پیشرانه های 6 سیلندر خطی و خورجینی هرکدام دارای مزایا و معایبی هستند که خودروسازان با توجه به ابعاد موتور و شاسی در ساخت
خودرو از این پیشرانه ها استفاده می کنند.
به نقل از پایگاه اطلاع رسانی عصر خودرو، پیشرانه های خطی دارای مزایای متعددی ازجمله تعمیر آسان برای همه مکانیک ها چه حرفه ای و چه غیرحرفه ای و داشتن تعادل خوب هستند.
پیشرانه های 6 سیلندر خطی به مانند مدل های خورجینی نیاز به برقراری تعادل در قسمت سرسیلندر و زمانبندی بسیار دقیق سوپاپ ها ندارند. و به دلیل بالا و پایین رفتن متقارن سوپاپ ها و احتراق متقارن در دوطرف بلوکه و کمک جبرانی سیلندر به توازن پیشرانه موتور نرم تر کار می کنند.
موتورهایی با طول بیشتر، استحکام کمتری دارند
پیشرانه های 6 سیلندر خطی در مقایسه با نوع خورجینی خود به اندازه طول دو سیلندر بزرگ تر هستند و در خودروهای محور محرک جلو مورد استفاده قرار می گیرند.
موتورهایی با طول بیشتر استحکام کمتری دارند و به دلیل داشتن میل لنگ ها و میل سوپاپ های بلندتر در هنگام گردش تمایل بیشتری به خم شدن نسبت به سیلندرهای V شکل دارند.
ساخت خودرو با عملکرد بهتر
پیشرانه های 6 سیلندر خورجینی دارای ابعاد جمع و جورتری نسبت به نوع خطی آن هستند و به دلیل داشتن زاویه 60 درجه نسبت به هم در اتاق موتور راحتتر قرار می گیرند.
خودروسازان می توانند با استفاده از چنین پیشرانه هایی، بدون نیاز به تغییر در ابعاد شاسی یا جابه جا کردن موقعیت پیشرانه، خودرویی با عملکرد بهتر بسازند.
با این که پیشرانه های vشکل به مانند پیشرانه های خطی از 6 سیلندر برخوردارند اما بالانس خوبی ندارند و نیاز است با استفاده از یک میله متعادل، نیروی اینرسی ناخواسته از سوی سیلندرها خنثی شود تا لرزش های زیادی به میل لنگ منتقل نشود و از عملکرد موتور نکاهد.
این پیشرانه ها در راستای بالانس موتور نیاز به طراحی دقیق تری دارند در نتیجه هزینه های تولید آنها بالاتر می رود.
چنین پیشرانه ای با داشتن دو سرسیلندر نیازمند 4 میل سوپاپ و 24 عدد سوپاپ است و در نتیجه تنظیم دقیق زمان باز و بسته شدن سوپاپ ها به پیچیدگی این پیشرانه ها می افزاید و همچنین تعمیر و نگهداری دشوارتری نیز دارند.
