کوچک قرار داده شده بود.

اگر بخواهیم به امکانات لاگونا نگاهی داشته باشیم باید به تهویه دوگانه خودکار، تنظیم برقی صندلی برای راننده و شاگرد، گرمکن صندلی های جلو، تنظیم نور پشت آمپر، سیستم کنترل پایداری، استارت دکمه ای، خروجی 12 ولتی درون کنسول وسط و برای سرنشینان عقب، خروجی سیستم تهویه برای سرنشینان عقب، تودوزی چرمی، حافظه صندلی راننده، اینترفیس سیستم صوتی پشت فرمان و زیر آرنجی برای صندلی های عقب اشاره کرد. رنو لوگان همچنین در تست یوروNCAP موفق به کسب 5 ستاره ایمنی شده و خودروی ایمنی محسوب می شود.

بخش فنی، نمره ی 20 برای نیسان، نه برای رنو

رنو لاگونا در بازار اروپا با طیف وسیعی از موتورهای دیزلی و بنزینی فروخته می شد. موتورهای دیزلی این خودرو 1.5، 2 و 3 لیتری بودند و موتورهای بنزینی نیز 1.6 لیتری 4 سیلندر، 2 لیتری، 2 لیتری توربو و 3.5 لیتری شش سیلندر بودند.

نمونه های وارد شده به ایران قوی ترین مدل بوده و به موتور 6 سیلندر 3.5 لیتری مجهز هستند. این موتور با کد VQ35DE ساخت گروه نیسان بوده و به جز رنو لاگونا در خودروهای نیسان مورانو، نیسان 350Z و رنو لتیتیود نیز استفاده شده است. این موتور با قطر پیستون 95.5 میلیمتر و طول کورس 81.4 میلیمتر به سیستم زمان بندی متغیر سوپاپ مجهز است و در سال های 2002 تا 2007 و سال 2016جزو 10 موتور برتر Ward قرار داشت. در ساخت این موتور از میل لنگ و شاتون های ساخته شده به روش فورجکاری استفاده شده و پیستون ها نیز دارای پوشش مولیبدنومی برای کاهش اصطکاک هستند. در کنار این، نیسان توانسته با استفاده از مانیفولد هوای بهینه سازی شده‌ی نایلونی راندمان موتور را بالاتر ببرد. موتور VQ35DE یکی از بهترین راندمان ها و مصرف سوخت ها را در بین موتورهای شش سیلندر هم حجم خود دارد. موتور VQ35DE در خودروهای مختلف خروجی های متفاوتی دارد و در رنو لاگونا می تواند 238 اسب بخار قدرت و 330 نیوتون متر گشتاور تولید کند.

موتور VQ35DE در کنار همه‌ی مزایایی که دارد نیاز به دقت در نگهداری نیز دارد. اگر حواستان به دمای موتور نباشد و یا مشکلی در سیستم خنک کننده‌ی این موتور پیش بیاید این مساله می تواند سبب آسیب دیدن موتور و تغییر شکل سرسیلندر شود که با هزینه کم قابل رفع نیست. همچنین استفاده از سوخت بی کیفیت در این موتور می تواند به کاتالیزور آسیب زده و باعث شود که پودر سرامیکی از کاتالیزور وارد موتور شود. وارد شدن این ذرات به موتور می تواند به دیواره‌ی سیلندرهای آسیب برساند. اگر دیواره سیلندرها آسیب ببینند این مورد سبب افزایش مصرف سوخت و مصرف روغن موتور خواهد شد. بنابراین پیشنهاد می شود در صورت آسیب دیدن کاتالیزور ها فورا آنها را با کاتالیزورهای نو تعویض کنید.

انتقال نیرو در لاگونا با استفاده از یک گیربکس 6 دنده اتوماتیک به چرخ های جلو انجام می شود.

رانندگی

روشن کردن لاگونا همانند سایر رنوها با قرار دادن سوئیچ کارتی در شیار کنسول و فشردن کلید استارت انجام می شود. در حالت درجا نفوذ صدا به کابین خوب است و لرزشی هم حس نمی شود. در دنده ی D حرکت را آغاز می کنیم. شتاب صفر تا صد لاگونا 3.5 لیتری به صورت استاندارد 7.4 ثانیه است که با توجه به شرایط سوخت و ارتفاع از سطح دریای تهران قابل دستیابی نیست اما خودرو کشش خوبی دارد و به خوبی می توانید با آن شتاب گیری کنید. عملکرد گیربکس نرم بوده و در حد متوسطی قرار دارد اما نمی توان آن را با گیربکس خودروهای آلمانی مقایسه کرد.

صندلی های لاگونا نیز حمایت خوبی را از بدن به عمل می آورند و چه سرنشینان جلو و چه عقب سر پیچ ها اذیت نخواهند شد اما مشکلی که در طولانی مدت گریبانگیر سرنشینان خواهد شد سواری نسبتا خشک این خودرو است که لاستیک های دیواره کوتاه هم در آن بی تاثیر نیستند. در قبال این سواری خشک، هندلینگ لاگونا خوب بوده و بهتر از بسیاری خودروهای دیفرانسیل جلو عمل می کند. به نوعی بخشی از راحتی این خودرو فدای پایداری خوب آن شده است. فضای داخلی هم برای سرنشینان جلو خوب اما برای سرنشینان عقب چندان جالب نیست اما به هر حال با یک خودروی کوپه طرفیم و سایر رقبای لاگونا نیز وضعیت بهتری ندارند. فضای صندوق رنو لاگونا کوپه 423 لیتر است که برای یک سفر کفایت می کند ولی می توان با تا کردن صندلی های عقبی فضای صندوق بار را افزایش داد و یا اجسام طویل را درون صندوق جای داد. با وجود وزن 1597 کیلوگرمی، لاگونا کاملا خود را در قامت یک کوپه‌ی چابک و تند و تیز نشان می دهد. برخی طرفداران رنو سعی داشتند لاگونا کوپه را رقیبی برای بی ام و سری 3 جلوه دهند که البته توانایی های لاگونا به سری 3 نمی رسد اما باید اعتراف کرد که لاگونا کوپه تلاش زیادی برای خوب بودن می کند و از نظر رانندگی نمره ی خوب را می توان به آن داد. ترمزهای دیسکی در هر چهارچرخ که در جلو دیسک های آن از نوع خنک شونده هستند نیز تضمین کننده ی توقف امن هستند.

چند نکته در هنگام رانندگی با لاگونا جلب توجه می کند، نخست کیفیت متوسط به بالای کابین است و با وجود چند سال افت کیفی خاصی دیده نمی شود. مورد بعدی کروز کنترل خسته کننده ی رنو است که باید ابتدا با کلیدی از روی کنسول مرکزی آن را روشن کنید و سپس از روی فرمان تنظیم کنید. این ایراد را می توان به ساخته های نوین رنو چون تالیسمان و کولیوس نیز نسبت داد. جای خالی شیفترهای پشت فرمان هم کاملا حس می شوند و رقبای هم قیمتی همچون تویوتا GT، کیا سراتو کوپه و هیوندای جنسیس کوپه همگی از شیفترهای پشت فرمان برخوردارند.

آیا لاگونا انتخاب خوبیست؟

لاگونا کوپه قیمتی در حدود 300 تا 350 میلیون تومان دارد. این خودرو با وجود مزایایی که دارد اما بدفروش بوده و خدمات مناسبی هم ندارد. دوستان و اطرافیان زیادی بودند که از خدمات خودروهای وارداتی رنو گله مند بوده و قیمت بالای قطعات رنو نیز بر نارضایتی شان افزوده بود. حتی یکی از دوستان مدت ها منتظر یافتن لنت برای رنو تالیسمان بوده و دوست دیگری هم یک ماه معطل پیدا شدن سنسور دمای موتور برای رنو فلوئنس خود مانده بود و در نهایت با ناامیدی اقدام به نصب سنسور پژو 405 روی خودرو کرد! بنابراین نمی توان انتظار داشت که قطعات لاگونا را به راحتی و با قیمت خود بتوان پیدا کرد. این دقیقا موردی است که رقبای شرقی رنو در آن مزیت دارند و برای مثال لوازم جنسیس کوپه و یا سراتو کوپه به راحتی و با قیمت بهتری پیدا می شود. از طرفی در بیرون نیز افراد کمتری روی محصولات رنو کار می کنند و همین می تواند یافتن یک مکانیک متخصص برای لاگونا را سخت تر کند و این در حالی است که مراکز تخصصی زیادی در زمینه خودروهای کره ای و ژاپنی موجود هستند و در صورت عدم تمایل به مراجعه به نمایندگی ها می توانید به این مراکز مراجعه کنید. بنابراین می بینید که مزیت لاگونا در انتها تنها به خاص بودن این خودرو خلاصه می شود و سایر نکات مثبت این خودرو را دیگر رقبا نیز دارند. در یکی از وبسایت های خارجی نیز از عیوب لاگونا به ایرادات برقی زیاد این خودرو اشاره شده بود. پس اگر دوست دارید خودروی شما توجه سایرین را در خیابان جلب کند می توانید به سراغ لاگونا کوپه بروید و اگر خاص بودن خیلی برایتان مهم نیست، خرید یک جنسیس کوپه‌ی کارکرده می تواند انتخابی منطقی تر باشد. در ادامه جدول مشخصات فنی و گالری تصاویر رنو لاگونا را مشاهده کنید.