ماشین تویوتا هایلوکس 2016

تویوتا هایلوکس همواره به عنوان نمادی از دوام و وفاداری در سطح جهان شهرت داشته و هم به عنوان یک خودرو کار و هم برای استفاده‌های شخصی توانسته رضایت صاحبان خود را بدست آورد. در نسل هشتم این محصول شاهد پیشرفت در طراحی، کیفیت سواری، عایق‌بندی و موارد جزئی و کلی دیگر هستیم که در مجموع پیکاپ تنومند تویوتا را کامل‌تر و خواستنی‌تر از گذشته نموده‌اند. مهم‌تر اینکه در مسیر پیشرفت، خصلت‌های همیشگی هایلوکس نظیر دوام، کارآیی، توانایی‌های آفرود و کیفیت مناسب فنی سر جای خود باقی مانده‌اند و اینطور نیست که تویوتا باطن را فدای ظاهر کرده باشد! البته پیکاپ‌های آفرودی بدلیل ساختار مستحکم تعلیق (مثلاً فنر شمش‌های عقب) و برخورداری از شاسی مستقل، معمولاً سواری خشک‌تر و هندلینگ ضعیف‌تری در قیاس با کراس‌اوورها دارند و از این رو برای استفاده روزمره چندان مناسب نیستند، اما هایلوکس به لطف کابین جادار، صندلی‌های راحت و سواری نسبتاً قابل قبول و سکوت مناسب داخل اتاق، می‌تواند برای استفاده‌های خانوادگی نیز تاحدودی کارآمد ظاهر شود، هرچند قطعاً تکان‌های معمول در این سگمنت، گاه صدای سرنشینان عقب را درخواهد آورد. البته در این بین، محدودیت امکانات جانبی و مصرف سوخت بالا از جمله مشکلات داشتن تویوتا هایلوکس به حساب می‌آیند، ضمن اینکه این محصول به دلیل محبوبیت بالا و عرضه محدود در کشور، دچار افزایش قیمت کاذب شده و از نظر ارزش در برابر رقم پرداختی مقداری گران‌ است.

با ورود به داخل کابین تویوتا هایلوکس (نسل هشتم) با فضایی زیبا مواجه می‌شویم که نسبت به نسل قبلی پیشرفت محسوسی را تجربه کرده و همزمان با القاء حس قدرت و جذبه همیشگی، مقداری فانتزی و اسپرت هم به نظر می‌رسد. مثلاً استفاده از نمایشگر تبلتی مرکزی و رنگ‌بندی جذاب داشبورد در کنار فرمان و نشانگرهای اسپرت پشت‌آمپر، حال و هوای هیجان را در ذهن ایجاد می‌کنند و همزمان کلیدهای درشت و ادوات نسبتاً زمخت کابین، یادآور کاربری ماشین برای شرایط سخت و آفرودی است. البته استفاده از روکش پارچه‌ای و فرمان پلاستیکی (بجای چرم) در کنار کمبود محسوس آپشن‌های رفاهی، از حس و حال لاکچری کابین کاسته‌اند اما کیفت مناسب متریال مورد استفاده که نوید دوام و کارآیی مناسبی میدهد باعث شده که این مشکلات کمتر به چشم آیند.

تویوتا هایلوکس

از نظر فضاسازی هم اوضاع روبه راه است و حتی سرنشینان عقب از نظر جای پا و سر مشکل خاصی (به نسبت انتظاری که از یک پیکاپ می‌رود) نخواهند داشت. ارگونومی کابین نیز در سطح بسیار خوبی قرار دارد و دید مطلوب آینه‌های جانبی بهمراه دسترسی مناسب به تمامی ادوات، رانندگی با هایلوکس را ساده نموده‌اند؛ هرچند بدلیل ابعاد بزرگ ماشین نباید انتظار داشته باشیم که رانندگی در شهر شلوغی همچون تهران با آسودگی کامل همراه باشد، بخصوص که سوای خشک ماشین و تکان‌های زیاد حاصل از تعلیق مستحکم هایلوکس، برای استفاده معمول و روزانه مقداری آزاردهنده است.

برای سالهای طولانی تویوتا محصولاتش را با طراحی کاملاً محافظه‌کارانه و بعضاً نازیبا عرضه می‌کرد اما به لطف کیفیت فنی مناسب، این نقطه ضعف چندان به چشم نمی‌آمد؛ ولی با حضور رقبای جدید قدر و بدنبال تغییر سلیقه مردم به سمت مدگرایی، خودروساز ژاپنی متوجه شد که با این رویکرد در آینده به مشکل برخواهد خورد و به همین جهت با بازنگری در طراحی بسیاری از محصولاتش، خودروهایی با ظاهر شکیل‌تر و جذاب‌تر روانه بازار نمود. این قضیه حتی در مورد خودروهای کاری و تجاری مثل همین هایلوکس هم نمود پیدا کرده و در نسل هشتم شاهد طرحی زیبا، بخصوص در بخش دماغه ماشین هستیم. چراغها خشن و گیرا ساخته ‌شده‌اند و جلوپنجره بزرگ کرومی، ترکیبی از خصلت‌های لوکس با جاذبه‌های اسپرتی را به نمایش گذاشته است.

تویوتا هایلوکس

همچنین کاپوت برجسته و سپر عضلانی ماشین حس قدرت و جسارت را به بیننده منتقل می‌کنند. در نمای کناری و پشت سر اما محدودیت‌هایی وجود داشته که دست طراحان را بسته است. در واقع زیباسازی این قسمت‌ها در یک پیکاپ یا وانت عادی ممکن است به قیمت کاهش کارآیی خودرو تمام شود و به همین جهت در این زوایا به موارد کمتری نظیر حجم‌دهی گلگیرها و استفاده از چراغهای زیباتر بسنده شده است. هرچند در مقایسه با نسل قبلی شاهد تغییرات جزئی دیگر نظیر بازطراحی سپر و فریم شیشه‌ها نیز هستیم.

شاید تویوتا هایلوکس زیباترین چهره و کابین را در میان رقبای جهانی خود نداشته باشد و از نظر امکانات هم کمبودهای بسیاری را به شما تحمیل کند، اما در بخش مشخصات فنی اکثر نقطه ضعف‌هایش را پوشش خواهد داد. البته هایلوکس برای رانندگی پرسرعت و شتاب‌گیری و حمله به پیچ‌های تند ساخته نشده و نباید با این دیدگاه به سراغش بیائید، که اگر اینطور باشد قطعاً ناامید خواهید شد؛ اما اگر بدنبال یک خودرو جان‌سخت برای تحمل انواع و اقسام فشارها، حمل بار و بیراهه‌نوردی هستید، به شما اطمینان میدهم که هایلوکس با کمترین نیاز به مراقبت و توجه به شما خدمت‌رسانی خواهد کرد و حتی در سخت‌ترین شرایط نیز مالکش را تنها نخواهد گذاشت.

موتور تویوتا هایلوکس

مدل وارد شده به کشور از پیشرانه 4 سیلندر 2.7 لیتری تنفس طبیعی مجهز به سیستم VVT-i بهره می‌برد که 164 اسب بخار قدرت تولید می‌کند؛ این عدد در نگاه اول مایوس‌کننده به نظر می‌رسد چراکه ماشین‌هایی با حجم موتور بسیار کمتر، گاه قدرت بیشتری تولید می‌کنند؛ اما نکته اینجاست که برای خودرویی با کاربری هایلوکس، میزان گشتاور مهم‌تر از اسب‌های زیر کاپوت می‌باشد و تورک مناسب 245 نیوتن‌متری برای عبور از مسیرهای دشوار خیلی به‌کارمان خواهد آمد. ضمناً راندمان به ظاهر پایین پیشرانه تویوتا باعث شده که فشار چندانی روی موتور نباشد و با این سیاست، طول عمر انجین به مراتب از انواع تحت فشار توربو یا حتی تنفس‌طبیعی با نسبت تراکم بالا، بیشتر شده است. جعبه‌دنده هم از نوع 5 سرعته دستی و یا 6 سرعته اتوماتیک است که هر دو مدل امکان انتقال نیرو به تمامی چرخ‌ها را دارا می‌باشند؛ هرچند در شرایط عادی و در صورت عدم نیاز به تقسیم گشتاور، هایلوکس بصورت دیفرانسیل عقب حرکت خواهد کرد. همچنین امکان انتخاب حالت‌های مختلف انتقال قدرت نظیر 2H, 4H, 4L نیز مهیا شده تا بتوانیم حتی در خارج از جاده هم از سواری لذت ببریم. شاید تنها مشکل در مصرف سوخت نسبتاً بالا خلاصه شود که آن هم با توجه به حجم پیشرانه و وزن خودرو تا حدودی طبیعی به نظر می‌رسد.

درست است که کسی یک خودرو کار، انتظار آپشن‌های رنگارنگ و سیستم‌های سرگرمی مختلف را ندارد اما وقتی به برچسب قیمتی هایلوکس نگاه می‌کنیم، ناخودآگاه انتظاراتمان بالاتر می‌رود. البته قبول داریم که هدف اصلی کمپانی ژاپنی استفاده از قطعات با استحکام و دوام بالا بوده و از این رو بخشی از هزینه آپشن‌ها یا ظریف‌کاری‌های غیر ضروری، روی بهبود کیفیت صرف شده است، اما با تمامی این صحبت‌ها باز هم نمی‌شود خساست تویوتا در تجهیز وانت گران‌قیمتش را نادیده گرفت. روی تویوتا هایلوکس امکاناتی نظیر: نمایشگر 7 اینچی لمسی مرکزی، دوربین دنده عقب، بلوتوث، نمایشگر TFT رنگی پشت آمپر، کول‌باکس، تهویه مطبوع اتوماتیک، شیشه‌ها و آینه‌های برقی، سنسور نور، امکان انتخاب حالت‌های مختلف انتقال قدرت و همچنین امکان انتخاب حالت رانندگی قدرتی و اکونومیک، ایربگ راننده و سرنشین کناری، ایربگ زانویی راننده (نسخه فول آپشن)، سیستم‌های ترمز و پایداری ABS, EBD, EBA نصب شده که از بسیاری جهات با خودروهای ارزان‌تر قابل مقایسه است و توقعات را برآورده نخواهد ساخت. هرچند بسیاری از آپشن‌های تکمیلی بصورت افترمارکت در بازار موجود هستند و می‌توانید به کمک آنها پیکاپ محبوب خود را تجهیز نمائید. در خصوص ایمنی هم تیپ پایه هایلوکس تنها 3 ستاره از 5 ستاره موسسه Euro-NCAP را بدست آورده بود اما در نسخه اصلاح شده توانست هر 5 ستاره را ازآن خود کند.

به جرات می‌توان گفت که تویوتا هایلوکس یک از قابل اعتماد‌ترین گزینه‌ها در این سگمنت به حساب می‌آید و در کشور ما بدلیل عدم وجود رقیب مستقیم می‌شود حتی آنها بهترین انتخاب (بدون در نظر گرفتن قیمت) دانست؛ در واقع نسل هشتم هایلوکس چه برای استفاده‌های کاری و چه سفرهای آفرودی کارآمد می‌باشد و بواسطه فضای جادار و نسبتاً راحت کابین قادر است حتی به عنوان خودرو خانواده نیز مورد استفاده قرار گیرد. تازه با توجه به بهبود طراحی، دیگر با یک پیکاپ زمخت طرف نیستیم و می‌توانیم از چهره زیبای ماشین هم لذت ببریم. با این حال قیمت بسیار گران در کنار محدودیت آپشن‌ها باعث شده که بسیاری افراد با دید تردید به این خودرو بنگرند. در واقع با پول خرید هایلوکس دست دوم مدل 2016 می‌شود دو پیکاپ صفر کیلومتر معمولی مثل: یوآز پاتریوت پیکاپ و KMC T8 (و یا مثلاً آمیکو آسنا) را بصورت همزمان خریداری کرد که همین نشان از اختلاف قیمت وحشتناک نماینده تویوتا با سایر رقبای داخل کشور دارد. صد البته که هایلوکس از نظر استحکام و دوام و کارایی و اعتبار جهانی، حتی قابل قیاس با این محصولات گمنام نیست و همه جوره دست برتر را در اختیار دارد اما همین قیمت گران باعث شده بسیاری افراد بالاجبار قید خرید محصول محبوبشان را بزنند و سایر پیکاپ‌های ارزان‌تر صفرکیلومتر را به وانت دست دوم ژاپنی ترجیح دهند.