سانگ یانگ تیوولی در برابر پژو 2008 – جدال کراس اوورهای محبوب شهری

مقدمه

چند سالی است که کراس اوورهای شهری با استقبال کم نظیری مواجه شده اند و درست یا غلط اکثریت مردم به این کلاس خودرویی روی خوش نشان داده اند. خوب هدف اصلی خودروبانک هم که همواره کمک به خوانندگان برای انتخاب ماشین، بر اساس نیاز و سلیقه خودشان بوده و از این رو امروز دو تا از نمایندگان پر طرفدار این کلاس محبوب را به رقابت دعوت کرده ایم تا شاید در پایان تصمیم گیری برای شما عزیزان ساده تر گردد. میهمان اول تیوولی است؛ خودروئی کره ای که با وجود اینکه نسبت به تمام سانگ یانگ های موجود در کشور ضعیف تر و کوچکتر میباشد موفق شده با تکیه بر ظاهر زیبا و جذابیت های روز دل خیلی ها را بدست بیاورد و درمدت کوتاهی به موفق ترین نماینده این برند در کشورمان تبدیل شود. در طرف مقابل هم تازه وارد پژو فرانسه، یعنی پژو 2008 قرار گرفته؛ اتومبیلی که با حرف و حدیث های بسیار بالاخره سر ازخیابان های کشور درآورد و حالا دارد با تکیه بر مشخصات فنی مناسبش برای تمامی رقبای این رده خط و نشان میکشد. حال ببینیم برتری با کدامشان است.

طراحی خارجی

ابتدا نگاهی به تیوولی بیندازیم. البته با توجه به اینکه مدت زیادی از عرضه این مدل در کشورمان میگذرد و همگی کم و بیش با ظاهرش آشنایی داریم، خیلی وقتتان نمیگیرم. به طور کلی اتاق تیوولی حالتی جعبه ای دارد و این قضیه در کنار خطوط صاف و کم انحنای بدنه باعث شده شکل و شمایلش به یک شاسی بلند واقعی "البته در ابعادی کوچک تر" شبیه شود. اما نکته مثبت اینجاست که طراحان سانگ یانگ با استفاده از چراغهای زیبا و سپرهای اسپرت اجازه نداده اند که این شکل جعبه ای، کسالت آور جلوه کند و برعکس، تیوولی از تمامی زوایا کاملاً ظریف و شیک به نظر میرسد. دقت به ریزه کاری هائی مثل ستون A و B مشکی رنگ، شیب خاص سقف و استفاده از خطوط جذابی که روی گلگیرها و صندوق عقب کار شده اند نیز در بهبود این حالت تاثیرگذار بودند و حاصل تمامی اینها ترکیبی از زیبائی و قدرت را در مقابل ما قرار داده. خلاصه اینکه سانگ یانگ با ساخت تیوولی ثابت کرد همانطور که در ساخت اتومبیل های ناموزون و زمخت "مثل نسل قدیم اکتیون" تخصص دارد، در طراحی ماشین های خوش قیافه هم تواناست و اگر اراده کند میتواند خودروهای عامه پسند نیز خلق نماید.

اما در طرف مقابل یک پژو ایستاده؛ با دماغه ای که همچون بسیاری از برادرانش ظاهری تهاجمی دارد و چراغ هایی که زبان جدید طراحی این کمپانی را به ما نشان میدهند. جدای از اینها خطوط برجسته روی کاپوت و شیشه بزرگ جلوئی که با شیبی تند به سقف میرسد توانسته مکمل صورت جذاب پژو 2008 شود تا چهره این محصول، ضمن حفظ اصالت، زیبائی را به هم به بیننده تقدیم نماید؛ اما وقتی از این صورت وحشی به سمت کناره اتومبیل حرکت میکنیم، سادگی خطوط و سایز کوچک رینگ ها از هیجانمان میکاهد و با رسیدن به قسمت انتهایی به طور کل خشونت دماغه را از یاد میبریم. البته اِلمان های آفرودی مثل باربندها و قطعات پلاستیکی دور تا دور بدنه توانسته اند مقداری حال و حوای شاسی بلند بودن را در این محصول هم در ذهن بیننده تداعی کنند و چراغ های زیبای قسمت انتهایی به کمک اسپویلر و بالچه عقب تا حدودی طراحی ساده این بخش را جبران نموده اند؛ اما اگر بخواهم نظر و سلیقه شخصی خودم را در مقایسه دخالت دهم باید بگویم که طراحی تیوولی در مجموع اندکی پخته تر و جذاب تر از پژو 2008 از آب درآمده.

طراحی داخلی

طراحان سانگ یانگ در داخل هم با ارائه یک کابین زیبا و شیک، جای گله و شکایت چندانی باقی نگذاشته اند. به شکل دقیق تر ظاهر مدرن کنسول، فرمان D-cut، پشت آمپرهای اسپرت و دسته دنده خوش تراش تیوولی همگی با دقت و ظرافت در کنار هم قرار گرفته اند و حس خوبی به سرنشینان منتقل مینمایند. البته طراحی خاص و کمی عجیب پژو 2008 هم با اینکه در نظر اول ممکن است کمی توی ذوق بزند، اما بدلیل ارگونومی عالی که ارائه داده قابل تحسین است. در واقع محل قرار گیری نمایشگر مرکزی و آمپرها "که برخلاف اکثر اتومبیل ها از بالای فرمان قابل روئیت هستند" در جهت بهبود هماهنگی با راننده به این شکل درآمده اند ولی این قضیه تا حدودی توازن کابین را بهم زده. حتی سایز فرمان هم برای ابعاد داشبود کوچک به نظر میرسد. البته در قسمت تجربه رانندگی این موارد را از دیدگاه کارائی و ارگونومی بررسی خواهیم کرد اما فعلاً در این بخش، بحث ما فقط جنبه زیبایی است و در این مقوله اگر به قطعات مختلف هر دو خودرو و از آن مهمتر به خطوطی که این قطعات را بهم مرتبط کرده اند بنگریم، متوجه میشویم که طراحان تیوولی کابین شکیل تری به مشتری پیشکش نموده اند.

از نظر کیفیت هم شرایط هر دو اتومبیل متوسط به نظر میرسد. البته شاید در نگاه اول زیبایی کابین تیوولی باعث شود که آن را با کیفیت تر ببینید اما وقتی دستی به روی داشبورد و تو دری ها بکشید متوجه خواهید شد که هر دو خودرو از قطعاتی با کیفیت متوسط برای ساخت کابین استفاده نموده اند که البته برای این رده قیمتی طبیعی است.

اما در خصوص جادار بودن باید بگوئیم که اوضاع و احوال هر دو خودرو به نسبت توقعی که از یک کراس شهری میرود قابل قبول و نزدیک بهم ارزیابی شد و اگر برتری ای هم "مثلاً در عرض صندلی های عقب تیوولی" دیده شود، اختلاف آنقدرها نیست که در انتخاب تاثیر زیادی بگذارد. فضای صندوقشان هم هرچند خیلی عالی نیست اما برای این کلاس کار را راه می اندازد.

امکانات

پژو 2008 های ارائه شده در کشور از امکانات قابل قبولی مثل ایربگ های جلو/جانبی/پرده ای، سیستم های ترمز و پایداری ABS, EBA, ESP ، سیستم کمکی حرکت در سربالائی، کروزکنترل و محدود کننده سرعت، نمایشگر لمسی، تهویه مطبوع اتوماتیک دو منطقه ای، چراغها و برف پاک کن هوشمند، آینه های جانبی برقی بهمراه سیستم تاشو، سنسور و دوربین دنده عقب و نشانگر باد لاستیک ها و چند گزینه دیگر برخوردارند. البته کمبودهایی هم در این لیست مشاهده میشود اما اگر خیلی سخت گیر نباشید همین آپشن ها شما را راضی نگاه خواهند داشت.

ولی در طرف مقابل میدان تیوولی با امکاناتی مثل سیستم کیلس و استارتر دکمه ای، صندلی های با روکش چرم، گرمکن صندلی های جلو، نمایشگر مرکزی، سیستم های ترمز و پایداری ABS, EBD, ESP, HBA بهمراه سیستم کمکی در سربالایی HSA، سیستم فعال ضد واژگونی ARP، کروز کنترل و سنسورهای نور و باران، 6 عدد کیسه هوا و آینه های برقی بهمراه سیستم تاشو و.. مقداری کاملتر از پژو 2008 به نظر میرسد. تازه در تیپ Elite سانروف نیز به این امکانات اضافه میشود و تعداد بسیار کمی تیوولی دو دیفرانسیل هم به کشورمان وارد شده که برای برخی میتواند آپشن مهمی به حساب آید. البته در این میان محصول پژو در مواردی مثل سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک دو منطقه ای بهتر از سانگ یانگ ظاهر شده اما باز هم میبایست برتری نسبی قسمت آپشن را به تیوولی بدهیم.

ایمنی

بر خلاف سه بخش قبلی در این قسمت پژو کار ساده ای در برابر رقیبش پیش رو دارد و با 5 ستاره کامل موسسه Euro NCAP حسابی به تیوولی فخر فروشی میکند. این در شرایطی است که محصول سانگ یانگ حتی در نسخه های جدید بهینه سازی شده هم نتوانسته بیش از 4 ستاره را دریافت نماید که خلاصه امتیازات و اختلافش با پژو 2008 را میتوانید در تصویر زیر مشاهده نمائید:

پیشرانه و توانایی های حرکتی

به نظر میرسد پژو 2008 پس از شروع نا امید کننده اش در این رقابت، رفته رفته بازی را بدست گرفته و دارد نتیجه را به سود خود تغییر میدهد زیرا در این بخش هم میهمان فرانسوی با اختلاف مناسبی از رقیبش پیش است و چه از لحاظ اسب و گشتاور و چه شتاب و مصرف سوخت برتری مطلق را به حریف دیکته مینماید. در حقیقت تنها نکته مثبت پیشرانه سانگ یانگ، در نگهداری ارزانتر و ساده تر موتورهای تنفس طبیعی "نسبت به انواع توربو" خلاصه میگردد و در سایر موارد نماینده پژو یک سر و گردن بالاتر میباشد.

خوب برنده این قسمت را مشخص نمودیم اما اجازه بدهید با کمی اطلاعات عددی، میزان تفاوت را هم بیان کنیم. پیشرانه 1.6 لیتری توربو پژو 2008 قادر است 163 اسب بخار قدرت را در دور 6000 به راننده ارزانی دارد که 35 اسب از موتور 1.6 لیتری تنفس طبیعی تیوولی بیشتر است. تازه در مورد گشتاور اختلاف از این هم شدید تر میشود و پژو در دور موتور 1400 میزان گشتاور تولیدی را به 240 نیوتن متر میرساند که 80 نیوتن متر بیش از پیشرانه سانگ یانگ میباشد. تازه این عدد بالاتر، در دور موتور بسیار پائین تری در درسترس قرار گرفته که خود نکته مهمی به حساب می آید. حال با توجه به وزن نزدیک بهم دو خودرو، تعجبی ندارد که پژو با شتاب 8.3 ثانیه حدود 3.7 ثانیه سریعتر از تیوولی به سرعت 100 کیلومتر دست می یابد.

ضمناً پژو 2008 علاوه بر شتاب بهتر با مصرف سوخت ترکیبی 6.7 لیتر در صد کیلومتر در حدود نیم لیتر کمتر از تیوولی "در شرایط مشابه" بنزین میسوزاند که با توجه به بازدهی بالاتر موتورهای پر خوران و گشتاور خطی در دور موتور پائین، خیلی چیز عجیبی نیست.

راستی گیربکس های هر دو خودرو نیز 6 سرعته اتوماتیک هستند که نیرو را به چرخ های جلوئی منتقل مینمایند. البته همانطور که دربخش امکانات گفتیم تعداد محدودی تیوولی دو دیفرانسیل هم به کشورمان وارد شده که آنها نسبت به برادران تک دیفرانسیل گرانتر، کندتر و پر مصرف تر هستند اما در عوض در پارامترهایی مثل چسبندگی و قابلیت های خارج جاده ای برتر ظاهر میشوند.

تجربه رانندگی

اطاعات بروشوری و تحلیل های ظاهری کافی است و دیگر وقت رانندگی با ماشین ها فرا رسیده. در لحظه اول پشت فرمان تیوولی بدلیل جذابیت بالای داشبورد، حس هیجان بیشتری به ما دست داد اما با مقداری رانندگی با هر دو خودرو متوجه شدیم که پشت طراحی نامتعارف داشبورد پژو 2008 نیز ویژگی های بسیار خوبی مخفی شده. مثلاً همین آمپرها که از بالای فرمان دیده میشوند حالتی مابین نشانگرهای عادی و سیستم هدآپ دیسپلی را تداعی میکنند که اگر قدری به آن عادت کنید نسبت به آمپرهای عادی، سریعتر در دایره دید شما قرار میگیرند. همینطور محل قرار گیری نمایشگر مرکزی و حالت کوچک فرمان هم به خوبی با راننده سر سازگاری دارند. خلاصه اینکه طراحی و چیدمان خاص این سه آیتم که پژو آن را i-Cockpit نامیده کاملاً در راستای بهبود ارگونومی صورت گرفته و با اینکه این کار مقداری بر روی زیبایی تاثیر منفی گذاشته اما میشود گفت که ارزشش را داشته است. البته این را هم بگوئیم که وضعیت ارگونومی تیوولی هم هرچند به خوبی پژو 2008 نیست اما به راحتی نمره قبولی را بدست می آورد و تازه این نمره قبولی بدون کاهش زیبایی کابین بدست آمده. در مورد دید به جلو و اطراف هم شرایط هر دو خودرو مناسب است و در پشت سر هم به لطف وجود سیستم های کمکی مشکلی احساس نمیشود.

و اما قابلیت های حرکتی. ابتدا از تیوولی بگوئیم. با اولین فشار به پدال گاز متوجه میشوید که با خوردو تند و تیزی سر و کار ندارید اما واکنش پیشرانه چندان هم نا امید کننده نیست و قدرت موتور برای ترددهای شهری و سفرهای معمولی کافی به نظر میرسد. اما در هر صورت این را در نظر داشته باشید که شتاب استاندارد 12 ثانیه ای که تازه در ارتفاع تهران بدتر هم میشود یک نمره کاملاً متوسط برای این سطح قیمتی به حساب می آید و در نهایت اگر بخواهید با خودروهای هم قیمت یا حتی ارزانتر، رقابتی ترتیب دهید از بسیاری از آنها "مثل کپچر، مزدا3 ، سراتو سایپا و یا همین پژو 2008" شکست خواهید خورد. اما در مورد ترمز و هندلینگ اوضاع تیوولی قابل قبول است و برای کنترل اتومبیل مشکل چندانی نداریم. البته سایز بزرگ رینگ ها و فاق کوتاه لاستیک ها همانقدر که به زیبایی و پایداری اتومبیل کمک کرده سواری را خشک نموده و در نتیجه بهنگام مواجهه با دست اندازهای تیز مقداری کوبش در اتاق احساس میگردد. اما در عوض عایق بندی قابل قبول کابین و رفتار منطقی گیربکس رضایت ما را بهمراه داشت.

حال به پژو 2008 بازگردیم. شاید در نگاه اول حساب چندانی روی توانایی های حرکتی اش باز نکرده باشید اما کافی است یک بار پشت فرمانش بنشینید و پایتان را روی پدال گاز بفشارید تا نظرتان به کل در مورد این خودرو تغییر کند. البته ممکن است آنهایی که تجربه ماشین های بسیار قوی را داشته اند الان بگویند این شتاب رسمی 8.3 ثانیه ای آنقدرها هم خارق العاده نیست که ما شلوغش کرده ایم اما اگر رقبای هم قیمت را در نظر بگیریم متوجه میشویم که پژو 2008 به نسبت این رنج از بازار پرفرمنس فوق العاده ای ارائه داده و به راحتی قادر است بسیاری از رقبای حتی گرانتر را در شتابگیری مغلوب نماید.

عملکرد گیربکسش هم انصافاً خوب است و با هوش نسبتاً بالایی دنده مناسب را در اختیار موتور قرار میدهد. در خصوص ترمز شرایط خودرو مناسب و تقریباً مشابه با تیوولی ارزیابی شد اما در مورد کیفیت سواری و لذت رانندگی باید بگوئیم که بازهم برتری با محصول پژو است؛ در واقع پژو 2008 با لاستیک های فاق بلندتر سواری نرم تری دارد اما نکته مهمتر اینجاست که این نرمی، نه تنها هندلینگ ماشین را خراب نکرده بلکه برعکس، در هنگام بازی شدید با فرمان، احساس تسلط و کنترل بیشتری نسبت به محصول کره ای تجربه کردیم. عایق بندی کابین هم مناسب است و فقط در دورهای بالا صدای موتور به داخل نفوذ میکرد که برای این رده طبیعی به نظر میرسد.

نتیجه گیری

همانطور که در طول مقاله مشاهده کردید، تیوولی در ابتدای رقابت با طراحی شیکل تر خارجی و داخلی و ارائه چند آپشن جذاب از حریفش پیش افتاد اما پس از آن ورق برگشت و پژو 2008 موفق شد با برتری در بخش ایمنی، موتور و سواری بازی باخته را به سود خود به پایان برساند. البته اگر خیلی اهل شتاب و سرعت نباشید تیوولی همچنان میتواند انتخاب شما شود زیرا پیشرانه تنفس طبیعی این محصول خوش ساخت، دردسر کمتری در نگهداری خواهد داشت و ظاهر بهتر و چند آپشن خاصش هم ممکن است شما را برای خرید ترغیب نماید؛ اما اگر فشردن پدال گاز و لذت بردن از رانندگی از اولویت های شما باشند بدون هیچ تردیدی پژو 2008 را به شما پیشنهاد میکنم؛ تازه محصول فرانسوی هم ارزانتر است و هم از نظر ایمنی، لذت و کیفیت رانندگی شرایط بهتری به شما ارزانی خواهد داشت. فقط امیدواریم که در طول زمان و داخلی شدن برخی از قطعات، ایکاپ به قولی که برای حفظ کیفیت داده عمل نماید تا کیفیت این محصول هم به سرنوشت تلخ پژوهای قبلی کشورمان دچار نشود و بتوانیم با خیال راحت از این شتاب و سواری لذت ببریم.

در انتها از آقای محسن نهاوندی صاحب پژو 2008 و آقای نوید عظیم زاده صاحب سانگ یانگ تیوولی برای همکاری با تیم خودروبانک کمال تشکر را داریم.