سیستم DRT؛ ایده‌ خوبی که به بدترین شیوه معرفی شد

حالا که چند روزی از جریان فروش صندلی‌های اتوبوس در تهران می گذرد و جنجال این ماجرا فروکش کرده است، اجازه دهید نگاهی داشته باشیم بر واقعیت این ماجرا. به راستی سیستم DRT که شهرداری از آن سخن می‌گوید، چیست؟
به نقل از ایرنا، سیستم DRT مبتنی بر تقاضا، منعطف و قابل‌برنامه‌ریزی، بدون نیاز به سوبسید و شبیه تاکسی اینترنتی است که در این سیستم معمولاً از اتوبوس استفاده نمی‌شود. با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی مینی‌بوس‌های نو و باکیفیت مناسب حمل و نقل همگانی راهی جاده ها می شود. این سیستم همچنین روی خطوط موجود حمل و نقل همگانی کار نمی‌کند، بلکه نقاط کم پوشش شبکه مثل مناطق 22، 5، 2، 3، 15، 18 و 21 را پوشش می‌دهد. این ایده متعلق به یک گروه استارتاپی است تا تجربه حمل‌ونقل همگانی در پایتخت بهتر شود.
در این شیوه، حمل‌ونقل همگانی موجود کماکان سرجای خود باقی می‌ماند حتی ممکن است به ظرفیت آن اضافه شود، حتی سیستم تاکسیرانی اینترنتی هم سر جای خود باقی می‌ماند.
شیوه جدید DRT بر گرفتن سهم از خودروی شخصی تمرکز دارد و احتمالاً بخشی از سهم تاکسی‌های اینترنتی را خواهد گرفت. چون ممکن است تاکسی اینترنتی در ساعات اوج ‌برای کسانی که مرتب از آن استفاده می‌کنند، گران باشد. می‌تواند شیوه جدید و نه جایگزین قبلی‌ها، بلکه مکمل آنها با تمرکز بر گرفتن سهم از سواری شخصی توسعه پیدا کند.
یکی از کارشناس حمل‌ونقل که استادیار دانشگاه تهران است در خصوص سیستم حمل و نقل تهران می گوید: «به لحاظ اندازه ناوگان حمل‌ونقل همگانی، اتوبوسرانی ما یکی از بزرگ‌ترین ناوگان‌های دنیا است. تعداد ناوگان فعال در تهران حدود 5000 اتوبوس است. البته نکته مهم دیگری هم در این رابطه وجود دارد؛ تفاوت بین خطوط مختلف یعنی خطوط BRT و خطوط پر توانتر با سایر خطوط اتوبوسرانی است. در تهران 40 خط (شامل 9 خط BRT و 31 خط پررفت‌وآمد دیگر) وجود دارد که 70 درصد کل مسافران سیستم اتوبوسرانی را جابه‌جا می‌کنند. به همین دلیل، خطوط زیادی داریم که مسافر بسیار کمی دارند (87 خط هستند که هفت درصد مسافران این سیستم را جابه‌جا می‌کنند). اکثر آنها خطوطی هستند که در پیرامون شهر قرار گرفته و سرفاصله‌های خوبی ندارند، مسیر جدا شده ندارند، مستقیم نیستند و طبیعتاً مسافر هم آنها را انتخاب نمی‌کند.»
وی در ادامه در خصوص چالش های حمل‌ونقل عمومی در پایتخت نیز عنوان کرد: «دسترسی جغرافیایی و دسترس‌پذیری زمانی و کیفیت مناسب در سیستم همگانی شهر تهران با توجه به سطح قیمت آنها یکی از چالش های اساسی در خصوص سیستم حمل و نقل پایتخت است. در سیستم اتوبوسرانی و مترو هرچند برای برخی از سفرها کیفیت خوبی وجود دارد، اما در بسیاری از مبادی و مقاصد چنین کیفیتی وجود ندارد.»
این کارشناس حمل‌ونقل معتقد است که جا دارد به سیستم حمل‌ونقل همگانی شیوه‌های جدید اضافه شود، شیوه‌هایی که ضمن حفظ سطح معقولی از قیمت، بتوانند سرویس‌های مستقیم و باکیفیت مناسب ارائه کنند که بتواند رقیب سواری شخصی‌، تاکسی اینترنتی و در برخی از موارد، رقیب تاکسی‌های موجود شود.