اوشن‌برد فعلا یک طرح مفهومی ساده است، اما به زودی این شرایط تغییر خواهد کرد. به تازگی آزمایش‌هایی روی یک ماکت در دنیای واقعی انجام شده است و شرکت باربری والنیوس مارین، یکی از اعضای تیم سازنده این کشتی، بر این باور است که این طرح مفهومی تا سال ۲۰۲۴ به واقعیت تبدیل خواهد شد.
قبلا هم درباره کشتی‌های بادی صحبت شده، مثلا ویند موشن ۷۰ ساخته ماتیس رول آخرین نمونه از آن‌ها بوده است. رول نیز معتقد است که انرژی بادی بهترین راه برای حمل و نقل در مسافت‌های طولانی از طریق دریا است. با این حال، برای بهره گرفتن از تمام انرژی باد، باید توجه ویژه‌ای به بادبان‌ها و بدنه کشتی شود. البته اوشن‌برد بادبان ندارد و به جای آن چندین باله دارد.
حمل و نقل خودرو به روش سوئدی
اوشن‌برد که توسط والنیوس مارین و با همکاری موسسه سلطنتی فناوری KTH استکهلم و شرکت مشاوره دریایی SSPA توسعه یافته، از حمایت مالی وزارت حمل و نقل سوئد بهره می‌برد، و بخشی از پروژه حمل و نقل خودروها با استفاده از انرژی باد است. این نوع جدیدی از وسایل حمل و نقل به نام حامل مخصوص خودرو و کامیون است که می‌تواند حدود ۷۰۰۰ خودرو و کامیون را با تولید ۹۰ درصد آلودگی گلخانه‌ای کمتر در سراسر اقیانوس اطلس جابجا کند.
اوشن برددر طراحی اوشن‌برد از هواپیماها الهام گرفته شده، و چهار باله ۸۰ متر بالاتر از عرشه و حدودا ۱۰۰ متر بالاتر از سطح آب قرار دارند. این باله‌ها از جنس فولاد و مواد کامپوزیتی، نیروی حرکت رو به جلو را تولید می‌کنند و برای استفاده بهنیه از انرژی باد، به صورت ۳۶۰ درجه می‌چرخند تا این کشتی ۳۲۰۰۰ تنی را با نهایت سرعت ۱۰ گره به حرکت درآورند. اوشن‌برد با طول ۱۹۸ متری بزرگ‌ترین و سریع‌ترین کشتی بادبانی در جهان خواهد بود، اگرچه از لحاظ فنی، هیچ بادبانی ندارد.
چالش آیرودینامیک
طبق گفته طراحان، بزرگ‌ترین چالش در تولید این طرح مفهومی، ساخت لوازم و بدنه‌ای است که به عنوان یک واحد یکپارچه با یکدیگر کار کنند. برخلاف کشتی‌های موتوردار یا حتی کشتی‌های بادبانی سنتی، بدنه اوشن‌برد برای داشتن آیرودینامیک بهتر و حداکثر بهره‌وری بهینه شده است. طراحان تخمین می‌زنند که این کشتی حداقل در تئوری می‌تواند در عرض ۱۲ روز کل اقیانوس اطلس را طی کند، که این زمان ۵۰ درصد بیشتر از کشتی‌های موتوردار امروزی است، اما آلودگی هوای خیلی کمتری تولید می‌کند.
یک موتور پشتیبان که احتمالا الکتریکی باشد نیز در این کشتی مورداستفاده قرار می‌گیرد. این موتور زمانی به کار می‌افتد که این کشتی در حال عبور از میان لنگرگاه‌ها یا دیگر مناطق خاص باشد. همچنین در بنادر یا هنگام عبور از زیر پل‌ها، باله‌ها مثل تلسکوپ جمع می‌شوند و ارتفاع آن‌ها به چیزی کمتر از ۴۵ متر می‌رسد. این روش تلسکوپی برای جمع کردن باله‌ها حین وزش بادهای شدید هم کارایی دارد.
والنیوس مارین می‌گوید که این سومین نسخه آن‌ها از این طرح مفهومی است که امید زیادی به آن دارند و اوشن‌برد را «رنسانس کشتی‌ها با انرژی باد» و یک کشتی باربری که «حمل و نقل دریایی را متحول می‌کند» خطاب می‌کنند. هدف از این پروژه، کاهش آلودگی گازهای گلخانه‌ای تا ۹۰ درصد، در مقایسه با روش‌های کنونی است.
این شرکت می‌گوید:
خیلی مهم است که حمل و نقل دریایی به پایداری برسد. پژوهش‌های ما نشان می‌دهند که باد بهترین منبع انرژی برای حمل و نقل دریایی است و ما با باله‌های ۸۰ متری اوشن‌برد، در حال توسعه کشتی‌های باربری آینده هستیم.
اوشن برد در حال حاضر یک مدل ۷ متری در آب‌های آزاد مورد آزمایش قرار گرفته است. روند تولید نسخه اصلی از سال ۲۰۲۱ آغاز خواهد شد و احتمالا در سال ۲۰۲۴ شاهد رونمایی از اوشن‌برد اصلی باشیم. در حالی که هدف از این پروژه توسعه یک کشتی باربری عالی با بهره‌گیری از انرژی باد است، تیم سازنده معتقدند که می‌توان از همین فناوری در کشتی‌های تفریحی و دیگر کشتی‌های بزرگ استفاده کرد.
تیم سازنده قصد دارند با طرح مفهومی اوشن‌برد ثابت کنند که صنعت دریایی می‌تواند تغییراتی در جهت کاهش آلودگی هوا ایجاد کند. امیدواریم این تغییرات هرچه زودتر اجرایی شوند.
