مقایسه رنو ساندرو و برلیانس H320، رقابت میان کیفیت و آپشن

چندسالی است که سلیقه بازار خودرو به سمت خودروهای هاچ بک گرایش پیدا کرده و خودروسازان داخلی با افزودن خودروهای اینچنینی به سبد محصولات خود، سعی در سهم خواهی بیشتر از این بخش از بازار دارند. یکی از شرکت های پیشرو در این زمینه پارس خودرو بوده که عرضه محصولات رنو و برلیانس، سهم بسزایی از خودروهای اقتصادی را به خود اختصاص داده است. رنو ساندرو و برلیانسH320 دو خودرویی است که توسط این خودروساز به بازار عرضه می شوند و رقابت تنگاتنگی را با یکدیگر در بازار تجربه می کنند.

هر کدام از این دو خودرو ویژگی هایی دارند که به واسطه آن توانسته اند نظر بخشی از خریداران را به خود جلب کنند. به عنوان مثال بسیاری از خریداران علت انتخاب رنو ساندرو را کیفیت خوب آن بیان می کنند، از طرفی علاقه مندان به برلیانس H320، طراحی خوب و امکانات رفاهی مناسب را دلیل فروش بالا و موفقیت این محصول عنوان می کنند. حال تیم خودروبانک بر آن شد تا با مقایسه ای میان این دو خودرو و بررسی مزایا و معایب هر یک از آن ها، گزینه معقول تر و مقرون به صرفه تر را میان این دو هاچ بک فرانسوی و چینی مشخص کند.

نگاهی به تاریخچه حضور دو خودرو در بازار ایران

پارس خودرو در سال 1394 با اضافه کردن برلیانس و رنو ساندرو به سبد محصولات خود، جزو خودروسازانی بود که همزمان دو خودرو در یک سگمنت را به بازار معرفی و عرضه کرد. محصولات برلیانس به دلیل همکاری مشترک با ب ام و، از نظر طراحی ظاهری شباهت هایی را با محصولات این کمپانی مطرح آلمانی دارد، به همین خاطر در همان ابتدا با استقبال نسبتا خوبی همراه شد. این خودرو از نظر فنی شباهت هایی با رنو ساندرو دارد که همین موضوع رقابت آن ها را نزدیک تر می کند. از طرف دیگر رنو ساندرو خودرویی است که در کلاس بدنه هاچ بک 5 در به عنوان نمونه هاچ بک سدان لوگان یا همان L90 در سال 2009 روانه بازار شد. تولید این خودرو تا سال 2012 ادامه داشت و نسل دوم آن از سال 2012 تا چندی پیش روی خط تولید رنو و داچیا رومانی قرار داشت.

نگاهی بر طراحی ظاهری

طراحی ظاهری یکی از پارامترهای مهم در انتخاب خودرو از دیدگاه مشتریان است که در مقایسه میان رنو ساندرو و برلیانس H320، به عقیده بسیاری از علاقه مندان به خودروهای هاچ بک، برلیانس برنده این رقابت خواهد بود. زیرا بهره مندی از المان های بروز و مدرن تر در طراحی در این خودرو، سبب شده ظاهری اسپرت و جوان پسند برای آن رقم بخورد. برلیانس H330 خودرویی است که در سگمنت هاچ بک ‌ها با توجه به ظاهر زیبا و به‌روزی که دارد، توانست توجه بسیاری از جوانان و خانواده‌ها را به خود جلب کند. در نمای جلوی این خودرو شاهد طرحی اسپرت و پویا هستیم که به دلیل جوینت‌ونچر میان کمپانی برلیانس و ب‌ام‌و، شمای کلی از محصولات ب‌ام‌و ‌را می‌توان مشاهده کرد که همین موضوع بر جذابیت ظاهری آن افزوده است. نمای جانبی نیز دارای خطوطی است که روی گلگیرها و درها نقش بسته‌اند، این خطوط سبب شده تا بدنه حجیم‌تر و اسپرت‌تر شود. همچنین رینگ‌های آلومینیومی نیز در زیبایی نمای جانبی بی‌تاثیر نیستند. نمای عقب در مقایسه با سایر بخش‌ها، از طرحی ساده‌تر برخوردار بوده که البته باید گفت، همین سادگی سبب شده تا با طرحی پخته و ظاهری زیبا رو‌به‌رو شویم. در کل می‌توان گفت برلیانس در مقایسه با رقیب فرانسوی خود از ظاهری زیباتر برخوردار بوده که این موضوع در فروش و محبوبیت آن تاثیر بسزایی گذاشته است.

رنو ساندرو خودروی بازنده در بخش طراحی، به دلیل اینکه سال ها پیش طراحی و تولید شده، دارای ظاهری ساده و کلاسیک بوده که به اصطلاح از طرحی محافظه کارانه بهره گرفته است. اما این طرح ساده در دل خود رگه هایی از خودروهای اروپایی را به نمایش می گذارد که برای بسیاری از علاقه مندان حائز اهمیت است. در نمای جلوی این خودرو طرح کمانی که از طرفین چراغ ها شروع شده و جلوپنجره بزرگ را شامل می شود، ظاهری نسبتا آرام و بدور از آلایش را ایجاد کرده است. همانطور که گفته شد سادگی اصلی ترین المانی است که در دستور کار طراحان رنو قرار گرفته که می توان حاصل آن را نمای جلو که به نوعی مهم ترین بخش در طراحی ظاهری خودرو است، مشاهده کرد. در نمای جانبی نیز ویژگی بارزی به غیر از خطوط حجم دهنده ای که روی گلگیرها و درها نقش بسته اند، به چشم نمی خورد. از آن جایی که این خودرو با دو نسخه دنده دستی و اتوماتیک به بازار عرضه می شود، تفاوت اندکی از لحاظ ظاهری میان آن ها دیده می شود. نسخه دنده دستی این خودرو برخلاف نمونه اتوماتیک، فاقد دستگیره های در همرنگ بدنه، قاب پشت آینه و فلاپ های همرنگ بدنه نصب شده زیر درها است. اما در سایر بخش ها بدون هیچ گونه تغییر، مانند نسخه اتوماتیک ظاهر شده است.

نمای عقب ساندرو بیش از هر جای دیگر روحیه اروپایی این خودرو را به نمایش می گذارد، زیرا فرم انحنای در صندوق و طراحی چراغ ها، شباهت هایی با محصولات آلمانی نظیر گلف دارد. به همین خاطر می توان گفت که ظاهر ساندرو از هماهنگی خوبی میان بخش های مختلف برخوردار بوده و توانسته ظاهر کلی ساده اما قابل قبولی را ایجاد کند.

طراحی فضای کابین

در بخش طراحی فضای کابین نیز مانند طراحی ظاهری باید گفت برنده این رقابت برلیانس H320 خواهد بود. زیرا طراحی کابین برلیانس H320 به دلیل دارا بودن از المان های بروز طراحی نظیر بهره مندی از دو رنگ کرم و طوسی در داشبورد و تودوزی، توانسته نظر بسیاری از خریداران را به خود جلب کند. اما کابین رنو ساندرو از طرحی قدیمی و ساده بهره گرفته است که در واقع می توان آن را نمونه ارتقا یافته کابین تندر 90 دانست. زیرا در برخی از جزئیات نظیر کنسول میانی و فرم داشبورد و رودری ها دستخوش تغییر شده است.

اما مهم ترین نکته در مقایسه کابین این دو خودرو، کیفیت متریال مصرفی و دقت مونتاژ قطعات است که می توان گفت رنو ساندرو با اختلاف قابل توجهی برنده رقابت کیفی خواهد بود. زیرا خط تولید رنو در کارخانه پارس خودرو توسط ناظران رنو مورد بررسی قرار گرفته و در صورت رعایت نکردن استانداردهای لازم، اجازه خروج محصول از خط به آن ها داده نمی شود. اما هنگامی که با دقت به درون کابین برلیانس نگاه می کنیم، متوجه می شویم که کیفیت قطعات مصرفی چندان رضایت بخش نبوده و در مدت زمان طولانی ممکن است کیفیت خود را از دست بدهند. همچنین دقت مونتاژ در این خودرو به نسبت ساندرو کمتر بوده که می تواند در مدت زمانی مشابه مشکلاتی از قبیل به سر و صدا افتادن داشبورد و اجزای تشکیل دهنده اتاق را در پی داشته باشد.

امکانات رفاهی

همان طور که در ابتدای متن به آن اشاره کردیم، امکانات رفاهی یکی از مهم ترین تفاوت های این دو خودرو است که سبب شده نمونه چینی در بازار بیشتر مورد پسند واقع شود. به همین خاطر اگر بخواهیم به لیست امکانات رفاهی برلیانس H320 اشاره کنیم، باید مواردی از قبیل 2 عدد کیسه هوای راننده و سرنشین جلو، رینگ 15 اینچی آلومینیومی، فرمان کمک برقی، تهویه مطبوع خودکار، ترمز جلو و عقب دیسکی ABS و EBD، سانروف، سنسور دنده عقب، تنظیم صندلی راننده در 8 جهت، تنظیم الکتریکی آینه‌ها، مه شکن جلو و باز شدن خودکار درب‌ها هنگام تصادف، سیستم ورود و استارت بدون کلید، کامپیوتر سفری، قابلیت تنظیم نور صفحه‌ کیلومتر شمار، بسته شدن پنجره‌ها با استفاده از ریموت، تنظیم برقی آینه‌های جانبی و ... را متذکر شد.

از امکانات رفاهی ساندرو نیز می توان به مواردی از قبیل 2 کیسه هوای سرنشین و راننده، فرمان هیدرولیک، سیستم تهویه مطبوع دستی، کنترل سیستم صوتی از پشت فرمان، تنظیم برقی آینه های جانبی، بالابر برقی هر چهار شیشه، چراغ مه شکن جلو و عقب و تنظیم دستی صندلی های جلو به همراه تنظیم ارتفاع صندلی راننده، اشاره کرد.

مشخصات فنی قوای محرکه

بخش مشخصات فنی همیشه یکی از جذاب ترین قسمت ها در مقایسه دو خودرو به شمار می رود. زیرا در این قسمت مشخص می شود که یک خودرو از چه پیشرانه ای بهره می گیرد و چه قابلیت هایی را از خود به نمایش می گذارد. دو خودروی مدنظر از لحاظ فنی شباهت های نسبتا زیادی با یکدیگر دارند که همین موضوع رقابت میان آن ها را نزدیک تر کرده است.

رنو ساندرو مانند تندر 90 از یک پیشرانه چهار سیلندر تنفس طبیعی ۱۶ سوپاپ با کد فنی KM4-A6 بهره می‌گیرد. این موتور با حجم دقیق ۱۵۹۸ سی سی توانایی تولید نیرویی معادل ۱۰۵ اسب بخار در دور موتور ۵۷۵۰ RPM را داشته، همچنین حداکثر گشتاور تولید شده این موتور 140 نیوتون متر در در دور موتور ۳۷۵۰ RPM است که از ویژگی های بارز آن به شمار می رود. نیروی تولید شده موتور در این خودرو توسط دو نوع جعبه دنده 5 سرعته دستی و 4 سرعته اتوماتیک اتوماتیک به چرخ‌های جلویی منتقل می‌شود. از نکات بارز پیشرانه رنو ساندرو می توان به استهلاک بسیار کم و عمر مفید زیاد قطعات مصرفی آن اشاره کرد که می توان از آن به عنوان یکی از بزرگترین مزیت ها و برتری های این خودرو در مقایسه با رقبا یاد کرد.

ما در مشخصات فنی برلیانس H320 تنوع بیشتری را نسبت به رقیب فرانسوی شاهد هستیم. در ابتدا پارس خودرو پیشرانه چهار سیلندر 1.5 لیتری با حداکثر توان خروجی معادل 103 اسب بخار در 5800 دور در دقیقه و حداکثر گشتاور 138 نیوتون متر در 3800 دور در دقیقه را روانه بازار کرد. اما پس از گذشت حدودا دو سال از عرضه آن، اقدام به ارتقای پیشرانه کرد و برلیانس را با پیشرانه 1.6 لیتری روانه بازار کرد. این پیشرانه با حجم دقیق 1654 سی سی توانایی تولید نیرویی معادل 114 اسب بخار در 6000 دور در دقیقه و حداکثر گشتاور 154 نیوتون متر در 4000 دور در دقیقه را دارد. لازم به ذکر است که برلیانس H320 نیز مانند رنو ساندرو با دو نسخه دنده دستی و اتوماتیک به بازار عرضه می شود.

تجربه رانندگی

از آنجایی که مشخصات فنی هر دو خودرو نسبتا یکسان بوده و در یک کلاس با یکدیگر رقابت می کنند، انتظار می رود تجربه رانندگی آن ها نیز تفاوت چندانی نداشته باشد. اما هنگامی که پشت فرمان هر یک از این دو خودرو می نشینید، مزایا و معایبی را مشاهده می کنید که هر کدام می تواند از ویژگی های این خودروها به شمار رود.

ابتدا پشت فرمان برلیانس H320 می نشینیم تا خس رانندگی با آن را تجربه کنیم. در همان ابتدا اگر جزو افراد بلند قامت باشید، شاید نشستن روی صندلی راننده برایتان کمی دشوار باشد، زیرا نوع قرار گیری ستون فرمان و فاصله آن با صندلی به گونه ای است که ممکن است زانوهایتان با آن برخورد کند. به هر ترتیب با چرخاندن اهرم مخصوصی به جای کلید در توپی استارت قرار گرفته است، پیشرانه را روشن می کنیم. با قرار دادن اهرم تعویض دنده در حالت D، شروع به حرکت می کنیم. با توجه به این که جعبه دنده 4 سرعته اتوماتیک این خودرو محصول کمپانی هیوندای پاورتک است، ضریب ایمنی و اطمینان خاطر از کیفیت آن بالا بوده و به شما این اطمینان را می دهد که تعویض دنده ها به نرمی انجام می گیرد. اما همین موضوع سبب می شود هنگام شتاب گیری های ناگهانی این اجازه را به شما ندهد که معکوس های سنگین بکشید، زیرا این کار استهلاک جعبه دنده را بالا برده و از میزان عمر مفید آن می کاهد. شروع حرکت در برلیانس چندان هیجان انگیز نبوده و برخلاف ظاهر جوان پسندش چندان خوشایند جوانان نخواهد بود. اما فرمان برقی این خودرو عملکرد بسیار خوبی داشته و در مقایسه با سایر رقبای همرده بسیار نرم تر عمل می کند. این موضوع در شهرهای شلوغ مانند تهران که فضای پارک به سختی پیدا می شود و معمولا محدودیت فضا برای رانندگان دردسرهایی را ایجاد می کند، بسیار مفید و کارآمد خواهد بود.

کیفیت سواری این خودرو به گونه ای است که اگر پیش از این مالک یکی از محصولات داخلی بودید، به خوبی می توانید تفاوت آن را با این خودروی چینی متوجه شوید. سر و صدای ورودی به کابین نسبتا کم بوده و سیستم تعلیق در جذب ضربات ناشی از ناهمواری های مسیر به خوبی عمل می کند. این نرمی سواری یکی از ویژگی های بارز برلیانس به شمار می رود. اما یک موضوعی هنگام تست و بررسی این خودرو با آن مواجه شدیم، عمل نکردن سیستم کی لس استاتر هنگام روشن کردن بود. به گفته مالک این اولین باری بود که این مشکل رخ داده و تا بحال همچین ایرادی بروز نداده است. پس تماس با یکی از نمایندگی های مجاز پارس خودرو و درمیان گذاشتن ماجرا، متوجه شدیم که فرمان قفل شده و اجازه استارت خوردن را نمی دهد. به همین خاطر با باز کردن سر باطری و ریست شدن سیستم برقی و ECU خودرو، مشکل برطرف شد و سرانجام پس از 20 دقیقه خودرو روشن شد. بروز این مشکل می تواند عواقب زیادی را برای مالکان این خودرو به همراه داشته باشد. به عنوان مثال اگر این اتفاق در یکی از جاده های بین شهری برای خودرویی رخ دهد و مالک آن نتواند آن را برطرف کند، می تواند مشکلات دیگری را به همراه داشته باشد. شاید در چنین مواقعی اهمیت کیفیت و اصالت یک خودرو به خوبی نمایان شود و فرق میان کیفیت و امکانات رفاهی مشخص شود. با این حال پس از بروز این مشکل با احتیاط بیشتر خودرو را به محل اولیه بازگرداندیم و سراغ رقیب اروپایی یعنی رنو ساندرو رفتیم.

هنگامی که از برلیانس پیاده می شوید و سوار ساندرو می شوید، به خوبی تفاوت های ظاهری و طراحی کابین این دو خودرو به چشمتان می آید، زیرا فضای کلی کابین ساندرو بسیار ساده و بی آلایش است. با این حال موتور ساندرو را استارت می زنیم و با قرار دادن اهرم تعویض دنده در حالت D شروع به حرکت می کنیم. شروع حرکت ساندرو به واسطه وزن کمتر و بهره مندی از جعبه دنده اتوماتیک 4 سرعته AL4، چالاک تر و سرحال تر به نظر می رسد که البته این موضوع نه تنها در شتاب اولیه، بلکه در شتاب ثانویه و شتاب گیری های ناگهانی نیز به خوبی قابل مشاهده است. جعبه دنده ساندرو یکی از نکات بارزی است که می تواند نظر خریداران را به خود جلب کند. زیرا کاملا گوش به فرمان راننده عمل می کند و برخلاف برلیانس در اغلب اوقات با دستور شما مبنی بر کاهش دنده ها موافقت می کند. همین موضوع سبب می شود رانندگی اسپرت تری را با ساندرو تجربه کنید. از طرفی کیفیت بالای مجموعه موتور و گیربکس این اطمینان خاطر را به شما می دهد که تا جای ممکن آن ها را تحت فشار قرار دهید و بالاترین راندمان را از آن دریافت کنید. سواری رنو ساندرو به نوبه خود نرم و آرام است و تنش کمی را به سرنشینان منتقل می کند، اما در مقام مقایسه با برلیانس باید بگوییم که سواری سفت تری را نسبت به آن ارائه می کند. همچنین به دلیل اینکه فرمان ساندرو از نوع هیدرولیک است، به نسبت برلیانس سفت تر بوده که در این بخش نیز می توان گفت برتری با رقیب چینی است.

نتیجه گیری

در پایان اگر بخواهیم یک نتیجه گیری کلی از مقایسه این دو خودرو داشته باشیم، باید بگوییم که اگر قصد خرید یک خودروی هاچ بک با قیمتی حدود 100 تا 115 میلیون تومان دارید، باید ابتدا نوع نیاز، نوع کاربری، امکانات مورد نظر و اولویت های مدنظر خود را مشخص کنید تا بتوانید میان گزینه های موجود انتخابی اصلح را داشته باشید. زیرا همانطور که در بالا گفته شد، هر یک از این دو خودرو در برخی از موارد برتری های را نسبت به یکدیگر دارند که می تواند نسبت به اولویت های هر فرد مورد توجه آن قرار بگیرند. اما در کل باید گفت که رنو ساندرو با توجه به استهلاک بسیار کم و کیفیت بالای قطعات و متریال مصرفی، گزینه ای منطقی از لحاظ اقتصادی است که می تواند به دلیل جادار بودن فضای کابین و قسمت بار با توجه به هاچ بک بودن، مناسب خانواده ها نیز باشد.

اما اگر امکانات رفاهی نظیر سیستم ورود و استارت بدون کلید، سانروف، تودوزی دو رنگ و امثال این ها برایتان اولویت داشته باشد، قطعا برلیانس می تواند پاسخگوی نیازتان باشد.

همچنین ذکر این نکته خالی از لطف نیست که پس از برهم خوردن برجام و به تعلیق درآمدن فعالیت رنو در ایران، تامین قطعات یدکی محصولات رنو از جمله ساندرو، کمی با مشکل همراه شده که به تبع آن قیمت قطعات در بازار نیز بالا رفته است. البته قطعات یدکی برلیانس نیز از همان ابتدا با قیمت بالایی عرضه می شد. اما در حال حاضر تامین قطعات ساندرو کمی به سختی انجام می گیرد. البته با توجه به کیفیت بالاتر ساندرو نسبت به برلیانس، شاید کمتر نیاز به قطعات یدکی در این خودرو احساس شود، اما از آن جایی که نمی توان هیچ چیزی را پیش بینی کرد، عنوان کردن این موضوع خالی از لطف نبوده. در پایان از سیامک محسنی مالک محترم خودرو رنو ساندرو و احمدرضا یاری مالک محترم برلیانس H230 جهت همکاری و در اختیار قرار دادن خودرو به منظور تست و بررسی کمال تشکر و قدردانی داریم.