جنگ در جبهه متحدین؛ پورشه 718 در برابر آلفارومئو 4C

رقابت موتور وسط ها

آلمان و ایتالیا در جنگ جهانی جبهه‌ی متحدین را تشکیل می دادند که در کنار ژاپن علیه قوای متفقین جنگیدند. کشورهای متحدین در صنعت و تکنولوژی از برترین های عصر خود بودند (البته هنوز نیز هستند) اما با پایان جنگ جهانی وضعیت این کشورها رو به وخامت گذاشت و سالها طول کشید تا دوباره بتوانند قوای از دست رفته‌ی خود را بازیابی کنند. امروز به یاد روزهای جنگ جهانی جهانی تصمیم گرفتیم دو جنگجوی آلمانی و ایتالیایی را در برابر یکدیگر قرار دهیم، دو خودرویی که هر یک سلاحی خطرناک در دستان رانندگان حرفه ای هستند و رقابت با آنها بسیار دشوار است. پورشه 718 و آلفارومئو 4C. پورشه 718 در نسخه‌ی کوپه با نام کیمن و در نسخه ی بدون سقف با نام باستر در بازار حضور دارد و آلفارومئو 4C نیز در مدل کوپه و اسپایدار به بازار عرضه می شود. مدل اسپایدر این خودرو البته به بازار ایران راه پیدا نکرد و تنها مدل کوپه آن در بازار موجود است. برای اینکه رقابت عادلانه باشد باید مدل کوپه‌ی پورشه یعنی 718 کیمن در اینجا حضور می داشت که آن نیز موجود نیست و به همین دلیل در تصاویر مدل باکستر را مشاهده می کنید. هر دو خودرو را قبلا در خودروبانک مورد تست و بررسی رانندگی قرار داده ایم و در این مطلب بیشتر به مقایسه‌ نقاط قوت و ضعف آنها به یکدیگر خواهیم پرداخت.

موتور، باکسر در برابر خطی

هر دو خودروی این مقایسه از نوع چهار سیلندر هستند اما پورشه از چیدمان تخت یا باکسر استفاده می کند و در مقابل آلفارومئو از چیدمان متداول خطی. موتورهای باکسر در مقایسه با موتورهای خطی مزایا و معایبی دارند که به برخی از مهم ترین آنها خواهیم پرداخت. اولین مساله را باید در پایین بودن نقطه ثقل موتورهای باکسر دانست که می تواند به بهبود دینامیک رانندگی کمک کند. بیشتر موتورهای باکسر نوین همچنین از سیستم کارتل خشک یا Dry sump استفاده می کنند. در چنین طرحی پیستون ها روغن بیشتری را دریافت می کنند و همین مساله می تواند میزان استهلاک آنها را کاهش دهد. در موتورهای باکسر یا فلت همچنین روغن رسانی در لحظه‌ی شروع کار موتور سریع تر انجام می شود که این مورد تاثیر بسزایی در افزایش عمر موتور دارد.

در موتور باکسر به دلیل اینکه پیستون ها در مقابل یکدیگر قرار دارند از نظر بالانس نیز وضعیت موتور در مقایسه با یک موتور خطی بهتر است و موتور لرزش کمتری دارد به همین دلیل اکثر سازندگان موتورهای خطی ناچارند برای کاهش لرزش موتور از شفت بالانسر استفاده کنند. به دلیل دور بودن سرسیلندر ها از یکدیگر در موتورهای باکسر نیز عمل خنک کاری و تبادل دما در اینگونه موتورها بهتر انجام می شود.

پورشه 718 با موتورهای 2 و 2.5 لیتری قابل سفارش است که اکثر مدل های وارد شده به کشور دارای موتور 2 لیتری هستند. موتور 2 لیتری این خودرو از نوع توربوشارژردار بود و می تواند 300 اسب بخار قدرت و 380 نیوتن متر گشتاور تولید کند.

اما آلفارومئو نیز دلایلی برای استفاده از موتور خطی دارد. موتورهای خطی ابعاد کوچک تری دارند و همین مساله باعث می شود تا فضای بیشتری برای سایر اجزا باقی بماند. هزینه تولید موتورهای خطی نیز پایین بوده و به دلیل داشتن یک سرسیلندر قطعات متحرک کمتری دارند و خرابی های آنها نیز با هزینه‌ کمتری رفع می شود. موتور آلفارومئو همچنین حجم کمتری دارد و یک موتور 1.8 لیتری توربو است که البته مشخصات آن قابل توجه بوده و می تواند 237 اسب بخار قدرت و 350 نیوتن متر گشتاور تولید کند.

در بخش توانایی های حرکتی پورشه با داشتن شتاب صفر تا صد 4.1 ثانیه ای در سطحی بهتر از آلفارومئو با شتاب 4.6 ثانیه ای قرار می گیرد. آلفارومئو 4C توانایی حرکتی خوب بود را بیش از آنکه مدیون موتور باشد مدیون وزن پایین خود است.

دوام و قابلیت اطمینان

میل سوپاپ های پورشه 718 با یک زنجیر تایم از جنس فولاد تقویت شده حرکت می کنند که هیچ نیازی به تعویض ندارد و بسیار مطمئن است. اما آلفارومئو در قسمت تایمینگ موتور از تسمه تایم لاستیکی استفاده کرده است که در فواصل زمانی مشخصی باید آن را تعویض کرد. در صورتی هم که تسمه تایم موتور آلفارومئو پاره شود می تواند خسارت سنگینی به موتور وارد کند چون ممکن است که پیستون ها در هنگام بالا آمدن به سوپاپ ها برخورد کنند. از این نظر باید گفت که پورشه خودرویی مطمئن تر از آلفارومئو به حساب می آید. برخی مکانیک ها نیز کار روی موتورهای باکسر را چندان نمی پسندند چون برای مثال تعویض کردن شمع ها در موتورهای خطی کاری ساده است در موتورهای باکسر با مشقت زیادی همراه است.

مصرف سوخت!؟

شاید بپرسید در چنین خودروهایی مصرف سوخت اصلا اهمیتی دارد؟ اما جواب مثبت است چون اصلی ترین دلیلی که پورشه موتور شش سیلندر قبلی خود را کنار گذاشته و روی به استفاده از موتور کم حجم توربو داده است همین مساله است.

پورشه برای کاهش اتلاف نیرو در موتور 718 از سیستم بازیابی انرژی ترمز استفاده کرده است و این در حالی است که در آلفارومئو انرژی ترمز گیری کاملا به هدر می رود.

در ترافیک و یا پشت چراغ قرمز نیز پورشه 718 با توجه به برخوردار بودن از سیستم استاپ/استارت می تواند موتور خود را خاموش کند که این مساله نیز در کاهش مصرف سوخت و آلایندگی تاثیر دارد ضمن اینکه وجود سیستم استاپ/استارت در تست های EPA لحاظ نشده است و بنابراین می توان حدس زد که مصرف سوخت واقعی پورشه ممکن است حتی از اعداد اعلامی EPA هم کمتر باشد. باک بنزین 718 نیز ظرفیت بیشتری در مقایسه با 4C دارد و به این ترتیب مراجعه کمتری به پمپ بنزین خواهید داشت.

سازمان EPA در بخش آلایندگی نیز نمره‌ی 3 از 10 را به پورشه 718 داده است و این در حالی است که آلفارومئو 4C نمره 1 را دریافت کرده است.

جعبه دنده، آیا پورشه دومی دارد؟

همگان می دانند که گیربکس 7 دنده دوبل کلاچ پورشه که PDK نام دارد یکی از بهترین جعبه دنده های ساخته شده در جهان است و عملکرد بی نقص و مثال زدنی دارد. این در حالی است که مهمان ایتالیایی ما از جعبه دنده 6 سرعته دوبل کلاچ استفاده می کند. البته آلفا رومئو به سیستم انتخاب حالت های رانندگی مختلف DNA مجهز است که قبلا این سیستم و عملکرد جالب آن را در مدل جولیتا دیده بودیم و با انتخاب هر یک از حالت های رانندگی عملکرد ترمز، گیربکس، موتور و پدال گاز تغییر می کند. در آلفارومئو 4C یک حالت چهارم نیز با نام Race Mode به این سیستم اضافه شده است.

متحدین چگونه متوقف می شوند؟

پورشه 718 برای توقف بهتر به دیسک های ترمز بزرگتری در مقایسه با آلفارومئو مجهز است. دیسک های ترمز جلو و عقب در پورشه 718 13 و 11.8 اینچ قطر دارند و این در حالی است که دیسک های ترمز آلفارومئو دارای قطر 12 اینچی در جلو و 11.5 اینچ در عقب هستند. پورشه به صورت آپشن و با پرداخت مبلغ اضافی به دیسک های 13.8 اینچی در جلو و عقب مجهز می شود.

پورشه به خریداران 718 این امکان را داده است دیسک های سرامیکی را برای خودروی خود انتخاب کنند که این دیسک ها نه تنها عملکرد بهتری دارند بلکه عمر آنها نیز در مقایسه با دیسک های معمولی 20 برابر بیشتر است و همچنین با داغ شدن کارایی آنها کاهش پیدا نمی کند و وزن کلی کمتری نیز دارند. متاسفانه در آلفارومئو 4C خبری از دیسک های سرامیکی نیست.

با توجه به اینکه ترمزهای استاندارد دو خودرو روی کاغذ تفاوت کمی با یکدیگر دارند فکر می کردیم که آلفارومئو با اتکا به وزن کمتر خود بتواند ضعف ترمز را جبران کند اما اینطور نشد و در تست توقف از سرعت 96 کیلومتر بر ساعت پورشه در 42.9 متر و آلفارومئو 4C در 43.8 متر متوقف شدند.

تعلیق و هندلینگ

پورشه 718 را به صورت سفارشی می توان به سیستم تعلیق تنظیم شونده مجهز کرد که هم می تواند راحتی بالایی را در مسیرهای طولانی ارائه کند و هم با قرار دادن آن در حالت اسپرت می توان در پیست مسابقه به بهترین هندلینگ دست پیدا کرد. در آلفا 4C به صورت سفارشی نیز امکان سفارش سیستم تعلیق تنظیم شونده وجود ندارد.

از سوی دیگر آلفارومئو به سیستم فرمان عادی مجهز است و حتی از سیستم کمکی هیدرولیکی نیز برخوردار نیست. گرچه چنین چیزی می تواند راحتی کار با فرمان را کاهش دهد اما آلفارومئو دلیل استفاده از چنین مکانیزمی را انتقال خالص ترین و بیشتری حس رانندگی به راننده عنوان کرده است. در سمت دیگر، رقیب آلمانی دارای سیستم کمکی فرمان به صورت استاندارد است که راحتی بیشتری را ارائه می کند. فاصله‌ی محوری بیشتر در پورشه 718 به افزایش راحتی این خودرو کمک می کند اما آلفارومئو نیز به لطف پهنای زیاد خود توانسته پایداری بسیار عالی را بدست آورد.

در بحث تقسیم وزن هر دو خودرو عملکرد خوبی دارند ولی پورشه در این بخش نیز با اختلاف کمی بهتر از رقیب ایتالیایی عمل کرده و تقسیم وزن آن 44.7 درصد در جلو و 55.3 درصد در عقب است و این اعداد برای آلفارومئو 4C معادل 41 درصد در جلو و 59 درصد در عقب هستند.

در تستی هندلینگ می توان هر دو رقیب را در دسته‌ی سوپراسپرت ها و با نتایجی فوق العاده ارزیابی کرد چون پورشه 718 می تواند به شتاب جانبی 1.03 جی و 4C نیز می تواند به عدد 0.94 جی دست پیدا کنند. پورشه دارای شعاع گردش کمتری معادل 10.9 متر است که این عدد برای آلفارومئو 12.3 متر بوده و نشان می دهد که پورشه با وجود ابعاد بزرگتر، قابلیت مانورپذیری بهتری دارد.

پشت فرمان

ورود به داخل دو خودرو فضایی کاملا متفاوت دارد. ابتدا به کابین آلفا می رویم جایی که استفاده گسترده از پلاستیک چه با در نظر گرفتن قیمت نجومی ریالی این خودرو و چه با در نظر گرفتن قیمت دلاری آن توجیه ندارد. از نظر امکانات نیز آلفا به هیچ وجه انتظاراتتان را برآورده نخواهد کرد و این را از کنترل های سیستم تهویه می توانید دریابید. البته این نکته را هم باید ذکر کنیم که آلفارومئو بیشتر خودروی شبیه به لوتوس است و تمام تمرکز سازنده در این خودرو دستابی به بالاترین توانایی حرکتی و ساخت یک خودروی اسپرت بوده است و در دستیابی به این مهم اتفاقا خوب نیز عمل کرده اند. پشت فرمان 4C حس یک خودروی مسابقه ای را دارید، کابین تنگ، فرمان خوش دست با شیفتر های تعویض دنده و البته موتوری چموش و قوی.

با وارد شدن به کابین 718 اما غرق در چرم خواهید شد. کیفیت ساخت و متریال در بهترین سطح قرار دارد و به خوبی به شما گوشزد می کند که پول خود را جای درستی خرج کرده اید.

پورشه 718 کیمن و باکستر دارای قابلیت ثبت تنظیمات رانندگان در حافظه خودرو به صورت آپشن هستند که 4C از چنین قابلیتی بی بهره است. پورشه 718 همچنین به سیستم ورود و خروج آسان نیز مجهز است به این صورت که با خاموش کردن موتور فرمان بالا رفته و صندلی راننده نیز کمی به عقب می رود.

پشت آمپرهای آنالوگ 718 شامل گیج فشار و دمای روغن است که نه تنها بلکه بسیاری دیگر از رقبای پورشه نیز از چنین آپشن مهمی بی بهره هستند. این دو گیج که در اکثر خودروها موجود نیستند بسیار کارآمد بوده و می توانند پیش از از بین رفتن موتور و بروز ایراد شما را از شرایط موتور آگاه کنند.

در بخش ارگونومی نیز برخی نارسایی ها در 4C مشاهده می شود برای مثال کلیدهای شیشه بالابر این خودرو در کنسول مرکزی قرار داده شده اند و کار کردن با آنها کمی سخت است و این در حالی است که در 718 این کلید ها روی زیر آرنجی درها قرار داند و راننده بدون چشم برداشتن از مسیر و به آسانی می تواند با آنها کار کند. 4C حتی به شیشه بالابرهای خودکار نیز مجهز نیست.

در کل از نظر امکانات در سطح بسیار پایینی قرار دارد و در سمت دیگر پورشه 718 با لیست بلندی از امکانات حضور دارد که آن را از این نظر در سطح بهترین خودروهای لوکس قرار می دهد.. برای مثال پورشه به سیستم ورود و استارت بدون کلید، آینه های جانبی و مرکزی الکتروکرومیک، آینه ی برقی مخصوص پارک، گرمکن صندلی ها، چراغ شور، تهویه خودکار دوگانه، کروز کنترل هوشمند، کلیدهای کنترلی روی فرمان، سیستم صوتی حرفه ای، سیستم رهیاب ماهواره ای، سیستم فرامین صوتی، تهویه صندلی ها، گرمکن فرمان، و قفل درب باک مجهز است و آلفارومئو هیچ یک از این امکانات را ندارد. سیستم تهویه نیز در 4C از نوع دستی با کلیدهای چرخان است و شما را به یاد رنو ساندرو می اندازد. البته پورشه ای که تصاویر آن را ملاحظه می کنید نسخه‌ی فول نیست و بسیاری از این امکانات را ندارد.

ایمنی، باز هم آلمان ها

پورشه 718 به صورت استاندارد به پکیج ایمنی Porsche Active Safety مجهز است. این سامانه می تواند در صورتی که راننده واکنشی نشان دهند خود وارد عمل شده از بروز تصادف جلوگیری و یا حداقل خسارت وارده را کاهش دهد.

پورشه به سامانه های کمکی پارک، هشدار نقطه کور و تشخیص عابر پیاده مجهز است. اما هر دو خودرو امکانات ایمنی مناسبی دارند و به ایربگ راننده و سرنشین، ایربگ جانبی، ایربگ زانو، ایربگ پرده ای، کمربند ایمنی پیش کشنده، ترمز ضد قفل، سیستم کنترل پایداری و سیستم کنترل کشش مجهزند.

یک نکته نیز در خصوص ایمنی پورشه 718 و 4C این است که پورشه بیش از 250 کیلوگرم از آلفارومئو سنگین تر است و بنابر اعلام موسسه NHTSA خودروهای سنگین وزن در تصادفات حفاظت بهتری را از سرنشینان خود به عمل می آورند. تاثیر باد جانبی نیز روی خودروهای سنگین وزن کمتر است و از این نظر نیز وزن بالا می تواند به کمک پورشه بیاید.

کوچک ترین فرزند پورشه در برابر قوی ترین کودک آلفا

پورشه کیمن در 13 سال گذشته 12 بار را توسط Car and Driver به عنوان یکی از ده خودروی برتر انتخاب شده است و مجله‌ی اتومبیل نیز در 5 سال اخیر 3 سال نمره‌ی کامل را به پورشه 718 داده است و این در حالی است که از سال 2015 به بعد 4C نتوانسته جایگاهی داشته باشد. در بازار فروش نیز فروش پورشه 718 باکستر و کیمن از فروش 4C کوپه و اسپایدر بسیار بیشتر است.

گرچه آلفارومئو 4C خودرویی ارزشمند و البته بسیار توانا است اما بهتر است آن را برای آخر هفته و مسابقه دادن در پیست انتخاب کنید و یا به خاطر طراحی اغوا کننده اش به سراغ آن بروید. اما پورشه اتومبیلی کامل تر با مهندسی برتر است که توانایی های خارج از پیست مسابقه‌ی آن نیز به همان اندازه بالا است.