تست و بررسی هیوندای وراکروز، کراس اووری برای تمامی فصول

مقدمه

هیوندای وراکروز اولین تجربه هیوندای در کلاس خودروهای کراس اوور فول سایز است و از سال 2007 تا 2012 در سبد محصولاتی این شرکت قرار داشت. این خودرو به بازارهای آمریکا و آسیا صادر شد و در اروپا نیز با نام iX55 به فروش رسید. وراکروز تلاشی از سوی هیوندای بود برای تولید خودرویی بزرگ تر و قوی تر از سانتافه که با داشتن هفت صندلی، اتاق بزرگ و موتور قوی، بتواند افرادی را که دارای خانواده‌های پر جمعیت هستند و البته بزرگی ماشین نیز برایشان مهم است را به سمت خود بکشاند.

تولید هیوندای وراکروز تا سال 2012 ادامه داشت و در این سال هیوندای با توقف تولید این خودرو اعلام کرد که نسخه‌ی هفت نفره‌ی سانتافه جایگزین وراکروز خواهد شد.

وراکروز در بازار ایران نیز توسط آسان موتور عرضه شد و البته ایران جزو معدود بازارهایی است که این خودرو هم با نام وراکروز و هم با نام iX55 به فروش می رسد. وراکروز تمامی فاکتورهایی را که مورد علاقه مشتری ایرانی است را با خود دارد، موتور قوی، سواری نرم، اتاق جادار و فراوانی خدمات پس از فروش و همین عوامل سبب شده است تا هنوز هم مدل های دست دوم این خودرو در بازار محبوب باشند و البته با قیمت های بالا خرید و فروش می شوند. در ادامه مروری بر توانایی ها و مشخصات این خودرو خواهیم داشت.

طراحی خارجی

طراحی بیرونی وراکروز هیچ نشانی از یک خودروی روز ندارد و با استاندارد های امروزی شاید چندان به مذاق تان خوش نیاید. چراغ های جلویی در نمای کلی خود شباهت هایی با چراغ های نسل اول هیوندای جنسیس سدان دارند. در برخی مدل ها که سفارش آمریکا هستند راهنمای درون چراغ های به رنگ نارنجی است و در مدل های اروپایی که نوشته‌ی iX55 در پشت آنها به چشم می خورد کل مجموعه چراغ جلو به رنگ سفید است. جلو پنجره نیز نازک و کشیده است و در وسط آن نشان هیوندای جای گرفته است. در برخی مدل ها نیز این جلوپنجره به شکل لانه زنبوری است و در برخی مدل ها دارای طرح کرکره ای. یک ورودی هوای بزرگ نیز برای خنک کاری رادیاتور در سپر جلو قرار داده شده است و در پایین سپر نیز نواری خاکستری رنگ وجود دارد که در کنار و عقب خودرو نیز ادامه دارد. مه شکن های وراکروز هم با طرحی نه چندان دلچسب در دو سمت سپر و در همین نوار خاکستری رنگ قرار دارند.

ابعاد کلی خودرو هم بزرگ است و شاهد طول 4840، عرض 1950 و ارتفاع 1810 میلیمتری هستیم. طراحی ساده و سیال و ابعاد بزرگ وراکروز در نمای جانبی نیز خود را نشان می دهد و ضمن اینکه طراحی جانبی جذابیت خاصی ندارد اما ایرادی هم نمی توان از آن گرفت جز اینکه با سلیقه سال 2018 کمی قدیمی است. رینگ ها هم طراحی بسیار ساده ای دارند. با توجه به اینکه وراکروز در زمان تولید لوکس ترین کراس اوور هیوندای بود، سازنده کره ای با استفاده از نوار کرومی دور شیشه های جانبی و دستگیره درها به رنگ کرومی تلاش کرده است تا این مساله را به خوبی به بینندگان نشان دهد.

اصلی ترین بخش نمای عقبی را چراغ های بزرگ و جای پلاک بزرگ این خودرو تشکیل می دهند. طراحی چراغ های عقبی البته پخته و مناسب است به خصوص که مدل های وارد شده به بازار ایران دارای چراغ عقب LED هستند و جلوه‌ی بهتری در مقایسه با چراغ های لامپی دارند. نوار خاکستری رنگ پایین سپر در این بخش نیز جلب توجه می کند و دو خروجی اگزوز واقعی! را درون خود جای داده است. این نوار خاکستری که به نظر نگارنده چندان جالب نیست پذیرای دو نوار شب رنگ نیز در دو سمت خود است. در انتها نیز یک بالچه ی عقب در بالای در صندوق بار نصب شده است.

در کل هیوندای وراکروز در بخش طراحی می تواند نظر مثبت بسیاری را جلب کند مگر اینکه خیلی مشکل پسند و یا علاقه مند به طرح های روز و رادیکال باشید.

طراحی داخلی

به یکی از اصلی تری نقاط قوت وراکروز یعنی کابین آن می رسیم، جایی که هیوندای به لطف ابعاد بزرگ و فاصله‌ی محوری 2805 میلیمتری توانسته است فضای بزرگ و جاداری را برای 7 سرنشین این خودر فراهم کند. در مورد طراحی کابین باید گوشزد کنیم که نباید آن را با خودروهای امروزی مقایسه کنید چون طرح ساده ای دارد اما با مقایسه ‌ی کابین این خودرو با اتومبیل های هم سن و سال همانند کیا سورنتو و لکسوس RX نسل قدیم در میابید که طراحی هیوندای چندان هم بد نیست و اتفاقا در مقایسه با هم سالان خود طرحی قابل قبول را ارائه داده است. کنسول مرکزی از یک پنل مربعی تشکیل شده است که کنترلر های سیستم تهویه و سیستم صوتی را در خود جای داده است و در دو سمت آن نیز دو خروجی سیستم تهویه به شکل عمودی قرار دارند. البته برخی کج سلیقگی ها نیز در این بخش به چشم می خورد. مثلا کلید فلاشر به شکل گرد و با ابعادی بزرگ بیشتر خودروهای سطح پایین بازار را به یاد می اندازد. یک نوار هم در سرتاسر کابین و روی کنسول و درها قرار دارد که برخی مدل ها دارای طرح چوبی و در برخی مدل ها نیز دارای طرح فیبر کربن است. طرح غربیلک فرمان هم ساده است و البته کلیدهای کنترلی روی آن قرار داده شده اند. پشت آمپرهای وراکروز نیز به سانتافه های 3.5 لیتری شباهت زیادی دارد و کاملا فاقد جذابیت است.

فضای کابین در جلو بسیار بزرگ است و این جاداری با رفتن به قسمت عقب خودرو نیز ادامه دارد. صندلی های عقبی دارای تنظیم زاویه و عمق هستند که این امر راحتی سرنشینان در مسافت زیاد را افزایش می دهد. فضای سر و پا نیز در وضعیت بسیار خوبی قرار دارد.

صندوق عقب وراکروز دارای حجم 598 لیتر است و کاملا برای یک سفر طولانی کفایت می کند. می توانید با خواباندن صندلی های ردیف دوم این فضا را تا 1746 لیتر افزایش دهید. برای سرنشینان ردیف دوم و سوم خروجی های سیستم تهویه روی سقف تعبیه شده اند و البته سرنشینان ردیف دوم خروجی روی ستون B نیز دارند.

در کف صندوق بار وراکروز دو عدد صندلی مخفی وجود دارند که با باز کردن آنها ظرفیت خودرو به 7 نفر می رسد. البته فضای این صندلی ها برای افراد بزرگسال چندان زیاد نیست و بهتر است در مسافت های طولانی فقط کودکان را به صندلی های ردیف سوم بفرستید.

در خصوص کیفیت داخلی هم وراکروز نمره ی قبولی را دریافت می کند و حتی می توان گفت که کیفیت داخلی این خودرو در مقایسه با خودروهای کره‌ای هم سن و سال خود یک پله بالاتر است چون برای مثال بر خلاف سانتافه شاهد استفاده از پلاستیک نرم در داشبورد خودرو هستیم. البته در برخی بخش ها بی کیفیتی هم به چشم می خورد برای مثال در چند خودرویی که ملاحظه کرده ام و در خودروی مورد آزمایش نیز مشاهده شد از بین رفتن چرم روی فرمان بود و نشان می دهد که پوشش چرم مصنوعی فرمان این خودرو کیفیت چندان خوبی ندارد. اما سایر بخش ها دارای کیفیت مناسبی هستند و جز غربیلک فرمان مورد کیفی دیگری در خصوص متریال کابین مشاهده نشد.

امکانات

هیوندای وراکروز در بخش امکانات رفاهی یکی از کامل ترین خودروهای زمان خود بود و امکانات این خودرو حتی با معیارهای حال حاضر نیز بسیار مناسب و کافی هستند.

در خودروی مورد آزمایش که مدل فول این کراس اوور بود امکاناتی همانند سانروف برقی، گرم کن صندلی های جلو، تهویه صندلی راننده، تنظیم برقی فرمان، تنظیم برقی صندلی های جلو، حافظه صندلی راننده، قفل مرکزی اتوماتیک، سیستم ورود و استارت بدون کلید، پورت USB، سیستم صوتی اینفینیتی، تودوزی چرم، تهویه خودکار دوگانه برای سرنشینان جلو، تهویه مجزا برای سرنشینان عقب، کروز کنترل، رینگ های آلومینیومی، درب صندوق بار برقی، جا عینکی سقفی، پشت آمپر سوپر ویژن، چراغ ها و برف پاک کن خودکار، سیستم ورود و خروج آسان برای راننده، کول باکس، آینه‌ی کنترل کودک، آینه های تاشوی برقی با کنترل برقی، چراغ های زنون، آینه ی الکتروکرومیک مرکزی و تنظیم نور پشت آمپر به چشم می خوردند.

برخی کاستی هایی نیز وجود دارد برای مثال خودرویی با این ابعاد و اندازه فاقد دوربین دید عقب است و تنها به نصب سنسورهای پارک اکتفا شده است که کافی نیست.

ایمنی

هیوندای وراکروز به تجهیزات ایمنی مانند ترمز دیسکی در هر چهارچرخ، سیستم ضد بلوکه ترمز، سیستم توزیع الکترونیکی نیروی ترمز، سیستم کنترل پایداری، سیستم کنترل کشش، ایربگ راننده و سرنشین جلو، ایربگ پرده ای، ایربگ جانبی، کمربند های پیش کشنده و پشت سری ها فعل مجهز است.

این خودرو در تست ایمنی موسسه‌ی IIHS آمریکا موفق شده است تا نمره‌ی خوبی را در اکثر بخش ها دریافت کند و NHTSA نیز 5 ستاره کامل ایمنی را به هیوندای وراکروز داده است. IIHS ریسک هرگونه آسیب جدی در این خودرو را بسیار پایین ارزیابی کرده است و در سال 2007 نیز IIHS اعلام کرد که وراکروز دارای رده‌ ایمنی Best Safety Pick است و در بخش های جانبی، جلو و عقب خود دارای ایمنی بسیار خوبی است.

بنابراین با خرید هیوندای وراکروز باید بدانید که یکی از خودروهای ایمن و مطمئن بازار را دریافت کرده اید.

پیشرانه

وراکروز در بازار جهانی با دو موتور که یکی دیزلی و دیگری بنزینی است عرضه می شد. در اروپا این خودرو با نام iX55 و با یک موتور دیزلی 3 لیتری شش سیلندر عرضه می شد. این موتور که از سری موتورهای S-Line هیوندای است می تواند با کمک توربوشارژر 240 اسب بخار قدرت را تولید کند.

اما مدلی که به بازار ایران نیز راه یافت مدل قدرتمند 3.8 لیتری این خودرو است که موتوری مشابه هیوندای جنسیس کوپه و کیا موهاوی شش سیلندر دارد. این موتور از خانواده موتورهای لامبدا هیوندای و ساخت آمریکا است و توانایی تولید 264 اسب بخار قدرت و 348 نیوتن متر گشتاور را دارد.

این موتور V شکل دارای سیستم تزریق سوختMPI است و قابلیت اطمینان بالایی دارد و نگرانی جندانی هم در خصوص کیفیت سوخت آن نخواهید داشت. در بخش انتقال نیرو نیز یک گیربکس 6 دنده‌ی اتوماتیک نصب شده است که ساخت آیسن بوده و نیرو را به هر چهارچرخ انتقال می دهد.

تجربه رانندگی

ورود به کابین وراکروز به راحتی انجام می شود. در شب نیز متوجه خواهید شد که یک چراغ در زیر آینه های جانبی نصب شده است که با تاباندن نور روی زمین ضمن ایجاد جلوه‌ای زیبا به روشن شدن مسیر سوار شدن به خودرو نیز کمک می کند.

کلید در جیب قرار داشته و در پشت فرمان قرار می گیریم. سیستم استارت بدون کلید کمی متفاوت است و کلید فشاری وجود ندارد و به جای آن یک کلید چرخان تعبیه شده است که هیوندای این نوع سیستم روشن کردن خودرو را Twist to Start می نامد.

موتور شش سیلندر بدون لرزش و صدای خاصی استارت می خورد. عایق بندی کابین نیز تا اینجا خوب است و صدای موتور نفوذی به داخل کابین ندارد.

شروع حرکت در خط مستقیم به خوبی انجام می شود و با وجود وزن بیش از 2 تن اما موتور 3.8 لیتری به خوبی از پس اتاق سنگین وراکروز بر می آید و در تست شتاب موفق به ثبت زمانی کمتر از 10 ثانیه می شویم. البته شتاب رسمی وراکروز 8.5 ثانیه است ولی محل آزمایش ارتفاع از سطح دریای زیاد دارد و کیفیت سوخت نیز تاثیر منفی روی عملکرد موتور گذاشته است.

عملکرد گیربکس نیز نرم است و تعویض های آن به موقع هستند، منتهی نمی توان این گیربکس را کاملا بدون نقص دانست چون گاها در معکوس دادن ها دیر عمل می کند. برای رفع این مشکل می توانید اهرم تعویض دنده را در حالت دستی قرار دهید، ولی همچنان نمی توان گیربکس را یک واحد گوش به فرمان عنوان کرد چون حتی در حالت دستی نیز گیربکس اجازه نمی دهد که دور موتور به محدوده قرمز برسد و در صورتی که راننده اقدام به تعویض دنده نکند این کار به صورت خودکار انجام خواهد شد.

هیوندای وراکروز را باید یکی از نرم ترین و راحت ترین کراس اوورها دانست و البته بخشی از هندلینگ خودرو فدای همین نرمی و راحتی شده است و در پیچ ها بدنه‌ی خودرو بازی زیادی دارد.

در سفری که با این خودرو و با 5 سرنشین بزرگسال داشتیم چند نکته توجهمان را جلب کرد. نخست اینکه وراکروز یک خودروی واقعا 5 نفره است و نه 1+4، چون سرنشین وسط ردیف دوم نیز راحتی خوبی دارد و اینطور نیست که نفر وسطی فقط در مسافت های کوتاه راحت باشد. فاصله‌ی محوری زیاد و ارتفاع سقف نیز کمک می کند تا سرنشینان به هیچ وجه احساس تنگی در این خودرو نداشته باشند. مورد دیگر تجربه‌ی نگارنده در ردیف سوم این خودرو است که اصلا مناسب بزرگسالان نیست به خصوص اینکه زاویه دار بودن شیشه‌ی عقب سبب شده تا فضای سر این قسمت نیز دارای محدودیت باشد.

بزرگترین نقطه‌ی قوت وراکروز اما سواری نرمی است که به سرنشینان اهدا می کند. سیستم تعلیق خودرو حالتی بالشی دارد و یادآور خودروهای آمریکایی بود. بالاخره بزرگ ترین بازار فروش وراکروز نیز آمریکا است و مسلم است که این خودرو باید با سلایق مشتری امریکایی همخوانی می داشت. در دست اندازهای بزرگ و کوچک عملکرد سیستم تعلیق بسیار خوب است و البته آنقدر نرم است که گاهی پس از عبور از یک دست انداز خودرو همانند یک قایق بالا و پایین می رود. در کل راحتی این خودرو در حدی بود که 5 سرنشین پس از طی کردن مسافتی در حدود 400 کیلومتر هیچ نارضایتی نداشتند.

مورد دیگر موتور 3.8 لیتری 264 اسب بخاری است که در سبقت گیری ها هیچگاه شرمنده‌ی شما نمی شود، اما اگر خودرو کاملا پر باشد و 5 سرنشین با صندوق پر داشته باشید کمی افت عملکرد مشاهده می شود اما همچنان می توانید با اطمینان به قدرت و گشتاور بالای موتور برانید. این روزها که اکثر کراس اوورهای بازار به موتورهای 2.5 لیتری و یا 2 لیتری مجهز هستند و توانایی های حرکتی ضعیفی دارند اگر علاقه مند به خودروهای قوی باشید وراکروز در مقایسه با خودروهای جدید انتخاب بهتری است مگر اینکه به سراغ مدل های توربو موجود در بازار بروید وگرنه همین حالا نیز در بازار ایران کراس اوور کره‌ای نو که از وراکروز سریع تر باشد وجود ندارد. موتور شش سیلندر هیوندای صدای جذابی نیز دارد و یادآور دوران طلایی عدم محدودیت ورود موتورهای پر حجم به بازار کشور است.

در این بین سه نکته ی منفی نیز وجود دارد. یکی فرمان است که نه تنها حس خیلی جالبی را به راننده منتقل نمی کند بلکه نسبت به سایر کراس اوور ها کمی سفت تر نیز است. مورد بعدی نیز ترمزها است که نمی توان آنها را خیلی قوی ارزیابی کرد و کاش مهندسین هیوندای روی این بخش بیشتر کار می کردند ضمن اینکه نباید نقش وزن 2261 کیلوگرمی این خودرو را در عملکرد ترمزها نادیده گرفت.

مورد بعدی دید کم نسبت به عقب خودرو است که در هنگام پارک کردن مشکل ساز می شود و بهتر است حتما خودروی خود را به دوربین دید عقب مجهز کنید. با قرار دادن خودرو در دنده عقب هم آینه‌ی سمت چپ به سمت پایین حرکت می کند تا دید بهتری نسبت به جدول کنار خیابان به شما بدهد اما همچنان نمی تواند نبود دوربین دید عقب را جبران کند.

مورد آخر نیز مصرف سوخت است، جایی که قطعا عرق شرم روی پیشانی وراکروز نقش می بندد. مصرف شهری این خودرو به صورت متوسط حدود 15 لیتر در هر 100 کیلومتر است و مصرف جاده ای آن نیز حدود 10 لیتر در هر 100 کیلومتر است. این عدد را با رفتار رانندگی خود نیز می توانید تغییر دهید برای مثال با کروز کنترل روشن و در یک جاده کفی موفق به ثبت مصرف 8.5 لیتری نیز شدیم. در صورتی که کمی بیشتر به خودرو گاز بدهید مصرف شهری نیز به 16 و حتی 17 لیتر در هر 100 کیلومتر خواهد رسید. اگر موتورهای چهار سیلندر ضعیف محصولات کیا هیوندای خیلی اذیتتان کرده باشد احتمالا چندان مصرف سوخت وراکروز برایتان مهم نباشد و با خود فکر خواهید کرد که این مصرف اضافه ارزش قدرت بیشتر این خودرو را دارد.

آفرود؟

وراکروزهای وارد شده به ایران همگی دارای سیستم چهارچرخ محرک هستند. با بالا زدن کاپوت وراکروز مشاهده خواهید کرد که موتور به صورت عرضی نصب شده است و این یعنی با طراحی همانند خودروهای دیفرانسیل جلو مواجه هستیم. یک میل گاردان از گیربکس خارج شده و بخشی از نیرو را به محور عقب انتقال می دهد. انتقال نیرو در وراکروز به این صورت است که در هنگام رانندگی عادی نیروی موتور تنها به چرخ های جلو انتقال پیدا می کند اما تا سرعت حدود 70 کیلومتر بر ساعت در صورتی که کامپیوتر خودرو هرزگردی و یا عدم چسبندگی را تشخیص دهد نیرو را به صورت هوشمند بین چرخ های جلو و عقب تقسیم می کند. با توجه به اینکه وراکروز یک کراس اوور است و نه یک SUV، هیوندای هیچ سیستم دنده کمکی را در این خودرو تعبیه نکرده است اما یک کلید در پنل سمت چپ راننده قرار دارد که با فشردن آن، نیرو به صورت 50/50 بین محور جلو و عقب تقسیم می شود. این عملکرد تنها تا سرعت حدود 30 یا 35 کیلومتر بر ساعت برقرار است و با افزایش سرعت، این کلید به صورت خودکار فعال می شود تا آسیبی به سیستم انتقال قدرت وارد نشود.

وراکروز را به دل طبیعت هم زدیم تا توانایی های آن بسنجیم. سیستم چهارچرخ محرک خوشبختانه ضعفی نشان نمی داد و کراس اوور سنگین وزن و چاق کره‌ای توانست اکثر شیب ها را بدون مشکل طی کند اما ارتفاع از کف زمین در کنار طول زیاد خودرو سبب می شود که کف اتومبیل زیاد به زمین گیر کند. در یک مورد نیز برخورد سپر عقب با زمین در هنگام صعود به شیب سبب آسیب جزیی در زیر سپر عقب شد.

در کل توانایی های خارج جاده ای وراکروز چندان مناسب کوه نوردی نیست و بیشتر برای این منظور است که شما در روزهای برفی سال در دردسر نیفتید. سیستم تعلیق نیز با وجود اینکه نرمی خود را همچنان حفظ کرده بود نشان داد که چندان مناسب بیراهه نوردی نیست و چند بار یکی از چرخ های خودرو بلند شده و خودرو حالت الاکلنگی پیدا کرد. که در تصویر زیر نیز مشخص است.

مورد منفی دیگری که در هنگان تست متوجه شدیم سر و صدای اتاق بود. صندلی های عقبی در هنگامی که کسی روی آنها ننشسته است در دست اندازها صدا می دادند ضمن اینکه در هنگام عبور از مسیر های سنگلاخی و صعب العبور صدای قرچ و قورچ از اقصی نقاط کابین به گوش می رسید و گویی شاسی خودرو داشت حول محور طولی خودرو چرخش می کرد و فشار مضاعفی به اتاق وارد می شد. به صدا افتادن کابین در تولیدات کره‌ای آن سال ها چیز عجیبی نیست ضمن اینکه با هزینه ای بسیار کم قابل رفع است در نتیجه اگر هوس آفرود نکنید اتاق خودرو به این زودی ها صدا نخواهد داد.

نتیجه گیری پایانی

هیوندای وراکروز یا به قول اروپایی ها iX55 امروز در بازار دست دوم بسته به کارکرد و تمیزی، قیمتی بالای 200 میلیون و حتی نزدیک به 300 میلیون تومان دارد. اگر نگاهی به بازار دست دوم داشته باشید با چنین پولی می توان به سراغ نسل قدیمی لکسوس RX350 و نیسان مورانو نسل دوم نیز بروید. گرچه دو رقیب ذکر شده کیفیت ساختی بالاتر از وراکروز دارند اما هر دوی آنها فاقد صندلی ردیف سوم هستند و ابعاد کوچک تری نیز دارند. ضمن اینکه بازار وراکروز نیز در مقایسه با رقبا بهتر است. گزینه دیگر نیز با چنین مبالغی کیا موهاوی است، خودرویی که هر چقدر در توانایی های حرکتی بهتر از وراکروز است اما در زمینه ی کیفیت ساخت و متریال در سطح بسیار پایین تری قرار دارد.

اگر اهل سفر هستید و قدرت موتور و راحتی از اولویت هایتان است وراکروز را حتما در لیست خودروهای خود داشته باشید اما نکات منفی همانند مصرف بالا، صدا افتادن زود به زود کابین و عدم وجود تکنولوژی های جدید را نیز باید مد نظر داشت.

در انتها می توانید گالری تصاویر و جدول مشخصات هیوندای وراکروز را مشاهده کنید.