خبر داغ این روزها، آلودگی نفس‌گیر هوا و تعطیلی مدارس در کلان شهرها همچون تهران است. دیروز در اخبار شبکه دو قوه قضائیه اعلام کرد که به مشکل آلودگی هوا وارد شده و کار پیش هم رفته است ولی به دلیل همکاری نکردن بعضی ارگان‌ها به هیچ نتیجه‌ای نرسیده‌اند، و این یعنی یکی از قدرتمندترین ارگان‌های کشور نیز قادر به حل این مشکل بزرگ نیست.
قطعاً تمام کشورهای اروپایی
خودرو دارند و آلایندگی تولید می‌کنند ولی برخلاف ادعاهای مطرح شده، آن‌ها چنین آلودگی شدیدی را در این مدت طولانی و با این شدت تحمل نمی‌کنند. راه حل این مشکل همیشگی که دیگر به آن خو گرفته‌ایم، تغییر طرز تفکر سودجویانه، تغییر دیدگاه مسئولین و کمی بلندمدت فکر کردن، تغییر روند حمایت‌های بی‌حد و اندازه از صنعت قدیمی خودرو کشور و در نهایت استفاده از قوانین کشورهای پیشرفته در این صنعت است که سال‌ها است استفاده می‌شوند و جواب نیز گرفته‌اند.
در این بین گزارش‌هایی دست‌به‌دست می‌چرخند، از یک سو بعضی نشانه را به سوی خودروهای شخصی و تک سرنشینان هدف گرفته‌اند و از سوی دیگر محیط‌زیست می‌گوید اکثر این آلودگی برای اتوبوس‌ها و کامیون‌های از رده خارج شهر است، کامیون‌هایی که شب‌ها در شهر جولان می‌دهند و گاهاً با چند تن بار سریع‌تر از یک سواری پراید کوچک سبقت نیز می‌گیرند! حال بین این دو سناریو هر کدام که درست‌تر باشد، مقصر را باید مسئولینی دانست که با وجود عدم توانایی تولید خودروهای به روز و مدرن، درب‌های گمرک را به روی تکنولوژی‌های جدید نیز بسته‌اند و محکوم هستیم که در خیابان‌ها، نیسان‌های آبی معروف به نهنگ آبی، کامیون‌های بنز چند دهه پیش نارنجی و اتوبوس‌های فرسوده‌ای را مشاهده کنیم که از زمان بچگی در 20 سال پیش نیز دقیقاً همین‌ها را استفاده می‌کردیم و شاید فرزندان ما نیز در 20 سال آینده نیز از همین قراضه‌های متحرک و قاتل استفاده کنند!
قطعاً راه حل این مشکل لوث شده سالانه، نرفتن بچه‌ها به مدرسه نیست! راه حل اصلی ورود تکنولوژی جدید برای اتوبوس‌ها، کامیون‌ها و حمل‌و‌نقل عمومی به هر قیمتی است و شاید فدا شدن چند اشتغال نیز ارزش بالابردن سلامت جامعه، کودکان و فرزندان ما را داشته باشد. اگر به هر دلیلی توانایی تولید کامیون‌ها و اتوبوس‌های به روز را نداریم، وحی الهی بر داشتن این صنعت نیست و می‌توانیم اتوبوس‌های تمام برقی را به کشور وارد کنیم که قطعاً هزینه انجام شده برای آن با کم‌شدن هزینه برای درمان مربوط به بیماری‌های مربوط به آلودگی جبران می‌شود. اگر توانایی تولید وانت‌های کم‌مصرف و ارزان داخلی را نداریم، می‌توانیم درب‌های واردات را روی این مدل وانت‌ها باز کنیم تا بعد از چند دهه هم که شده مردم رنگ و بوی یک وانت واقعی کارآمد و البته ارزان را با تکنولوژی غیر از نیسان آبی ببینند! که قطعاً با این کار نه‌تنها بنزین کمتری مصرف می‌شود، بلکه کشته‌های کمتری در جاده‌ها خواهیم داشت و اگرچه از تعرفه سنگین و دلچسب نجومی از این خودروها صرف نظر شده اما با حذف خرج‌های سنگین برای بیماری‌های مربوطه جبران خواهد شد. وگرنه با این رویه‌ای که در پیش داریم، هیچگاه نباید انتظار آسمان آبی و زمین پاک را داشته باشیم و هر ساله اوضاع وخیم‌تر نیز خواهد شد.
در هر صورت امیدواریم فرزندان ما در 20 سال آینده که هم سن کنونی ما شدند، به غیر از مشاهده ستاره‌ها در شب و آسمانی آبی در روز، بر روی این کره خاکی خاطره‌ای از نهنگ آبی و بنز نارنجی نداشته باشند! یا اگر داشته باشند تنها مثل عکس بالا باشد!
آلودگی هوا
